ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 19 แพทย์อัจฉริยะ
อนที่ 19 แพทย์อัริยะ
ันไม่ิเลยว่า "พลัออร่ามัร" ะมีผลเ่นนี้้วย
แ่ถ้าันมี"พลัานมัร"เพียพอ
ันสามารถส่มันเ้าไปรัษาอาารบาเ็บที่าอเธอไ้
และมันสามารถทำให้ฟื้นัวและหายไ้ในทันที
**(่อไปเรีย"ออร่ามัร"ล่ะันเหมือนพลัลมปราใ้แล้วสามารถฟื้นืนมาไ้ถ้าไ้พั ไม่เหมือน"พลัานมัร"ที่เป็นระบบะแนนใ้แล้วหม้อหามาเิมและเพราะ บัหวัมันไม่มีพลัานมัรเหลือเลยใ้อัพเวล 2 หม
อนนี้สภาพือ "ระับ:2 :1/10,000")**
หวัเสียนิับัวเอะที่เามอหิสาวที่อยู่ในอาารหมสิ
หลัาที่เา่วยรัษาเบื้อ้นและบรรเทาวามเ็บปวให้ับเธอ
่อานั้นเา็เินมาที่หิสาวสวยและรวสอบสภาพอเธอ้วยพลัานมัร
บริเวทรวอ้านในอเธอมีอาารเลือออในและับัวเป็นลิ่มเนื่อาารถูระแทอย่ารุนแร
หวัเสียนมอูอาารบาเ็บอเธอและำเนินารรัษา้วยออร่ามัรอเา ไม่นานหลัานั้นเา็ไปรวสอบนที่เหลืออีสี่นในรถสปอร์อีสอัน
นอาเ็หนุ่มที่ระูี่โรหัึ่ หวัเสียน ไ้่วยเหลือและัระูให้เ้าที่แล้ว เ็หนุ่มที่เหลือ็มีเพียารบาเ็บเล็น้อยเท่านั้น
เ็สาวสอนและเ็หนุ่มที่มีระูี่โรหัพวเาเป็นรีที่ร้ายแรที่สุ
ทันในั้นำรวรารและรถพยาบาล็มาถึ
หวัเสียน็ถอนหายใ้วยวามโล่อ
"รถสปอร์หรูสามันประสบอุบัิเหุ!"
เ้าหน้าที่ำรวที่รีบมาถึเร่ฝีเท้าึ้นเมื่อพวเาเห็นเหุาร์
"ุเป็นนที่เรียำรวเหรอ?"
เ้าหน้าที่ำรวรารวัยลานถามทันทีเมื่อเาเห็นหวัเสียน
หวัเสียนพยัหน้า "ใ่มันเป็นผมเอ
และผมรวสอบอาารนเหล่านี้แล้ว ไม่วรเป็นอันรายถึั้นเสียีวิ"
"หัวหน้ามาูที่รถสปอร์เหล่านี้สิ
แผ่นป้ายทะเบียนรถอมาเราิ
ูเหมือนว่ารถันนี้ะเป็นหลานสาวอ ผู้อาวุโส เี่ย"
ายหนุ่มผู้ามหลันายำรววัยลานพูเบา ๆ ับเา
"ห๊า.?" เ้าหน้าที่ำรววัยลานูทะเบียนรถ 2333 และมวิ้วทันที “ ใ่แล้วมันเป็นหลานสาวอ อาวุโสเี่ย และเยาวนที่เหลือะ้อไม่ใ่เ็ธรรมาแน่นอนเลย ลอูพวเาสิ”
เ้าหน้าที่วัยลานวิ่ไปรที่
หวัเสียนยืนอยู่แล้วมอูเ็สาวทั้สอน
“ เธอเป็นหลานสาวอ อาวุโสเี่ยริๆ” เหื่อเย็นๆไหลบนหน้าผาอเา“ ไ้โปร อย่าให้เธอเป็นอะไรเลยถ้าเิอะไรึ้นับเธอ….”
