เพลบอยตัวร้ายกะยายสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : เพราะนานนั่นแหละย่ะ

บทที่3

ล้าลันลา ลา ลา ลา  เสียงที่บ่งบอกถึงความดีใจ ในการเริ่มวันใหม่ของฉันมาแล้วค่ะ ดีใจที่สุด นี่แหละน้าชีวิตนักเรียนมอปลายที่สดใสของฉัน วันนี้อาจจะเจอเรื่องดีดีก็ได้ ไม่แน่นะอาจจะมีรุ่นพี่ มาสารภาพรักกับฉัน      มายก๊อต  พระเจ้ามันยอดมากค่ะ และแล้วก้อมีเด็กสาวคนนึงทำท่าเดินเข้ามาคุยกับฉัน ท่าทางของแกยังกะจะไปออกรบแนะ หัวเนี้ยฟูได้ที่เลยอ่ะ 555

“ นี่นี่นี่ เธอเป็นคนเดียวกันกับคนที่อยู่ในบอร์ดช่ายไม๊ ” หญิงสาวหน้าเหมือนปลาทองแก้มป่อง(หัวก้อหยิก)มาถามฉัน สวยสู้ฉันก้อม่ายได้ 555 (ถ้าจะบ้านะแก)

“…….” แล้วมันบอร์ดไหนหละว่ะเนี้ย งง @0@  และขณะที่อยู่ในอาการที่มึนงงอยู่

“ นั่นไงแกคนนั้นแหละ ” เด็กสาวอีกกลุ่มหนึ่งหันหน้ามาทางฉันพลางซุบซิบกันมันปากทีเดียว

“ ช่ายๆเลยแหละ หน้าด้านมากเลยอ่ะ หน้าไม่อาย ” นี่กระซิบอีท่าไหนกันหละเนี้ยได้ยินมาถึงนี้เลย

       แล้วมันเรื่องอะไรของแก หะนังหน้าปลาสลิล พูดมาได้ นังหน้าไม่อาย แกนั่นแหละนังหน้าไม่อาย หน้าตลกชะมัดเลยว่าคนอื่นไม่รู้จักส่องกระจกดูตัวเองซะบ้าง (แค่คิดนะพูดออกมาเดี๋ยวมันตบเอา)และในขณะที่ฉันจะเดินเข้าตึกเรียน  และแล้วม่ายไม่จิงค่ะม่ายๆๆๆๆๆๆๆไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้อยู่ดีดีก็อุ้มฉันไปที่ซอกตึก ตึกหนึ่ง น่ากลัวจังอ่ะ หือ หือหือ ฉันยังไม่อยากตายตอนต้นเรื่องน้า

“ นี่เธอจะหยุดตัวสั่นแล้วหันหน้ามาคุยกับฉันได้ไม๊ ”

“ เธอเป็นใครหนะ ” ฉันพูดขณะที่ยังไม่หันหน้าออกจากซอกตึกนั่น แต่เอ……ฟังจากน้ำเสียงแล้วมันดูคุ้นๆยังไงก้อไม่รู้แหะ

“ นี่ ”

“  อะไร”

“ ปุยฝ้าย เธอหันมาคุยกับฉันได้ไม๊ ”

“………” งงเลยค่ะ มันรู้จัก  ชื่อของเราได้ไง ไอ้โจรโรคจิต

“ 1 2 3 ม่ายหันใช่ไม๊ ”

กรี๊ด………………… #0#   เขากระชากไหลฉันออกมาเผยให้ฉันเห็นว่าเขาคือ…….เทฟุนนั้นเอง  ^0^(บ้าชะมัดทำให้ฉันบ้าอยู่ได้ตั้งนาน นายบ้าเอย)

“ นายมีไร ว่ามาอย่าชักช้า ฉันจาเข้าเรียนแล้ว ” ฉันฉุนเขาจังที่เค้าทำกับฉันแบบเนี้ยมันเจ็บนะรู้ไม๊อีตาบ้าเอ๊ย

“ เธอแน่จัยหรอกว่าเธอกล้า ” เขาพูดพลางส่งยิ้มกระชากใจมาทางฉัน(ว้าหล่อม๊ากค่ะ)

