[Fic การ์ตูนเรื่องมาก]♥Namimori รักนี้วุ่น โรงเรียนนี้ป่วน♥

ลำดับตอนที่ #14 : ความวุ่นวายที่12: น้ำตกชิฮิโอ(3)

วันที่ 3

RuKiA sAy :

          “พวกเราไปเติมพลังก่อนคนอื่นๆดีกว่านะค่ะ คุณคุจิกิ”อิโนะอุเอะบอกข้า คงจะหิว พอดีตื่นเช้าไปหน่อย(ตี5) ตอนนี้ 5:45 น. คงจะหิวเร็วกว่าเดิม เพราะปกติข้ากับอิโนะอุเอะตื่น7โมงตลอด

“จะดีเหรอ แล้วไม่กลัวคนอื่นๆเค้างอนเหรอ”   

“นั้นสินะค่ะ แต่ว่าฉันหิวแล้วอ่ะค่ะ”ช่วยไม่ได้

“งั้นพวกเราก็ไปกินกันก่อนก็ได้”

“ไปกินข้าวเช้ากันเลยค่า”

ณ ห้องอาหาร

“คุณคุจิกิกินไส้กรอกมั๊ยค่า”

“มันคืออะไรเหรอ อิโนะอุเอะ”

“ก็คือ..เอ่อ..พูดยังไงดีล่ะ งั้นก็ไอนี้ไง” อ๋อ หน้าตามันเป็นบบนี้เอง อุราฮาระไม่
เห็นเคยทำให้กิน กินแต่ข้าวทุกวันเลย

“แล้ว ไอแผ่นๆนี้มันคืออะไรเหรอ”

“แฮมค่ะ”ไอแผ่นๆนี้เค้าเรียกว่าแฮมหรอกเหรอ

“งั้นเหรอๆ ขอบใจเจ้ามากที่คอยตอบคำถามข้า ข้าคิดว่าเจ้าจะรำคาญซะอีก”

“ไม่หรอกค่ะ เพราะคุณคุจิกิเป็นยมทูตเลยไม่ค่อยรู้ว่าของบนโลกของพวกเรามีอะไรบ้าง ยังมีอีกเยอะเลยค่ะที่คุณคุจิกิยังไม่รู้จักแต่ถามฉันได้นะค่ะ ถ้ารู้จักจะตอบให้คะ”

“เจ้าเป็นคนดีจัง”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”

“กินต่อเถอะค่ะคุณคุจิกิ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมดนะค่ะ”

“อืม”

----------------------------------------------------------------------

HaO sAy :

7โมงครึ่ง

“พี่ฮาโอฮะ ตื่นได้แล้ว” โยอย่าเพิ่งปลุกสิกำลังฝันดีอยู่เลย [ฝันว่าได้จับกดแอนนาอ่ะดิ:โซ] ก็ใช่นะสิ ฉันไม่เคยเรือนร่างของแอนนาสักครั้งเลยได้แต่จินตนาการ

“ขอนอนต่อเถอะนะโย”

“แต่นี้มัน 7โมงครึ่งแล้วนะ นัดพวกเร็นไปเที่ยวตอน 8 โมงไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็สายหรอก”

“7โมงครึ่งแล้วเหรอ งั้นตื่นก็ได้”ไม่อยากตื่นเลยกำลังฝันดี

“พี่รีบอาบน้ำ แต่งตัว แล้วไปกินข้าวเช้าล่ะ”

“เออๆ รู้แล้วไม่ต้องสั่งมาก ลงไปก่อนเลย”มีน้องชายยังกับมีแม่อีกคน สั่งอยู่ได้ทุกเช้าเลย

ณหน้าโรงแรม

“แอนนา พวกเราไปซื้อของกินมาเก็บไว้ดีกว่า”

“ก็แล้วแต่นายสิ”เป็นบทสนทนาที่ผมได้ยินขณะที่พวกโยกำลังทะเลาะกันเรื่องที่เที่ยว โดยที่ไม่สนใจผม ผมจึงหันไปมองคู่สนทนานั่น [ยุ่งเรื่องเพื่อน:โซ] 
มันทำให้ผมช็อคที่สุดของที่สุดของที่สุดยกกำลังล้านของที่สุดบวกลบคูณหารที่สุด    เพราะคู่สนทนาเมื่อกี้เป็นแอนนากับยามาโมโตะ ตอนนี้ยามาโมโตะกำลังจูงมือแอนนาไป ทั้งๆที่ผมไม่เคยได้แตะเลยด้วยซ้ำTT_TT หรือว่ายามาโมโตะชอบแอนนา แล้วแอนนาเองก็เริ่มมีใจให้ โอ้พระเจ้าซอสใครก็ได้ชี้ทางสว่างให้ที ตามันมืดครบทุกทิศเลย[ตาบอดแล้ว:โซ]

