FANTASIA

ลำดับตอนที่ #39 : CEO

APPLICATION

บทตัวละคร :: แมคดัลโน่ (เปลี่ยนได้ค่ะ<3)

ชื่อ-นามสกุล :: รีอัล เพอร์ดิซิส [ Reol Perdisis ] (ทำไมชื่อแมนขึ้น 5555)
เพศ :: หญิง

นิสัย :: ขี้เบื่อเกินจะบรรยาย ชอบทำอะไรที่แปลกใหม่ตลอดเวลา แอบ s และซึนเล็กๆ รักเพื่อนฝูงและเพื่อนพ้องมากถึงมากที่สุด ทำอะไรเฉพาะที่ตัวเองสนใจและชอบเท่านั้น เกลียดการถูกบังคับ ชอบกวนส้นทรีนคนอื่นเป็นชีวิตจิตใจ ถ้าได้ทำอะไรที่ชอบหรือสนใจหน้าตาก็จะดูเป็นผู้เป็นคนมากยิ่งขึ้น(ค่อนข้างมีชีวิตชีวา) ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ชอบหรือสนใจก็ตัวสลอตดีๆนี่เอง(ขี้เกียจไปหมด) เวลาเบื่อๆจะหน้านิ่งยังกับปลาตายไม่ก็คิ้วชนกันตลอดเวลา โง่คณิตมากแต่ถ้าเกี่ยวกับเงินจะหัวไวขึ้นมาทันที ค่อนข้างเรื่องมากเรื่องเสื้อผ้า ถ้าไม่ใช่แนวของเธอ เธอจะไม่แม้แต่ชายตามอง ไม่ทำอะไรแบบไม่คิด แต่ถ้าโกรธแล้วสมองจะหยุดทำงานไปชั่วขณะนึง(?)(ไม่คิดอะไรเลยนั่นเอง) มีนิสัยเสียคือชอบฉกของคนอื่น ไม่ว่าจะเงิน สิ่งของ กับเพื่อนในกลุ่มนางยังทำมาแล้ว แต่กับเพื่อนก็อาจจะแกล้งๆกันเฉยๆ ชอบคนที่มีทักษะในการเอาชีวิตรอด(หรือก็คือพวกเลวๆนั่นเอ---//โดนตบ) ร่างกายมีความคล่องตัวมาก เลยเคลื่อนไหวและโจมตีได้แม่นยำรวดเร็ว เตี้ยในระดับนึง ถ้าเข้าตาจนแล้วเธอก็จะใช้ลูกเตะฟาดเข้าให้ที่คอของผู้เคราะห์ร้าย(?)คนนั้น ร้ายแรงอาจคอหักตายได้

สายพลัง :: ตึ้บค่ะ //โดนไรต์ตบ เอาตามใจไรต์ดีกว่าค่ะ 555 เพราะส่งไปกี่เรื่องก็โดนเปลี่ยนพลังเกือบหมด ฟฟฟฟ

อาวุธประจำตัว :: กริชเล่มเล็ก(ตามภาพ) จริงๆแล้วใช้ได้ทุกอย่างค่ะตั้งแต่กระดาษ(?)ยันรถถัง(?) แต่กริชเล่มนี้จะพกไว้ตลอดเวลา

ชอบ :: บุคคลที่มีลุคแบบราชา ราชินี(หรือไม่ก็คนที่ดูมีความเป็นผู้นำ) - ถ้าเพิ่งเจอครั้งแรกจะมองตาค้างและหน้าแดงเล็กน้อย ถ้าเป็นคนที่พอรู้จักแล้วเวลาคุยด้วยจะพูดมากและยิ้มมากกว่าปกติ พูดง่ายๆคือกลายเป็นเด็กสาวใสซื่อเลยก็ได้ เพราะเป็นลุคแบบที่รีอัลปลื้มและใฝ่ฝันมาก แต่ไม่ใช่สเป็ก แค่ปลื้มเท่านั้น จะเป็นเฉพาะช่วงแรกเท่านั้น หลังๆเธอก็จะทำตัวปกติด้วยเหตุผลที่ว่า ฉันเบื่อหน้าหมอนั่นแล้วล่ะ

เงิน - ตาจะเป็นประกายและพุ่งเข้าชนทันที แต่ถึงเห็นอย่างนี้เพราะเป็นคนรักศักดิ์ศรีมาก ถ้าให้ไปขอร้องใครเธอก็ไม่เอาหรอก ถ้าอย่างงั้นยอมอดตายดีกว่า

งานศิลปะ(งานวาดและรูปปั้น) - เดินเข้าลูบๆสังเกตนิดหน่อยก่อนจะยิ้มบางๆ (เหตุผลในประวัติค่ะ)

