คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คืนเข้าหอ
“ไม่มีผู้ใับเทียนมล” นาไม่ล้าเว้าวอนให้ว่าทีสามีหุหิใฝืนทนอับอาย มือร้อนผ่าวแะั้แ่หัวเ่าไล้ึ้นมา้าๆ ทุารสัมผัสอเาแผ่วเบาทะนุถนอม มืออี้าสอเ้าใ้ร่า เหรินหนิให้วามร่วมมืออย่าีแอ่นอึ้น
เาระุเือผูปล่อยออิ่มออมาเป็นอิสระมันไม่ให่ไม่เล็พอีมือุเล็ๆ เป็นสีลีบบัว เพียไม่นานร่าอร่ามปราแ่สายาามวนฝันทำเอาายหนุ่มหายใไม่ทั่วท้อับ้อนลืมัว
“ท่านแม่ทัพอย่า้อสิเ้าะ” นาเอ่ยปาอร้อเาเบาๆ ยัไม่ทันะเอ่ยำสุท้ายไ้บี
นัวโโน้มหน้าลมาประิ่วิุมพิหวานในเวลา่อมา วามเมามายเล็ๆ ทำหิสาวใล้าเผยอปารับลิ้นร้อนที่แทรเ้ามา
เลือสาวในายร้อนระอุระสับระส่าย มือให่ล้ายมีเปลวไฟสำรวไปทั่วายสาว เหรินหนิเอวบิเร่า ุมพิละออาันเาอ้าับานาแผ่วเบาานั้นพรมูบไล้ลมาามลำอระหผิวายหิสาวหอมละมุน ร่าามสะท้านสั่นไปทั้ัว ราแว่วหวานรัวนในลำอ
“อื้อ....” เาละริมฝีปา่ำลมาามลำอ ุมพิที่หัวไหล่ลม ลามไล้ถึปลายถัน
เหรินหนิสะท้านสะุ้เล็ๆ เอวสอบีึ้นาเียเา ลิ้นอุ่นวนรอบปลายถัน่อนะูินอย่าระหาย นาิเล็บลบนแผ่นหลัหลิวเียเ็มแร
เาล้ายทำมาา้อนศิลาไม่สะุ้สะเทือนยัูื่มุอ่อนไหวราวทารุน าฝั่หนึ่ย้ายไปอีฝั่หนึ่ มือ้าที่ว่า็ไล้ไปามสะโพาม ปลายนิ้วอุ่นลที่ใลาลีบสาวอวบอูมราวับหลัเ่า
นาสะท้านไปทั้ัว มือไม้ให่โเล้าลึลีบลาร่า ราวับำลัับลีบอล้วยไม้ที่ถ้าออแรมาไปมันะ้ำ
เหรินหนิวูบวาบไปทั่วัวนอ่อนทั้ายลุัน นนิ้วมือแทรเ้าไปสำรวในัว นาผวาเฮือออเาแน่นระิบที่้าหูายหนุ่ม
“ท่านแม่ทัพหนิเอ๋อร์ยัเยาว์บอบบานัอท่านแม่ทัพถนอม้วย”
“สามีะถนอมฮูหยิน” นิ้วเรียวแทรเ้ามานสุโนนิ้วนาหน้าแระเรื่อเ็บนิๆ ลมหายใหอบถี่ แปลประหลานัาิ่อน มิใ่ไม่เยผ่านแ่วามรู้สึวูบวาบทั่วท้อที่ทำร่าสั่นไปทั้ายเป็นอะไรที่ไม่เยสัมผัส
มันล้ายมน์สะให้หลใหลนิ้วที่สอเ้ามาถอนออแล้วันลับเ้ามาอีรั้บารั้เร็วบารั้้าบารา้าแ่ไว้ ใ้นิ้วโป้บลึปลายยอเสร
