FANTASIA

ลำดับตอนที่ #24 : FROREN 2

Application

“เอาล่ะ ตารางวันนี้ก็เริ่มด้วยวิ่งรอบสนามละกัน..นะ ทุกคนปฏิบัติ!!! ”

ชื่อ-นามสกุล :: ฮิยาเสะ คามิโนะ (Hiyase  Kamino)

ชื่อเล่น :: ฮิยาเสะ (ถ้าเป็นคนสนิทจะเรียกเล่นๆว่าคามิ(แปลว่าพระเจ้า))

ฉายา :: ก็อดโค้ช(โค้ชเทพเจ้า สั่งทุกคน ทุกอย่าง ไม่สนหน้าไหนทั้งสิ้น) โค้ชชุดวอร์ม 

ตำแหน่ง :: โค้ช

อายุ :: 22

ม.ต้นปี :: -

เพศ :: ชาย

รูปร่างหน้าตา :: ผมสีดำสนิท ดวงตาสีฟ้า สูง 175 cm 

ประวัติ/ฐานะ :: ฐานะพอเลี้ยงชีพซึ่งกำลังค่อนไปทางจน งานที่ทำประจำยังไม่มีใครทราบ แต่ปัจจุบันมารับจ็อบเป็นโค้ชที่ฟลอเรน อดีตเคยเป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนโนเนมที่เคยพาทีมไประดับประเทศมาแล้ว

ลักษณะนิสัย :: เป็นคนบ้าพลังขนาดหนัก เสื่อม ติ๊งต๊อง บูชาชุดวอร์มดุจดั่งเป็นเทพเจ้า ใส่มาทำงานทุกวันไม่ว่าจะร้อนจะหนาวยังไงแบบเดิมตลอดจนคนอื่นสงสัยว่าได้ซักมั่งรึเปล่า ใส่ผ้าพันคอที่เหมือนกับผ้าขี้ริ้วตลอดเวลา(เครื่องแต่งกายทั้งหมดตามรูปด้านล่าง) บ้าๆบอๆดูเชื่อถือไม่ได้ ทำหน้าเบิกบานตลอดเวลา ชอบเล่นมุกแป๊ก แต่พอทำหน้าที่ฝึกซ้อมในฐานะโค้ชแล้วจะจริงจังจนเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนทันที ปรากฎการณ์นี้ถูกเรียกแบบขำๆโดยเหล่านักเรียนว่า เทพประทับทรง ซึ่งจะพูดห้วนขึ้น สั่งทุกคนไม่สนใจใครหน้าไหน ซึ่งนี่ก็คือข้อเสียโคตรแย่ของนางนั่นเอง สั่งคนอื่นเป็นบ้าเป็นหลังราวกับว่าตัวเองเป็นกษัตริย์โดยจะเป็นทุกครั้งเวลา เทพประทับทรง แต่พอหมดหน้าที่แล้วก็จะกลับเป็นโค้ชติ๊งต๊องผู้ร่าเริงเหมือนเดิม ให้กำลังใจคนอื่นเก่ง บางครั้งก็ทำตัวน่ารักโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว ชอบแกล้งคนที่เตี้ยกว่าตัวเองมากๆ เพราะคิดว่าตัวเองสูงแล้วดูมีพลังอำนาจ เวลาลงสนามไปทำตัวอย่างหรืออะไรก็แล้วแต่ จะถอดเสื้อวอร์มกับผ้าพันคอออกเหลือเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงวอร์ม เวลาว่างจะชอบหาที่สงบๆอากาศเย็นสบายไปนั่งเล่นเอ็มวีคนเดียว

ลักษณะการพูดจา :: พูดด้วยน้ำเสียงติดตลกตลอดเวลา "ไว้เย็นนี้ฉันเลี้ยงข้าวละกัน ถึงจะไม่ค่อยมีเงินก็เถอะ!"          "ไม่เป็นไรหรอกน่า ไว้ครั้งหน้าเราไปตั๊นหน้าเจ้าพวกนั้นคืนก็ได้!" 

แต่เวลาฝึกซ้อมจะจริงจังจนเหมือนเป็นคนละคน พูดห้วนขึ้น ดูมีอำนาจขึ้น และสั่งคนอื่นลูกเดียว                          "ต่อไป! วอร์มอัพกันเสร็จรึยัง ซิทอัพห้าชุด ปฏิบัติ!" 

