เรื่องเล่าในคืนไร้ดาว

ลำดับตอนที่ #17 : แถ

/>

แถ

                หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางตลอดทั้งวันในที่สุดทีมงานของเราก็มาถึงบ้านของโปรเฟสเซอร์

เรื่องทั้งหมดมันเริ่มจาก E-mail จากบุคคลลึกลับฉบับหนึ่งที่ส่งมาถึง กองบก. วรรณศิลป์ ภายในมีข้อความสั้นๆ เป็นปริศนาน่าขบคิด “พี่ค่ะ แถมันมีที่มาจากไหนเหรอคะ ปล. รักนะ จุ๊บๆ” เพียงแค่นั้น ไม่มีการลงชื่อ ไม่มีข้อความใดๆ ที่จะสามารถสืบไปถึงต้นตอ เมล์ที่ส่งมาเป็นเมล์สมัครใหม่ ไม่อาจระบุแม้ประเทศที่ส่งมา กองบก. ได้แต่มืดแปดด้าน เราจึงต้องขอความร่วมมือจากนักศึกษา ป.เอก สาขาคณิตศาสตร์ AIT ที่เราพบในร้านอาหารอินเดีย หลังจากเขาขมวดคิ้ว ทดตัวเลขบนกระดาษและกัดกินจาปาตีอยู่พักใหญ่ เขาก็ส่ายหน้าด้วยความท้อใจ และจดที่อยู่ของโปรเฟสเซอร์มาให้เรา

เราแน่ใจว่าผู้ที่ในบ้านเก่าๆ หลังนี้จะสามารถคลี่คลายความสงสัยของเราได้

โปรเฟสเซอร์ตอนรับเราอย่างอบอุ่น เขาเป็นชายวัยกลางคนที่เส้นผมเริ่มถูกอายุผลักให้ถอยร่นไปจนถึงกลางหัว โปรเฟสเซอร์สวมแว่นหนา ผิวซีดเหมือนพวกที่หมกตัวเล่นด็อตเอในห้องมาทั้งชีวิต

พวกเราถูกเชิญให้นั่งบนเก้ารับแขก โปรเฟสเซอร์นั่งบนเก้าอี้ตรงกันข้าม เท้าศอกประสานมือด้วยท่าของอิคาริ เก็นโด ส่งสายตามองผ่านแว่นราวกับกำลังจะกล่าวคำพยากรณ์ถึงวันสิ้นโลก

“พวกคุณรู้หรือไม่ว่าเรามาจากไหน” จู่ๆ เขาก็ถามปริศนาธรรมขึ้นมา

“ใช่แล้ว ทะเล!” ก่อนที่พวกเราจะตั้งตัวทันเขาก็ตอบคำถามของตัวเอง เราได้แต่สงสัยว่ามีคนที่มองไม่เห็นตอบคำถามนี้แทนพวกเราไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“เมื่อสัตว์บนตัวแรกแถตัวขึ้นจากทะเล สู่พื้นดินกว้างใหญ่ ทุกอย่างก็อุบัติขึ้น!” ดวงตาของโปรเฟสเซอร์สว่างเรื่อราวกับมีแสงระยับออกมา “ถูกแล้ว! การแถคือจุดเริ่มต้นของมนุษยชาติ จุดเริ่มต้นสิ่งทรงปัญญาทั้งมวล การแถคือพระเจ้าที่แท้จริง”

เขาทุบโต๊ะจนของบนนั้นกระเด็นหล่นลงมา พวกเราได้แต่ตกใจกับความลับของจักรวาลที่พึ่งถูกแถลงไข หรือว่าเหตุผลที่เรามาที่นี่คือไขความลับของจักรวาลนี้?

“ด้วยเหตุนี้การแถจึงหมายถึงการวิวัฒนาการ แม้แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายล้านปีเมื่อมนุษย์เริ่มมีอารยธรรมสิ่งนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนไป ดูนี่สิ!”

เขายกหนังสือเล่มใหญ่ออกมา พลิกเปิดมันด้วยท่าทางราวกับบาทหลวงเปิดพระคัมภีร์ ก่อนจะหยุดลงตรงหน้าที่เป็นรูปของชายสองคน คนหนึ่งผิวสีม่วงกำลังขับรถม้า และชายผิวเหลืองกำลังเล็งธนู

“นี่คือภาพจากตอนหนึ่งในภควัตคีตา นี่คือพระกฤษณะและอรชุนในสงคราม ณ ทุ่งกุรุเกษตร ตอนนั้นเป็นสงครามระหว่างวงศ์ปานฑพและเการพ พระกฤษณะเข้าร่วมสงครามให้ฝ่ายปานฑพโดยสัญญาว่าจะเป็นเพียงสารถีให้อรชุนเท่านั้น ฝ่ายปานฑพได้เปรียบในการรบ อรชุนสามารถเข้าถึงภีษมะผู้อาวุโสฝ่ายศัตรูได้ ทว่าด้วยความที่ภีษมะเป็นญาติของตนอรชุนจึงไม่อาจตัดใจฆ่าได้ พระกฤษณะที่เฝ้าดูอยู่รู้สึกขัดใจจึงเสกจักรออกมา จะตัดคอภีษมะ อรชุนจึงร้องห้ามถึงสัญญาว่าพระกฤษณะจะเพียงแค่ขับรถม้าโดยไม่เข้าสงครามมิใช่หรือ ณ ขณะนั้นเองพระกฤษณะก็สำแดงอภินิหารแถขึ้นมาว่า “ท่านอาจจะหาว่าข้าผิดสัญญา แต่ถ้าไม่ทำ อนุชนรุ่นหลังจะประณามข้าว่าไม่มีคุณธรรม” เพียงแค่ประโยคเดียวพระกฤษณะก็สามารถแถพ้นจากคำมั่นที่ตัวเองให้เอาไว้ได้”

