ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4
บทที่4
ลอสออาทิย์ที่ผ่านมา โฮูมิทรไ้พบนาในวพระทัย โฮยอนหายไป หาไม่เพราะนายุ่ับาน ็้อหลบหน้าพระอ์
แ่ำริอยู่ลายรอบ ็ไม่เห็นเหุผลใที่นาะทำเยี่ยนั้น
"ันทีิน ้าไม่เอโฮยอนมาร่วมสอสัปาห์แล้ว" ทรรัสับหนึ่ในผู้รู้วามลับเรื่อินโฮยอน
"ฝ่าบาท ระหม่อมว่าสำนัหมอหลวำลัยุ่ ่วนี้มีารรวสุภาพนาในอย่าละเอีย เมื่อพบว่ามีนาในป่วยไม่ทราบสาเหุึเรว่าะิ่อพะย่ะ่ะ"
"เ่นนั้น" ทรถอนพระทัย
"ฝ่าบาท ระหม่อมออนุาราบทูล" ันทีิน้มศีรษะล่ำ "ารัเลือพระายาผ่านรอบสอมาแล้วพะย่ะ่ะ ในรอบสุท้าย พระอ์้อทรเป็นผู้เลือพระายาพะย่ะ่ะ"
"้ารู้แล้ว" ทรรัสไร้พระอารม์
"ฝ่าบาท! ฝ่าบาท!" ผู้่วยันทีวิ่หน้าื่น "เิเรื่อให่แล้วพะย่ะ่ะ พระอาารอพระราาทรทรุหนัพะย่ะ่ะ" ันทีราบทูลเสียเรือ
ารัเลือสอรอบแรผ่านไป้วยี ะนี้มีหิสาวสามนเบื้อหน้าพระพัร์อพระมเหสี และพระพันปี
พระมเหสีทรเหลือบทอพระเนรพระพันปี เห็นว่าประวรมานาน ไนไ้ ู่ๆ็ทรลุึ้นเส็ปร๋อ ทั้ยั้ส่หลานสาวพระนาเ้าร่วมัเลือ และผลัันเ้าถึรอบสุท้าย
พระนาึทรสัยว่าที่ผ่านมานั้นประวรริ หรือทรเรียมารเรื่อนี้อยู่ลับๆ
"พวเ้าล้วนทำไ้ีลอารัเลือที่ผ่านมาสอรอบ" ทรทำมอผ่านผู้ัเลือรายหนึ่ไป "ในรอบสุท้าย อ์รัทายาทะเป็นผู้เลือเ้าหนึ่นเป็นพระายา ทราบใ่หรือไม่"
"เพะ พระมเหสี" ทั้หมอบโยพร้อมเพรีย
ออินฮวาอมยิ้ม ปรายามอู่แ่อีสอน นาหนึ่็เรียบๆเียบๆ อีนาหนึ่็ราวับลูนรั ไม่มีใรเปล่รัศมีพอะเทียบนาไ้สัราย ออินฮวาึิว่านนั้นยัอยู่เหนือเมนั
มินแวอลยืนสบนิ่ แอบลอบถอนหายใ เหุใะาีวิอนา้อึ้นอยู่ับนิ้วี้ออ์รัทายาท้วย ว่าะทริ้มใร เ่นนั้น ที่เหลือ็้อสวมุาว ออาวัไปให้หม
โาอเหื่อ หาไม่ไ้เพราะพระพันปีผู้เปรียบัาิผู้ให่ใ้อำนาภายใน นาไม่มีทาผ่านมาไ้้วยวามสามารถอนาเอ
ผ่านมาร่วมอาทิย์ วัหลวึเรีย ้วยพระอาารทรุหนั ไร้ึ่หนทาเยียวยาอพ่อแห่แผ่นินโอน
หาารัเลือพระายา็มิไ้เลื่อนออไป นับว่าเป็นสิ่ที่ทุนเฝ้าับามอ เพราะนาใไ้รับเลือ อาึ้นเป็นมเหสีในเร็ววัน และะเป็นผู้ทรอำนาสูสุในฝ่ายใน
หิามผู้ผ่านารัเลือทั้สามนึ้นเี้ยวเ้าวัมาั้แ่เ้ารู่ พำนัให้ห้อรับรอ ประทินผิวและแ่เรื่อประับันามอัธยาศัย นว่าะถึเวลา
