Project Crusader : ชำระล้างสู่ความจริง

     แม่มด ชื่อเรียกขานตัวตนอันน่าสะพรึงกลัวซึ่งไม่ทราบแหล่งกำเนิดแน่ชัด แต่ว่า ในบันทึกหลังจากสงครามสงบก็เขียนเอาไว้ว่า

     พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดไม่มีรูปร่างที่แน่ชัด บ้างก็มีรูปร่างแบบสัตว์บ้างก็สิ่งของไม่มีใครทราบว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

     แต่ว่า แม่มดนั้นดุร้ายและเข้าโจมตีมนุษย์ด้วยพลังอันน่าพิศวงที่เรียกกันว่า ‘เวทมนตร์’ เมื่อเป็นเช่นนั้นพลังของมนุษย์เมื่อก่อนก็ไร้หนทางต่อกร

     ในความสิ้นหวังก็ได้มีแสงสว่างส่องลงมา ‘เทพเจ้ามังกร’ อันเป็นที่เคารพบูชาของมนุษย์นั้นได้ยื่นมือลงมาช่วยเหล่าสาวกของตน

     โดยการเลือกเหล่าเด็กสาวบริสุทธิ์และมอบพลังในการถือ ‘โครส’ (Cross) ซึ่งเป็นอาวุธที่มีพลังต่อกรกับเหล่าแม่มดได้ และเรียกขานพวกเธอว่า

     “ครูเซเดอร์”

     ---------------‐- --------------

     “กรี๊ด! ”

     เสียงกรีดร้องดังขึ้นสนั่นไปทั่วทั้งตึกที่ลุกเป็นไฟและกำลังถล่มลง เจ้าของเสียงร้องนั้นมีสีหน้าหวาดกลัวและล้มลงกับพื้นเพราะขาที่สั่นเทาจนไม่อาจยืนขึ้นไหว

     มีบางอย่างที่ตอบสนองต่อเสียงกรีดร้องนั้นและเริ่มขยับมาทางต้นเสียงเล็กน้อย สิ่งนั้นมีรูปร่างเหมือนกับตาชั่งขนาดใหญ่มีดวงตาลูกใหญ่อยู่ตรงกลางที่มีแขนยื่นออกไปสองข้างไว้ชั่งน้ำหนัก กำลังจ้องมองไปทางร่างที่ล้มอยู่กับพื้น

     “ยะ- อย่าเข้ามานะ! ”

     หญิงสาวพยายามขยับออกมาด้วยความหวาดกลัวและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่ว่า ‘แม่มด’ ตรงหน้าก็ไม่มีท่าทีจะหยุดลงแม้แต่น้อย ก่อนจะค่อยๆ มีไฟขึ้นมาบนตาชั่งทั้งสองข้างและเริ่มหมุนจนเหวี่ยงลูกไฟออกมา

     “ย๊าก!! ”

     เสียงใสของเด็กสาวดังขึ้นอย่างหนักแน่นพร้อมกับแสงบางอย่างที่เข้ามาขวางลูกไฟเอาไว้ จนกระจายออกและหายไปพร้อมๆ กับแสงที่ห่อหุ้มร่างของใครบางคนเอาไว้

     เมื่อแสงกระจายหายไปก็เผยให้เห็นเจ้าของร่างที่พุ่งเข้า เธอเป็นเด็กสาวร่างเล็กใส่ชุดนักเรียนมีผมสีเหลืองสง่าอย่างสวยงาม มัดผมทรงหางม้าต่ำและผูกริบบิ้นสีขาวบริสุทธิ์เอาไว้ที่ปลายผมอีกที

     ดวงตาสีเขียวมรกตจับจ้องไปที่แม่มดตรงหน้าอย่างแน่วแน่ มือขวาที่พึ่งปล่อยหมัดใส่ลูกไฟเมื่อครู่มีแสงสีขาวปนส้มห่อหุ้มเอาไว้ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นถุงมือสร้างจากเกล็ดสีส้มแซมดำ ซึ่งตรงเอ็นที่เอาไว้ต่อยนั้นมีกรงเล็บของมังกรงอกออกมาเพียงเล็กน้อย

     เธอค่อยๆ ลดมือกลับมายืนตรงและเหลือบไปมองด้านหลังของตน แล้วค่อยๆ ยิ้มออกมาอย่างมั่นใจพร้อมทั้งพูดออกมาด้วยเสียงดังฟังชัด

     “ไม่ต้องห่วงนะคะ แม่มดตรงนี้จะจัดการให้เองค่ะ กรุณาอพยพไปสถานที่ปลอดภัยด้วยค่ะ เพราะว่า…”

     เธอเว้นช่วงพูดเล็กน้อยแล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาอยู่ระดับเอวและกำหมัดไว้แน่น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีเกราะป้องกันร่างกายนอกจากที่ถุงมือข้างขวาเพียงที่เดียว ก็ไม่มีความหวั่นไหวแม้แต่น้อยก่อนจะตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาพร้อมทั้งรอยยิ้ม

     “ฉัน อิวาซูมิ โดริน ‘ครูเซเดอร์’ แห่งทีม ‘เอยู’ จะปกป้องคุณเองค่ะ! ”