คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ความวุ่นวายที่11: น้ำตกชิฮิโอ(2)
วันที่ 2
Tsuna Say :
ณ ร้านกาแฟที่อยู่บนจุดชมวิวน้ำตก
“รุ่นที่ 10 ครับทำไมคนถึงดูน้อยจังเลยล่ะครับเนี่ยโรงเรียนปิดเทอมไม่ใช่เหรอครับ”
“ไม่รู้สิ โกคุเดระคุงแต่ก็น้อยจริงๆนั่นแหละนะ”
“สวัสดี ครับ วองโกเล่สมัยหนุ่ม มาทำอะไรที่น้ำตกกันล่ะครับเนี่ย”
“อ้าว คุณซาวาดะค่ะ สวัสดีค่ะมาทำอะไรที่นี้เหรอค่ะ”เสียงแบบนี้มัน...
“แรม โบ้หนุ่ม อี้ผิง”
“ครับผมเอง แล้วมาทำอะไรที่นี้เหรอครับ นี่มันฤดูฝนไม่ใช่เหรอครับ”
“จริงสินี่มันฤดูฝน ถึงว่าทำไมคนที่น้ำตกถึงได้น้อย”โกคุเดระคุงบอก
“เคียว โกะ ฮารุ อี้ผิง แอนนา มานี้หน่อยสิ” รีบอร์นเรียกพวกเคียวโกะจัง ไปทำอะไรล่ะเนี่ย รู้สึกลางไม่ดีเลยอ่ะ
“จ๊ะ/ค่ะ/อืม”
ผ่านไป5นาที1วินาที
“นี่มันก็เลย 5 นาทีมาแล้วนะ ทำไมแกยังไม่กลับไปอีกล่ะ”โกคุเดระคุงถามแรมโบ้
“คึ หึหึ สงสัยบาซูก้าทศวรรษคงจะเสียมั้งครับวองโกเล่”เสียงของ ไ อหัวสัปประรดมุคุโร่ทักขึ้น
“มา ได้ไงเนี่ยไ อหัวประหลาด ไม่ได้ชวนมาซะหน่อย”
“คึหึหึ ถึงพวกคุณไม่ชวนผมก็มาอยู่แล้ว เพราะผมสัญญาว่าจะพามาเที่ยวตอนปิดเทอมกับโคลมไว้แล้วอย่าเรียกผมว่า หัวประหลาดได้ไหมอ่ะครับ”
“ไม่เอาหรอกเฟ้ย เรียกแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว”[ฉันก็ เห็นด้วย:โซ]
“คึหึหึ คุณอยากตายมากใช่ไหมครับ อย่าลืมสิว่าผมเคยทำสัญญากับคุณแล้วนะครับ”
“ชิ”
“อ้าว มุคุโร่ โคลมพวกนายก็มาเหรอ งั้นโคลมก็มานี่หน่อยสิ มุคุโร่ นายรออยู่ตรงนี้แหละ”
“จะ พาโคลมที่น่ารักของผมไปไหนน่ะ อัลโกบาเลโน่”
“ก็รออยู่นี่แหละ เดี๋ยวก็รู้เอง”
“ไปกันเถอะ โคลม”
“ค่ะ”
“วองโกเล่ รู้มั๊ยว่าอัลโกบาเลโน่จะพาโคลมไปไหน”จะหันมาถามผมทำไม
“ไม่ รู้สิ พวกเคียวโกะจังก็โดนเรียกไปเหมือนกัน”
“เอาล่ะพวกนาย ลงมาที่น้ำตกได้แล้ว”รีบอร์นบ อก
“มีอะไรเหรอครับคุณรีบอร์นแล้วทำไมตรงนี้มันไม่มีคนเลยล่ะ”
“พอดี เมื่อวานมาสำรวจน้ำตกกับโคโรเนโร่กับรัล มิลจิ ก็เจอที่ตรงนี้เป็นที่ที่ส่วนตัวที่สุด ก็เลยจะให้พวกนายเล่นตรงนี้”
“ห๊ะ โคโรเนโร่กับรัล มิลจิมาด้วยเหรอ”จะมาได้ไงล่ะไม่ได้ไปชวน
