รักต้องลุ้น ชุลมุนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น

 

      *0* คำคืนที่สดใสฟ้าสีครามเข้มได้จางหายผ่านพ้นไปแล้ว แสงอาทิตย์เริ่มเปล่งประกายออกผ่านเมฆหมอกอันปลอบบางอันเป็นเซลล์อากาศบางๆที่ร่องลอยไปตามท้องฟ้าที่สดใส ผ่านเข้าไปตามหน้าต่างสีส้มอ่อนซึ้งภายในห้องนั้นมีหญิงสาววัยรุ่นหน้าตาจิ้มลิ้ม นอนแผ่กายอย่างสบายอกสบายใจอยู่บนที่นอน   ติ๊ด  ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

    "โอ๊ย ทามไมวันนี้นาฬิกาปลุกเร็วจางเลยอ่ะยางไม่หายง่วงเลยน้า เมื่อวานยังช้ากว่านี้เลย เฮ้ย" หญิงสาววัยรุ่นนามว่า ยามิ พูดพลางนำมืออันบอบบางที่ไม่เคยผ่านการทำงานหนักมาก่อนขึ้นมาขยี้ตาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับบ่นงึมงำ อยู่ในลำคอ เนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเธอซึ่งแสนจะน่าเบื่อหน่าย ในโรงเรียนที่เธอไม่อยากจะไป เนื่องจากว่าเธอถูกบังคับให้ไปเรียนในโรงเรียนที่เธอไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่นัก วันนี้เลยดูเป็นว่าเป็นวันที่แสนสุดน่าเบื่อที่สุดในรอบเดือนเอ๊ยรอบปีสิพูดผิดอีกแล้ว เฮ้ย…. (คนเขียนชักจะเบ่อ)

   "ยามิตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ พี่เตรียมอาหารไว้แล้วนะอาบน้ำอาบท่าเสร็จไปทานข้าวด้วยด้วยหละอยู่บนโต๊ะอาหารแหนะ" โอมะชายหนุ่มผิวขาว มีผมยาวประบ่า สีทองปกปิดหน้าเล็กน้อยซึ่งจัดว่าหน้าตาอยู่ในระดับที่ดี  ม๊ากมาก เปรียบเสมือนนายแบบที่เพิ่งหลุดมาจากนิตยสาร (ผู้เขียนยังชอบ) กำลังเรียนน้องสาวที่เพิ่มตื้นจากการนอนเมื่อซักครู่นี้

   "อืม เดี๋ยวเค้าลงไป" ยามิ เอ่ย พลางพร้อมกับลุกจากที่นอนพร้อมที่จะอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวข้างล่าง

   ปริ๊น ปริ๊น ปริ๊น

   "จะบีบแตรทามไมอ่ะพี่โอมะอายเค้าดูดิชาวบ้านแถวเนี้ยหันมามองกานหมดใหญ่แล้ว" ยามิเอ่ยกับพี่ชายของเธอที่บีบแตรเสียงดังลั่นเมื่อซักครู่นี้ พร้อมกับทำหน้าอาย อาย แบบเขินสุดๆ เพราะว่าผู้คนแถวนี้เค้าหันมามองเธอกับพี่ชายของเธอกันด้วยสายตาที่แบบว่า…..(ไอ้สองตัวนี้มันบีบแตรหาพระแสงอารายว่ะเนี้ย)  เฮ้ย พี่นะพี่ทำให้เค้าลำบากจัยอีกแล้วนะ ถ้าไม่ติดที่ว่าหน้าตาพี่มันหล่อเหมือนนายแบบนะเค้าคงชกไปแล้วแหละ หล่อแต่ปัญญาอ่อนก็ไม่ไหวนะเนี้ย

   "แหมแกก็ เราสองคนต้องเอาเลิกฤกษ์เอาชัยกานหน่อยดิว่ะ เปิดเทอมวันแรกทั้งที่ต้องหาแรงบันดาลจัยหน่อยอ่ะ อิอิอิ" โอมะส่งสายตาอ่อนหวานหยาดเยิ้มผ่านมายังดวงตาอันคมเข้มของเค้าให้น้องสาวของเค้าพลางทำหน้าออดอ้อนแบบเด็กๆให้ยามิด็เพื่อไม่ให้เธอคิดมาก