วามเ็บที่แผ่่านหายไปหลเหลือเพียวามรัวนใวาม่านสยิวนาราเบาในลำอ “ท่านแม่ทัพ้ารู้สึแปลๆ พอ่อนเ้าะ...พอ่อน”
น่าโมโหนัทั้ที่ร้ออไปแล้วนัวโยัไม่เมานิ้วมือให่ยัสำรวในัวนาอย่าย่ามใ ริมฝีปาที่ร้ออน้ำใถูุมพิปิให้เียบ นาบิเอวหลบมือเาไม่พ้น ลีบสาวโอบรันิ้วเาแน่นำลัสู่ห้วถวั์หวานล้ำ สอมือิผ้าปูที่นอนนยับย่น สะบัหน้าหลบุมพิหวานปลายเท้าิเร็ราเบาๆ ในลำอ
“อื้อ.....ท่านแม่ทัพ้าภรรยารู้สึแปลๆ ....อ๊าร์” ผวาเฮือรู้สึเหมือนล่อลอยสัมผัสวาบหวามเหล่านั้นพานามาถึฝั่แสนอภิรมย์อย่าที่าิ่อนไม่เยรู้สึ
เหรินหนิหอบหายใสับสนไปหมหลับาพริ้ม หลิวเียถอนนิ้วที่เปียุ่มออไม่ปล่อยให้นาพัหายใ ริมฝีปาที่ลอเลียแถวปลายถันเลื่อนล่ำับปรีน่อาาวถ่าออ
นาลืมาึ้นร้อห้าม “ท่านแม่ทัพท่านะทำอะไรอย่าเ้าะ” สายไปแล้วสะท้านไปทั้ัวมูมโ่ฝัลที่ปลายยอเสร ลิ้นอุ่นๆ ไล้เลียสำรวเ้าไป้านในราวับอสรพิษ
อับอายเียนายไม่เยเอใรละเล่นวิถารเ่นนี้มือพยายามผลัันศีรษะายหนุ่มให้พ้นห่า “ท่านแม่ทัพมันสปรเ้าะ....”
เสียทัท้านไร้ผลปาำหนิแ่ร่าายร้อนผ่าวมือที่พยายามผลัไสพอถูลอเลียนานเ้า นายุ้มเรือนผมสีำแน่นราหวานในลำอ
“...ฮื่อ...ท่านแม่ทัพอย่า..” เอ่ยห้ามแ่เอวบาแอ่นึ้นรับเรียวลิ้นที่สำรวไปทั่ว ลีบายผลิแย้มเย้ายวนร่าามบิส่าย
เาละริมฝีปาออเหยียายนัุ่เ่ารหว่าานา ใ้หลัมือเ็ราบเลอะที่มุมปาวาอเาเหมือนะลืนนาลไปทั้ัวทำหิสาวที่ถู้ออหวั่นไหวไม่ไ้
หลิวเียเลียริมฝีปาทำท่าทาเหมือนับว่าเพิ่ลิ้มรสอเลิศรสมา มือให่โปลระุมเรียมะถอุเ้าบ่าวออ นารู้ว่าวระลุึ้นทำหน้าที่อัวเอเพียร่าามเหลวเป็นน้ำไม่อาเลื่อนไหวั่ใ
วาู่สวยที่ล้ายะั้นน้ำไ้มอแผอว้า ล้ามเนื้อแน่นไปทุสัส่วนราวะปริแลำอหนาายหนุ่มลุออาเียาเสีาวเมื่อหลุาร่า วามมืสลัวทำเอาร่าหนาราวับทอแทั้น่าเรามและน่าหลใหลในราเียว เาหันมา้าๆ นาไ้แ่อุทาน
‘พระโพธิสัว์่วย้า้วย’
รู้ว่าร่าายอหลิวเียสูให่ว่าบุรุษใในแผ่นิน ทุส่วนในัวเา็ไม่วรเล็้อย ทว่าวามให่หนาที่เห็น้วยาือสิ่ใบอว่าเป็นท่อนแน็มิเินเลยยาวเินฝ่ามือไปอีเือบรึ่ ราวับแท่ทวนออศึแ็เร็ปูโปน