“ ทำไมหละ ทำไมฉันจะไม่กล้า ” พูดไปแล้วก้อแอบคิดนิดนิดนะว่าทำไม

“ งั้นก้อแล้วแต่เธอแล้วกันยายหมาน้อย ” พอพูดเสร็จก้อเผ่นแน๊บไปเลย

      งงกับคำพูดอีตานั่นจิงจิงเลย มาพูดอะไรก้อไม่รู้ว่าฉันจะไม่กล้าเข้าห้องเรียน ทำไมหรอที่ห้องมันจะมีปีศาจผมขาวนั่งอยู่ที่ห้องหรือไง หรือว่าวันนี้มีก๊อตซิล่ามาโรงเรียนหะ บ้าคิดอะไรก้อไม่รู้เชอะ(แกนั่นแหละบ้ายายปุยฝ้ายเค้าเตือนแล้วก้อไม่ยอมฟัง)

    เย่ เย่ เย่ ถึงห้องแล้ว และแล้วก้อถึงจุดเริ่มต้นอันงดงามของเราแล้วหละสิเนอะ อืมดีจัยจังเลยอ่า เปิดประตูไปเลยดีกว่า อิอิอิ

ปรืด…………..(เสียงประตูเปิด)

  *0*       (หน้าของทุกคนในห้อง)

^-^ :       (หน้าของฉัน)

      ทำไมหละ ทำไมทุกคนต้องตื้นเต้นและตกจัยกับหน้าตาอันงดงามของฉันด้วย หรือว่า ฉันหน้าเหมือนนางสาวไทยปีล้าสุด อิอิอิ

“ เชิญจ๊ะแม่นักเรียนใหม่ ไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างฝั่งโน่นเลย เพราะฉันคิดว่าเธอไม่ต้องแนะนำตัวทุกคนก็รู้จักเธออยู่แล้วหละ ”  อาจารย์หน้าแหลม เหมือนปากดินสอ กล่าวพลางชี้มืออันเรียนยาวไปทางโต๊ะนั่น

“ ค่ะ ” งงเล็กน้อยอ่ะ

      แล้วฉันก้อลงไปนั่งที่โต๊ะนั้นอย่างว่าง่าย แต่ทำไมนะทุกคนต้องหันมามองฉันพลางซุบซิบอะไรกันก้อไม่รู้อ่ะ งงว่ะ (เอ๊ยงงค่ะ เสียอิมเมจหมด)

ปรืดดดดดดดดดดดด(เสียงประตูนะไม่ช่ายเสียงตดฉัน)

      ยังมีคนมาช้ากว่าเราอีกหรอเนี้ยแย่จิงจิงเลยวัยรุ่นสมัยนี้นิ ใช่ม่ายได้เลย ห้าวววววว(เสียงหาวอันโหยหวน) ง่วงเนอะ อืมเขาเดินมาทางนี้แล้วนี้นาหรือว่าเค้าจานั่งข้างๆฉัน จิงสิมันก้อมีอยู่ที่เดียวนินาเนอะม่ายน่าโง่เลย555  แย่จิง อ้าวพอมาก้อลงฟุบหน้านอนเลยหรอเนี้ย ไม่หันมาทักทายกันซักคำเลยอ่ะ ใจร้ายที่สุด นี่ฉันยังไม่เห็นหน้าค่าตาเลยนะหันมาก่อนเลยนะ

“ นี่ๆๆๆ” ฉันรวบรวมความกล้าใช้นิ้วจิ้มที่ไหล่ของเขา

“ อืมมมมม”  เขาโผล่หน้าออกมาจากโต๊ะ ว้าวววววววหล่อค่ะหล่ออีกแล้ว โรงเรียนนี้มีแต่คนหล่อจิงจิง

“ นี่” คุณจะจ้องหน้าผมอีกนานไม๊ครับ

“ เออค่ะ เอ๊ยม่ายช่าย ม่ายช่าย คืออยากจะถามอ่ะค่ะว่าชื่อไรหรอ ทำไมมาสายจังอ่ะ แล้วย้ายมาจากที่ไหนหรือว่าเรียนที่นี่อยู่แล้วหรอ อืมแล้ว” ออกมาหมดเลยอ่าที่มันอัดอั้นและค้างมานานเหมือนปวดอึแล้วไม่ได้เข้าห้องน้ำ