   "นี่พี่ไม่ต้องมาส่งสายตาแบบนี้ให้เข้าเลยนะ เค้าไม่ช่ายสาวๆแฟนคลับของพี่โอมะนะ มองดูแล้วจัยมันจะละลายรู้ป่ะ ไม่ต้องมามองเลย ไปโรงเรียนกานเหอะเดี๋ยวสายอ่ะ" ยามิเอ่ยพลางสะกิดพี่ชายให้ออกรถระหว่งทางเธอคิดไปตางๆนา นา ว่าโรงเรียนใหม่ของเธอจะเป็นยังไงบ้าง ถึงแม้นเธอจะไม่ชอบโรงเรียนนี้ซักเท่าไหร่ก็เถอะนะมันก็ยังอดตื้นเต้นไม่ได้ ๐_๐   เหตุผลที่เธอต้องมาเรียนโรงเรียนนี่หนะหรอ ก็เพราะพ่อกับแม่ของเธอนั่นแหละดันต้องไปดูงานที่ต่างประเทศเลยต้องทิ้งเธอไว้กับพี่ชายสุดหล่อของเธอ แล้วมันก็มีต่ออีกนะค่ะ พี่ชายฉันต้องการดูแลฉันเค้าเป็นห่วงฉันค่ะ(ฉันไม่ช่ายลูกบาสนะที่พี่ต้องมาเป็นห่วงขนาดนี้อ่ะ)แต่ยังไงก็นะฉันมันพวกหน้าตาดีพี่เลยเป็นห่วงอ่ะ กลัวเป็นอันตรายกะคัย เอ๊ย ม่ายช่ายต้องบอกว่ากลัวมีอันตรายเกิดขึ้นกับฉันต่างหากหละ แต่แหมก้ออย่างว่าอ่ะนะฉันเรียนโรงเรียนเก่าของฉันมานานมากแล้วอยู่ดีดีจะมาให้เป็นโรงเรียนกะทันหันมันก็น่าเศร้าอ่ะนะ เฮ้ย(ถอนหายจัยอีกและ) หายใจเข้าก็เฮ้ยเธอ หายจัยออกก็เฮ้ยเธอ   โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย ชักจะเลยเถิดไปแล้วนะมันคนละเรื่องกานเลยอ่ะ แหมก็จัยมันร้องวูบวาม แบบว่า ร้อนๆหนาวๆอ่ะนะ  ตื้นเต้น  ตื้นเต้น พูดผิดผิดถูกถูก

      *0* คำคืนที่สดใสฟ้าสีครามเข้มได้จางหายผ่านพ้นไปแล้ว แสงอาทิตย์เริ่มเปล่งประกายออกผ่านเมฆหมอกอันปลอบบางอันเป็นเซลล์อากาศบางๆที่ร่องลอยไปตามท้องฟ้าที่สดใส ผ่านเข้าไปตามหน้าต่างสีส้มอ่อนซึ้งภายในห้องนั้นมีหญิงสาววัยรุ่นหน้าตาจิ้มลิ้ม นอนแผ่กายอย่างสบายอกสบายใจอยู่บนที่นอน   ติ๊ด  ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

    "โอ๊ย ทามไมวันนี้นาฬิกาปลุกเร็วจางเลยอ่ะยางไม่หายง่วงเลยน้า เมื่อวานยังช้ากว่านี้เลย เฮ้ย" หญิงสาววัยรุ่นนามว่า ยามิ พูดพลางนำมืออันบอบบางที่ไม่เคยผ่านการทำงานหนักมาก่อนขึ้นมาขยี้ตาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับบ่นงึมงำ อยู่ในลำคอ เนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเธอซึ่งแสนจะน่าเบื่อหน่าย ในโรงเรียนที่เธอไม่อยากจะไป เนื่องจากว่าเธอถูกบังคับให้ไปเรียนในโรงเรียนที่เธอไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่นัก วันนี้เลยดูเป็นว่าเป็นวันที่แสนสุดน่าเบื่อที่สุดในรอบเดือนเอ๊ยรอบปีสิพูดผิดอีกแล้ว เฮ้ย…. (คนเขียนชักจะเบ่อ)

   "ยามิตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ พี่เตรียมอาหารไว้แล้วนะอาบน้ำอาบท่าเสร็จไปทานข้าวด้วยด้วยหละอยู่บนโต๊ะอาหารแหนะ" โอมะชายหนุ่มผิวขาว มีผมยาวประบ่า สีทองปกปิดหน้าเล็กน้อยซึ่งจัดว่าหน้าตาอยู่ในระดับที่ดี  ม๊ากมาก เปรียบเสมือนนายแบบที่เพิ่งหลุดมาจากนิตยสาร (ผู้เขียนยังชอบ) กำลังเรียนน้องสาวที่เพิ่มตื้นจากการนอนเมื่อซักครู่นี้

