คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ความวุ่นวายที่8 : เรียนรวม
Writer Say :
หลังจากที่ไม่ได้พบกันนาน โซกลับมาแว้ว
(เริ่มเรื่องได้แล้วเฟ้ย : ผู้อ่าน) เออๆ เริ่มก็ได้
Ren Say:
ออด~~~ พักเที่ยงแล้ว
“นี่เร็น ข้าวเที่ยงของนายมีอะไรบ้าง” โฮโรโฮโร่ แกจะกินของฉันเหรอ
“อาหาร จีน”
“อีก แล้ว ไม่เบื่อบ้างรึไง”
“ก็ ฉันเกิดที่จีน และฉันก็กินมาตั้งแต่เด็กแล้วมีไรป่ะ”
“เฮ อะ~คงจะกินใบไผ่ดวยแน่ๆ”
“นี่ นายหาว่าฉันเป็น‘ลิ้นปลิง’ รึไงห๊า!!!” [ชื่อ หลินปิงเฟ้ย : โซ]
“นาย คิดเอาเองนะ ฉันไม่ได้บอกอย่างนั้นซะหน่อย^^”
“เอาน่าๆ ทั้ง 2 คนไม่ต้องเถียงกันกินข้าวได้แล้ว” โย นายจะใจเย็นไปถึงไหน
กัน
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ
“กลับ ห้องได้ล่ะมั้ง” ใกล้หมดเวลาพักแล้วสิ และฉันก็ไม่อยากเจอหน้าเจ้าโฮโรโฮโร่ด้วย
“นั่น สิ แยกย้ายกันเถอะ”
ตึ๊ง~ตึง~ตึ้ง~ตึ่ง(เสียงแบบในห้างฯ)
‘ประกาศ ถึงนักเรียน ม.5ห้องAและ B ทุกคน วันนี้ในภาคบ่ายจะเรียนรวมให้ไปพบกันที่ห้อง 722 เพื่อชี้แจงตารางเรียนด้วยค่ะ’
“เรียน รวมงั้นเหรอเนี่ย วันนี้”โย นายจะพูดเพื่อ...? ทุกคนเค้ารู้กันหมดแล้ว
“เร็น มานี่ก่อนดิ” เจ้าโฮโรโฮโร่มันเรียกผมเหมือนมีเรื่องจะถาม
“(กระซิบ)ถ้า เรียนกับห้องAก็เจอ แอนนาอ่ะดิ”
“(กระซิบ เช่นกัน) ก็ใช่”
“แล้วพวกเรา จะรอดมั๊ยเนี่ย”จะตะโกนหาทวดแกรึไง
“โวยวาย อะไรกันเหรอ” โยนายไม่ต้องถามก็ได้
“ไม่ มีอะไรหรอก แหะๆ”
“งั้น เหรอๆ ไปเก็บของก่อนนะแล้วเจอกันที่ ห้อง722”
“อืมๆ”
“กลับห้องเถอะ ไม่ต้องเครียดไปหรอกน่า” ปลอบมันหน่อย เดี๋ยวโวยวายอีก น่ารำคาญ
“ก็ จริงของนาย คนที่จะซวยไม่ใช่เรา แต่เป็น...”