เาเห็นรถพยาบาลเปิเสียไเรนัอยู่ใล้ับเา เาะโนเรียออไปทันที "หมอ! หมอ! มาที่นี่เร็ว เร็วๆเ้า!"
เ้าหน้าที่ารถพยาบาลสอสามนนำเปลหามออมาแล้ววิ่รมาที่พวเาทันที
ให้ันรวูเธอ่อน "หมอพูับพยาบาลสอนที่ำลัเินอยู่้าๆ เธอ้มหัวลและเริ่มรวสอบารบาเ็บอหิสาว
“ าอเธอไ้รับบาเ็บมีระูแร้าว ผมปมพยาบาลเบื้อ้นัระูเ้าที่ให้แล้ว เพียแ่้อรัษาามอาาร่อไปและเธอแ่้อารเวลาพัฟื้นเ็มที่็ะหายเป็นปิ
ส่วนสาวสวย้าๆเธอมีเลือลิ่มในบริเวหน้าออเธอ
ผมเ็อาารให้แล้วถ้าไ้รับารูแลอย่าี ็ไม่มีปัหาร้ายแรใ ๆ
นอานี้เ็หนุ่มนับรถเฟอร์รารี่เาี่โรหัึ่ ผมูแลเบื้อ้นไปพอสมวรแล้วระูที่หัไม่ไ้แทโนอวัยวะภายในใๆ เพียแ่้อเพิ่มวามระมัระวัเมื่อพวุย้ายเา "
แพทย์ที่ทำารรวสอบนั้นะลึ เธอเยหน้าอเธอึ้นมอูหวัเสียน้วยวามประหลาใ
หวัเสียน็มอลับไปทีุ่หมอสาว
แ่ไม่ไ้พูอะไร่อ เพียแ่รู้สึแปลใเล็น้อย ผู้หินนี้สวยมาๆ?
ุหมอสาวนนี้เธออายุประมายี่สิบปลาย ๆ เสื้อราว์สีาวอเธอแม้ะัวให่และลุมร่าายเธอเอาไว้
แ่็ไม่สามารถ่อนร่าายอันสวยามที่มีสัส่วนั่นาแบบสุเ็ี่อเธอไว้ไ้
ใบหน้าอเธอหมและประีั่เหมือนเทพธิา เส้นผมอเธอำเาามยาวสลวยถูผูไว้้วยทรหาม้าแบบเรียบ่ายแ่เ็มไป้วยเสน่ห์และเย้ายวน
หมอเอื้อมมือไปแะที่าอเ็สาวเพื่อรวอาาร เธอมีสีหน้า่อน้าประหลาใ
"พาเธอไปึ้นรถพยาบาลและระวัอย่าให้าระทบระเทือนโยเ็า"
"ทราบแล้วุหมอัน" เ้าหน้าและพยาบาลทั้สอพยัหน้าทันที
"ุเป็นนัเรียนแพทย์หรือเรียนเภสัรรมมาใ่หรือเปล่า?" หมอันลุึ้นและถามอย่าสสัย
"เอ๊ะ…ไม่ใ่หรอรับ ผมแ่มีวามรู้นิๆหน่อยๆ” หวัเสียนหัวเราะเบา ๆ
ริๆเาไม่รู้อะไรเลยเี่ยวับารรัษา ทั้หมที่เาทำือรัษาผู้ป่วย้วย พลัออร่ามัร
หมอัน็ไม่ไ้ถามอะไรมาอี่อไปและเธอเริ่มรวสอบอาารบาเ็บอผู้ประสบเหุที่เหลือ
เธอยเสื้อที่บริเวหน้าออหิสาวสวยและรวสอบอาารบาเ็บอหิสาว เธอใอีรั้และพู "เธอบาเ็บบริเวหน้าอหลีเลี่ยารสัมผัส"
านั้นเธอ็มาที่รถสปอร์ันอื่นและเริ่มรวสอบ
“ มันเป็นระูี่โรหัริๆายหนุ่มนนั้นยอเยี่ยมริๆ”
หมอันรวทุนและะลึับผลลัพธ์ที่ไ้
้วยสถานาร์เ่นนี้เธอใ้เวลานานในารรวสอบารบาเ็บหาไม่ไ้ายหนุ่มที่รายานอาารนไ้ให้เธอฟั
"โอเ อนนี้ผม้อไปแล้ว"
หวัเสียนพูับเ้าหน้าที่ำรวและหมอ
