คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ 1 ] I n t r o.
♔
Chocolate
ร่างบางหลับไหลสู่ห้วงนิทราใบหน้าขาวดุจดั่งหิมะปากแดงดั่งกลีบกุหลาบแก้มชมพูดั่งลูกพีช
ขนาดไร้เมคอัพร่างบางยังสวยถ้าปิดเรื่องอายุไปคงคิดว่า19 20แต่ที่ไหนได้หึหึ - - ร่างบางยังคง
นอนต่อไปถึงแม้เวลาจ่ะผ่านไปน๊าน นาน ก็คงยังไม่ตื่น และ...
ก็อก ก็อก ก็อก ก็อก
"นี่ ยุนตื่นได้แล้ว นอนเป็นกวางกบดานอยู่ได้= ="
"ขออีกแป๊ปน่ะค่ะ หม่ามี๊...."
"นี่ มี๊จะโกรธยุนแล้วน่ะ!!!"
"ก็ได้ๆ..ยุนตื่นแล้วค่ะ" ให้ตายเถอะนี่ฉันเพิ่งนอนเอง- [] -
"จ้าา อาบน้ำแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อยลงไปหาแม่ที่ห้องรับแขกน่ะจ้าา"
.......ฉันไปทำอะไรผิดมาหรือป่าวเนี๊ย
แต่ก็ช่างมันเถอะ อิม ยุนอา ซ่ะอย่างไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าเด็กแล้ว หึ ทำไมฉันถึงเกลียดเด็กอ่ะ
หรอ เพราะหมอนั่นคนเดียว นาย โอ เซฮุนT^T
"นี่ๆ นูน่าเซฮุนอยากไปเล่นที่สนามเด็กเล่น> <" หนุ่มน้อยพูดพรางเกาะแขนยุนอา
"อื้ม ไปสิเซฮุนไปไหนยุนอาก็ไปด้วย^^" ถึงแม้ใบหน้าเธอจ่ะเต็มไปด้วยความไม่อยากไปก็เหอะ
และแล้วหนุ่มน้อยกับยุนอาก็มาถึงสนามเด็กเล่นจนได้ ยุนอาแยกกับเซฮุนไปเล่นกับเพื่อน ถึงแม้
ทั้งคู่จ่ะสนิทกันแต่ก็เล่นไม่เหมือนกันนั้นแหละ- -
"ฮือๆๆ ฮึกๆ นู...ฮึกๆ น่า..ฮือออ" หนุ่มน้อยปล่อยโฮ
"ใครทำอะไรเซฮุน...บอกยุนอามา!!" ในเมื่อพ่อแม่บอกให้ดูแลน้องให้ดีเธอก็ต้องปกป้องเค้าสิ!
"พวก..ฮึกๆ เค้า.. ไม่ให้..ฮึกๆ เซฮุนเล่นด้วย! ฮืออออ T^T"
"เดี๋ยวยุนจัดการให้เซฮุนเอง^^ ไม่ร้องน่ะ"
ร่างเล็กเดินมายังเด็กหนุ่ม10กว่าคนที่ไม่ยอมให้เซฮุนเล่นด้วยพรางมองหน้าอย่างกับจ่ะฆ่าให้
ตายคามืออย่างไงอย่างงั้น
"ทำไมถึงไม่ให้เซฮุนเล่นด้วย!!!!!" ร่างเล็กตะโกนลั่น
"แล้วทำไมฉันต้องให้ไอ้เด็กหน้าหวานนั้นเล่นด้วย ขี้ฟ้องชมัด..."ชายหนุ่มผิวสีแทนเอ่ยขึ้น
"นี่ไอ้ชานยอล....ไอ้คริส.....ไอ้ไค.....ไอ้ดีโอ.....ไอ้ลู่หาน....ไอ้เฉิน.....ไอ้ซิ่วหมิน.....ไอ้ซูโฮ.....ไอ้
เทา.....ไอ้แพคฮยอน!พวกนายต้องให้หานเล่นด้วย!!!!" [ก็ไรต์อยากให้ทุกคนมีส่วนร่วมอ่ะ!!มี
ปัญหาหรอT^T]
"ไม่ให้เว้ย!ถ้าอยากให้ไอ้หน้าเด็กนั้นเล่นด้วย..ให้เงินฉันมา" เสียงหัวเราะของหนุ่มน้อย10คน
ประสานเสียงกันจนทำให้เกิดความน่ารำคาญ
"พวกนายเลือกเองน่ะ!" ร่างเล็กเดินไปผลักชานยอลกับคริสจนเซล่มลงไปกองกับพื้นทำให้คริส
ไม่พอใจอย่างมาก
"นี่!! ยัย...ฮึ่ย! ไอ้เปาเอากรรไกรมาาาาา" ซิ่วหมินค้นหาของที่คริสต้องการในกระเป๋าสะพาย พอ
เจอก็เอาให้คริสทันที
"นี่นายจ่ะทำอะไร..." ลู่หาน กับ เฉินถามขึ้น
"ไอ้เทา ซูโฮ จับยัยตัวแสบไว้" หนุ่มน้อยที่เอาแต่ยื่นมองด้วยน้ำตา ไม่กล้าทำอะไร "อย่าทำอะไร
นูน่าของผม! ฮึก ๆๆ ฮือT^T" เซฮุนที่กำลังจ่ะวิ่งเข้าไปแต่ก็ถูกแพคฮยอนผลักอย่างแรงลงไป
กองกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
"ปล่อยฉันน่ะไอ้เทา ไอ้ซูโฮ!!!!ปล่อยย บอกให้ปล่อย!" ยุนอาพยายามที่จ่ะสลัดล่างที่สูงกว่าเธอ
ไม่กี่เซนแต่ก็น่ะ...มันก็ไม่หลุด คริสใช่กรรไกรตัดผมของยุนอาจนสั๊น สั้น ทำเอาร่างทรุดตัวลงเก็บ
ผมขึ้นมากอด
"ไอ้พวกใจร้ายยยย ฮึกๆๆ ฮือๆๆ"
"ไปกันเถอะพวกเรา!" หนุ่มน้อยทยอยกันหายไปเรื่อยๆ จนตอนนี้มีเพียงเธอกับเพื่อนสาว และตัว
ก่อเรื่อง
"ยุนอาไม่เป็นไรน่ะเดี๋ยวมันก็ยาว" เจสสิก้าพูดพรางกอดยุนอา
"เพราะ.....นาย! โอ เซฮุน!!! ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ เพราะนาย!ฉันไม่อยากเจอนายอีกแล้ว ไปให้
ไกลๆฉันเลย!!!"
ภาพความทรงจำผุดขึ้นมาในหัวเลย T^Tที่จริงมันไม่ควรเป็นความทรงจำเลยด้วยซ้ำ พูดแล้ว
อารมณ์เสีย ฮึ่ย!!- -
ร่างบางเดินจ้ำอ้าวลงมาจากบันได พรางหันสายตาไปเห็นอะไนบางอย่างที่ร่างบางไม่อย่างเห็น!
"โอ เซฮุน!!!!"
I n t r o.ยาวไปไหม- -555
ฟิคนี้เพิ่มตอนด้วยเมนน้าาาา> 3 <
ความคิดเห็น