“โย”ผมตอบพร้อมกับโฮโรโฮโร่
ที่ห้อง 722
“เร็น,โฮโรโฮ โร่” โยเรียกแล้ววิ่งมาหาพวกเรา
“มา ก่อนแล้วเหรอ โย”โฮโรโฮโร่ถาม
“อืม”
ออด~~หมดเวลาพัก
“เอาล่ะทั้ง 2 ห้อง ตารางเรียนมีดังนี้ คาบ5 - ต่อสู้ 722 คาบ6 - วิทย์ 221 คาบ7 - ภาษาอังกฤษ 236 คาบ8 - ฟันดาบ 726 เข้าใจนะทุกคน” คนอธิบายก็คือครู รีบอร์นครูประจำชั้นห้องของผม
“งั้น พวกเราไปนะเว้ยเฮ้ย”ครูประจำชั้น ห้อง B โคโรเนโร่บอกก่อนที่จะบินออกไป
“เรียนกันได้แล้ว ทุกคน” ครูที่เข้ามาสอนเราคือ ครูรัล มิลจิ ที่เป็นข่าวว่า เป็นกิ๊กกับครูโคโรเนโร่ นักเรียนคนอื่น เม้าท์กันกระจาย
“วันนี้ จะให้ใช้อาวุธที่ตัวเองมีสู้กัน”
“คร้า บ/ค่า”
“ไป ซ้อมได้”
“หมด เวลาซ้อมแล้ว กลับมารวมกันที่เดิม” เสียงครู บอกพวกเรา
“จะหาคู่ต่อสู้โดยจับสลากชื่อของแต่ละคน ใครได้ยินชื่อของตัวเองให้ลุกขึ้นยืน”
“คู่ แรก คุโรซากิ อิจิโกะ ห้องB vs อาบาไร เร็นจิ ห้อง A กติกา คือล่มคู่ต่อสู้ให้ได้ก็พอคู่นี้ สู้ได้”
พลั่ก!! โครม!! ~~ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ทุกคำให้ลึกซึ้ง~~
“คู่นี้ คุโรซากิ ชนะ”
คู่ที่ 2 อาซากุระ โย ห้องB vs เคียวยามะ แอนนา ห้องA”
“อะ...แอนนา งะ...งั้นเหรอ” ซวยจริงๆ โย
“ไง โย ไม่ได้เจอตั้งนาน ท่าทางจะเก่งขึ้นนะ”
“คู่นี้ สู้ได้”
เพียะ!!!! เพี ยะ เดียว เหมือนจะรู้ผล โยกระเด็นไปเลยอ่ะ
“มือ หนักชะมัดเลย แอนนา”
“นาย คงจะไม่ได้เก่งขึ้นจากเมื่อก่อนเลยสินะ”
“ก็อาจจะ” ตอบไปได้ ไม่กลัวบ้างเลย
“งั้น ก็ช่วยไม่ได้ เซ็นกิ โคกิ ออกมา”
“จัดการ โยเลย”
“Over soul อามิดามารุ อิน ฮารุซาเมะ”
“จัดการ โยตามสบาย เลยนะ เซ็นกิ โคกิ” สั่งวิญญาณ แล้วมายืนดูเฉยๆ สบายจังนะ แอนนา
“หึ ถ้านายแพ้ ฉันจะฝึกให้นายเอง” นอกจาก โยจะถูกฝึก พวกเราก็โดนใช้งานอีกเหมือนกัน อย่าแพ้นะโย
“ม่าย อาว”
“ก็ ชนะให้ได้สิ”เห็นด้วยกับแอนนา ชนะให้ได้นะเฟ้ย
ตู้ม!! พลั่ก!! โครม!!
“เคียวยามะ ชนะ”
ออด~~หมด เวลา
“เอาล่ะหมดเวลา เลิกเรียนได้”
“นัก เรียนเคารพ”หัวหน้าห้อง ฮิตสึกายะบอก
“ขอบ คุณครับ/ค่ะ”
“ม่าย อยาก ฝึกเลย”
“ไม่ ต้องมาบ่นเลยโย นายไปฝึก แต่พวกเราถูกใช้งานนะเฟ้ย -_-++”เจ้าโฮ โรโฮโร่บ่น
คาบ 8 - ฟันดาบ 726
“เฮ้ย!!เริ่มเรียนได้แล้วเฟ้ย วิชาฟันดาบ ฉันเป็นคนสอน” ครูบ้า อะไรฟะ หน้า
อย่างกับฉลาม เดี๋ยวให้พ่อครัวที่บ้านจับไปทำหูฉลามน้ำแดงเลย
“สะ...สควอ โล่!!”เสียงของยามาโมโตะนี่ เรียกครูคนนั้นว่า อะไรนะ...สมอลเล่อ(Smaller) ที่แปลว่า เล็กกว่าในภาษอังกฤษเหรอ [ฉันชื่อ สควอโล่ เฟ้ย ไม่ใช่ สมอลเล่อ เรียกให้มันดีๆ เดี๋ยวพ่อสอยร่วงเลย : สควอ โล่ คร้าบๆ : เร็น]
