Minus Crof คนรับจำนำ

บทนำ

อา....ผมชื่อไมนัส ชื่อจริงของผมไม่เคยมีใครรู้มาก่อน ผมเข้ามาในเมืองนี้เพราะผมได้รับการแจ้งว่าคุณย่าของผมเสียชีวิต ท่านต้องการมอบสิ่งหนึ่งให้ผม นั่นก็คือคฤหาสน์ความลับ แน่นอน ทุกสิ่งที่อยู่ในนั้นเป็นความลับ บ้างก็ว่า ข้างในมีทองคำมหาศาล มีเพชรที่หายาก มีเงินทองฯลฯ มีหลายคนพยายามเข้าไปในนั้นแต่ไม่เคยมีใครได้กลับออกมา เอาล่ะ...ผมจะเริ่มเล่าประวัติของผมก่อนแล้วกัน ผมคือ ทายาทแห่งโรงรับจำนำคนที่18 ผมอายุ25ปี ผมเกิดในโรงรับจำนำ เห็นการแลกเปลี่ยนสิ่งของเป็นเงิน ทำเงินกลับมาแลกสิ่งของ เป็นอย่างนี้อยู่ทุกๆวัน แต่คุณรู้ไหมพวกเราไม่ใช่แค่คนรับจำนำเราเป็นมากกว่านั้นเราเป็นเสมือนบาทหลวง เรารับฟังความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในชีวิตของพวกเขา เมืองที่ผมมาอยู่ในตอนนี้คือบ้านเกิดของคุณย่าผม ท่านเป็นคนใจดี โรงรับจำนำของท่านตั้งอยู่ใกล้กับคฤหาสน์ โรงรับจำนำนี้ได้รับการตอบรับอย่างดีจากทุกๆคน พวกเขานำของที่มีค่ามาจำนำหลายต่อหลายสิ่ง เพชร พลอย ไข่มุกและอื่นๆอีกมากมายมหาศาล เมืองนี้มีชื่อว่าเมือง ฮอล ริเวอร์ เป็นเมืองที่เคยมีแม่น้ำไหลผ่านสวยและสะอาดที่สุดแต่ตอนนี้กลับเป็นแม่น้ำที่สกปรกที่สุด เมืองนี้กฎเหล็กอยู่1ข้อ สำหรับคนที่ไม่ใจกล้าบางคนคือ การออกมาที่ถนนในเวลากลางคืน ในเมืองนี้ ไม่มีตำรวจ มีแค่ผู้ว่า ผู้ว่าคนนี้เป็นคนโหดร้ายและทารุณ ถ้าหากคุณมาที่เมืองนี้ คุณจะพบกับการโจรกรรมบ่อยมาก ของมีค่าคุณจะหายไปบ่อยๆ แต่ก็อย่างที่บอก ผู้ว่าคนนี้เป็นคนโหดร้ายเขาไม่มีการละเว้นโทษ ไม่ว่าคุณจะถูกใส่ร้ายหรือเป็นเรื่องจริงอย่างไรก็ตาม คนพวกนี้จะจับคุณผูกไว้กับรถลากไปตามถนนจนถึงแถวใกล้บึง พวกเขาจะชำแหละคุณ เอาเครื่องในออกมาให้พ่อค้าเถื่อนนำไปทำหารเสริฟ์ในกับนักท่องเที่ยว ความจริงผมมาชดใช้ความผิดให้กับเมืองนี้ ผมเคยมีครอบครัว ลูกสองคน และภรรยาที่น่ารัก ระหว่างที่ผมเดินทางมางานศพคุณย่า ผมได้ทะเลาะกับภรรยาของผมอย่างรุนแรง ผมปาดหน้ารถคันอื่นหลายครั้ง ตอนนั้นผมอารมณ์เสียมาก ผมไล่เธอลงจากรถ เธอลงรถไปและมองผมด้วยแววตาที่แสดงความเศร้าเสียใจ ดวงตาที่มีน้ำเอ่อล้น แต่ผมกลับหัวรั้นไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำผิด ผมทิ้งเธอ ลูกๆผมร้องไห้หนัก อยากจะไปหาแม่ เมื่อผมนึกได้ผมจึงกลับรถไปที่เดิมอย่างรวดเร็ว ผมห่วงเธอมาก เมื่อผมกลับมาถึง ผมไม่พบเธอ ผมเห็นแต่รอยเลือด ผมรีบตามรอยเลือดไป เข้าไปในป่า ผ่านเข้าไปในพงหญ้า ผมพบศพเธอสภาพที่บรรยายไม่ถูกตาเหลือกค้าง มีรอยช้ำตามร่างกาย ของมีค่าถูกปล้นไปหมด ร่างการเปลือยเปล่าเธอถูกฆ่าข่มขืนแน่นอน ทุกคนรู้ดีแก่ใจ แต่เมื่อผู้ว่าตัดสินว่าเป็นการฆ่าตัวตายคดีนี้จึงปิดไป ผมเสียใจมาก ลูกๆเกลียดผม ผมกลายเป็นคนเลวในสายตาของลูก กลางดึกคืนหนึ่งลูกของผมสองคนหนีผมเข้าไปในป่า ทุกคนในหมู่บ้านช่วยกันตามหา ถึงแม้จะไม่เจอแต่ผมก็มีความหวังเล็กน้อยว่าพวกเขาจะกลับมาหาผมเมื่อตะวันขึ้น ในยามเช้า ผมตระหนักว่าผมสูญเสียทุกสิ่งแล้ว มีคนพบศพลูกๆของผมที่ริมตลิ่งสภาพฟกช้ำเพราะถูกทำร้ายร่างกาย ดวงตาของผมมีน้ำตาเอ่อล้น ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ผมถึงกับนั่งอยู่ในโบสถ์โดยไม่กินอะไรถึง2วันจนสลบไป ผมไม่เหลืออะไรที่จะกลับไปที่บ้านในเมืองอีกแล้ว ผมจะอาศัยอยู่ที่ฮอล ริเวอร์ ตั้งต้นชีวิตใหม่ ชดใช้ให้กับภรรยาของผม ช่วยบรรเทาจิตใจของคนเมืองนี้ ต่อจากนี้ผมจะเราเรื่อง ตั้งแต่ที่ผมเริ่มทำอาชีพรับจำนำนี้ และสิ่งที่ผู้คนเมืองนี้สารภาพบาป.

โปรดติดตามตอนต่อไป

หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย