Love Story...รักสุดท้าย ยังไงก็ต้องเป็นเธอ

เช้าอากาศสดใส...สายลมกำลังพัดปลิวพลิ้วไหว...
คล้ายกับกำลังเต้นระบำ ดีใจกับการกลับมาของคนกลุ่มหนึ่ง
...

“ คุณตา คุณยายหนูเอมกับพี่อาร์มขอไปเล่นน้ำทะเลนะคะ ไปไม่ไกลค่ะ นะคะๆ” เอมวราทำเสียงออดอ้อน เพื่อนที่เธอจะได้ไปเล่นน้ำกับอรุณพัฒน์ พี่ชายของเธอ
“ก็ได้ลูก ก็ได้ แต่พี่น้องต้องดูแลกันดีๆนะลูก ถ้ามีใครเป็นอะไรนี่ พ่อกับแม่ของลูกต้องต่อว่ายายแน่เลย ที่ดูแลหลานๆไม่ดี”
“ไม่ต้องห่วงครับคุณยาย เดี๋ยวผมกับแวนด้าเป็นเพื่อนเจ้าอาร์มกับเอมเอง” รวีพงศ์กล่าวกับผู้เป็นยายของเพื่อนพร้อมกับจูงมือน้องสาวรวิวรรณมาด้วย
“ โอเค ถ้าตาวีว่างั้นก็ตามสบายเถอะลูก ตากับยายก็จะคุยกันอยู่ที่นี่รอละกันนะ เผื่อจะได้รื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ เนอะตา” ผู้เป็นยายกล่าวกับหลานๆ

หลังจากที่ทั้งหมดไปเล่นน้ำ ทั้งคู่ก็เริ่มรำลึกถึงอดีต แต่ก็มีผู้เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
“ อ้าวคนแก่ทั้งหลาย อยู่นี่ๆเอง พวกเราตามหาอยู่ตั้งนาน” ผู้ที่เข้ามาใหม่กล่าวทักทายเพื่อนเก่าพร้อมกับประคองภรรยามาร่วมในวงสนทนา
“ มาได้จังหวะพอดีเลยนะ  มาๆ พวกเรากำลังจะรื้อฟื้นอดีตสมัยเรายังเอ๊าะๆ ใช่มั้ยเอย ที่รักของผม ฮ่าๆๆ” ชายสูงวัยกล่าวทักทายเพื่อนพร้อมกับพยักเพยิดไปทางภรรยา
“ นั่นสิ เอ ว่าแต่เราก่อวีรกรรมอะไรไว้บ้างนา” หญิงสูงวัยพูดขึ้น จากนั้นทุกคนก็เริ่มต้นรื้อฟื้นเรื่องในอดีตอีกครั้ง...

ณ เกาะทางใต้ อ่าวอันดามันของไทย มีบ้านพักตากอากาศแห่งหนึ่ง บ้านหลังนี้ มีความทรงจำ...ที่ทุกคนไม่อาจลืมเลือน...