“ก็มา สิเว้ยเฮ้ย”
“มา แล้วผิดรึไง”ใครไปชวน 2 คนนี้มาเนี่ย
“อ๊ะ นั่นมันยัยติ๊งต๊องฮารุ ซาซางาวะคนน้อง อี้ผิง10ปีต่อมา โคลม แล้วก็ แอนนา ใครไปทำอะไรอย่างนั้นเนี่ย” อย่างนั้นที่ว่าคือ พวกเคียวโกะจังที่กำลังสลบแล้วถูกมัดไว้กับท่อนไม้
“นี่ มันอะไรกันรีบอร์น”ผมถามรีบอร์น
“ก็ เรื่องสนุกๆไง”สนุกตรงไหนฟะตรงนั้นก็ลึกด้วยสิ
“แล้ว มันสนุกตรงไหน”
“ก็ ฉันจะให้พวกนายว่ายน้ำไปช่วยคู่ของตัวเองไง”พวกแกสนุกกันเองมากกว่า
“เรื่อง แค่นี้สบายมากครับคุณรีบอร์น”โกคุเด ระคุงสบายแล้วฉันล่ะ
“แน่ใจเหรอเว้ยเฮ้ย ดูนั่นก่อนสิเว้ยเฮ้ย” นั่น มันโลมาไม่ใช่รึไง แต่ว่าหน้าตามันคุ้นตาจัง
“ที่ นี้มีโลมาด้วยเหรอเนี่ย สุดขั้วไปเลย”คงอยากมาว่ายน้ำแข่งกับโลมามากเลยสิ
“นี่ ไม่ใช่โลมาธรรมดาหรอกนะ แต่เป็นโลมาที่วองโกเล่เลี้ยงไว้”โลมาหรือ ฉลามกันแน่>>
พรุ่งนี้เช้าคงมีข่าวหน้า 1 ว่า...
‘มีศพ เด็กวัยรุ่นตายไม่ทราบสาเหตุ คาดว่าน่าจะถูกฉลาม(ในคราบโลมา)กิน’
(ใคร อยากรู้จักความโหดของโลมาตัวนี้ ให้ไปดูรีบอร์นตอนที่32 http://www.youtube.com/watch?v=odT912Vpgrk)
“แค่ไปช่วยพวกเคียวโกะ ภายใน10นาทีก่อนที่ฉันจะปล่อยโลมาก็จบ”พูดได้หน้าตาเฉยเลยนะแก ฉันยังว่ายน้ำไม่แข็งทีอ่ะ
“ก็ได้ครับคุณรีบอร์น”ไปรับ ปากอย่างนั้นได้ไงโกคุเดระคุง แล้วฉันล่ะ
“คน ที่จะแข่ง มี สึนะ ยามาโมโตะ โกคุเดระ มุคุโร่ และก็แรมโบ้”
“แล้วทำไมไม่ให้ฉันไป ด้วยล่ะ”ใช่ๆ ทำไมไม่ให้คุณพี่ไปล่ะ เอามแทนฉันนี่ไง
“เพราะนายไม่มีคู่ไงเว้ยเฮ้ย”
“ไม่มีคู่ นี่พระอาจารย์โคโรเนโร่จะบอกว่าผมแห้วรับประทานเหรอครับ”
“ไม่รู้เว้ยเฮ้ย เรียวเฮนายไปว่ายน้ำแข่งกับโลมาตรงนู้นนะเว้ยเฮ้ย”
“โอ้ส!! ได้ว่ายน้ำแข่งกับโลมาด้วย สุดขั้ว”
“ระยะ ทางจาจุดเริ่มต้นถึงจุดหมายแค่ 15เมตร ไปช่วยได้แล้ว”
ตูม!! เสียงทุกคนกระโดดลงน้ำ
“ได้ แล้ว”ยามาโมโตะพูดหลังจากช่วยแอนนาได้
“ผม ก็ได้แล้วครับ”โกคุเดระคุงก็ช่วยฮารุได้แล้ว
“คึ หึหึ ผมเองก็ได้แล้วเหมือนกันนะครับ”มุคุโร่ก็ช่วยโคลมได้แล้วทีนี้ก็เหลือผมกับแรมโบ้สิ
“เหลือ อีก 1นาที 11วินาที”รีบอร์นบอกเวลา ผมใช้เวลานานขนาดนั้นเลยเหรอ