เมื่อเห็นว่าำนวนผู้บาเ็บทั้หมถูย้ายไปที่รถพยาบาลแล้วหวัเสียนูเวลาและอนนี้เือบ หนึ่ทุ่มแล้ว
"น้อายอหมายเลโทรศัพท์อุไว้หน่อยเพื่อให้เราสามารถิ่อุไ้เมื่อเรื่อำเป็น้อสอบถาม" เ้าหน้าที่ำรววัยลานล่าว
"ไ้ิรับ.." หวัเสียนพยัหน้าและทิ้เบอร์โทรศัพท์ไว้
หมอันหันมามอที่เารู่หนึ่่อนที่เธอะึ้นรถพยาบาล
"ารแ่รถนี่ เือบะทำให้มีนาย" หวัเสียนส่ายหัวแล้วเินไปที่้าน้า เาี่มอเอร์ไ์ Harley และมุ่หน้าลับไปมหาลัย
"หัวหน้า..ายหนุ่มนนั้นี่มอเอร์ไ์ฮาร์เลย์เียวนะ พื้นานรอบรัวอเา้อ่อน้าี" เ้าหน้าที่ำรวหนุ่ม้อมอที่้านหลัอหวัเสียนเมื่อเาาไป
"อืม...เรายัไม่้อสนใอะไร
ที่เหลืออนนี้เรา้อรวสอบับโรพยาบาลเราหวัว่าหลานสาวอ
ผู้อาวุโสเี่ยและเ็วัยรุ่นที่เหลืออาารพวเาะีึ้น" เ้าหน้าที่วัยลานล่าว
"รถบรรทุันให่ออยู่บนถนนในลัษะที่ไม่ถู้อและรถสปอร์สามันนั้นน่าับเร็วเินไปันั้นึเิอุบัิเหุทารถยน์
เ้าอรถบรรทุันนั้นอนนี้็ยัอยู่ในอาารใให้ารไม่รู้เรื่อ"
ในเวลานี้หมอันำลัรวาทั้สออหิสาว้วยอุปร์ิ้นหนึ่ในรถพยาบาล ารแสอออเธอ่อน้าน่าใ
... ...
"ไม่น่าเป็นไปไ้ สิ่นี้เป็นไปไ้อย่าไราอเธอทั้สอแหัอย่าเห็นไ้ั แ่พวมันไ้รับารปมพยาบาลและัระูให้เ้าที่ไ้อย่า
วามสามารถในารรัษาน่าทึริๆายหนุ่มนนั้นอาเป็นแพทย์อัริยะั้นเหรอ?"
...
ถึอนนี้หวัเสียน็ลับมาถึทาเ้ามหาลัยอเาแล้ว
เาหันไปมอุ้มัรและปูนในระเป๋า้ารถ่อนที่เาะเ้าไปที่ร้านสะวื้อ
หลัาื้ออสและเรื่อเทศมาเา็ลับมาที่หอพัทันที
"ันะเอาไ่มุไปเ็บไว้่อนแล้ว็ไปทำอาหาร้านอ"
หวัเสียนยิ้ม
บาร์บีิวลาแ้เป็นหนึ่ในไฮไลท์อมหาวิทยาลัยเียเิ
ที่เนินเาทาะวันอออมหาวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับบาร์บีิวลาแ้
หลุมเาสำหรับ่อไฟนั้นมีอยู่ทั่วไปในบริเวนี้ เพียแ่นำฟืนและอุปร์อีนิหน่อยิไป้วยเท่านั้น
นะละอย่า หวัไห่ เพื่อนอเามีเรื่อมือที่ำเป็นสำหรับารทำอาหารลาแ้อยู่เพียบพร้อม หวัเสียนเอาหม้อใส่น้ำมา เาหิ้วส่วนผสมและเรื่อปรุทั้หมพร้อมมุ่หน้าไปยัเนินเาทาะวันออ
เนินเาะวันออ เป็นเนินเาที่ั้อยู่้าน้าอศาลาริมทะเลสาบ าร่อไฟนั้นปลอภัยมาเพราะไม่มี้นไม้หรือห้าแห้บริเวนี้
ท้อฟ้า่อยๆมืล หวัเสียนเินมาถึ
บริเวลานสำหรับทำบาร์บีิว
ปี๊บบ!ปี๊บบ!