“ เธอถามฉันพอรึยังหะ ที่ละประโยคก้อได้นะ ” เข้าหันมาถามอ่ะ สีหน้าบ่งบอกถึงความง่วงเลยแหะเมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไง(หรือว่าดึก)

“ อืม ค่ะ ” ตอบด้วยที่หน้ายังบอกบุญไม่รับเลยอ่ะ

“ ฉันชื่อ อันมิน ”

“แล้วที่ถามว่าทำไมมาสาย มันก้อเรื่องของฉัน ” แป๊วหน้าแตกเลยเรา

“ แล้วเรื่องเรียนฉันเรียนอยู่ที่นี่อยู่แล้ว พอจัยยังแม่เด็กใหม่ ไม่ช่ายสิต้องเป็นคุณ ปุยฝ้ายตั้งหาก”

“ คุณรู้จักชื่อฉันด้วยหรอค่ะ ” แนะๆๆแอบชอบฉันก้อบอกมาเหอะ อิอิอิ

“ ทำไมจะไม่รู้  คัยที่ไม่รู้จักชื่อเธอก้อต้องบ้าหรือไม่ก้อหูหนวกตาบอดแล้วแน่ๆฉันว่านะ” ตาหน้าหล่อ(อีกแล้ว) อันมินบอกอ่ะ

“ นี่เค้าดังขนาดนั้นเลยหยอเนี้ย ” เพ้อฝันสุดๆเลยอ่ะ

“ เธอนี่ท่าจะต้องไปเช็กสมองใหม่แล้วนะ ฉันว่า ” บอกแล้วยังมาทำหน้าหล่อใส่อีก พอมันอันพูดจบเค้าก้อวิ่งปรูดออกไปนอกห้องเลยอ่ะ แหมเร็วจิงจิงเลยนะ คุณชาย    ติ๊งน่องงงงงง(เสียงอ๊อดช่วยชาติดังขึ้น แสดงว่าหมดเวลาเรียนแล้ว)

        (มาเม้นกันเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ)
                   แมวน้อยตาโต

ล้าลันลา ลา ลา ลา  เสียงที่บ่งบอกถึงความดีใจ ในการเริ่มวันใหม่ของฉันมาแล้วค่ะ ดีใจที่สุด นี่แหละน้าชีวิตนักเรียนมอปลายที่สดใสของฉัน วันนี้อาจจะเจอเรื่องดีดีก็ได้ ไม่แน่นะอาจจะมีรุ่นพี่ มาสารภาพรักกับฉัน      มายก๊อต  พระเจ้ามันยอดมากค่ะ และแล้วก้อมีเด็กสาวคนนึงทำท่าเดินเข้ามาคุยกับฉัน ท่าทางของแกยังกะจะไปออกรบแนะ หัวเนี้ยฟูได้ที่เลยอ่ะ 555

“ นี่นี่นี่ เธอเป็นคนเดียวกันกับคนที่อยู่ในบอร์ดช่ายไม๊ ” หญิงสาวหน้าเหมือนปลาทองแก้มป่อง(หัวก้อหยิก)มาถามฉัน สวยสู้ฉันก้อม่ายได้ 555 (ถ้าจะบ้านะแก)

“…….” แล้วมันบอร์ดไหนหละว่ะเนี้ย งง @0@  และขณะที่อยู่ในอาการที่มึนงงอยู่

“ นั่นไงแกคนนั้นแหละ ” เด็กสาวอีกกลุ่มหนึ่งหันหน้ามาทางฉันพลางซุบซิบกันมันปากทีเดียว

“ ช่ายๆเลยแหละ หน้าด้านมากเลยอ่ะ หน้าไม่อาย ” นี่กระซิบอีท่าไหนกันหละเนี้ยได้ยินมาถึงนี้เลย