ฮึบ ฮึบ ฮึบ
“ช่วย ได้แล้ว”ผมกับแรมโบ้พูดพร้อมกัน
“รีบกลับ ฝั่งจะดีกว่านะสึนะ แรมโบ้ เพราะเหลือเวลาอีก10วินาที”
รี บอร์นตะโกนบอกผม
“อ้าก!!! ไม่นะ”
“9”รีบอร์น เริ่มนับถอยหลัง
“8”
“7”
“6”
“5”แกจะนับ ทำไมมันกดดัน
“4”
“3”
“2”
“1”
“0 หมดเวลาปล่อย โลมาได้”อีกนิด เดียวก็จะถึงอยู่แล้ว
“ทำไงดีครับวองโกเล่สมัยหนุ่ม ผมว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งอ่ะครับ ใช่ อิเล็กทริโก้ คอนาต้าดีมั๊ย”แรมโบ้ ว่ายน้ำมาหาผม
“ อย่าใช่นะ เดี๋ยวคนอื่นจะพลอยถูกไฟช็อตไปด้วย”
“รุ่นที่ 10 ครับ ข้างหลัง” ข้างหลังมีอะไรเหรอ
“อ้าก!! มันมาแล้ว”
“รุ่น ที่ 10 ครับ แขนทำมุม90องศา ส่วนสปีดก็เร่งไปตามรูปแบบของท่าเลยนะครับ”ถ้าจะช่วยก็ลงมาช่วยสิ บอกทฤษฎีอย่างเดียว แล้วไอห่วยอย่างฉันจะเข้าใจเรอะ
“ไม่ไหวแล้ว”
“นี่สึนะ แรมโบ้ จะให้เคียวโกะกับอี้ผิงเดธสมอเร่งั้นเหรอ”ไม่นะจะต้องปกป้องให้ได้
ฮึบ ฮึบ ฮึบ
“แฮ่ กๆๆ”กว่าจะถึงฝั่ง
“เกือบตายแล้วนะสึนะ”
“ไหนบอกจะพามาพักไง”
“ถ้าให้พวกนายพักกันเฉย พวกนายก็เฉื่อยแฉะกันพอดี”
“แล้ว ถ้าไปช่วยไม่ทันเคียวโกะจังกับอี้ผิงไม่ตายรึไงกัน ห๊ะ!!”
“จะตายได้ไง ใต้น้ำน่ะมีที่กั้นระหว่างตรงที่ปล่อยโลมากับที่ที่พวกเคียวโกะถูกมัดไว้แต่ มันล่องหนอยู่แค่นั้นเอง”รีบอร์นแก นี่มัน...อธิบายไม่ได้เดี๋ยวโดนอ่านใจ
“อ้าว สึนะคุง รีบอร์นจังมีอะไรเหรอจ๊ะ ที่เรียกพวกเรามา”เคียวโกะจังที่ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับคนอื่นๆถามรี บอร์น
“ไม่มีอะไรหรอก จะเล่นน้ำกันต่อก็เชิญเลยนะ ฉันมีธุระต้องไปทำ”
“เดี๋ยว รีบอร์นจะไม่มีเรื่องสนุกๆของแกอีกแล้วใช่มั๊ย”
“อืม ไม่มีแล้ว แต่ต้องดูแลคู่ของตัวเองให้ดีจนกว่าจะถึงวันกลับบ้านเพราะฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกนาย”
“ได้เลย”
“ซาวาดะ มาเล่นกับเจ้าโลมานี่สิมันเชื่องมากเลยล่ะ”เสียงคุณพี่ตะโกนเรียก ทำให้ดึงความสนใจของพวกเคียวโกะได้ดีทีเดียว
“ว้าว โลมาตัวนี้น่ารักจังเลยค่ะพี่ ไปเอามาจากไหนเหรอค่ะ”
“พระอาจารย์โคโรเนโร่เอา มาให้อ่ะ”