ทันในั้นโทรศัพท์อเา็ัึ้น เาูและพบว่าเป็นวนูิ
"ันยัไม่ไ้อบุสำหรับสิ่ที่เิึ้นเมื่อไม่ี่วัน่อนเลย
ันอยาเิุไปทานอาหารเย็นเพื่อเลี้ยอบุ สำหรับาร่วยเหลือ"
หวัเสียนมอู้อวามใน Wechat ที่วนูิส่มา เาลัเลเล็น้อย
และเา็อบลับอย่ารวเร็ว
"ไม่เป็นไร อบุนะ"
"ฮะ?"
วน ูิ ใเล็น้อยาำอบอ หวัเสียน
ั้แ่ที่เธอเริ่มเรียนมัธยมมานถึอนนี้เาเป็นผู้ายนแรที่ไม่อยาทานอาหาร่ำับเธอ
ในอนแรเธอิว่าเาหมือนับนอื่น ๆ เธอิว่าหวัเสียนะส่้อวามแทวนเธอุยหลัาเพิ่มเธอใน Wechat แล้วแ่เาไม่ไ้ทำ
และอนนี้เธอถูปิเสธอีรั้หลัาวนเาไปรับประทานอาหาร่ำ้วยัน
เธออสสัยไม่ไ้เลยว่าัวเธอไม่มีเสน่ห์และวามน่าสนใสำหรับเาเลยหรือยัไ
บบท
โย:เสียล่อมอแมล
….. …..
ันไม่ิเลยว่า "พลัออร่ามัร" ะมีผลเ่นนี้้วย
แ่ถ้าันมี"พลัานมัร"เพียพอ
ันสามารถส่มันเ้าไปรัษาอาารบาเ็บที่าอเธอไ้
และมันสามารถทำให้ฟื้นัวและหายไ้ในทันที
**(่อไปเรีย"ออร่ามัร"ล่ะันเหมือนพลัลมปราใ้แล้วสามารถฟื้นืนมาไ้ถ้าไ้พั ไม่เหมือน"พลัานมัร"ที่เป็นระบบะแนนใ้แล้วหม้อหามาเิมและเพราะ บัหวัมันไม่มีพลัานมัรเหลือเลยใ้อัพเวล 2 หม
อนนี้สภาพือ "ระับ:2 :1/10,000")**
หวัเสียนิับัวเอะที่เามอหิสาวที่อยู่ในอาารหมสิ
หลัาที่เา่วยรัษาเบื้อ้นและบรรเทาวามเ็บปวให้ับเธอ
่อานั้นเา็เินมาที่หิสาวสวยและรวสอบสภาพอเธอ้วยพลัานมัร
บริเวทรวอ้านในอเธอมีอาารเลือออในและับัวเป็นลิ่มเนื่อาารถูระแทอย่ารุนแร
หวัเสียนมอูอาารบาเ็บอเธอและำเนินารรัษา้วยออร่ามัรอเา ไม่นานหลัานั้นเา็ไปรวสอบนที่เหลืออีสี่นในรถสปอร์อีสอัน
นอาเ็หนุ่มที่ระูี่โรหัึ่ หวัเสียน ไ้่วยเหลือและัระูให้เ้าที่แล้ว เ็หนุ่มที่เหลือ็มีเพียารบาเ็บเล็น้อยเท่านั้น
เ็สาวสอนและเ็หนุ่มที่มีระูี่โรหัพวเาเป็นรีที่ร้ายแรที่สุ
ทันในั้นำรวรารและรถพยาบาล็มาถึ
หวัเสียน็ถอนหายใ้วยวามโล่อ
"รถสปอร์หรูสามันประสบอุบัิเหุ!"
