คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฤดูหนาว-ตอนที่1-
เวลา0:00น.
“5 4 3 2 1!!!!! สวัสดีปีใหม่!!!!!!!!”
เสียงฮือฮาและเสียงพรุดังขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าตอนนี้ได้เข้าสู่ปีใหม่แล้ว บางคนก็มานับถอยหลังกับครอบครัว
บางคนก็มากันเป็นคู่ บางคนก็มาคนเดียว และบางคนก็เมาแอ๋....แบบฉัน!!!!!
“ยายยยยยจิ๊บบบบบบ เธออยู่หนายยยยยย+[]+”
ฉันพยายามพยุงร่างตัวเองเดินตามหาเพื่อนที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมด โอ๊ย!!มึนจังเลยรู้งี้ไม่น่าพนันดื่มน้ำส้ม
กับยัยจิ๊บเลย!
“ยัยจิ๊บ..อ๊ะ!”
พลัก
ฉันเดินโซเซจึนไปชนกับใครคนหนึ่งจนทำให้ฉันแล้วเขาล้มลงไปกองบนพื้น ฉันค่อยๆพยายามปรับสายตามองไปรอบๆ
แล้วก็พบว่าตอนนี้ฉันกำลังล้มทับเขาอยู่
“ขอโทดดดดดน้าค้า+A+”
อ๊ายยยยยยนี้ฉันพูดออกมาไม่เป็นภาษาเลย เขาจะคิดว่าฉันเป็นต่างด้าวลักลอบเข้ามาในไทยรึเปล่าเนี่ย= =
“เธอ...ลุกขึ้นไปได้แล้ว”
“ค่า!!!!!+[]+”
“อย่าตะโกนได้ไหมมันหนวกหู=_=”
“ค่า!!!!!!!!+[]+”
“นี่เธอ!!!!!”
“ค่า!!!!!!!!+[]+”
“ยัยอากิมาอยู่ที่นี่เองหรอ!!...อุ๊ย”
“ยายยยยยยยยยยจิ๊บ!!!!!
ฉันรีบลุกขึ้นและเดินโซเซไปหาเพื่อนสุดที่ร้ากกกกกกกกกกกกก
“บอกแล้วว่าอย่ากินๆในน้ำส้มมันผสมแอลกอฮอล์อยู่= =”
“ม่ายรู้ม่ายชี้....ฟี้..ฟี้”
แล้วหลังจากนั้นสติของฉันก็ดับวูบลงไป....
เช้าวันจันทร์เวลา7:00น. ณ โรงเรียนนานาชาติO
ปวดหัวจังเลย= =” เมื่อวานฉันจำได้แค่ว่าไปฉลองงานปีใหม่กับเพื่อนแล้วหลังจากนั้นก็...ก็...ก็จำไม่ได้แล้ว
“อากิ=[]=!!!!!!!!!!!!!!”
ยัยจิ๊บวิ่งมาหาฉันด้วยความเร็ว1กิโลเมตรต่อ1วินาที(เวอร์= = )
“ใจเย็นๆมีอะไรหรอ...อุ๊บ= =!!”
อยู่ๆยัยจิ๊บก็เอาหนังสือพิมพ์โรงเรียนแปะที่หน้าฉัน
“ลองอ่านดูสิ!!!”
“อะไรเนี่ย.....บริจาคเงินให้เด็กกำพร้า....”
“อีกหน้านึงย่ะ= =!”
“ช็อก..นางสาวXXXจับเจ้าชายฤดูหนาวกดเอ๋!!!!!!!!!!!”
เมื่อสายตาฉันมองไปที่รูปภาพก็พบว่านางสาวXXXนั่นก็คือฉัน=[]=!!!!
ทำไงดีๆเป็นเพราะเมื่อคืนแน่ๆเลยT^T(เพิ่งนึกขึ้นมาได้หร๊อ!!!!)