เกลียด :: คนอ่อนแอ พวกคนรวย ตัวเลขที่ไม่ได้เกี่ยวกับเงิน การถูกเรียกด้วยนามสกุลเก่า(ปมในประวัติค่ะ) พวกคนอวดรู้

กลัว / แพ้ :: กลัวแมลง/ไม่มีอาการแพ้ 

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่ชอบ:: ไม่มีเป็นพิเศษเพราะกินได้แทบทุกอย่าง/เงิน เสื้อผ้า(อธิบายแนวไม่ถูกค่ะ เป็นแนวตามในภาพเลย)/นก(ชอบเพราะมันกินแมลง)

อาหาร/สิ่งของ/สัตว์ที่เกลียด:: ของขมๆ/ชุดที่ทำให้เคลื่อนไหวลำบาก ของที่มีเทคโนโลยีสูงๆ/แมลง

ทวีป(บ้านเกิด) :: คิชิน

อยากมีคู่มั้ย? :: มี...แล้วแต่ค่ะ ไม่รู้ว่าจะมีใครทนนางได้บ้างมั้ย 55555

สไตล์คำพูดของคุณ :: 

ชวนไปทำอะไรซักอย่างที่ไม่อยากทำ//ฉันไม่ไปหรอก ไปกันสองคนเถอะ น่าเบื่อจะตาย 

เจอบุคคลประเภทที่เกลียด// เรื่องแค่นี้ก็ทนไม่ได้ น่าสมเพชชะมัด 

เจอบุคคลที่ปลื้ม//อื้ม ใช่ๆ แล้วฉันก็วิ่งออกไปเลยล่ะ หน้าพวกนั้นน่าขำเป็นบ้า ฮะๆๆๆ (เล่าเรื่องการขโมยเงินด้วยความใสซื่อ)

หิว//หิวจั'แฮะ... (พูดเบาๆ)

ดีใจ//จริงหรอ ดีเลย! มาฉลองกันเถอะ!!

เสียใจ//ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า! (หันหลังใส่แล้วไหล่ก็สั่นเล็กน้อย สูดลมหายใจเฮือกนึง แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม)

โกรธ//... (คิ้วขมวดชนกันเป็นสะพานพระรามสาม แววตาวาวโรจน์ แล้วก็คว้าเอาสิ่งของทุกอย่างที่พอจะเป็นอาวุธได้บวกกับกริชของตัวเองแล้วก็กระหน่ำอย่างไม่คิดทันที)