เ้าหน้าที่ำรวที่รีบมาถึเร่ฝีเท้าึ้นเมื่อพวเาเห็นเหุาร์
"ุเป็นนที่เรียำรวเหรอ?"
เ้าหน้าที่ำรวรารวัยลานถามทันทีเมื่อเาเห็นหวัเสียน
หวัเสียนพยัหน้า "ใ่มันเป็นผมเอ
และผมรวสอบอาารนเหล่านี้แล้ว ไม่วรเป็นอันรายถึั้นเสียีวิ"
"หัวหน้ามาูที่รถสปอร์เหล่านี้สิ
แผ่นป้ายทะเบียนรถอมาเราิ
ูเหมือนว่ารถันนี้ะเป็นหลานสาวอ ผู้อาวุโส เี่ย"
ายหนุ่มผู้ามหลันายำรววัยลานพูเบา ๆ ับเา
"ห๊า.?" เ้าหน้าที่ำรววัยลานูทะเบียนรถ 2333 และมวิ้วทันที “ ใ่แล้วมันเป็นหลานสาวอ อาวุโสเี่ย และเยาวนที่เหลือะ้อไม่ใ่เ็ธรรมาแน่นอนเลย ลอูพวเาสิ”
เ้าหน้าที่วัยลานวิ่ไปรที่
หวัเสียนยืนอยู่แล้วมอูเ็สาวทั้สอน
“ เธอเป็นหลานสาวอ อาวุโสเี่ยริๆ” เหื่อเย็นๆไหลบนหน้าผาอเา“ ไ้โปร อย่าให้เธอเป็นอะไรเลยถ้าเิอะไรึ้นับเธอ….”
เาเห็นรถพยาบาลเปิเสียไเรนัอยู่ใล้ับเา เาะโนเรียออไปทันที "หมอ! หมอ! มาที่นี่เร็ว เร็วๆเ้า!"
เ้าหน้าที่ารถพยาบาลสอสามนนำเปลหามออมาแล้ววิ่รมาที่พวเาทันที
ให้ันรวูเธอ่อน "หมอพูับพยาบาลสอนที่ำลัเินอยู่้าๆ เธอ้มหัวลและเริ่มรวสอบารบาเ็บอหิสาว
“ าอเธอไ้รับบาเ็บมีระูแร้าว ผมปมพยาบาลเบื้อ้นัระูเ้าที่ให้แล้ว เพียแ่้อรัษาามอาาร่อไปและเธอแ่้อารเวลาพัฟื้นเ็มที่็ะหายเป็นปิ
ส่วนสาวสวย้าๆเธอมีเลือลิ่มในบริเวหน้าออเธอ
ผมเ็อาารให้แล้วถ้าไ้รับารูแลอย่าี ็ไม่มีปัหาร้ายแรใ ๆ
นอานี้เ็หนุ่มนับรถเฟอร์รารี่เาี่โรหัึ่ ผมูแลเบื้อ้นไปพอสมวรแล้วระูที่หัไม่ไ้แทโนอวัยวะภายในใๆ เพียแ่้อเพิ่มวามระมัระวัเมื่อพวุย้ายเา "
แพทย์ที่ทำารรวสอบนั้นะลึ เธอเยหน้าอเธอึ้นมอูหวัเสียน้วยวามประหลาใ
หวัเสียน็มอลับไปทีุ่หมอสาว
แ่ไม่ไ้พูอะไร่อ เพียแ่รู้สึแปลใเล็น้อย ผู้หินนี้สวยมาๆ?