นาหน้าาถัายถอยอย่าลืมัวส่ายหัว “ท่านแม่ทัพ้าภรรยาไม่ิว่าะรับไหว”
หลิวเียหันหลัเินย้อนลับไปบริเวู้หนัสือหยิบบาอย่าในนั้นออมา ่อนะเินถือวเลือบนาเท่าฝ่ามือย้อนลับมานั่ลที่อบเีย
“ฮูหยินเ้าะปลอภัย” นามอารระทำอเาอย่าล้าๆ ลัวๆ นร่าให่เทอเหลวสีเหลือออาวใบเล็ลบนฝ่ามือมันมีลิ่นหอมอ่อนๆ
นาใร่รู้เอ่ยถามเสียแผ่ว “ท่านแม่ทัพนั้นืออะไรเ้าะ”
ายหนุ่มยิ้มร้าย “ฮูหยินเื่อ้าหรือไหม”
“.....” ไร้วาาเหรินหนิพยัหน้า้าๆ
มืออหลิวเียะปบมือลไปที่ลีบลาร่า เหรินหนิเอ็ไม่เ้าใว่าเหุในเอถึอ่อนไหวนัหุบาเ้าหาัน มือให่โไม่เพียับลีบอล้วยไม้ลาัวนาไว้เท่านั้น ยัุนเล้าลึเี่ยปา เรียวนิ้วยาวสอุอเหลวเริ่มาเย็นเป็นอุ่นสบาย
าที่บีบแน่นอนาเริ่มถ่าอออย่าลืมัวล้ายเิวน “ท่านแม่ทัพนี้ืออะไรเ้าะ เหุใเี๋ยวร้อนเี๋ยวเย็น้าหายใไม่ออ”
“ยาำรับลับอนอ่านื่อร้อยอาาสมสู่ยานี้ะ่วยให้ฮูหยินไม่เ็บปว” นาใบหน้าเห่อร้อนแไปทั้ัวมือที่ับ้อมือเาไว้็บีบแน่นเม้มปา ทั้ลิ่นหอมทั้สัมผัสลอเล้าปลุำหนัึ้นทีละน้อย ลีบายสาวบีบรันิ้วมือเาแน่น เอวบายลอยาเีย อนที่เาถอนออนาส่เสียเสียายประท้วในลำอ
“อือ...ท่านแม่ทัพ” เมือลื่นเยิ้มเื่อมนิ้วเานสุปลาย
“เหมือนฮูหยินะพร้อมแล้ว” นาถูหยอเย้า้อเา้วยสายาุใ้สอมือปิร่อลาัวน้ำเสียแ่อน
“หาท่านแม่ทัพยัเย้า้า ้าะอนแล้วนะเ้าะ”
หลิวเียส่ายหน้ามือให่โลูบร่าามที่ร้อนรุ่ม ปลอบประโลม้วยำหวาน “ฮูหยินามไปทั้ัวน้าอยาะลืนท่านลไปเลย”
นาเบือนหน้าหนีเินอาย “มิใ่ลืนไปแล้วหรือเ้า่ะ”
“ยั….นับานี้่าหา” รอยยิ้มเ้าเล่ห์มิมีผู้ใระทำ ำราบอไว้บุรุษเป็นฟ้าสรีเป็นน้ำ หยินหยาแลเปลี่ยนนาลับถูเาโอบอุ้มึ้นมานั่บนั
“ท่านแม่ทัพไม่มีใรทำแบบนี้” เหรินหนิพยายามิ้นรนเล็น้อยนาเินอายเินว่าะทำามใเา มือให่โอบเอวึนาให้แนบิระิบวาาวาบหวิวที่้าหู
“หาให้สามีอยู่้านบนเรว่าฮูหยินะแบรับไม่ไหว”
นาโอบรอบอมอหน้าสายาอเาูไม่ล้ายำลัล้อเล่นสะโพามถูมือให่บีบเล้นไปมาพรมูบลำอระหให้นาหันไปสนใรนั้นแทน