โปรเฟสเซอร์หลับตาราวจะซึมซับความปิติหลังจากที่พึ่งกล่าวเรื่องราวอันศักดิ์สิทธิ์

“ไม่ใช่แค่นั้นจากหนังสืออะโพโลจีก็ได้บรรยายถึงนักปราชญ์ชาวกรีกโสเครติส และวาทศิลป์อันล้ำเลิศของเขา วาทศิลป์ในการกลับตรรกะถูกผิดของโสเครติสนั้นล้ำลึกเกินว่าที่เราจะกล่าวกันได้ ไม่เพียงแค่นั้นกระทั้งเลียดก๊กของจีนเองก็ยังอธิบายถึงเหล่านักพูดที่ใช้วาทศิลป์เดินทางไปทั่วทั้งเจ็ดแคว้นเพื่อโน้มน้าวผู้ครองแคว้นให้ทำตามอุดมการณ์ของตน พวกเขาเหล่านั้นล่วนถูกยกย่อง เคารพมาจนถึงปัจจุบัน ในถานะที่ทำให้เกิดวัฒนาการแก่มวลมนุษยชาติ ต่อมาด้วยความอัจฉริยภาพทางภาษาของชาวไทย จึงเรียกกริยาที่ใช้วาทศิลป์ขั้นสูงเปลี่ยนผิดเป็นถูกกับกริยาที่สัตว์น้ำตัวแรกใช้ตะเกียกตะกายขึ้นมาบนบกว่าแถ เนื่องจากทั้งสองล้วนนำไปสู่วิวัฒนาการนั่นเอง กระทั้งสังคมอินเตอร์เน็ตปัจจุบันเราก็ยังมีบุคคลที่เปี่ยมไปด้วยอัจฉริยภาพจำนวนมาก เรามันจะเห็นพวกเขาแสดงความสามารถในการแถอยู่บ่อยๆ บุคคลที่แถได้ดี แถได้เยี่ยมจะได้รับการเคารพเชิดชูไปชั่วลูกชั่วหลาน ตัวอย่างเช่นรัฐบุรุษผู้สามารถแถให้ประเทศไทยพ้นจากการเป็นประเทศที่แพ้สงครามโลกครั้งที่สอง เหล่าสานุศิษย์ของแม่ชีที่แถจนการปัดระเบิดเป็นเรื่องจริง นักการเมืองที่แถจนนโยบายที่เคยด่าไปเมื่อวานกลายเป็นเรื่องดีในวันนี้หรือวีรบุรุษแกนนำกู้ชาติที่สำแดงอภินิหารการแถไม่เว้นแต่ละวัน”

                พวกเราพยักหน้า รู้สึกเลื่อมใสในสิ่งที่โปรเฟสเซอร์กล่าวมาอย่างมาก ทว่าจู่ๆ หน้าเขากลับสลดลง

                “แต่ว่าทุกวันนี้กลับเปลี่ยนไป... จากการที่นักแถแปลคำทำนายของนอสตราดามุสใหม่ทำให้เรารู้เรื่องน่ากลัว”

                เขาส่ายหน้า ลังเลที่จะเอ่ย แต่ก็อ้าปากพูดออกมาก่อนที่เราจะถาม

“นอสตราดามุสทำนายไว้ว่านักแถกำลังจะหายไปจากโลกนี้ เราไม่มีนักแถมากพอที่จะทำให้มนุษย์เกิดการวิวัฒนาการสู่ยุคใหม่ สังเกตได้จากการล่มสลายของระบบเศรษฐกิจซึ่งเป็นสัญญาณแรกของคำทำนาย แต่ไม่ต้องเป็นห่วง! เราสามารถแถหาทางออกได้แน่นอน! ขอแค่พวกคุณแถกันมากๆ มีพี่ชวนพี่ มีน้องชวนน้อง มีแฟนชวนแฟน แถกันเยอะๆ เราต้องแถรอดจากวิกฤตินี้แน่นอน” เขายิ้ม พวกเราโล่งใจที่โลกยังไม่ถึงการล่มสลาย

“เอาล่ะ! โปรเฟสเซอร์ลุกขึ้น ผมต้องขอตัวก่อน ไปแถต่อในเน็ตแล้ว”

เราลาเขาด้วยความเคารพ โปรเฟสเซอร์กำลังกู้โลกด้วยการแถในเน็ตทุกวัน พวกเราเองก็ต้องเริ่มแถกันแล้ว

แถก่อนที่จะไม่มีโลกให้แถ!