ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7
บทที่ 7
"อ์หิ ทรเส็ออมาเ่นนี้ ฝ่าบาททรทราบหรือไม่เพะ" แวอลเอ่ยเสียัวล
"ฝ่าบาทไม่มีเวลามาสนพระทัยเรื่ออ้าหรอ" อ์หิมุนฮวาัพ้อ "แ่เส็แม่ทราบ พระนาอนุา อ้อ ทรฝาำอโทษและวามิถึมา้วย"
แวอลพยัหน้า ทราบึ้ในพระมหารุาธิุอพันปีที่ยัทรไม่ลืมนา
"้าิถึเ้ามาเลยแวอล พระมเหสี็พยามทำีับ้านะ แ่นาูเสแสร้แปลๆ" อ์หิมินฮวาทำท่านลุนพอ
"บาทีพระนาอาะี็ไ้ ทรเปิพระทัย่อนสิ" แวอลยิ้ม อ์หิมุนฮวาทำเป็นทรไม่ไ้ยิน
"อาทิย์หน้าวัหลวะมีานให่" อ์หิรัสอย่าื่นเ้น "เทศาลล่าสัว์ประำปี ยวัหลวไปั้่าย้าแรมที่ายป่าริมภูเา ลาวันมีารแ่ันล่าสัว์ ลาืนมีานเลี้ยารแสสัสรร์ สามทิวารารี" ทรระโโลเ้นไปมา
แวอลฟัแล้ว็นึภาพาม เป็นานที่สนุสนานน่าู
"ไป้วยันเถอะ แวอล"
"นุุ่เาไปเนี่ยนะเพะ หม่อมันะลายเป็นหมีาวให้นล่านะสิ"
"โธ่ เ้า็ปลอมัวไปี่"
อ์หิหลิ่วา ทรรู้หลบเป็นปีรู้หลีเป็นหา น้อยนนัที่ะัพระทัยอ์หิไ้
แวอลเริ่มเห็นวามวุ่นวายในีวิเสียแล้ว
เทศาลล่าสัว์ประำปีัึ้นเมื่อย่าเ้าฤูหนาว นับเป็นานให่านหนึ่อวัหลว เนื่อ้วยเป็นประเพีที่พระราาและเื้อพระวศ์ะเ้าร่วม้วย
ัุฝ่าย่าๆเรียมานันอย่าแ็ัน เสื้อผ้าเรื่อนุ่ห่มยามย่าเ้าฤูหนาว อาหารื่มให้เพัยพอสำหรับีวิว่ารึ่วัหลว รวมไปถึหน่วยแพทย์พยาบาล และูแลิารานทั่วไป
ำรวนรบาลและทหารราอ์รัษ์เอ็้อลพื้นที่รวาวามเรียบร้อยำนวนมา ไม่เพียแ่อารัาอ์พระราาและเื้อพระวศ์ หา้อูแลวามปลอภัยอบรราใ้เท้าุนนาที่ไปร่วมาน
เ่นเียวับพระมเหสีและพระสนม ทร้อเรียมานเ่นัน
'พระนาะ้อไ้เป็นผู้ให้ประสูิารพระโอรสอ์แร'
"ทิวทัศน์ริมภูเานั้นามนัเพะ" ินุวอนระับพระหัถ์ฝ่าบาท "อบพระทัยที่ทรพาหม่อมันมา้วย"
โฮูสรวลบา "เรา้อมาที่นี่ันทุปีไปนแ่ หวัว่าเ้าะไม่เบื่อเสีย่อน"
"ที่ที่มีพระอ์ไม่เยหน้าเบื่อเพะ" พระนายิ้มหวาน สร้าวามปลื้มพระทัยให้พระราา
ฝ่ายอ์หิมุนฮวานั้นเส็ำเนินไปวิ่บริเวเล่นทุ่ห้า พร้อมนาำนัลรับใ้สามสี่น
"แวอล อาาศีเนอะ ว่าไหม" ทรรัสพระอารม์ี
แน่สิ อาาศีมา นาำลัยืนอยู่ปาเหวนิแวอลรู้สึวิเวียน ้มมอนเอในุนาในแล้วล้ายะเป็นลม
