คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
บทที่ 2
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ ทำไมมืดจัง ฉันฝันงั้นเหรอ ทำไมแสงสีแดงๆนั่นคืออะไรน่ะ ฉันจึงเดินตามแสงสีแดงๆที่ส่องมา ที่นี่ที่ไหนกันนะ ฉันมองไปรอบๆปรากฏว่าตอนนี้ฉันอยู่ในคลับที่ไหนซักแห่งไม่คุ้นเลย =_=
‘ปึ้ก’
“อุ้ย!! อย่าสิค่ะ พี่แจจิน แถวนี้คนเยอะแยะออก”
“ช่างเถอะน่า ฉันไม่แคร์หรอก” ฉันหันไปมองตามเสียงที่พูดคุยกับเมื่อกี้นี้ เสียงหลังชนกำแพง และที่ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาพี่แจจิน แจจิน! งั้นเหรอ ฉันเรียบไหมองทันที และก็ไดเห็นกับภาพที่ไม่น่าเชื่อเลย พี่แจจิน จูบกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างดุเดือด อะไรกัน นี่ใช่ฝันแน่เหรอ ทำไมถึงรู้สึกเหมือนจริงแบบนี้ล่ะ
“อุ้ย! พี่แจจินมีคนมาเห็นแล้ว!”
“ไหน!” หญิงคนสาวที่คนที่ว่าดันแจจินออกและมองมาทางฉัน เห็นฉันแล้วเหรอ ไม่นะ แต่.... “หึ! อย่าสนใจเลย เรามาเข้าเรื่องของเราต่อกันดีกว่า” พี่แจจินก็บรรจงจูบต่อ
อะไรกันเมื่อกี้ไม่ใช่ ใช่มั้ย พี่แจจิน ไม่เคยยิ้มแบบชั่วร้ายแบบนี้เนี่ยยิ้มมุมปากแบบนั้น นี่มันเรื่องอะไรกัน ไม่จริง
“ที่รักครับ เดี๋ยวผมขอไปจัดการผู้หญิงคนที่แอบมองเราก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา”
“ค่ะ” หา เมื่อกี้อะไรนะ ฉันเรียบหับขวับไปทางแจจิน ที่กำลังเดินมาใกล้ฉันเรื่อยๆ
อย่าเข้ามานะ! เอ๊ะ! ทำไมพูดไม่ได้ไม่นะ!!!!!! ไม่จริงใช่มั้ย นี่ใช่ฝันแน่เหรอ พี่แจจินเค้าจูบฉัน และเป็นจูบที่อ่อนโยน ต่างจากที่จูบกับผู้หญิงคนนั้นอีกใช่มั้ย นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย ไม่นะ~~~~~
“ยัยบ๊อง! ตื่นเป็นอะไรไปเนี่ย เฮ้ๆๆ”
“หือ..... =_=”
“กว่าจะตื่นได้นะ ยัยบ๊อง”
“อ่องั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” ฉันลุกจากเคียงและเดินหนีเพื่อนฉันออกมา ทำไมเหมือนสำผัสแบบนั้นยังอยู่ที่ปากอยู่เลยนะ =///=
“ฉันเตรียมของมาแล้ว! อ้าว! ทำไมแต่งตัวแบบนั้นเล่า” ถ้าพูดให้ถูกก็คือฉันชักไม่เริ่มไว้ใจพี่แจจินตั้งแต่ฝันเมื่อกี้นี้แล้วล่ะ เฮ้
“ช่างฉันน่า ฉันไม่ไปแล้ว=_=”
“ที่นี้เราจะทำยังดีล่ะ แจจินบอกให้เราเก็บของทั้งทีนะ”
“ฉันว่าฉันจะไม่ไปน่ะ”
“ทำไมล่ะ” แน่นอนว่าเพื่อนฉันเองที่ถาม
ทำไมฉันถึงไม่อยากไปน่ะเหรอ ก็เพราะว่า...ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ที่อยู่ดีๆก็มีไอดอลที่เราชอบมารู้จักชื่อเราแบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอว่ามั้ย ฉันก็เลยไม่อยากไปน่ะ
“นี่ ยุนฮี แกอย่าเงียบแบบนี้ดิ นี่โอกาสทองของเราแล้วน้ะ แกจะมาทำแบบนี้ได้ยังไงฮะ” เพื่อนฉันจับไหล่ฉันแน่น อยากให้ไปขนาดนั้นเชียวเหรอ