       แล้วมันเรื่องอะไรของแก หะนังหน้าปลาสลิล พูดมาได้ นังหน้าไม่อาย แกนั่นแหละนังหน้าไม่อาย หน้าตลกชะมัดเลยว่าคนอื่นไม่รู้จักส่องกระจกดูตัวเองซะบ้าง (แค่คิดนะพูดออกมาเดี๋ยวมันตบเอา)และในขณะที่ฉันจะเดินเข้าตึกเรียน  และแล้วม่ายไม่จิงค่ะม่ายๆๆๆๆๆๆๆไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้อยู่ดีดีก็อุ้มฉันไปที่ซอกตึก ตึกหนึ่ง น่ากลัวจังอ่ะ หือ หือหือ ฉันยังไม่อยากตายตอนต้นเรื่องน้า

“ นี่เธอจะหยุดตัวสั่นแล้วหันหน้ามาคุยกับฉันได้ไม๊ ”

“ เธอเป็นใครหนะ ” ฉันพูดขณะที่ยังไม่หันหน้าออกจากซอกตึกนั่น แต่เอ……ฟังจากน้ำเสียงแล้วมันดูคุ้นๆยังไงก้อไม่รู้แหะ

“ นี่ ”

“  อะไร”

“ ปุยฝ้าย เธอหันมาคุยกับฉันได้ไม๊ ”

“………” งงเลยค่ะ มันรู้จัก  ชื่อของเราได้ไง ไอ้โจรโรคจิต

“ 1 2 3 ม่ายหันใช่ไม๊ ”

กรี๊ด………………… #0#   เขากระชากไหลฉันออกมาเผยให้ฉันเห็นว่าเขาคือ…….เทฟุนนั้นเอง  ^0^(บ้าชะมัดทำให้ฉันบ้าอยู่ได้ตั้งนาน นายบ้าเอย)

“ นายมีไร ว่ามาอย่าชักช้า ฉันจาเข้าเรียนแล้ว ” ฉันฉุนเขาจังที่เค้าทำกับฉันแบบเนี้ยมันเจ็บนะรู้ไม๊อีตาบ้าเอ๊ย

“ เธอแน่จัยหรอกว่าเธอกล้า ” เขาพูดพลางส่งยิ้มกระชากใจมาทางฉัน(ว้าหล่อม๊ากค่ะ)

“ ทำไมหละ ทำไมฉันจะไม่กล้า ” พูดไปแล้วก้อแอบคิดนิดนิดนะว่าทำไม

“ งั้นก้อแล้วแต่เธอแล้วกันยายหมาน้อย ” พอพูดเสร็จก้อเผ่นแน๊บไปเลย

      งงกับคำพูดอีตานั่นจิงจิงเลย มาพูดอะไรก้อไม่รู้ว่าฉันจะไม่กล้าเข้าห้องเรียน ทำไมหรอที่ห้องมันจะมีปีศาจผมขาวนั่งอยู่ที่ห้องหรือไง หรือว่าวันนี้มีก๊อตซิล่ามาโรงเรียนหะ บ้าคิดอะไรก้อไม่รู้เชอะ(แกนั่นแหละบ้ายายปุยฝ้ายเค้าเตือนแล้วก้อไม่ยอมฟัง)

    เย่ เย่ เย่ ถึงห้องแล้ว และแล้วก้อถึงจุดเริ่มต้นอันงดงามของเราแล้วหละสิเนอะ อืมดีจัยจังเลยอ่า เปิดประตูไปเลยดีกว่า อิอิอิ

ปรืด…………..(เสียงประตูเปิด)

  *0*       (หน้าของทุกคนในห้อง)

^-^ :       (หน้าของฉัน)

      ทำไมหละ ทำไมทุกคนต้องตื้นเต้นและตกจัยกับหน้าตาอันงดงามของฉันด้วย หรือว่า ฉันหน้าเหมือนนางสาวไทยปีล้าสุด อิอิอิ

“ เชิญจ๊ะแม่นักเรียนใหม่ ไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างฝั่งโน่นเลย เพราะฉันคิดว่าเธอไม่ต้องแนะนำตัวทุกคนก็รู้จักเธออยู่แล้วหละ ”  อาจารย์หน้าแหลม เหมือนปากดินสอ กล่าวพลางชี้มืออันเรียนยาวไปทางโต๊ะนั่น