“พี่ฮะ พวกผมตกลงกันได้แล้วว่าจะไปที่ไหน”อยู่ดีๆโยก็เรียกผม ทำให้ผมหลุดจากภวังค์

“ไปไหน”

“ไปเดินเล่นย่อยอาหารกันเถอะ”

“ก็ดี”

ระหว่างเดินผมก็เหม่อถึงเรื่องตอนั้นอยู่เลย[แอนนาไม่ได้มีอะไรกับยามาโมโตะซะหน่อย คิดมาก:โซ] เธอเนี่ยอย่าขัดผมจะได้มั๊ย  คนกำลังวิตกอยู่[เออๆ ไม่ขัดแล้ว ถ้าวิตกนักไปโดตึกเลยไป:โซ]

ยังโดดตึกไม่ได้ ผมต้องรู้ให้ได้ว่า2คนนั้นเป็นอะไรกัน[เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย รู้แล้วก็กรุณาหยุดวิตก:โซ] เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด อาด อาด อาด[ทำไมจะเป็นไปไม่ได้เรื่องนี้ไงเป็นได้ แล้วจะเอ๊กโคว่หาสปิริตออฟไฟร์รึไง :โซ] ตกลงเธอไม่ได้เข้าข้างฉันเลยใช่มั๊ยเนี่ย[ก็แล้วแต่จะคิด: โซ]แล้วจะให้ฉันไปคู่ใคร[เดี๋ยวหาให้ ไม่ต้องเครียด:โซ] แต่แบบแอนนาหายากโคตะระ แล้วจะมีเหรอ [ต้องมีเซ่ หยุดเถียงซะทีเถอะ บอกจะหาให้ก็หาให้เซ่ :โซ] แล้วทำไมถึงหาให้ฉันล่ะ(คิดว่าจะเยาะเย้ยว่าฉันไม่มีคู่ไปตลอดจนจบเรื่อง)[พอดีต้องหาคู่ให้ฮิบาริอยู่แล้วก็เลยหาเผื่อนายไปเลยละกัน:โซ]คู่ของฮิบาริเนี่ยต้องมีเลยเหรอ[ก็ใช่นะสิ‘ต้อง’มี ให้เปิดเทอม 2 ก่อนแล้วจะรู้ของนายก็เหมือนกัน:โซ] เออๆเข้าใจแล้ว ขี้เกียจเถียง เฮ้อสุดท้ายก็ไม่ได้คู่กับแอนนา

----------------------------------------------------------------------

WrItEr SaY:

“อาหารว่างของทั้งตอนเช้าและบ่ายเอาเป็นซูชิดีมั๊ยฮะทุกคน”ฮารุฮิถามทุกคนเรื่องอาหารว่างตอน บ่าย พวกคุณหนูเนี่ยมันกิน 4 มื้อเลยเหรอ มีอาหารว่างตอนบ่ายด้วย

“นี่ๆ ฮารุฮิจะทำให้กินเหรอ”เสียงแฝดนรกคนพี่ ฮิคารุถาม

“ก็ใช่นะสิ อยู่นิ่งๆแล้วมันรู้สึกแปลกๆ ปกติผมต้องทำทุกอย่างเองอยู่แล้วพอมีคนมาทำให้เลยรู้สึกอย่างนั้น”

 “ฮารุจังเก่งจังเลยเนอะทำซูชิก็เป็นด้วย ว่ามั๊ยทาคาชิ”รุ่นพี่ฮันนี่ถามรุ่นพี่โมริ

“อืม”

“งั้นฉันเอาหน้ากุ้งบริเวณน้ำลึก65กม.ในมหาสมุทรแอตแลนติก แซลมอนกับปลาแมเคอเรลและ ปลาหมึกบริเวณน้ำลึก50กม.ในมหาสมุทรแปซิฟิก”ฮิบาริเป็นคนสั่ง เอ๊ย รุ่นพี่เคียวยะเป็นคนสั่ง อย่าเข้าใจผิดนะ คนนี้ชื่อโอโทริ เคียวยะ ส่วนฮิบาริคงรู้จักันดี ดูแต่ละอย่างที่สั่งสุดยอด

“เอ่อ..แล้วผมจะไปเอามาจากไหนล่ะฮะ”ซื่อจริงๆหนูฮารุฮิ พวกนี้มันพวกอภิมหึมาๆๆเศรษฐีของแบบนั้นแปบเดียวก็ได้

“ฉันเอามาให้แล้วล่ะ”นั่นไงบอกแล้ว

“งั้นเหรอฮะ แล้วคนอื่นๆล่ะ”