“แอ นนาจะกลับห้องแล้วเหรอ”ยามาโมโตะถามแอนนาเมื่อเห็นว่าเธอจะกลับห้อง
“อืม”
“งั้นรอฉันด้วยสิ”แล้วยา มาโมโตะก็เดินตามไป
“รุ่นที่ 10ครับ ผมว่าตั้งแต่แอนนาเข้ามาอยู่ที่โรงเรียนเจ้ายามาโมโตะมักจะไปไหนมาไหนกับแอ นนาบ่อยจังเลยนะครับ”โกคุเดระคุงถามผม
“ไม่ รู้สิ โกคุเดระคุง มีอะไรรึเปล่า หรือว่าโกคุเดระคุงจะ...หึงยามาโมโตะล่ะ หุ
หุ” [เออ น่าคิด คู่8059น่าจะแต่งได้:โซ ดับไปซะ!!!:โกคุ]
“-///-เปล่า นะครับรุ่นที่ 10อย่าเข้าใจผมอย่างนั้นสิครับ”
“น่าๆโกคุเดระคุง ฉันล้อเล่น ไม่มีอะไรหรอก”
“โค ลมครับ จะกลับไปพักผ่อนรึเปล่าครับ”
“ก็ ได้ค่ะท่านมุคุโร่ไว้เจอกันนะค่ะ คุณเคียวโกะ คุณฮารุ”
“วอ งโกเล่สมัยหนุ่มครับ วันนี้ผมจะไปนอนที่ไหนล่ะครับ”แรมโบ้ สมัยหนุ่มเดิน
เข้ามาถามผม
“ก็นอนห้องเดียวกับคุณ พี่ชายนั่นแหละ”
“เหรอ ครับ อี้ผิง ไปหาไรกินกันเถอะ”แล้วแรมโบ้ก็ไปถามอี้ผิง
“อืม ไปก่อนนะค่ะคุณเคียวโกะ คุณฮารุ”
“เคียว โกะจัง ฮารุ จะกลับเลยรึเปล่า”ผมถามทั้ง 2 คน
“สึนะ คุง จะกลับเลยเหรอจ๊ะขอเล่นน้ำกับฮารุจังก่อนนะ”
“ก็ได้ครับ งั้นผมกับโกคุเดระคุงขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ แล้วจะพาไปกินอาหารเที่ยงนะครับ”
“จ๊ะ”
ทะเลาะ กันไม่จบซักทีเลย 2 คนนี้
นี่คุณเลิกเรียกผมว่า I(ไอ)หัวสัปประรด ซักทีเถอะ:
ก็มันตรงกับทรงผมนายนิ มีปัญหาป่ะ:
ก็มีสิครับ ปัญหาน่ะ ช่วยเรียกผมให้มันดีๆหน่อยสิ ทีฮิบาริ ใช้คำว่าท่านนะ ทีผมใช้I ผมคิดว่าถ้ามีแร้งค์กิ้ง(อันดับ)ความลำเอียง ผมคิดว่าคุณคงอยู่อันดับ1เลยสิท่า:
แล้วจะให้ฉันเรียกนายว่า'ท่านมุคุโร่'งั้นเหรอ กระดากปากอ่ะ:
แล้วคำว่า'ท่านฮิบาริ'นี่มันไม่กระดากปากคุณรึไง:
ไม่เลยซักนิด:
ชิ ชิ ชิ :
เฮ้อ~~มีให้เรียก 2 แบบ ระหว่าง 'Eสัปป้ามุคุโร่'กับ'Iสับประรด:
อันไหนก็ไม่เอา จะเรียกอะไรก็ช่างหัวคุณเถอะ แต่ไม่เอา2ตัวเลือกนี้:
งั้นเรียกว่า... :
สับประรดเดินได้:
คิดเหมือนกันเลย รีบอร์น 555:
สุดท้ายก็ก็ถูกคนซ้ำเติมเพิ่มขึ้น- -*:
ปล.ความจริงแล้วโซไม่ได้เกลียดมุคุโร่หรอกแค่ชอบฮิบาริมากกว่าแค่นั้นแหละ
(บอก เพื่อป้องกันตัวเองจาก ฝ่าพระบาทของFCมุคุโร่ทุกท่าน)
ความคิดเห็น