สาวเกินร้อยvsหนุ่มไม่เต็มบาท

ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตเด็กสลัมดั๋ง

"อีส้มโอ ตื่นโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย สายโด่งแล้ว ยังจะมานอนอืด อยู่ได้ ตื่นแล้วก้อรีบไปอาบน้ำแล้วมาช่วยยาย ขายพวงมาลัย" เฮ้อ ตั้งแต่จำความได้ เสียงของยายแก่ๆ ก้อจะคอยมาปลุกฉันให้ลุกตื่นจากที่นอนนี้มาจนตอนนี้ฉันอายุ 19 ปี เสียงยายก้อไม่เคยเปลี่ยนไป ตั้งแต่ที่พอ่กับแม่ของฉันได้ตายจากไป ก้อมีแต่ยายแป้นนี่แหละที่หวังดี เป็นทุกสิ่ง เหมือนพ่อและแม่ของฉันเสมอมา

"โหย ยายขออีกนิดน่ะะะะ ส้มโอ ขอนอนอีกสักนิดเดวเอง แล้วจาตื่นไปช่วย" ฉันจะพูดแบบนี้ทุกครั้งกับยายถ้าฉันไม่อยากตื่น ทำไงได้ ก้อคนมันง่วงอ่ะ

"เอ้งจะไม่ตื่นใช่มั๊ยว่ะ" ก้อแหงอยุ่แล้ว ไม่ตื่นหรอก ยายก้อรุ้ดีแล้วจามาถามฉันทำไมให้เปลืองน้ำลาย

"ไม่ตื่นยายขออีก 30 นาที แล้วส้มโอจาไปอาบน้ำช่วยาย ขายพวงมาลัย" คนมันง่วงพูดแบบเบลอๆ หวังว่าคุนยายคงจะเข้าใจนะค่ะ

"เด๋วข้านี่แหละจะเป้นคนทำให้แกตื่นเอง" ยายจะทำอะไรของยายเนี๊ยะ ช่างเหอะ นอนต่อดีกว่า

"โอ้ยยยย สาดน้ำมาทำไมยาย บอกแล้วไงว่าไม่ชอบเล่นน้ำสงกรานต์" เล่นแล้วไปแล้วมั้งคุนยายเอ๋ย

"ช่วยไม่ได้เอ็งอยากไม่ตื่นเอง ข้าเลยไปเอาน้ำมาสาด เผื่อว่า ตัวขี้เกียจจะออกจากตัวเอ็งไปได้มั้ง ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้" ขุ่กันอีกแล้วนะยาย

"ทราบแล้วเปลี่ยน" ฉันพูดพลางทำท่าเลียนแบบคุนตำรวจเหอะๆๆ

"อีส้มโอ เอ็ง จาขัดห้องน้ำหรือไงว่ะ นานจิงๆเลย" บ่นอีกแล้วนะยาย แปปนึงสิ กำลังขัดผิว นวดหน้า ทำสปาอยุ่

"จ้าๆๆ เสดและจ้า" อันที่จิงถ้ายายไม่เรียกไม่เสดก่อนหรอกนะ"

"ไป แล้วก้อรีบไปขายพวงมาลัย เดี๋ยวนี้เลย ด่วน" มาถึงก้อสั่งๆ บ่นๆ กันเลยนะยาย ไม่สงสารกานมั้ง

"เหนื่อยจิงเลยยาย ทำงานอยุ่ทั้งวัน ไม่รวยกะเค้ามั้ง น่าจะลองไปทำแบบพี่ติ่วดูบ้างนะยาย (เปงตัวแสดงที่ผู้แต่งสมมุติขึ้นมาค่ะ)" ฉันไม่ทำหรอกนะ แค่จะลองล้อเล่นยายดูก้อเท่านั้นเอง

"อย่าเชียวนะ อย่าคิดเชียวนะเอ็ง ข้าขอตายก่อนละกัน สงสารพ่อกับแม่เอ็งบ้างสิมองดูเอ็งลง มาจากสวรรค์ แล้วเอ้งมาทำตัวแบบนี้ ท่านจะเสียใจเอารุ้มั๊ย" สัจจะธรรมอีกแล้วนะยาย เฮ้อ ล้อเล่นแค่นี้ เทศน์มาเป็นชุด

"ยังไงฉันก้อไม่ทำแบบนั้นหรอกหน่าาาา เออ ยายอีกอย่างนึง ยายรู้ได้ไง หล่ะว่า พ่อกับแม่มองชั้นอยู่บนสวรรค์ บางทีอาจจะเจาะรุมองชั้นมาจากในนรก ก้อด้ายหน่าาา 5555555+" กวนยายอีกและ เหอะๆ มีความสุขเจงๆๆ

"อีส้มโอ ระวังนรกมันจะกินกบาลเอ็งนะเว้ยย คราวหลังข้าจะพาเอ็งไปหาหมอฟันมั้ง เกี่ยวกับช่องปาก" พูดให้งงอีกและ

"ไปทำไมอ่ะยาย ฉันไม่ได้ฟันผุซะหน่อย" ยายนี่พูดแปลกๆๆ

"ป่าวหรอก ข้าจะไปเอาหมา ให้มันออกมาจากปากเอ้ง เผื่อที เอ็งจะได้พูดเพราะๆกับเค้าเป้นมั่ง อิอิอิอิอิอิ" ยาย เล่นแบบนี้เลยนะ

"ไปกันเถอะยาย ไปสักทีเดี๋ยวก้อสายหรอก" ฉันรีบตัดบทเพราะกลัวสู้ยายด่าไม่ได้ ยอมแพ้แล้วคร้าบบบบบบบบบ