วาม่านสยิวาารูบทำนาเผลอไผลปลายแท่หยแะถูลีบผานาราหวานในลำอใบหน้าเิึ้น สะโพลมาูปาลีบายสาวโอบรัแท่ทวนมหึมา หายไปเพียรึ่ฝ่ามือรู้สึอึอัับแน่นเหมือนร่าะปริี ิเล็บลบนไหล่หลิวเีย วหน้ามีเหื่อประปรายน้ำาลอหน่วยเอ่ยปาอร้อเา
“ท่านแม่ทัพ้า่อนเ้าะ”
ายหนุ่มที่ำลัสะโพนาลมาหยุารระทำไว้ มอใบหน้าที่ัปาล่าแระเรื่อสะลั้นไม่ให้ัวเอหนัมือเินไป ไม่อยาให้นาเ็บัวนลัวเรวันหน้าสามีภรรยาไม่อาผูสัมพันธ์อี ใ้หลัมือลอเลียวหน้าบีบ้นลมอย่าเบามือ
“หนิเอ๋อร์ยัเ็บอยู่ไหม”
นาส่ายหน้ามันไม่เ็บอย่าที่ิอาะเพราะยาประหลาที่เาโลมให้ เพียมวลในท้อและ่านสยิวเหมือนวามรู้สึรัวนใะเ้ามาหาอีระลอ
“้ารู้สึประหลาเ้า่ะเหมือนอนที่ท่านแม่ทัพเล่นับ้า”
นฟัยิ้มร้ายยื่นหน้ามาบที่ิ่หูแล้วูเบาๆ “เป็นเพียวามสุอสรีที่เ้าวรไ้รับ หนิเอ๋อร์เสพสุเถอะ”
นาสยิวไปทั้ายเพียิทำหน้าที่ฮูหยินให้สมบูร์หาลอบุรายให้หลิวเียไ้สันานะในวนแม่ทัพอนาะมั่น เหุใึสุสมแบบที่ไม่เยสัมผัสนส่เสียแว่วหวาน ร่าามเหื่อเปียุ่มไปทั่วาย
ายหนุ่มไม่เร่เร้าเล้าลึออิ่มให้ผ่อนลายแลเปลี่ยนุมพิหวานอย่าหิวระหาย
เนิ่นนานนับหนึ่เ่อ วามให่โอเาถูร่าเล็ที่เหมือนะหัรึ่ลืนินเ้าไป้าๆ ราละนินหม นาูปาถึฝั่ฝันสุสมไปสอรา บหน้าับหัวไหล่ร้ออวามเมาเา
“ท่านแม่ทัพ้าภรรยาไม่ิว่าะยับไหว”
หลิวเียลูบแผ่นหลัาวละมุนเบามือ มเยนาอย่าริใ “หนิเอ๋อร์เ่มาแล้วที่เหลือให้สามีัาร”
“ท่านแม่ทัพทะนุถนอมหนิเอ๋อร์้วย”
“สามีะถนอมฮูหยินเท่าีวิ” มือให่โที่บีบลึ้นลมยสะโพนาึ้นแล้วล ้าบ้าเร็วบ้า วามับแน่นที่วนอึอั่อยๆ สลายไป้าๆ เป็นวามรู้สึวูบไหวแล่นปราหวานล้ำไปทั่วร่าเ้ามาแทนที่
นาราในลำอบหน้าับไหล่เาระิบ้าหู “ท่านแม่ทัพเหมือนหนิเอ๋อร์ไม่อึอัแล้ว”
“เ่นนั้นสามีเร่อีไ้หรือไม่” เหรินหนิแไปทั้แ้มไม่รู้ว่าัเินหรือว่า่านเสียวพยัหน้ารับเบาๆ นาื่นอบในวามอบอุ่นอเาที่แทลึเ้ามา สอาเี่ยวรอบเอวหนาให้หลิวเียวบุมัหวะ