“วันนี้พี่แจจินเค้านัดเราสองคนไปที่ป้ายรถเมล์นะ ยุนฮีเงียบทำไม” พี่ฉันก็ยังพูดอยู่
“แกไม่คิดเหรอ ว่าพี่แจจินเค้าแปลกๆน่ะ อยู่ดีๆมารู้จักชื่อฉันแบบนี้มันแปลกจะตายฉันไม่ชอบเลย เค้าเป็นใครฉันก็รู้ แต่นิสัยที่เค้าแสดงออกสื่ออาจจะไม่จริงก็ได้ใครจะไปรู้ล่ะ”
“นี่แกบ้าไปแล้วเหรอ แกพูดอะไรออกมาน่ะ” จิจันมองหน้าฉันนิ่ง
“แกไม่สงสัยเลยสินะ จิจุน...พี่แจจินเค้าอาจจะไม่ใช่เจ้าชายผู้แสนดีแบบี่ฉันคิดก็ได้” ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าจิจุน
“นั่นมันก็มีส่วน อืม...ฉันว่าไม่หรอก แกอย่าคิดมากสิ ป่ะ! เดี๋ยวฉันช่วยเก็บของ”
“ไม่ต้องหรอก ^^”
“นี่ยุนฮี นี่คือโอกาสของเราแล้วนะ แกคิดแบบนั้นทำไม ตอนนี้แกต้องคิดในแง่ดีสินะ ^^”
“ไม่มีแล้วล่ะ แง่ดีที่ว่าน่ะเฮ้!” ฉันถอนหายใจออกมา
“เดี๋ยวก็แก่หรอกยัยบ๊อง ทำตัวดีๆหน่อยสิ เฮ้ๆๆ” เพื่อนฉันตบหลังฉันเป็นกำลังระยะๆ ไม่ได้ผล มันเข็ดและ =_=
“ช่างเถอะ ฉันเบื่อ ไอ้นักร้องอะไรนั่นน่ะ ฉันไม่เอาแล้ว”
“ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย ใจเย็นๆหน่อยดี เฮ้” ฉันกับจิจุนเงียบไปซักพัก เพราะฉันรู้ทั้งรู้ว่าจิจุนคนนั่งนึกในใจอยู่ในใจ อยู่ในโลกส่วนตัวเหมือนกับฉันตอนนี้ล่ะมั้ง พี่แจจินจะเป็นเหมือนในฝันตอนเช้ามั้ยน้า
((ยุนฮี~~~~~~~~~~~~แจจินมาหาน่ะ)) เสียงแจ๋นๆของแม่ฉันดังมาจากด้านล่าง แจจินเหรอ แค่นี้เอง =_=............. หา! แจจิน
“ว้าย แจจินฉันไปล่ะนะ ยุนฮี” เพื่อนฉันวิ่งจากไปทันที ไปซะเลย ฉันจะได้อยู่เงียบๆ
‘กริ๊ก’ เสียงกลอนประดูล๊อต
ล๊อดซะเลย น่าเบื่อ ฉันเลยเดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียง เปิดเทอม ทั้งทีไม่เห็นจะมีอะไรเล้ยน่าเบื่อ ฉันจึงหลับตาลง และไม่รู้ว่า ระหว่างที่ฉันหลับตานั้นมันเนินานเท่าไหร่นะ อยากรู้จัง และพอฉันลืมตาขึ้นมาจะเจออะไรมั้งนะ
“เฮ้ๆ ยุนฮีๆ ตื่นเร็วๆ ตื่นเดี๋ยวนี้เลย!!”เสียงใครน่ะไม่คุ้นเลย ฉันเลยลืมตาขึ้นมอง ไม่!! แจจิน!!!
“เอ่อ.......”
“ฉันว่าเราเรียบหนีเหอะ ยุนฮี ตอนนี้เกิดเรื่องแล้ว” อ้าว จิจุนเองเหรอ
“หนีทำไม”
“เหอะน่า ลุกขึ้น และเรียบหนีไปกับพี่แจจินเลยนะ เรื่องนี้ฝากฉันกับแม่เอจัดการและกัน พี่แจจิน ฝากตัวด้วยนะค่ะ” หา!! อะไรฝากตัว
ฝากตัวอะไรกันน่ะ!!! เอ๊ะ เอาอีกแล้ว ทำไมเสียงมันจุกอยู่ที่อกนะ
‘พรึ่บ’
เอ๊ะ ฉันมองหน้าคนที่อุ้มฉัน พี่แจจิน มองหน้าฉันนิ่งๆซักพักแล้วมองหน้าเพื่อนฉันอีกที
“งั้นฉันไปก่อนนะ บาย ยุนฮี~~ ระวังตัวด้วยนะ” อะไรกัน ทำไมเพื่อนฉันเสียงสั่นแบบนั้นล่ะ เธอจะร้องไห้เหรอ เอาอีหแล้วทำไมฉันพูดออกมาไม่ได้ ฉันมองหน้าพี่แจจินที่ยืนนิ่ง
ความคิดเห็น