"ถ้าหม่อมันอานะ หม่อมันะมาหลออ์หินแรเลย" นาหน้ามุ่ย
็พระอ์หิมุนฮวาึ่อร้อึ่บัับให้นาามมา้วย ในบทบาทอนาำนัลส่วนพระอ์ ไม่อยาะิเลยว่าหาถูับไ้ เรื่อะให่เพียใ
"เอาหน่า อย่าิมาเลย ไม่มีปัหาอะไรหรอ"
แวอล็หวัว่าะ 'ไม่มีปัหาอะไรหรอ' ัที่ทรรัสเ่นัน
แผนอพระมเหสีและพระสนมล้มเหลวไม่เป็นท่า เนื่อ้วยเมื่อืน พระราาทรประทับสนทนาในวสุราับุนนาระับผู้ให่นึื่น หลัานัเน็ทรเส็ลับระโมอพระอ์เอ
'ืนนี้้า้อไม่พลา' รุ่เ้า พระนา็ทรำริเหมือนันทั้พระมเหสีอและพระสนมินุวอน
แรล่าสัว์อพระราาั พระอ์ประทับออาส่าามอยู่บนหลัอาา ท่วท่าเสมือนหนึ่ำนา น้อยนนัที่ะรู้ว่าไม่ไ้ทรโปรอะไร เพียแ่ทำไ้ส่ๆ ทรโปรทรหนัสือและทรพระอัษรมาว่า
พระอ์เส็พร้อมราอ์รัษ์ว่าสิบนาย แ่ทรทรม้านำไป วิ่ามไม่ทันันเป็นแถว
"ฝ่าบาท" ันทีินหอบ โอรวแล้ววิ่่อ
"ปีนี้้าะไม่ายหน้าแล้ว ปิ้าไ้แ่ระ่าย ่วย้ายิวาสััวเถอะแวอล"
"แหม โป้ปมเท็บาปนะเพะอ์หิ"
"นิหน่อยเอ หน่านะ"
แวอลับอ์หิเินเล่นเ้าไปลึ แท้ริมิไ้หวัสัว์อันใ หาเพีย้อารมทัศนียภาพ และเปลี่ยนบรรยาาศบ้าเท่านั้น
"นู่น! เห็นหลัวาไวๆแล้วเพะ ไปันเถอะ"
"โอ๊ย ้าี้เียเินแล้วแวอล อนั่พัแปปเถอะ" อ์หิอแ
แวอลถอนหายใ นายิ้มแล้วส่ายหน้า ฝึยิธนูมาหลายรั้ ัอยาลอวิาูัที
"นั้นทรรออยู่รนี้นะเพะ เี๋ยวหม่อมันมา"
โฮูทรม้าเ้ามาลึ รู้พระอ์อีที ทรหัน้ายหันวา็มิพบอ์รัษ์เสียแล้ว
ไม่ทรโทษพระอ์เอว่าทรม้าเร็ว โทษอ์รัษ์ที่วิ่้า
เห็นวาัวผู้ัวให่ เาามสวย ทรมิอยา่า หาเป็นพระราาับระ่าย ็แลูุ๊ิ๊เินไป
ทรหยิบธนูาอานม้า ำเนินย่อ้าๆอย่าเียบริบเยี่ยเสือ เหนี่ยวลูศร แล้ว..
ึบ!
ไม่ใ่เสียธนูอพระอ์!
บุลในุำมีธนูปัลาอล้มล ทรหันไปทาทิศที่ยิ พบนาำนัล้าธนูอยู่อีอ
ึบ!
ธนูอีลูปัลาอายุำที่เพิ่โผล่าพุ่มไม้ หลัานั้นพระอ์ึทรสัเุเห็นว่ามันมีราวห้าหน
ทรัาบออมา ีพระทัยที่อย่าน้อยแม้ไม่เ่มา หา็พอมีวิา สัหารายุำไปประมาสอสามน โยเือบพลาพลั้หลายรั้ ีที่มีนาำนัล่วยยิธนูสัหารยามพระอ์ถูรุม
ผืนป่าลับมาเียบอีรั้ ทรเส็ไปทานาำนัลที่ยืน้มหอบอยู่
ู่ๆนา็เยหน้าึ้นแววาระหน หมุนัวเ้าอพระอ์
ึบ!