“โอโทโร่”ทุกคนพูดพร้อมกัน

“จะกินโอโทโร่จริงๆเหรอฮะ แล้วไม่เอาแบบรุ่นพี่เคียวยะเหรอฮะ”

“ก็พวกเราอยากให้ฮารุจังกินด้วยนี่”

“ใช่ๆ อยากให้ฮารุฮิกินด้วยไปสั่งแบบเคียวยะ แล้วฮารุฮิจะได้กินเหรอ”ทามากิพูดต่อ

“ส่วนเนื้อปลาโอโทโร่พวกเราก็เอามาให้แล้วด้วย”แฝดนรกทั้ง2 บอก

“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมไปทำให้เลยนะฮะ”

“ให้พวกเราไปช่วยมั๊ย”แฝดนรกทั้ง2ถาม

“ไม่ดีกว่าเดี๋ยวไม่ได้กิน”

 ในครัว

“แล้วอันไหนมันคือปลาแมเคอเรลล่ะเนี่ย”ฮารุฮิบ่นกับตัวเอง

“ตัวนั้นไง แมเคอเรล”อยู่ดีๆทามากิก็เดินเข้ามาในครัว

“แล้วรุ่นพี่ทามากิจะเข้ามาทำไมล่ะฮะ เดี๋ยวก็จะเสร็จแล้วฮะ”

“ก็ฮารุฮิมาช้าก็คิดว่าจะเป็นอะไร เดี๋ยวฉันจะช่วยอีกแรง”

“ก็ได้ฮะ”

และแล้วก็เสร็จ

“เสร็จแล้วฮะ เอาไปเก็บเถอะฮะรุ่นพี่กำลังทำอะไรล่ะฮะ”

“เสร็จแล้ว ซูชิโอโทโร่เลิฟเว่อ แบบพิเศษสำหรับฮารุฮิโดยเฉพาะ ชิมสิ ฮารุฮิ ฉันป้อน”ทามากิทำซูชิปลาโอโทโร่เป็นรูปหัวใจ สมกับคำว่าเลิฟเว่อจริงๆ(เว่อมาก)

“อ้ำ ง่ำๆๆๆอืมก็อร่อยดีฮะรุ่นพี่ทามากิ”

“เหรอๆดีจังที่ฮารุฮิชอบ ฉันทำไว้เยอะเลยล่ะ”

“เก็บของเถอะฮะนี่ก็จะเที่ยงแล้ว ผมหิวข้าว”

“อืม”
----------------------------------------------------------------------
เธอจะหาคู่ให้ฉันจริงเหรอ ยัยสัตว์กินพืชลำเอียง:
แน่นอนถ้าเป็นฮิบาริล่ะก็ หาให้ไม่ต้องมากราบขอร้อง ก็หาให้ด้วยความเต็มใจ:
แล้วจะหามาให้ทำไม ไม่ได้อยากมีซะหน่อย:
อย่าพูดอย่างนั้นสิฮิบาริ บอกว่าหาให้ก็หาให้สิเป็ผู้หญิงพูดแล้วไม่คืนคำ:
พวกผู้หญิงก็มีแต่พวกอ่อนแอ ใช้อะไรไม่ได้ซักอย่าง: 
(โว้ย ด่าอยู่ได้ ฉันก็ผู้หญิงคนนึงนะเฟ้ย)ผู้ชายก็ไม่เข้าใจอะไรผู้หญิงเลย:
เธอด่าฉันเหรอ อยากถูกขย้ำรึไง:
ก็ด่าอยู่นะเซ่ ถามได้:
เธออยากตายนักใช่มั๊ยยัยสัตว์กินพืชลำเอียง:
ไม่ได้อยากตายแค่อยากด่าพวกผู้ชายที่ไม่รู้จักผู้หญิงพอ:
ก็ไม่ได้อยากจะมีแล้วจะหามาให้ทำไม เสียเวลา เธอไม่เอาเวลาไปทำงานค้างรึไง เดี๋ยว ร. ก็ลอยมาหรอก:
ช่างหัวฉันเถอะน่า :
ถ้าเธอไม่ทำงานค้าง ฉันจะขย้ำเธอ:
แล้วนายมาเกี่ยวอะไรกับโรงเรียนฉันล่ะห๊า:
ก็เป็นกรรมการคุมกฎไง:
แล้วจะมาคุมกฎโรงเรียนฉันทำไม นายก็ไปคุมกฎโรงเรียนนามิโมริของนายนู่นไป:
ไม่ต้องมางั้นงี้ ฉันจะเป็น ใครก็ขัดไม่ได้ คุซาคาเบะไปจัดการพวกที่ขัดคำสั่งให้เรียบร้อยด้วย:
ครับ คุณเคียว:
เฮ้ ฟังกันบางเซ่: