ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การแตกแยกและความสามัคคี
\"ครืนๆๆ\" เสียงที่เกิดจากแผ่นดินที่ไหวมันช่างแสบหูและน่ารำคาญเสียเหลือเกิน แน่นอนด้วยสัญชาตญาณ ทั้งสองคนรีบวิ่งไปที่ทางออกที่ดูมืดและลึกเหมือนเป็นทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด
\"ทั้งสองคนนั้น...จะเป็นอะไรมั้ยนะ\" ในขณะที่วิ่งไป จิมิก็พูดลอยๆขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง จิมิเป็นคนที่ชอบห่วงอะไรไม่เข้าเรื่อง แต่การที่เป็นห่วงไม่เข้าเรื่องนี่แหละที่เป็นนิสัยที่ดีอีกอย่างหนึ่งของเธอ ทาเอรุที่ได้เห็นนิสัยแบบนั้นจึงคิดปลอบด้วยความอ่อนโยน
\"ไม่เป็นไรหรอกนะ...\"
\"จะจู๋จี๋กันไปถึงเมื่อไหร่?\" เสียงของไรอนที่พูดแทรกขึ้นมา (อีกแล้ว...แทรกอีกแล้ว)
\"คะ...คุณไรอน? ไม่เป็นอะไรเลยหรอคะ? \" จิมิงงมากๆเพราะที่ๆทั้งสองคนลงไปนั้นดูลึกไม่มีที่สิ้นสุดแล้วทำไมถึงปลอดภัยและไม่มีแผลเลยสักนิดเดียวล่ะ?
แต่ไรอนไม่ยอมตอบหรือพูดคุยอะไรกับจิมิเลย
\"<เฮ้อ...เหนื่อยใจจริงๆเลย> เอ่อ ชั้นไม่รู้อะไรมากหรอกนะแต่ว่าภาพสุดท้ายที่ชั้นเห็นคือตอนที่ไรอนกระโดดตามลงมาน่ะ พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่แถวๆนี้แล้ว\" โซคุโดอธิบาย
\"คือว่า...ไม่หนีเหรอครับ?\" เสียงเตือนของทาเอรุทำให้ทุกคนต้องหยุดคุยและหันกลับมาวิ่งต่อ
จนถึงสุดทางและออกได้อย่างปลอดภัย
\"ทุกคนไปที่บ้านของชั้นก่อนก็แล้วกัน\" ไรอนบอกทุกๆคน เขาต้องการที่จะคุยเรื่องจดหมายที่ส่งมา เมื่อทุกคนไปถึงบ้านของไรอน
\"ใครรู้ตัวคนที่ส่งจดหมายหรือว่าลักษณะก็บอกมา\" ไรอนพูดขู่เพราะว่าทั้งสี่คนนี้รู้จักกันได้ด้วยจดหมายที่ได้รับมา
ไม่เคยคุย……….ไม่เคยเห็นหน้า……..ไม่เคยรู้จักกัน
\"เพียงจดหมายแค่ฉบับเดียว ทำให้ทุกคนแตกแยกกันได้ขนาดนี้เชียวหรอ\" โซคุโดพูดขึ้น เธอคิดว่าเรื่องแค่นี้ไม่น่าจะทำให้ทุกคนแตกแยกกันได้ขนาดนี้
\"ถ้าเรื่องเล็กๆยังคุยกันไม่ได้แล้วมันจะทำอะไรได้ล่ะ\" โซคุโดเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่นมากที่สุด ที่เธอพูดไม่ได้บ่นแต่ไม่อยากให้ทุกคนแตกแยกกัน
\"........ นั่นสิ ขอโทษนะ ชั้นคงเป็นคนใจร้อนเกินไป...\" ไรอนรู้ตัวว่าพูดแรงเกินไป
\"ใจร้อนยังไม่พอนะ ยังแอบหยิ่งอีกต่างหาก\" โซคุโดหยอกเล่น คิดว่าทุกคนคงสบายใจขึ้น
\"....เมื่อเรา....เข้าใจกันแล้ว มาเริ่มต้นกันใหม่เถอะค่ะ\" สาวน้อยเสียงใสขาประจำของเราผู้ที่ชอบห่วงไม่เข้าเรื่องพูดรวบๆ
\"หึ นั่นสินะ.......มาเริ่มกันใหม่\" หลังจากที่เงียบมานาน ทาเอรุจึงพูดสรุปอีกครั้งหนึ่ง
\"คงไม่มีแบบครั้งนี้อีกสินะ เราจะสามัคคีกัน มาช่วยกันนะ พวกเรา\" คำพูดของโซคุโดทำให้ทุกคนกลับมาสามัคคีและรวมเป็นกลุ่มเดียวกัน
\"ว่าแต่......เราจะตั้งชื่อกลุ่มว่าอะไรดีล่ะ?\"
\"หา!!!! ชื่อกลุ่มเนี่ยนะ? ของแบบนั้นไม่จำเป็นหรอก ขอแค่เราสามัคคีกัน....เท่านั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ\"
******************************
สวัสดีเจ้าค่ะ
ต้องขออภัยโทษด้วยนะเจ้าคะที่คราวนี้เนื้อเรื่อง.................
น้อยยยยยยยยยยมากกกกกกกกก (เนื่องจากไม่มีเวลา)
รู้สึกแย่จน....ไม่อยากจะพูดอะไรแล้วเจ้าค่า
เอ่อ....ฟังข้าน้อยบ่นอีกแล้ว ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
*YonatA Desu*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น