ุหมอสาวนนี้เธออายุประมายี่สิบปลาย ๆ เสื้อราว์สีาวอเธอแม้ะัวให่และลุมร่าายเธอเอาไว้
แ่็ไม่สามารถ่อนร่าายอันสวยามที่มีสัส่วนั่นาแบบสุเ็ี่อเธอไว้ไ้
ใบหน้าอเธอหมและประีั่เหมือนเทพธิา เส้นผมอเธอำเาามยาวสลวยถูผูไว้้วยทรหาม้าแบบเรียบ่ายแ่เ็มไป้วยเสน่ห์และเย้ายวน
หมอเอื้อมมือไปแะที่าอเ็สาวเพื่อรวอาาร เธอมีสีหน้า่อน้าประหลาใ
"พาเธอไปึ้นรถพยาบาลและระวัอย่าให้าระทบระเทือนโยเ็า"
"ทราบแล้วุหมอัน" เ้าหน้าและพยาบาลทั้สอพยัหน้าทันที
"ุเป็นนัเรียนแพทย์หรือเรียนเภสัรรมมาใ่หรือเปล่า?" หมอันลุึ้นและถามอย่าสสัย
"เอ๊ะ…ไม่ใ่หรอรับ ผมแ่มีวามรู้นิๆหน่อยๆ” หวัเสียนหัวเราะเบา ๆ
ริๆเาไม่รู้อะไรเลยเี่ยวับารรัษา ทั้หมที่เาทำือรัษาผู้ป่วย้วย พลัออร่ามัร
หมอัน็ไม่ไ้ถามอะไรมาอี่อไปและเธอเริ่มรวสอบอาารบาเ็บอผู้ประสบเหุที่เหลือ
เธอยเสื้อที่บริเวหน้าออหิสาวสวยและรวสอบอาารบาเ็บอหิสาว เธอใอีรั้และพู "เธอบาเ็บบริเวหน้าอหลีเลี่ยารสัมผัส"
านั้นเธอ็มาที่รถสปอร์ันอื่นและเริ่มรวสอบ
“ มันเป็นระูี่โรหัริๆายหนุ่มนนั้นยอเยี่ยมริๆ”
หมอันรวทุนและะลึับผลลัพธ์ที่ไ้
้วยสถานาร์เ่นนี้เธอใ้เวลานานในารรวสอบารบาเ็บหาไม่ไ้ายหนุ่มที่รายานอาารนไ้ให้เธอฟั
"โอเ อนนี้ผม้อไปแล้ว"
หวัเสียนพูับเ้าหน้าที่ำรวและหมอ
เมื่อเห็นว่าำนวนผู้บาเ็บทั้หมถูย้ายไปที่รถพยาบาลแล้วหวัเสียนูเวลาและอนนี้เือบ หนึ่ทุ่มแล้ว
"น้อายอหมายเลโทรศัพท์อุไว้หน่อยเพื่อให้เราสามารถิ่อุไ้เมื่อเรื่อำเป็น้อสอบถาม" เ้าหน้าที่ำรววัยลานล่าว
"ไ้ิรับ.." หวัเสียนพยัหน้าและทิ้เบอร์โทรศัพท์ไว้
หมอันหันมามอที่เารู่หนึ่่อนที่เธอะึ้นรถพยาบาล
"ารแ่รถนี่ เือบะทำให้มีนาย" หวัเสียนส่ายหัวแล้วเินไปที่้าน้า เาี่มอเอร์ไ์ Harley และมุ่หน้าลับไปมหาลัย
"หัวหน้า..ายหนุ่มนนั้นี่มอเอร์ไ์ฮาร์เลย์เียวนะ พื้นานรอบรัวอเา้อ่อน้าี" เ้าหน้าที่ำรวหนุ่ม้อมอที่้านหลัอหวัเสียนเมื่อเาาไป
"อืม...เรายัไม่้อสนใอะไร
ที่เหลืออนนี้เรา้อรวสอบับโรพยาบาลเราหวัว่าหลานสาวอ
ผู้อาวุโสเี่ยและเ็วัยรุ่นที่เหลืออาารพวเาะีึ้น" เ้าหน้าที่วัยลานล่าว
"รถบรรทุันให่ออยู่บนถนนในลัษะที่ไม่ถู้อและรถสปอร์สามันนั้นน่าับเร็วเินไปันั้นึเิอุบัิเหุทารถยน์
เ้าอรถบรรทุันนั้นอนนี้็ยัอยู่ในอาารใให้ารไม่รู้เรื่อ"
ในเวลานี้หมอันำลัรวาทั้สออหิสาว้วยอุปร์ิ้นหนึ่ในรถพยาบาล ารแสอออเธอ่อน้าน่าใ
... ...