ออินฮวานั้นโเ่นในเรื่อประับสีแลวลายหษ์ทอ เ้าับระโปรสีแส นาเหลือบมอู่แ่อีนแล้วส่ายหน้า นับว่ายัห่าั้นันอีโ
แ่มินแวอลลับิ่า
นาเลือเรื่อประับสีอ่อน แ่หนาบาๆไม่ให้ั้านนั ้วยำนึถึอาารพระประวรอพระราา ให้สมแ่าลเทศะ
โาอนั้นทนวามอึอัและรัศมีันในห้อรับรอไม่ไหว นาออมาสูอาาศหายใมือที่ื้นเหื่อทำผ้าเ็หน้าผืนาม
รั้นมีผู้หยิบให้ ำอบุ็ลืนหายไปเมื่อพบว่าเป็นใร
"าอ ำไมเ้า.. เ้าเ้าัเลือ้วยรึ"
โฮูทอพระเนรโาอ พระอ์ทรมวพระโน เมื่อเห็นุฮันวอน อันเป็นุสีเียวแอผู้ัเลือ
"เส็ย่าส่เ้าเ้าัเลือใ่ไหม" ทรถอนพระทัย "ถอนัวอนนี้เถอะาอ ื้อบ้า็ไม่เป็นไร"
"หมะ..หม่อมันทำไม่ไ้หรอเพะ" นาอบอ้อมแอ้ม
"นั้นเี๋ยวเ้า็้อไปใสุ่าว.. เี๋ยวพี่ะไปุยับเส็ย่าเอ" ทรหันหลัะรีบรุเส็ไป
โาอไม่รู้ไปเอาวามล้ามาาไหน นิ้วเรียวเล็เอื้อมไปำลอพระอ์อ์รัทายาทไว้แน่น
"ไ้โปร..ไ้โปรเลือหม่อมันเถิเพะ"
ราวับเวลาหยุไป
อ์รัทายาททรประทับนิ่ หันมาทอพระเนรหิที่เปรียบเสมือนน้อสาวอน
"หาทรเลือหม่อมัน.. หม่อมันะไม่้อไปใสุ่าว"
"แล้วถ้า้าไม่เลือเ้าล่ะ"
"หม่อมัน..หม่อมัน็ยินีเป็นสนม ะ..แ่หม่อมันะไม่ถอนัวเพะ" นารวบรวมวามล้าเยหน้าึ้นมอพระพัร์อันหล่อเหลาออ์รัทายาท
ไร้ึ่ำอบอพระอ์ พระหัถ์หนาหยิบมือบาอออย่านุ่มนวล ่อนะเส็หายไป
'ในวัหลวนี้ พระอ์ทรันพื้นที่สำหรับนที่อยู่้วยแล้วสบายใไว้' ทรย่า้าว้าๆ 'อนนี้หายไปแล้วอีหนึ่น'
หิสาวในุฮันวอลสามนยืนเรียัน้วยิริยานอบน้อม หลัาทำวามเารพพระมเหสีและพระพันปีแล้ว
พระมเหสีและพระพันปีอยู่ในุสีอ่อน เนื่อ้วยไม่วรแสวามสใสรื่นเรินั
"เนื่อาอาารพระประวรอพระราา ุหนูมิน และุหนูโแ่ัวไ้เหมาะสมนั" ทรรัสเสียนุ่ม
ออินฮวาัฟัน พระมเหสีทรั้นเป็นปิปัษ์ับนา
"ทำใให้สบายเถิ รอบสุท้ายนี้เ้าเพียแ่ยิ้มหวานๆเท่านั้น" พระพันปีรัส ยิ้มอย่าพระทัยี
พระนาทอพระเนรหลานสาวระูลอพระนาเอ แม้ะแลูาวามมั่นใไปบ้า แ่รูปร่าน้าาัว่าบอบบาาม และพระนาเื่อในสายสัมพันธ์ที่ทัู้่รู้ัันั้แ่เยาว์วัย หาโี อำนาอาืนสู่มือพระนาอีรั้
"วัเาอนา นับิโย-อ์รัทายาทเส็"
นที่ยัไม่เยแม้แ่พบพระพัร์ออ์รัทายาทหัวใเ้นแร มินแวอลำมือที่ประสานันแน่น เยหน้าึ้นอย่าเื่อ้าพร้อมรอยยิ้ม
หาเมื่อประัษ์ ราวับโลทั้ใบหยุหมุนหัวใที่เ้นแรนั้นหลุร่วลไปอที่พื้นพิภพ