ายหนุ่มเร่ัหวะึ้นาเิมอีเท่า ยสะโพนาึ้นแล้วล้ำๆ เหรินหนิรับไว้อย่าเ็มอเ็มใราระเ่าร้อเรียหาเา้วยเสียรัวน
“อ๊ะ.......ท่านแม่ทัพ”
ลื่นวามสุัเ้ามาเป็นระลอนาเี๋ยวุหน้าเี๋ยวแหนหน้า ลมหายใสอฝ่ายหลอมรวมเป็นหนึ่เล็บิลไปบนแผ่นหลัร่าายเหมือนะแหลเหลว
หลิวเียมอนาที่ไม่แสอาารทุ์ทรมานอีเสีย เหรินหนิมีแ่แว่วหวาน “อสามีเปลี่ยนท่าไ้หรือไหม”
นาล้ายล่อลอยใล้แะอฝันรั้ที่สามหูอื้อาพร่าไม่อบ้วยวาาเสนอูบร้อนแรแทนำอบ ายหนุ่มแลูบูื่มุรั้นาับยับปรับท่าวาร่าระหลบนเียเาโยยัหลอมรวมเป็นหนึ่มือับประสานัน
เรียวาาวถ่าออให้วามลึล้ำอเาเ้ามาไ้่ายาย หลิวเียถอนออและเิมเ็มลับมา เสียเนื้อระทบเนื้อัเป็นัหวะสม่ำเสมอ มือนาำมือให่โอเาแน่น
ายหนุ่มไม่รั้ออมโถมแรลไปอรึนา้ำๆ นาหลับาพริ้มวามสุแผ่่านไปทั่วาย วามอบอุ่นที่เามอบให้ทำนาหลใหลอย่าไม่รู้ัว แทบะแะอบฟ้าในทุรั้ที่เาระแทลับมายัุเิม้ำๆ ่อนเทียนมละับวูบลนารีร้อหาเา้วยวามสุสม
“ท่านแม่ทัพ้าภรรยา.....อ๊าย....”
หน้าลอยเิเอวบ้าเ้ึ้นาเียเารับแท่ทวนที่ระแทลมาเสียเหมือนใรปรบมือั
ปั่บ! วามสุมามายึมไปทุอูผิวนา
หลิวเียัริมฝีปาัวเอยับสะโพแร่ราวับมัรล่อลื่นล้ามเนื้อเป็นริ้วไหวล้ายมีีวิ
ปลาหลี้ฮื้อัวให่ในร่อวารียับเ้าออรัวถี่ ร่าให่โสัมผัสวามสุมิ่าันส่เสียำรามเบาๆ “ฮูหยินเ้าหวานละมุนเหลือเิน้าะไม่ไหวแล้ว”
“ท่านแม่ทัพมอบมันให้้า มอบบุรายที่ส่าามเ่นท่านให้้า”
ร่าให่โถอนึปลาหลี้ฮื้อัวให่ออาร่อวารีแล้วันมันถลำลึลับเ้ามาในราเียว ปลาหลีฮื้อระโผ่านประูมัรพ่นน้ำอุ่นร้อนเ็มร่อวารี
เหรินหนิผวาเฮือโอบอเ้าเ็มแรทั้ที่นาเพิ่แะประูสวรร์ไปเมื่อลมหายใที่แล้ว วามอบอุ่นที่เามอบให้มาพร้อมลื่นหฤหรรษ์ ร่าล่อลอยแะอบฟ้าอีรา
ลื่นลมพายุสบล หิสาวใ้ร่าราระเส่า่าฝ่าย่าลมหายใระั้นนาปรือาึ้นใ้สายาร้ออ แม่ทัพหนุ่มโน้มร่าลมาูบนาอย่าอ่อนละมุน้ำแล้ว้ำเล่า
แม้นเทียนมลับมอไปแล้วทั้ห้ออบอวลไป้วยลิ่นหอมหวาน เหรินหนิถูรัอีหลายรัุ้หน้าลบนแผอใ้ท่อนแนให่โอเา่าหมอนหลับใหลพร้อมรอยยิ้มโยไม่รู้ัว
ความคิดเห็น