เรื่องเล่าในคืนไร้ดาว

ลำดับตอนที่ #13 : เพื่อน

**หมายเหตุ นี่เป็นของปัจฉิมในรูปแบบจดหมายของเรา

ว่าไง สบายดีไหม?

                นึกยังไงถึงเปิดจดหมายเก่าๆ แบบนี้ขึ้นมาล่ะ?

                เอาเถอะ ไม่ว่าแกจะมีอารมณ์นึกถึงอดีต หรือว่าจู่ๆ เพื่อนเป็นนายก เป็นดารา เป็นอาจารย์ของลูกเลยมาเปิดเฟรนชิฟเก่าๆ ดู หรือแกจะแต่งงานเลยหาที่อยู่เพื่อนไว้แจกการ์ด หรือจดหมายจะตกใส่หัวโดยบังเอิญเลยต้องเปิดอ่าน ก็ถือว่าเรามีวาสนาต่อกันละกัน

                อย่างไรก็แล้วแต่ เค้าหวังว่าแกจะมีความสุขดี หวังว่าแกจะมีชีวิตที่สมดังที่วาดไว้ ได้ทำในสิ่งที่ตนอยากทำ ได้สร้างในสิ่งที่หวัง ได้มีในสิ่งที่ต้องการ

หรือถ้าไม่เป็นเช่นนี้ ถ้าแกกำลังเศร้าใจเค้าขอให้แกนึกถึงเรื่องเก่าๆ ของเรา นึกถึงปัญหาต่างๆ นึกถึงความทุกข์ต่างๆ ในสมัยที่เราอยู่ด้วยกัน

                มันไร้สาระใช่ไหมล่ะ วันนั้นแกเก็บมาทุกข์ได้ยังไงก็ไม่รู้ มันโคตรจะเล็กน้อยเมื่อเทียบกับปัญหาของผู้ใหญ่ และถึงในตอนนั้นเรื่องไร้สาระเหล่านั้นจะเคยเป็นความทรงจำที่เจ็บปวด ทว่าในตอนนี้ เมื่อแกนึกถึงความทรงจำที่เคยเลวร้ายเหล่านั้น มันกลับทำให้แกยิ้มได้ใช่ไหมล่ะ ความทรงจำที่ทุกข์ทนเหล่านั้นกลายเป็นความทรงจำที่สว่างไสวและสวยงามใช่ไหม?

เค้าแน่ใจความความทุกข์ของแกในขณะนี้ก็เหมือนกัน ถึงตอนนี้มันจะเลวร้ายแต่ไหน แต่เมื่อเราผ่านมันไปแล้วมองย้อนกลับมา มันจะต้องเป็นอดีตที่สำคัญกับเรา ต้องเป็นความทรงจำที่สว่างไสวแน่นอน

เพื่อนเอ่ย ไม่มีปัญหาใดที่ไร้ทางแก้หรอก มนุษย์เติบโตขึ้นด้วยปัญหา อย่าหนีมัน จงเผชิญหน้ากับมัน เฮ้ย! แกเป็นเพื่อนเค้านะเว้ย ของแค่นี้มันจิ๊บๆ แกเก่งที่สุดเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ จำไว้เลย

                ถ้าแกเปิดจดหมายนี้มาเพราะคิดถึงวันเก่าๆ ของพวกเรา เพื่อนเอ่ย เค้าไม่ได้ไปไหนเลย เค้าอยู่ที่นี้ ในสายลมที่เคยพัดเอาเสียงหัวเราของเราไป ในสายน้ำที่เคยล้างเหงื่อของเรา ในพื้นดินที่เคยรับน้ำตาทุกหยดที่หล่นร่วง ในเม็ดข้าวทุกรวงที่เราเคยกินด้วยกัน ในความทรงจำของแก ในใจของเค้า

ทุกๆ นาทีที่เราอยู่ร่วมกัน หล่อหลอมให้เราเป็นเรา เพื่อนของแกทุกคนอยู่ในตัวแก ในนิสัยของแก ในความคิดของแก ในสำเนียงพูด ในบุคลิก ในความชอบ ในรอยยิ้ม แกไม่ได้อยู่คนเดียวหรอก พวกเค้าทุกคนอยู่กับแกเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าไกลแค่ไหน พวกเค้าก็อยู่กับแกเสมอ

                เพียงแค่แกยิ้มออกมาจากจิตใจ เพียงแค่นั้นพวกเค้าก็มีความสุขแล้ว

                เพื่อนเอ๋ย แกจะลืมเค้าก็ได้ เค้าขออย่างเดียว ขอแค่แกมีความสุขก็พอ

                จำไว้ จงมีความสุข!

เพื่อนแก