ว่าด้วยเรื่อง'พีก้อง'

ลำดับตอนที่ #1 : เกริ่นนำ..(รีไรท์)

 

เกริ่นนำ..

 

ชายหนุ่มผู้มีดวงตาอันมืดมิดกำลังพยายามควานหากระเป๋าสตางค์ของตนเองที่หล่นไปบนพื้นเพราะเขาปัดมันตกลงไป(อ่าวววว??-ไรท์)

 

“เอ๊~~ มันอยู่ไหนนะ มันอยู่ไหนอะ??” ก้องบดินทร์พึมพำพร้อมกับทำหน้าตาน่ารักๆโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิด ส่วนมือก็ความหากระเป๋าอยู่เรื่อยๆ

 

ตึก ๆๆ..

 

สีฝีเท้าของชายร่างสูงเดินเข้ามาใกล้เขาขึ้นมาเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนก้องบดินทร์จะไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่าร่างสูงกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ

 

 “ทำอะไรอยู่น่ะก้อง” พีรวิญช์ถามร่างเล็กที่กำลังทำหน้าตาน่ารักพลางหาของไปพลางอย่างสงสัย

 

“ก้องกำลังหากระเป๋าตังค์อยู่หน่ะ ไม่รู้ตะกี้มันตกไปไหน ก้องว่ามันน่าจะอยาแถวๆนี้” ก้องบดินทร์ว่าพลางควานมือไปทั่วพื้น

หมับ~

“ก็อยู่นี่ไงยาย” พีรวิชญ์ก้มลงไปเก็บกระเป๋าสตางค์ใบนั้นขึ้นมาแล้วนำมาตีหัวก้องบดินทร์เบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นคนโดนตีก็หน้างอไปแล้ว

หลังจากงานแต่งงานของแก้วกัญญาและปรมินทร์เสร็จสิ้น พีรวิชญ์และก้องบดินทร์ก็เดินทางมาอเมริกาทันทีเพื่อมารักษาดวงตาของก้องบดินทร์

 

 “อ้อ เมื่อกี้ผมไปซื้อชามา เดี๋ยวผมไปชงนะ ดื่มชากันๆ^^”พีรวิชญ์ที่มีนิสัยชอบดื่มชาแทบทุกเวลา เอ่ยชวน    ก้องบดินทร์ด้วยน้ำเสียงลั้ลลาสุดชีพ

 

“เดี๋ยวสิ ผมขอเข้าไปช่วยนะ”ก้องบดินทร์เอ่ยพลางทำหน้าเว้าวอนหวังจะไปช่วยพีรวิชญ์ชงชา

 

“หึหึ ยายนั่งเฉย ๆเถอะ เดี๋ยวตาไปชงชามาให้” พีรวิชญ์พูดก่อนจะขโมยจุ๊บที่หน้าผากก้องบดินทร์ไปหนึ่งที ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหวกับหน้าตาน่ารักนั่น

 ก้องบดินทร์รู้อยู่แล้วว่าขอยังไงพีรวิชญ์ก็คงไม่ให้เขาเข้าไปช่วยในครัว แต่ยังไงเขาก็อยากจะช่วยพีรวิชญ์บ้าง ไม่ใช้มาอยู่เป็นตัวถ่วงเขาแบบนี้ ถึงเขาจะรู้ว่าที่พีรวืชญ์ไม่ให้เขาเข้าไปช่วยนั้นเพราะว่ากลัวว่าเขาจะได้รับอุบัติเหตุก็เถอะ

___________________________________________

รีไรท์ฮ่ะ !

ขอขอบคุณ คุณดรีม ที่ท่านมารีไรท์ให้ข้าน้อยยย *O*