“นี่เธอ...เธอคือนางสาวXXXใช่ไหม” เอิ่ม.....ฉันชื่ออากิคะกรุณาเรียกให้มันถูกๆหน่อยจะได้ไหม=_=
จู่ก็มีสาวสวย หมวย อึ๋ม(น้อยกว่าฉันนิดนึง) มาทักฉัน
“เอ่อ.....คือ...” ฉันจะเอื้อมมือไปสะกิดยัยจิ๊บแต่.....ยัยนั่นเผ่นไปซะแล้ว=[]=!!!!”
“โอ๊ย!!!”จู่ๆคุณสาวสวยก็กระชากข้อมือแล้วลากฉันไปที่หลังโรงเรียน....
“เธอเป็นใครกันแน่!!!”คุณคนสวยตะโกนใส่หน้าฉัน
“ฉันชื่ออากิ วาตารุ คะ...”
“ฉันไม่ได้ถามชื่อเธอ!!!!” อ้าวก็คุณถามว่าฉันเป็นใครนี่น่า=A=
“เธอกล้าดียังไงมาทำกับเจ้าชายของฉันแบบนี้!!!!!!”กรี๊ดดดดดดคุณคนสวยเริ่มโกรธแล้วอ่ะTT^TT
“ใจเย็นๆนะคะคือเมื่อคืนฉันเมาไม่น่ะคะเลยๆ...เลย”
“เมาอะไร?”
“น้ำส้มคะ....”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”อ๊ายยยยยหูจะแตก=[]=!!
จู่ๆคุณคนสวยกรี๊ดขึ้นมาจนฉันปิดหูแทบจะไม่ทัน
“อย่ามากวนฉันนะ!”
แต่หนูพูดความจริงนะTAT
“เธอรู้ไหม...”
ไม่รู้คะT T
“วินเทอร์น่ะเป็นของฉัน...เป็นของฉันคนเดียว!!!!!”
“ฉันไม่ใช่ของใครทั้งนั้นแหละ...” ฉันกับคุณคนสวยต่างหันไปที่ต้นเสียงโดยมิได้นัดหมาย
หล่อคะ*[]*หล่อมากๆเลย รูปร่างสูงโปร่งมีกล้ามเนื้อที่แขนนิดๆแบบกำลังพอดี ดวงตาสี
เหลืองทองนั้นช่างสวย แถมยังมีผมสีขาวเหมือนแพนด้า*O*!!!!
“วะ...วินเทอร์”
“ฉันไม่ต้องการให้ใครมาแย่งฉันแล้วก็ไม่ต้องการจะเป็นของใครด้วย...”
“ดะ..เดี๋ยวสิวินคือ...แอนนาขอโทษ..”โอ้คุณคนสวยชื่อว่าแอนนานี่เอง
“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษหรืออะไรทั้งนั้น”
แล้วคุณวินเทอร์ก็เดินจากไป ปล่อยให้คุณแอนน่ายืนร้องไห้อยู่คนเดียว
“คุณแอนนาคะ..”
“อย่ามายุ่งกับฉัน!!!”แล้วคุณแอนก็วิ่งหายเข้าไปในตึก
ทำไมมีแต่คนหนีฉันเนี่ย=[]=!!!! จริงสินะฉันต้องไปขอโทษคุณวินเทอร์นี่น่า!!
“เดี๋ยวสิคะรอก่อนคะคุณวินเทอร์!!!ว้าย=[]=!!!”
ขณะที่ฉันกำลังจะวิ่งตามคุณวินเทอร์เพื่อไปขอโทษจู่ๆฉันก็สะดุดก้อนหินล้มหน้าคะมำอยู่ที่
กลางพื้น เจ็บอ่ะQAQ
“ทำอะไรของเธอน่ะ” คุณวินเทอร์เดินกลับมาแล้วยืนมองฉันแงTT เขาต้องหัวเราะเยาะฉันแน่ๆเลย
“คะ..คือฉันอยากจะมาขอโทษเรื่องเมื่อคืนน่ะคะ...”
“เรื่องที่จะพูดมีแค่นี้ใช่ไหม?”
“ค่ะ..ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ!!!!”