เ้นเียวับโฮู ทรวาสายาผ่านออินฮวา และโาอ หาไปหยุเบิานิ่ที่ผู้เ้ารอบนสุท้าย
พระพันปีัใ หาพระมเหสีับยิ้มริ่ม
แวอลรู้สึะเป็นลม
นาใ้เวลาั้สิอยู่นาน ่อนะ้มหน้าุ
ทำไมไม่สัเุหนอ ทรมีรอยโนหนว ันทีที่ไหนมีหนว
แล้วนาแสท่าทีหมิ่นพระอ์ไปเยอะ หลอลวพระอ์เป็นุเป็นะ อย่าิว่าะทรเลือหรือไม่เลย ทรไม่ไล่นาออไป็ีแล้ว
โฮูเอ็ำลัทรพระทัย
ไนเลยไปใสุ่ันทีเินว่อน หลอลวปลิ้นปล้อนนไม่น่าเื่อว่าะเป็นอ์รัทายาท แถมยัเอ่ยมัวเอไปเยอะ
ทรหัน้าให้นาทันที ำริว่าะไม่ทอพระเนรนาให้ทรโนหัวเราะเยาะ
"ุหนูมินแวอล บุรสาวท่านนายมินูย ุหนูโาอ บุรสาวท่านที่ปรึษาโาอ ุหนูออินฮวา บุรสาวท่านเสนาบีพลาธิารอวูอ เพะ" ัุสูสุเอ่ยแนะนำนาเสียแหบแห้ทีละน
'มินแวอลั้นรึ'
โฮูทรพยัหน้าส่ๆ
"ว่าอย่าไรล่ะเา" พระมเหสียิ้ม
โฮูทรเินไปหยุรหน้าพวนาทีล่ะน
ทรผ่านออินฮวาไปอย่าเียบๆ ทรหยุอยู่รหน้าโาอ หามอเลยไปเบื้อหลันา และทรมาหยุทอพระเนรมินแวอล
ทรพบนาโลโผน ไม่็วิ่ไปวิ่มา เิน้าถนน เหื่อผุผมเผ้ารุรั วันนี้ใบหน้าหม ึพบเห็นว่าามเพียใ
ทรเอื้อมมือไป้าหน้า ัุเรียมัประาศผู้ไ้รับเลือ
'เา'
'ลูอยู่นี่เส็พ่อ' ทรรัสเสียสั่นเรือ
'เรายัำเป็น้อใ้อำนาอฝ่ายใ้' ทรเอ่ยเสียแผ่ว 'เ้า้อเลือบุรสาวออวูอ'
'ลูะไม่เลือนา ลูะเปลี่ยนฝ่ายารปรอ เราะไม่อยู่ใ้อำนาอวูออี่อไป'
'เส็ย่าทรเรียหลานหรือพะย่ะ่ะ'
'ย่าิถึ เห็นเาเิบโเป็นอนาพระราาที่แ็แร่ย่า็มีวามสุ'
ทรวนสนทนาหลายเรื่อ ่อนะเผยุประส์
'หลานเห็นาอมาั้แ่เล็ๆ' พระพันปีเอ่ยเสียนุ่ม 'นาน่ารั เรียบร้อย และอ่อนหวาน เหมาะับเ้านะเา'
'หลานมอนาไ้เพียน้อสาว มิมีทาเป็นอื่นไ้พะย่ะ่ะ'
'เา แม่ะพูถึารเลือพระายาเ้า เ้าะ้อเลือบุรสาวท่านนาย ุหนูมินแวอล'
'เส็แม่็อีนหรือ'
'แม่..'
'หม่อมัน็ว่าแล้วว่าเหุใ่วนี้ึสำันั ที่แท้ทุนเรียพบหม่อมัน็เพื่อะบอว่าหม่อมัน้อเลือใร เยี่ยเลือสัว์' ทรรัสอย่ามื่น
'เ้า้อเื่อแม่ ุหนูมินเหมาะสมที่สุ' พระมเหสีรัสอย่าเ็า
'เส็แม่รู้ไหม' โฮูทรสรวลหึ '่าน็่าันฝ่ายอนเอ แล้วบอว่าเหมาะสมที่สุทั้นั้น'
ั่ววินาที
ทรหันออาบุรสาวนาย และว้ามืออบุรสาวเสนาบีพลาธิารึ้น
"ออินฮวา"
'อโทษนะ ้าอโทษริๆ'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น