ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ความวุ่นวายที่13 : ล่องแก่งมรณะ
TsUnA SaY :
วันที่ 4 เวลาเที่ยงครึ่ง
ณ ห้อง2795
“เดี๋ยวตอบบ่ายงโมงครึ่งไปล่องแก่งกัน ไปเตรียมของให้เรียบร้อยด้วยล่ะ”รีบอร์
นบอกหลังจากกลับจากธุระ
“ไปล่องแก่งเหรอ น่าสนุกดีนะ เจ้าหนูแล้วเจอกันที่ไหนเหรอ”
“หน้าโรงแรมนั่นแหละ”
“โอเค”
“ไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ แอนนา”
“อืม”
“พวกนายก็ไปเปลี่ยนเสื้อได้แล้ว”รีบอร์นบอก
“โอ้ส”คุณพี่ชายตอบรับอย่างรวดเร็ว
เวลา บ่ายโมงครึ่ง ณ น้ำตก(ตัดตอนหน้าโรงแรมเลยละกัน)
“แล้วเราจะขึ้นเรือลำไหนเหรอเจ้าหนู”ยามาโมโตะถาม
“ลำนี่ไง”รีบอร์นพูดพร้อมกับชี้ไปที่เรือยางเวลาล่องแก่งแล้วนั่งได้หลายคน[เรือยางที่ ตอนคนกลางใน4แพร่งอ่ะ]
“อ๋อ ใช้ลำนี้ก็ดีนะ นั่งได้หลายคนแต่ว่าคนมาเที่ยวเยอะจัง แล้วเรือจะไม่ถูกแย่งเหรอ”
“ไม่สิ เพราะฉันไปจองไว้แล้ว แต่ถ้ามันไม่มีจริงๆฉันก็จะทำให้มี”จะทำให้มีที่ว่าเนี่ยขู่ฆ่าใช่มั๊ย
“เชิญขึ้นครับ”เสียงพนักงานต้อนรับบอกให้ขึ้นเรือยางที่รีบอร์นบอก
“ตื่นเต้นจังเลย สึนะคุง”
“พายไปเรื่อยแหละครับจนกว่าจะสิ้นสุดทางนะครับ”เสียงพักงานคนเดิมบอก ผมภาวนาว่าคงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ก็รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีอีกแล้ว
~~~เรือล่องไปแล้วจ้า~~~
อยู่ดีก็ ตู้ม!!!
“เฮ้ย มันเกิดอะไรขึ้น รีบอร์น”ผมถามเพราะตอนนี้ทุกคนตกน้ำกันหมด แถมบริเวณนี้น้ำลึกด้วย
“ไม่รู้สิ”แกไปอยู่ บนบกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วทำไมไม่ลงมาช่วยฟะ
“อย่ายืนดูอยู่เฉยสิรีบอร์นลงมาช่วยกันก่อน”
“ดูนั้นซะก่อน”ดูอะไร
“เฮ้ย น้ำตก”ตกแน่คราวนี้ ตกจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำอีกด้วย
“ฉันน่ะลงไปช่วยพวกนายไม่ได้หรอกนะ น้ำมันเชี่ยวเกินไป”แล้วตอนไปอยู่บนบกทำไมไม่บอกพวกเราด้วยล่ะเฟ้ย แกจะแกล้งพวกเราอีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย
“สึนะคุง จะตกแล้ว”เคียวโกะจังอย่าพูดอย่างนั้นสิ
“รุ่นที่10ครับ ตกแล้ว”
“อ้ากกกกกกก~~”แล้วสติของผมก็ดับไป
“อูย เจ็บชะมัด แล้วที่นี่ไหนอ่ะ”ผมบ่นกับตัวเอง ผมยังไม่ตายใช่มั๊ยเนี่ยแล้วใครอยู่ข้างๆผมเนี่ย เมื่อมองดีๆก็เป็น...
“เคียวโกะจัง ตื่นสิครับ”
“หืม สึนะคุงเหรอ”แล้วเคียวโกะจังก็ลืมตา ตกใจหมดเลย
“เป็นอะไรมากมั๊ยครับ”
“ไม่เป็นไรมากหรอกจ๊ะ แค่เจ็บขานิดหน่อย”
“เดินไหวรึเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะสบายมาก^_^”
“ไปหาคนอื่นๆเถอะครับ”
“จ๊ะ”จะเดินไหวรึเปล่าเคียวโกะจัง
“โอ๊ย เจ็บจังเลย”เคียวโกะจังบ่น
“เคียวโกะจัง ไหวมั๊ยครับ”
“ไหวจ๊ะ รีบไปกันเถอะ โอ๊ย!”ไม่ไหวแน่เลย
“เคียวโกะจัง ขี่หลังผมมั๊ย”
“จะดีเหรอจ๊ะ เกรงใจสึนะคุงจังเลย”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมไม่อยากให้เคียวโกะจังเจ็บตัวอ่ะครับ”
“ก็ได้จ๊ะ”แล้วเคียวโกะจังก็ขึ้นมาขี่หลังผม
“เฮ้ โกคุเดระคุง ยามาโมโตะ อยู่ที่ไหนน่ะ”แล้วผมก็เดินตามหาคนอื่นๆ
“สึนะคุง พักก่อนเถอะจ๊ะเดินมาตั้งนานแล้ว แถมยังแบกฉันอีก”
“ก็ได้ครับ ถ้าเคียวโกะจังว่าอย่างนั้น เราก็เค้าไปพักในนั้นก่อนละกันนะครับ เดี๋ยวผมไปหาของกิน กับไม้มาก่อไฟให้ นี่ก็จะมืดแล้วพวกเราคงต้องพักอยู่ที่นี่ก่อน”
“จ๊ะ กลับมาเร็วๆนะ”
“ครับ”
----------------------------------------------------------------------
คุณคนแต่งครับ แต่งกะแกล้งผมเลยเหรอ รู้ว่าผมห่วยยังจะมาแกล้งผม คุณมันชั่วช้า:
ไม่ได้จะแต่งแกล้ง แต่ว่าจะแต่งให้เคียวโกะรู้ซักทีว่านายแอบชอบอยู่:
แต่งให้เคียวโกะจังปลอดภัยได้มั๊ย:
ก็ได้นะ(เคียวโกะจะปลอดภัยเพราะนายไง 555+):
ฮัดชิ่ว ใครบ่นอะไรถึงเรารึเปล่าเนี่ย:
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น