ประวัติ :: ตั้งแต่จำความได้ ครอบครัวของรีอัลยากจนอดมื้อกินมื้อ แม่ของเธอเอาแต่พร่ำเพ้อสวดมนต์อยู่กับรูปปั้นหน้าตาประหลาดๆในห้องมืดๆบริเวณหลังบ้าน ส่วนพ่อก็วาดรูปอยู่ตลอดเวลา บางครั้งก็คลั่งฉีกภาพจนกระจุยไปบ้าง แต่ปกติก็มักจะทำหน้าเลื่อนลอยมีความสุขไปกับการวาดภาพแบบไม่ยอมกินไม่ยอมนอน งานของเขาเป็นศิลปะชิ้นเอก ทุกรูปที่วาดออกมามีความหมายลึกซึ้งงดงาม แต่มักจะถูกฉีกทึ้งและทำลายอย่างไม่ใยดีโดยฝีมือของผู้ที่สร้างมันทุกครั้ง ฝ่ายแม่บางครั้งก็จะออกมาทำอาหารให้กินบ้างเป็นครั้งเป็นคราว พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนทำนองว่ารีอัลคือบุตรของพระเจ้า แล้วเธอก็เดินตัวปลิวกลับไปในห้องเดิมต่อ แต่พ่อ เขาไม่เคยสนใจลูกของเขาเลย อยู่มาวันนึงรีอัลลองรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปถามพ่อของเธอ พ่อคะ ทำไมไม่ลองเอารูปไปขายดูล่ะคะ จะต้องได้เงินมาซื้อข้าวเยอะแยะแน่ๆ พ่อของเธอจากที่กำลังทำหน้าตาเลื่อนลอยอยู่นั้นก็กลับมาเกรี้ยวกราดบิดเบี้ยวกับคำพูดของลูกน้อย เขาตะโกนดุด่าพร้อมทั้งโยนของใกล้ตัวทุกอย่างใส่เด็กน้อย แกเป็นใคร!! มีหน้ามาบอกให้ฉันขายลูกตัวเองหรอ!! ไอสารเลว!!! เมื่อแม่ได้ยินเสียงเอะอะจึงเดินออกมาจากในห้องด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณอย่างแรง เธอเดินผ่านรีอัลที่กำลังนั่งตัวสั่นงันงกอยู่ก่อนจะจูงมือพ่อไปนั่งที่เดิม หยิบกระดานวาดภาพมาตั้งเหมือนเดิม แล้วเดินกระทืบเท้าตึงตังกลับไปที่ห้องเดิม หลังจากนั้นไม่นานก็มีพวกทวงหนี้มาที่บ้านของเธอ ในวันนี้พวกนั้นมาเพื่อเอาตัวลูกสาวไปเพื่อไถ่หนี้ รีอัลไม่ได้ดิ้นหรือโวยวาย เธอแค่ร้องไห้เบาๆพร้อมกับมองพ่อกับแม่ที่อยู่หน้าบ้าน พวกเขามีสีหน้าตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด รีอัลเห็นแค่นั้นจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย เพราะอย่างน้อยพ่อกับแม่เธอก็ยังเป็นห่วงเธออยู่ แต่พ่อก็พูดขึ้นมาว่า สีหกหมดแล้วแย่แล้วๆ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน ส่วนแม่ก็พึมพัมอะไรซักอย่างคนเดียวแล้วเดินเข้าบ้านไปช้าๆ รีอัลยิ้มออกมาพร้อมทั้งร้องไห้ไปพร้อมกัน ครอบครัวที่เธอไปอยู่ใหม่คือครอบครัวของเศรษฐี คุณชายเป็นตาแก่อ้วนพุงพลุ้ยนิสัยเสีย มีลูกชายหน้าตาออกไปทางอัปลักษณ์หนึ่งคน แต่คุณนายเป็นคนดีและใจดีกับเธอมาก เธอจึงได้นามสกุลใหม่เป็น ลีเวนซิส รีอัล [Leavensis Reol] แต่ดันอยู่ในฐานะคนรับใช้ ทั้งคุณชายและลูกชายของเขาคิดจะลวนลามเธอบ่อยๆ แต่เธอก็ไม่สะทกสะท้านและหลีกหนีออกมาอย่างปัญญาชนได้ทุกครั้ง จนคืนหนึ่งเขาขอให้เธอนอนด้วยแลกกับเงิน เธอเกิดเลือดขึ้นหน้าเลยทำร้ายคุณชายไปด้วยกริชที่แอบไปซื้อมาจากตลาดมืด หลังจากนั้นเธอก็รีบไปที่เซฟ หอบเงินและสมบัติทั้งหมดเท่าที่ทำได้ แล้วหนีออกมาใช้ชีวิตเร่ร่อน เธอทิ้งนามสกุลนั้นไปก่อนจะใช้นามสกุลที่ตั้งขึ้นเองว่ารีอัล เพอร์ดิซิส [Reol Perdisis] ส่วนครานัท [Reol Kranad] คือนามสกุลแท้ๆของเธอ 

เพิ่มเติม :: 

ที่นางชอบรูปวาดกับรูปปั้นก็เพราะทำให้นึกถึงพ่อแม่ค่ะ ถึงพวกเค้าจะทำอะไรไม่ดีไว้ แต่รีอัลก็คิดว่าอย่างน้อย พวกเขาก็คือพ่อแม่ แต่ถ้าสู้ๆกันอยู่แล้วเอาพ่อแม่มาเป็นตัวประกันเธอก็ไม่หวั่นไหวค่ะ พูดง่ายๆคือเคารพ แต่ไม่รักและห่วงอีกต่อไปแล้วค่ะ

ประวัติปั่นเพลินเลยยาวอย่างที่เห็น ต้องขออำภัยเป็นอย่างสูงค่ะ (_ _)

เรื่องนามสกุลถ้างงคือ 

เพอร์ดิซิส ใช้ปัจจุบัน แต่งเอง

ลีเวนซิส นามสกุลเศรษฐี ไม่อยากให้เรียก

ครานัท นามสกุลตั้งแต่เกิด ไม่อยากให้เรียก (บวก นางคิดว่ามันฟังดูแปลกๆด้วย)

พูดคุยกับผู้ปกครอง
1. ข้อมูลทุกอย่างไรท์อาจเปลี่ยนโดยไม่บอกล่วงหน้านะคะ?
:: ได้เลยค่ะ ^w^
2. เรื่องนี้จะมีคนตายยย...ถ้าผปค. ไม่คอมเม้นท์ติดตาม ออริมีสิทธิ์โดนคัดออกและตายได้ หวังว่าโอเคนะคะ?
:: โอเคค่ะ =w=
3. ถ้าไรท์แต่งนิสัยออกมาไม่ตรง ก็ขอโทษด้วยน้าค้า

:: บ่เป็นหยังค่ะ ^A^

4. สุดท้ายมีไรอยากถามหรือบอกไรท์มั้ยค๊า? ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่ะ :D
:: บางทีไม่ได้เข้ามาอ่านนะคะ แต่เราจะเม้นรวดเดียวทุกตอนที่อัพเลยค่ะ 5555 ชีวิตวัยเรียนนั้นแสนลำบาก~~~~