เสียธนูแหวอาาศมาพร้อมับวามปวร้าว แวอลัฟัน ลั้นใึธนูออาหลั แล้วยิลับไป ายุำล้มล นาเอ็เ่นัน
'หานาไม่่ามัน นา็ะาย'
พระราาทรเบิพระเนร รับร่าบาลในอ้อมแน เหุาร์เมื่อรู่นับว่าระหนแล้ว เมื่อเห็นหน้านาำนัลัเน วามน่าระหนเพิ่มเป็นทวีู
"มินแวอล..มินแวอล!"
เทศาลรื่นเริประำปี ลายเป็นเทศาลึเรียไปโยปริยาย เมื่อทุน่าทราบว่าฝ่าบาท 'ถูลอบปลพระนม์'
แ่อีหนึ่ประเ็นสำัที่้อเล่า่อันือมีนาในใล้า วิทยายุธแร่ ่วยพระอ์เอาไว้นถูศรปัลาหลั และทรอุ้มเ้าระโมพระอ์ไปเฝ้าูพระอาารอย่าใล้ิ
่าวนี้ไม่รอพ้นหูพระมเหสีและพระสนมินุวอน
"ราบทูลพระอ์สิ!" พระมเหสีรัส
"อประทานอภัย ทรมีรับสั่มิให้ผู้ใเ้าเฝ้าพะย่ะ่ะ" ันทีินอบอย่านอบน้อม
"ใรอยู่้าในันึเ้าเฝ้าไม่ไ้! หลบไปไปเี๋ยวนี้" พระมเหสีทรริ้ว
"ฝ่าบาทรับสั่ว่าห้ามระหม่อมพูอะไร โปรพระทัยเย็นเถิ เพื่อัวพระมเหสีนะพะย่ะ่ะ"
พระสนมินุวอนไม่เห็นประโยน์อันใในารเ้าี้ นาึหันหลัเส็ลับ พระมเหสีเอ็ระฟัระเฟี้ยอีสัพั ็ทรหมวามอทนและเส็ลับเ่นัน
ภายในระโม โฮูทรประทับ้าเียนิ่
"โีที่ไม่โนอวัยวะสำั อามีไ้และปวแผล หามิมีอะไรน่าเป็นห่วพะย่ะ่ะ" หมอหลวราบทูล พระอ์ทรพยัพระพัร์
ทรประทับอยู่ในระโมลอทั้ืน ทอพระเนรวหน้าีเียวอมินแวอล ำับให้นาในเ็ัวยามนามีไ้อย่าใล้ิ
รุ่เ้า มินแวอลึรู้สึัว
"เป็นยัไบ้าแวอล ้าละหัวใแทบวาย" อ์หิมุนฮวาถอนพระทัยโล่อ "้าทูลอฝ่าบาทแล้ว เราะลับัน่อน"
แวอลระพริบามอรอบๆ ็พบว่าอยู่ในระโมออ์หิ ึโล่ใ และสลบไสล่อ้วยวามอ่อนเพลีย
เหุาร์ในวันนั้นถูปิเป็นวามลับ พระราาทรออมาสำเริสำรานอระโม ำเนินารล่าสัว์่อโยปริ ทำให้ทุนิว่านั่นเป็นเพีย่าวลือ นานวันเ้า เมื่อไม่มีารเล่า่อ เรื่อราว็สลายหายไปับสายลม
"เบื่อใ่ไหม มีมี่"
"เมี้ยว"
ราวับฟัภาษามนุษย์ออ เาแมวัวาวปุปุยที่วันนี้อวบอ้วนแล้วร้ออบ
"เราัวสีาวเหมือนันเลยเนอะ" แวอลเาามัน เ้าแมวราพึพอใในลำอ
"มีราอ์าร!"
แวอลมวิ้ว นาลุไปูเสียอื้ออึหน้าบ้าน พบนาวัหลว
"มีราอ์ารภึุหนูมินแวอล" ัุเ่าแ่เอ่ย
"้าอยู่นี่" แวอลสวมรอเท้าแล้ว้าวออมา ัุโ้ให้นา
"วันที่อ้าย เือนยี่ ปีาบิน ้วยิใที่บริสุทธิ์ีาม ล้าหา และภัี วรู่แ่ารเป็นแบบอย่าสรี ้าอแ่ั้มินแวอล เป็นพระสนมั้น 2 ั้นอ โอึย"
"อแสวามยินีเพะ โอึยมามะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น