เขามองมาที่ฉันแล้วหลับตาเหมือนจะใช้ความคิดอะไรสักอย่างแล้วเขาก็เดินหันหลังกลับไป
“คุณวินเทอร์เดี๋ยวก่อนสิคะ”
“มีอะไรอีก...ยัยตะไคร้น้ำ”เอ๋....ตะไคร้น้ำ=A=…..
“ฉันชื่ออากิต่างหากคะไม่ใช่ตะไคร้น้ำซะหน่อย!!!”
“ก็ผมเธอเป็นสีตะไคร้น้ำนี่”
“เค้าเรียกว่าผมสีเขียวมรกตต่างหากคะ=[]=!!”
“ดูยังไงก็สีตะไคร้น้ำ..”
“หน่อย...คุณแพนด้า!!!”เอาคืนซะน่ารักเลยเรา= =”
“แพนด้า= =”คุณวินเทอร์ทำหน้าแหยงนิดนึง
“ใช่คุณแพนด้า!!!”
“ฉันไม่ใช่แพนด้า!!!!”
“ฉันก็ไม่ใช่ตะไคร้น้ำเหมือนกันคะ!!!”
“ฉันชื่อวินเทอร์!!!”
“ฉันชื่ออากิคะ!!!”
ฉันยืนตะโกนเถียงชื่อกับคุณวินเทอร์จนกระทั้งอ๊อดส่งสัญญาณว่าถึงเวลาที่ต้องเคารพธงชาติแล้ว
อะไรกันเนี่ยฉันกะจะไปขอโทษเขาไม่ใช่หรอแล้วไหงไปทะเลากับเขาซะเองล่ะ=[]=!!
[winter]
เวลา16:00น.
“เป็นอะไรไปพี่วินนั่งหน้าคิ้วขมวดจะกลายเป็นโบว์แล้วนะ”เรนที่กำลังนั่งปรับสายกีต้าร์หันมาถามผม
จะเป็นอะไรซะอีกล่ะก็ยัยตะไคร้...อากิน่ะสิทั่งที่เพิ่งจะรู้จักกันอยู่ๆก็มาขึ้นเสียงใส่แถมยัยเรียกผมว่า
แพนด้าอีกหน้าหงุดหงิดเป็นบ้า...
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก ซัมเมอร์ไม่กลับบ้านอีกแล้วหรอ?”
“ครับพี่ปล่อยมันไปเถอะมันก็งี้แหละติดผู้หญิง...”
“หึงรึไงเรน”ผมพูดแซวเรน
“พี่ครับ=_=*”เรนมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ว่า’ถ้าไม่ใช่พี่ป่านนี้ผมซัดไปแล้ว’
“งั้นพี่ไปอ่านหนังสือที่สวนนะ”
“ครับ”
บ้านของผม..ไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่ามันเป็นของพ่อกับแม่ผมซึ่งไม่รู้ว่าจะสร้างมาทำไมทั้งๆที่
ตัวเองก็ไปทำงานอยู่ต่างประเทศแท้ๆ พ่อบอกว่าปล่อยร้างไว้ก็น่าเสียดายก็เลยให้ผมกับพวกน้องๆอาศัยอยู่
แทนที่จะไปอยู่ต่างประเทศ ตอนที่ผมมาอยู่ที่นี่ครั้งแรกตอนแรกก็ยังปรับตัวไม่ค่อยจะได้แต่คงเพราะผมต้อง
ดูแลพวกน้องๆด้วยก็เลยปรับตัวได้ไวหน่อย
สวบๆ
หือ?จู่ๆก็มีเสียงดังมาจากที่พุ่มไม้ หรือว่าจะเป็นโรเบิร์ตกับสเตลล่าหมาพันธ์ไซบีเรียฮักกี้2ตัวที่ผมเลี้ยงไว้
“โรเบิร์ต..สเตลล่าอย่าซน.....สิ”เมื่อผมเดินไปดูที่หลังพุ่มไม้ก็พบกับ...
“คุ...คุณแพนด้า0-0!”
“ยะ...ยัยตะไคร้น้ำ!”
ความคิดเห็น