"ไม่น่าเป็นไปไ้ สิ่นี้เป็นไปไ้อย่าไราอเธอทั้สอแหัอย่าเห็นไ้ั แ่พวมันไ้รับารปมพยาบาลและัระูให้เ้าที่ไ้อย่า
วามสามารถในารรัษาน่าทึริๆายหนุ่มนนั้นอาเป็นแพทย์อัริยะั้นเหรอ?"
...
ถึอนนี้หวัเสียน็ลับมาถึทาเ้ามหาลัยอเาแล้ว
เาหันไปมอุ้มัรและปูนในระเป๋า้ารถ่อนที่เาะเ้าไปที่ร้านสะวื้อ
หลัาื้ออสและเรื่อเทศมาเา็ลับมาที่หอพัทันที
"ันะเอาไ่มุไปเ็บไว้่อนแล้ว็ไปทำอาหาร้านอ"
หวัเสียนยิ้ม
บาร์บีิวลาแ้เป็นหนึ่ในไฮไลท์อมหาวิทยาลัยเียเิ
ที่เนินเาทาะวันอออมหาวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับบาร์บีิวลาแ้
หลุมเาสำหรับ่อไฟนั้นมีอยู่ทั่วไปในบริเวนี้ เพียแ่นำฟืนและอุปร์อีนิหน่อยิไป้วยเท่านั้น
นะละอย่า หวัไห่ เพื่อนอเามีเรื่อมือที่ำเป็นสำหรับารทำอาหารลาแ้อยู่เพียบพร้อม หวัเสียนเอาหม้อใส่น้ำมา เาหิ้วส่วนผสมและเรื่อปรุทั้หมพร้อมมุ่หน้าไปยัเนินเาทาะวันออ
เนินเาะวันออ เป็นเนินเาที่ั้อยู่้าน้าอศาลาริมทะเลสาบ าร่อไฟนั้นปลอภัยมาเพราะไม่มี้นไม้หรือห้าแห้บริเวนี้
ท้อฟ้า่อยๆมืล หวัเสียนเินมาถึ
บริเวลานสำหรับทำบาร์บีิว
ปี๊บบ!ปี๊บบ!
ทันในั้นโทรศัพท์อเา็ัึ้น เาูและพบว่าเป็นวนูิ
"ันยัไม่ไ้อบุสำหรับสิ่ที่เิึ้นเมื่อไม่ี่วัน่อนเลย
ันอยาเิุไปทานอาหารเย็นเพื่อเลี้ยอบุ สำหรับาร่วยเหลือ"
หวัเสียนมอู้อวามใน Wechat ที่วนูิส่มา เาลัเลเล็น้อย
และเา็อบลับอย่ารวเร็ว
"ไม่เป็นไร อบุนะ"
"ฮะ?"
วน ูิ ใเล็น้อยาำอบอ หวัเสียน
ั้แ่ที่เธอเริ่มเรียนมัธยมมานถึอนนี้เาเป็นผู้ายนแรที่ไม่อยาทานอาหาร่ำับเธอ
ในอนแรเธอิว่าเาหมือนับนอื่น ๆ เธอิว่าหวัเสียนะส่้อวามแทวนเธอุยหลัาเพิ่มเธอใน Wechat แล้วแ่เาไม่ไ้ทำ
และอนนี้เธอถูปิเสธอีรั้หลัาวนเาไปรับประทานอาหาร่ำ้วยัน
เธออสสัยไม่ไ้เลยว่าัวเธอไม่มีเสน่ห์และวามน่าสนใสำหรับเาเลยหรือยัไ
บบท
โย:เสียล่อมอแมล
….. …..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น