"วันนี้แดร้อนนะส้มโอ" ยายพูดพลางหยิบกระดาษหนังสือพิมพ์มาพัดไปพัดมา เผื่อจะคลายความร้อนได้มั้ง

"ไม่เป้นรายหรอกยาย ร้อนแต่ ดูสิขายได้เกือบหมดแหนะวานนี้" ฉันพูดปลอบใจยายเผื่อว่ายายจะได้มีกำลังใจทำต่อไป

เกือบลืม ยายชั้นอ่านะ ร้อยพวงมาลัยเก่งมั๊กกกกกก ขอบอกขอบอก

"หมดสะทีนะยาย เด๋วส้มโอ ไปส่งยายที่บ้าน แล้ววันนี้จะกลับดึกๆ หน่อยนะยาย" ฉันพูดกับยายแบบเร่งรีบเพื่อที่จะไปทำงานต่อ

"ดูแลตัวเองให้ดีน่ะอีส้มโอ" ยายก้อเป้นห่วงฉันเหมือนกันนะเนี๊ยะ

"จ้าคุนยาย ก่อนไป ขอจุ๊บทีให้ชื่อใจก่อนนะ" อิอิ หอมแก้มยายทีรายชื่นใจทุกที

"ทะลึ่งนะอีนี่" อิอิ ยายหน้าแดงด้วย

"ไปและยาย กินข้าวได้เลยไม่ต้องรอส้มโอนะส้มโอ จะไปหากินเอาเองจ๊ะยาย"
หลังจากที่พูดจบฉันก้อรีบ ขับมอไซด์ คันใหม่ที่เพิ่งดาวส์มาได้หมาดๆๆ เตรียมตัวจะไปช่วยน้าที่ตลาดเค้าขายผัก

แต่ ก้อมีเด็ก ผู้ชาย2คน เข้ามาพูดกับชั้น

"พี่ส้มโอ" ไอ้แสบ 2ตัวนั่นอีกแล้ว มีอารายอีกฟร่ะ

"ทำไมว่ะ" ฉันตะโกนกลับไป

"บ่าย 3 เจอกันนะพี่ เหงเค้าว่าคุนนายเพ็ญศรีมีประชุมที่ตลาดหน่ะพี่" พูดจบมานก้อวิ่งหายไป

"เออ ขอบจาย" ฉันตะโกนกลับไปโดยไม่สนใจว่าคำพูดนั้นมันจะได้ยินกันรึป่าว

ขณะที่ฉันกำลังขับรถกินลม ชมวิวของเมืองหลวง

"อีส้มโอ้ โว้ยยยยยยยยย" ครายเรียกอีกฟร่ะ หรือว่าชื่อส้มโอมันจะโหลเหลือเกินเรียกอยุ่ได้

"อ้าวพี่ติ๋ว เกือบลืมเลย ขึ้นดิ" ฉันพูดแล้วตบท้ายเบาะรถมอไซด์ ของฉันให้พี่ติ๋วขึ้นมานั่ง

"วันนี้เอ็ง พาขาไป" พี่ติ๋วกำลังจะพูดให้จบ แต่ฉันก้อเอาขนมปังยัดใส่ปากพี่แกก่อน

"เออ ไม่ต้องบอกรุ้แล้ว ที่เดิมใช่ม่ะ" ฉันพูดไปขับรถไปด้วย

"เออ บ้านเสี่ย เหมือนเดิม" พี่ติ๋วพูดพลางกินขนมปังก้อนโต

ตั้งแต่ฉันโตเป็นสาว ฉันก้อจะเป็นโชเฟ่อ คอยขับรถไปรับไปส่งพี่เค้า  เมื่อก่อนยังไม่มีรถมอไซด์ฉันเลยต้องปั่นจักรยานพาพี่เค้าไป แต่ตอนนี้มีมอไซด์เลยสบายหน่อย

"เออ อีส้มโอเมื่อไหร่ แกจะมาทำงานอย่างข้าว่ะ ไม่เหนื่อย สบาย เงินคล่อง" ถามกี่ทีแล้ว น่าเบื่อจิงๆๆ

"บอกไปแล้วไงพี่ว่าถ้าฉันความจำไม่เสื่อมซะก่อนฉันไม่มีวันที่จะ ไปทำงานแบบนั้นเด็ดขาด" ให้ตายก้อไม่ไปด้วยซ้ำ

"เอออ เห้ยยย เลยๆแล้วจอดๆตรงนี้แหละ" พี่ติ๋วตะโกนวะดังลั่นเชียว

"วันนี้ไม่ต้องมารับข้านะ มาพรุ่งนี้ 6 โมงล่ะกาน" ขณะที่พี่ติ๋วกามลางจะเดินไปกดอ๊อดหน้าบ้านหลังใหญ่

"เด๋วดิพี่ เงินค่าส่ง 300 ไปกลับ อย่าเบี้ยวเอามาซะดีๆ"  คนอย่างอีส้มโอไม่ลืมง่ายๆหรอกนะ กะอีเรื่องเงินๆทองๆ

"ข้าก้อนึกว่าเอ็งจะลืมซะแล้ว" พูดจบพี่ติ๋วก้อส่งเงินมาให้ฉัน

"ขอบจายพี่ แล้วเรียกใช้บริการ จากส้มโอได้เสมอนะจ๊ะ บะบาย" แล้วฉันก้อ ขับมอไซด์ ไปไกลลับตา


ฉันเหลือบมองไปดูที่นาฬิกาอีก 20 นาทีบ่ายสามแล้วนี่หว่า ฉันจึงเร่งความเร็วของรถมากยิ่งขึ้นเด๋วไปประชุมไม่ทันหล่ะซวยแย่เลย


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++