“ ค่ะ ” งงเล็กน้อยอ่ะ

      แล้วฉันก้อลงไปนั่งที่โต๊ะนั้นอย่างว่าง่าย แต่ทำไมนะทุกคนต้องหันมามองฉันพลางซุบซิบอะไรกันก้อไม่รู้อ่ะ งงว่ะ (เอ๊ยงงค่ะ เสียอิมเมจหมด)

ปรืดดดดดดดดดดดด(เสียงประตูนะไม่ช่ายเสียงตดฉัน)

      ยังมีคนมาช้ากว่าเราอีกหรอเนี้ยแย่จิงจิงเลยวัยรุ่นสมัยนี้นิ ใช่ม่ายได้เลย ห้าวววววว(เสียงหาวอันโหยหวน) ง่วงเนอะ อืมเขาเดินมาทางนี้แล้วนี้นาหรือว่าเค้าจานั่งข้างๆฉัน จิงสิมันก้อมีอยู่ที่เดียวนินาเนอะม่ายน่าโง่เลย555  แย่จิง อ้าวพอมาก้อลงฟุบหน้านอนเลยหรอเนี้ย ไม่หันมาทักทายกันซักคำเลยอ่ะ ใจร้ายที่สุด นี่ฉันยังไม่เห็นหน้าค่าตาเลยนะหันมาก่อนเลยนะ

“ นี่ๆๆๆ” ฉันรวบรวมความกล้าใช้นิ้วจิ้มที่ไหล่ของเขา

“ อืมมมมม”  เขาโผล่หน้าออกมาจากโต๊ะ ว้าวววววววหล่อค่ะหล่ออีกแล้ว โรงเรียนนี้มีแต่คนหล่อจิงจิง

“ นี่” คุณจะจ้องหน้าผมอีกนานไม๊ครับ

“ เออค่ะ เอ๊ยม่ายช่าย ม่ายช่าย คืออยากจะถามอ่ะค่ะว่าชื่อไรหรอ ทำไมมาสายจังอ่ะ แล้วย้ายมาจากที่ไหนหรือว่าเรียนที่นี่อยู่แล้วหรอ อืมแล้ว” ออกมาหมดเลยอ่าที่มันอัดอั้นและค้างมานานเหมือนปวดอึแล้วไม่ได้เข้าห้องน้ำ

“ เธอถามฉันพอรึยังหะ ที่ละประโยคก้อได้นะ ” เข้าหันมาถามอ่ะ สีหน้าบ่งบอกถึงความง่วงเลยแหะเมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไง(หรือว่าดึก)

“ อืม ค่ะ ” ตอบด้วยที่หน้ายังบอกบุญไม่รับเลยอ่ะ

“ ฉันชื่อ อันมิน ”

“แล้วที่ถามว่าทำไมมาสาย มันก้อเรื่องของฉัน ” แป๊วหน้าแตกเลยเรา

“ แล้วเรื่องเรียนฉันเรียนอยู่ที่นี่อยู่แล้ว พอจัยยังแม่เด็กใหม่ ไม่ช่ายสิต้องเป็นคุณ ปุยฝ้ายตั้งหาก”

“ คุณรู้จักชื่อฉันด้วยหรอค่ะ ” แนะๆๆแอบชอบฉันก้อบอกมาเหอะ อิอิอิ

“ ทำไมจะไม่รู้  คัยที่ไม่รู้จักชื่อเธอก้อต้องบ้าหรือไม่ก้อหูหนวกตาบอดแล้วแน่ๆฉันว่านะ” ตาหน้าหล่อ(อีกแล้ว) อันมินบอกอ่ะ

“ นี่เค้าดังขนาดนั้นเลยหยอเนี้ย ” เพ้อฝันสุดๆเลยอ่ะ

“ เธอนี่ท่าจะต้องไปเช็กสมองใหม่แล้วนะ ฉันว่า ” บอกแล้วยังมาทำหน้าหล่อใส่อีก พอมันอันพูดจบเค้าก้อวิ่งปรูดออกไปนอกห้องเลยอ่ะ แหมเร็วจิงจิงเลยนะ คุณชาย    ติ๊งน่องงงงงง(เสียงอ๊อดช่วยชาติดังขึ้น แสดงว่าหมดเวลาเรียนแล้ว)

        (มาเม้นกันเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ)
                   แมวน้อยตาโต