คัมภีร์ บุญ กุศล และ บารมี

บุญ คืออะไร

   บุญ แปลว่า   ความดี  ความสุข  กุศลธรรม  ความประพฤติชอบ  ทางกาย   วาจา  ใจ  หรือถ้าจะแปลให้ลึกลงไปอีก  ก็คือ  “เครื่องชำระสันดาน”

  บุญ  คือ   ที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย ผู้เวียนว่ายใน   วัฏฏะ   คือ ภพ ทั้ง ๓ นี้ (กามภพ รูปภพ อรูปภพ) และเป็นสิ่งสำคัญที่สุด  สำหรับผู้มุ่งหวัง “ความสุข” 

____________________________________________________________________________

บุญ  สำคัญอย่างไร

 ความสำคัญของบุญ  ถ้าจะให้เปรียบเทียบก็คงเหมือนกับ   “ทรัพย์สมบัติและเสบียงอาหาร”  เมื่อคราวที่เราต้องเดินทางไกลไปต่างแดน   หากมีสิ่งเหล่านี้เพียงพอ   เราก็ไม่ต้องลำบากก็คงมีแต่ความสุขในการครองชีพ   บุญก็เช่นกัน   ย่อมเป็นที่พึ่ง  เป็นเพื่อน  เป็นสมบัติ  เป็นหลายๆสิ่ง หลายๆอย่าง ของเราในภพข้างหน้าแน่นอน    หากพิจารณาให้ดีแล้ว  จะเข้าใจได้ว่า  อันความเป็นอยู่ทั้งหลายที่สุขสบาย  ในสุคติภูมินี้ (อันได้แก่ มนุษย์ เทวดา มาร พรหม) ล้วนมาจาก บุญ-กุศล  ที่เราสั่งสมเอาไว้ทั้งสิ้นแม้เราจะรู้หรือไม่ก็ตาม  แต่ก็ควรรู้ไว้เถิดว่าการได้เกิดเป็น “มนุษย์” นี้เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่งนัก  หากไม่มีบุญจริงๆ   เพราะ  พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า การได้เกิดมาเป็นมนุษย์  เป็น” ขณะ”  ที่หาได้ยากยิ่ง ดังที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสตอบพระภิกษุที่ถามปัญาว่า.....

ปัญหา อะไรบ้างเป็นสิ่งที่เกิดมีได้ยากในโลก แต่ในปัจจุบันเรามีแล้วควรพยายามฉวยเอาผลประโยชน์ให้เต็มที่ ?

พุทธดำรัสตอบ “ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนว่ามหาปฐพีนี้กลายเป็นน่านน้ำอันเดียวกัน บุรุษพึงโยนแอกมีช่องเดียวไปในน้ำนั้น ลมในทิศตะวันออก พึงพัดเอาแอกนั้นไปทางทิศตะวันตก ลมทิศตะวันตกพัดเอาไปทางทิศตะวันออก ลมทิศเหนือพัดเอาไปทางทิศใต้ ลมทิศใต้พัดเอาไปทางทิศเหนือ เต่าตาบอดในห้วงน้ำนั้นจะโผล่ขึ้นมาหนึ่งครั้งทุก ๆ ระยะเวลาผ่านไปหนึ่งร้อยปี เธอจะเห็นข้อนั้นอย่างไร เต่าตาบอดนั้น...จะมีโอกาสสอดคอเข้าไปในแอกช่องเดียวนั้นบ้างหรือไม่”
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า “การที่เต่าจะมีโอกาสสอดคอเข้าไปในแอกที่มีช่องเดียวนั้น เป็นของยาก”
“ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การได้ความเป็นมนุษย์เป็นของยาก การที่พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าจะอุบัติขึ้นในโลกที่เป็นของยาก การที่พระธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองในโลกก็เป็นของยาก
“ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ท่านได้ความเป็นมนุษย์แล้ว พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลกแล้ว และพระธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้วก็เจริญรุ่งเรืองอยู่ในโลก เพราะฉะนั้นเธอทั้งหลายจึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า มีทุกข์ นี้สมุทัย นี้นิโรธ นี้อริยมรรคมีองค์ ๘ ”

ฉิคคฬสูตร ที่ ๒ มหา. สํ. (๑๗๔๔)
ตบ. ๑๙ : ๕๖๘-๕๖๙ ตท. ๑๙ : ๕๐๙
ตอ. K.S. ๕ : ๓๘๔

จะเห็นได้ว่า   การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากแสนยาก   แต่ถึงจะแสนยากขนาดไหน    ตอนนี้เราก็ได้อัตตภาพเป็น  “มนุษย์”  แล้ว และเป็นมนุษย์ที่เกิดมาพบ  “พระพุทธศาสนา”  อีกด้วย   ซึ่งถือเป็นเรื่องที่โชคดีที่สุดแล้ว   ควรแล้วที่เราท่านทั้งหลาย   จะได้รีบ เร่ง ขวนขวายสร้าง บุญ-กุศล   และศึกษา  ”พระธรรมวินัย”  ให้รู้แจ้งตามเหตุ ตามปัจจัยอันสมควร   เพื่อที่จะได้เก็บไว้เป็น  “เสบียงทิพย์  สมบัติทิพย์”  ไว้ใช้ในคราวที่ต้องหลับตาลาโลก

บุญ กุศล บารมี