   "อืม เดี๋ยวเค้าลงไป" ยามิ เอ่ย พลางพร้อมกับลุกจากที่นอนพร้อมที่จะอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวข้างล่าง

   ปริ๊น ปริ๊น ปริ๊น

   "จะบีบแตรทามไมอ่ะพี่โอมะอายเค้าดูดิชาวบ้านแถวเนี้ยหันมามองกานหมดใหญ่แล้ว" ยามิเอ่ยกับพี่ชายของเธอที่บีบแตรเสียงดังลั่นเมื่อซักครู่นี้ พร้อมกับทำหน้าอาย อาย แบบเขินสุดๆ เพราะว่าผู้คนแถวนี้เค้าหันมามองเธอกับพี่ชายของเธอกันด้วยสายตาที่แบบว่า…..(ไอ้สองตัวนี้มันบีบแตรหาพระแสงอารายว่ะเนี้ย)  เฮ้ย พี่นะพี่ทำให้เค้าลำบากจัยอีกแล้วนะ ถ้าไม่ติดที่ว่าหน้าตาพี่มันหล่อเหมือนนายแบบนะเค้าคงชกไปแล้วแหละ หล่อแต่ปัญญาอ่อนก็ไม่ไหวนะเนี้ย

   "แหมแกก็ เราสองคนต้องเอาเลิกฤกษ์เอาชัยกานหน่อยดิว่ะ เปิดเทอมวันแรกทั้งที่ต้องหาแรงบันดาลจัยหน่อยอ่ะ อิอิอิ" โอมะส่งสายตาอ่อนหวานหยาดเยิ้มผ่านมายังดวงตาอันคมเข้มของเค้าให้น้องสาวของเค้าพลางทำหน้าออดอ้อนแบบเด็กๆให้ยามิด็เพื่อไม่ให้เธอคิดมาก

   "นี่พี่ไม่ต้องมาส่งสายตาแบบนี้ให้เข้าเลยนะ เค้าไม่ช่ายสาวๆแฟนคลับของพี่โอมะนะ มองดูแล้วจัยมันจะละลายรู้ป่ะ ไม่ต้องมามองเลย ไปโรงเรียนกานเหอะเดี๋ยวสายอ่ะ" ยามิเอ่ยพลางสะกิดพี่ชายให้ออกรถระหว่งทางเธอคิดไปตางๆนา นา ว่าโรงเรียนใหม่ของเธอจะเป็นยังไงบ้าง ถึงแม้นเธอจะไม่ชอบโรงเรียนนี้ซักเท่าไหร่ก็เถอะนะมันก็ยังอดตื้นเต้นไม่ได้ ๐_๐   เหตุผลที่เธอต้องมาเรียนโรงเรียนนี่หนะหรอ ก็เพราะพ่อกับแม่ของเธอนั่นแหละดันต้องไปดูงานที่ต่างประเทศเลยต้องทิ้งเธอไว้กับพี่ชายสุดหล่อของเธอ แล้วมันก็มีต่ออีกนะค่ะ พี่ชายฉันต้องการดูแลฉันเค้าเป็นห่วงฉันค่ะ(ฉันไม่ช่ายลูกบาสนะที่พี่ต้องมาเป็นห่วงขนาดนี้อ่ะ)แต่ยังไงก็นะฉันมันพวกหน้าตาดีพี่เลยเป็นห่วงอ่ะ กลัวเป็นอันตรายกะคัย เอ๊ย ม่ายช่ายต้องบอกว่ากลัวมีอันตรายเกิดขึ้นกับฉันต่างหากหละ แต่แหมก้ออย่างว่าอ่ะนะฉันเรียนโรงเรียนเก่าของฉันมานานมากแล้วอยู่ดีดีจะมาให้เป็นโรงเรียนกะทันหันมันก็น่าเศร้าอ่ะนะ เฮ้ย(ถอนหายจัยอีกและ) หายใจเข้าก็เฮ้ยเธอ หายจัยออกก็เฮ้ยเธอ   โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย ชักจะเลยเถิดไปแล้วนะมันคนละเรื่องกานเลยอ่ะ แหมก็จัยมันร้องวูบวาม แบบว่า ร้อนๆหนาวๆอ่ะนะ  ตื้นเต้น  ตื้นเต้น พูดผิดผิดถูกถูก