“อ้าวไอหนูดาบญี่ปุ่น ไม่เจอกันตั้งนานมาสู้กัน” ไม่สอนแล้วเหรอฟะ
“นี่ สควอโล่ ที่เรียกมาจากอิตาลี เนี่ยไม่ใช่ให้ไปท้านักเรียนสู้นะ ให้มาสอนต่างหาก”เสียงครู รีบอร์น ตอนนี้ยืนอยู่ที่ประตูห้อง
“เจ้า หนูอัลโกบาเลโน่”อัลโกบาเลโน่ คืออะไรฟะ เรียนวิชานี้แล้ว งงโคตรๆ
“ถ้า จะสอนก็สอนดีๆ ในนี้มีนักเรียนของฉันกับโคโรเนโร่อยู่แถมยังมีวองโกเล่รุ่นที่10กับผู้ พิทักษ์อีก ถ้านายทำร้ายคงรู้นะว่าเป็นไง”ครูรีบอร์นพูดอะไรไม่เห็น เข้าใจ
“เอ่อ โทษทีนะ สควอโล่ฉันไม่ได้หยิบดาบมาด้วยไว้ค่อยสู้กันดีกว่านะ”ยามาโม โตะ ยังมาตอบอีกนะแก
“ก็แล้วแต่แก เพราะฉันยังอยู่ที่นี้อีกนานเลย”จะอยู่ ทำไม กลับอิตาลีไปเหอะ
ออด~~เลิกเรียน กลับบ้าน
“นี่โย ฉันกลับบ้านด้วย”แอนนาเธอ จะกลับพร้อมเราทำไม
“ก็ได้ แหะๆ” โธ่ โยเถียงกลับมั้งดิ [แกกล้า ป่ะล่ะ :โย ไม่อ่ะ : เร็น]
“แล้วเธอไม่กลับพร้อม เจ้ายามาโมโตะ รึไง” ผมถาม เพราะ ผมเห็นทุกวันจะกลับพร้อมเจ้านั่น
“ตอน แรก ยามาโมโตะ ก็บอกว่าจะกลับด้วยพอบอกเหตุผลว่า ไปฝึกให้โยก็ปล่อยมาเลย” น้ำตาจะไหล แบบนี้ซวยยกกลุ่ม
“ไม่อยากฝึกอ่ะ” ไม่ต้องเลยโยเพราะแกคนเดียว[ได้ข่าวว่าครั้งก่อน นายแพ้
แอนนาด้วยไม่ใช่ รึไง : โซ เพราะงั้นฉันถึงได้แต่คิดไง : เร็น]
ณ บ้านโย
“เย็น นี้ไปวิ่งรอบเมือง 5 รอบพร้อมเอาตะกั่วถ่วงขาข้างละ10กิโลด้วย”
“งั้นฉันไปล่ะ” ไม่ต้องบอกก็ไปเถอะแก
“นี่แอนนาเธอเพิ่งรู้จัก บ้านพวกเรานี่ แล้วก่อนหน้านี้ไปอยู่ที่ไหนมาล่ะ” ผมถาม
“บ้าน ซิลเวอร์ อยู่ข้างบ้านของยามาโมโตะเลย” อ๋อ เข้าใจแล้วว่าทำไมไป - กลับโรงเรียนด้วยกันตลอด
“โกโรโกโส ไปขัดห้องน้ำ ล้างจาน ทำความสะอาดบ้าน”นั่นไง เจ้าโฮโรโฮโร่โดนแล้วไง
“คร้าบๆ”
“นอก จากพวกนายแล้ว มีใครอยู่บ้านนี้อีกมั๊ย”แอนนาถามผม
“ก็ มี ริว,มันตะ,ฮาโอ”
“มี แค่นี้ใช่มั๊ย”
“อืม อยู่กันแค่ 6 คน”
“แล้ว พวกนั้นไปไหน”
“ริว ออกไปหา Best place ,มันตะไปเรียนพิเศษส่วนฮาโอ เป็นโฮสต์อยู่ที่โรงเรียน 4 โมงก็กลับบ้านแล้ว”
“งั้นเหรอ ฉันกลับบ้านก่อนนะ อย่าไปทำให้โยอู้การฝึกล่ะ ไม่งั้นก็โดนฝึกเหมือนกันทุกคนแล้ว ก็อย่าให้เจ้าโกโรโกโสนั่นอู้งานด้วย”
“อะ...อืม” ผมไม่โดนใช้งาน เย้!! สวรรค์ทรงโปรด
----------------------------------------------------------------------
Thank นะยัยโซ ที่แต่งไม่ให้ฉันโดนใช้งาน : เร็น
ไม่เป็นไร หรอก ยังไงเรื่องมันก็ต้องเป็นไปตามใจของฉันอยู่แล้ว : โซ
อย่างนี้มันลำเอียงนี่หว่า ตอนที่2 นั่น ฉันโดนตบ ตอนนี้ โดนใช้งาน เร็นยังไม่เห็นโดนอะไรเลย: โฮโรโฮโร่
โทษทีนะ ฉันไม่เก่งพวกนาฏศิลป์ เลยรำไม่ค่อยตรง : โซ
-*- : โฮโรโฮโร่
ความคิดเห็น