พลังพิเศษ :: คำนวณสภาพร่างกาย กล้ามเนื้อ สมรรถภาพและความสามารถของแต่ละคนอย่างละเอียดได้ด้วยสายตา

ชอบ :: การได้สั่งคนอื่น ของเล็กๆกำลังน่ารัก เงิน ชุดวอร์ม เบียร์ หมึกตากแห้ง ที่เงียบๆอากาศเย็นๆ

เกลียด/ไม่ชอบ :: สัตว์หน้าขนทุกชนิด(โดยเฉพาะหมา) มีคนไม่ฟังคำสั่ง

กลัว :: เด็กในชมรมไม่รัก(?)

แพ้ :: ไม่มี

เพิ่มเติม :: คำเรียกทั้งหมดจะมี โค้ชฮิยาเสะ โค้ชฮิยะ ก็อดโค้ช(พูดเวลาเจ้าตัวไม่อยู่หรือไม่ได้ยิน) 

พูดคุยกับปกครอง

1.สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก

:: เช่นกันค่า หลายรอบละ 5555

2.ทำไมถึงมาสมัครคะ?

:: อยากเห็นลูกๆโหมดกีฬาค่ะ

3.อยากให้ลูกๆ มีคู่รึเปล่า? 

:: แล้วแต่ค่ะ มีก็ได้ 555

4. แล้วอยากให้คู่กับคนแบบไหนคะ?

:: นางกินเด็กค่ะ//โดนตั๊น

5. อยากรีเควสคู่ไหนในเรื่องรึเปล่าคะ? (ตัวละครในเรื่องน่ะค่ะ อยากอ่านคู่ไหนไหม?)

:: ไม่มีน่อ

6. ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ มีอะไรเพิ่มเติมไหมคะ?

:: เพิ่งเห็นว่ามีคนมาสมัครแล้ว ถ้าคุณโค้ชไม่ติดก็เด้งเป็นบทอื่นได้ค่ะ ไว้จะมาแก้พวกเรื่องอายุและอื่นๆให้ 555

____________________________________________________________________________________________

แบบฟอร์ม

รูปร่างหน้าตาของภูติ ::      รูปร่างหน้าตาทั้งหมดเหมือนกับฮิยาเสะราวกับถอดแบบมาเลยทีเดียว แต่ต่างกันแค่นางเป็นผู้หญิงแล้วก็ผมยาวค่ะ ผมสีดำยาวสลวยถึงประมาณต้นขา ดวงตาสีฟ้างดงาม สวมมงกุฎสีทองเล็กๆไว้บนหัว(เฉียงไปทางขวาหน่อยๆ)ตลอดเวลา และที่ขาดไม่ได้คือรสนิยมชอบใส่ชุดวอร์มตามแบบฮิยาเสะอย่างไม่มีผิดเพี้ยน(ข้างล่างใส่แค่กางเกงขาสั้น)

ชื่อของภูติ :: คุรัน (แปลว่ามงกุฎ)

ส่วนนี้ของตัวละครค่ะ กรอกส่งมาพร้อมภูติเลยนะคะ

อาวุธ :: ดาบสีขาวมีผ้าที่เหมือนผ้าพันแผลขาดๆพันอยู่ที่ปลายด้านที่ใช้จับ (ไม่ใช่ดาบคู่นะคะ) 

ตราของฟลอเรน :: กลางหลัง

ความลับ :: ในช่วงตกอับจนถึงที่สุด (ไร้งาน ไม่มีตังค์กินข้าว และที่อยู่ใกล้ถูกยึด) ฮิยาเสะเดินเหม่อบนสะพานลอยกำลังคิดว่าจะทำอะไรต่อ เขาเหลือบไปเห็นขอทานตาบอดคนหนึ่งกำลังเรี่ยไรขอเงินอยู่ สภาพของเขาดูสกปรกมอมแมม ตามร่างกายมีรอยแผลถลอกต่างๆอยู่ทั่ว ร่างกายซูบผอมราวกับไม่ได้กินอะไรมาเป็นเดือน ฮิยาเสะมองขอทานคนนั้นอย่างลังเลเล็กน้อย ก่อนเขาจะเดินเข้าไป ขโมย เงินในกระป๋องเก่าๆขึ้นสนิมของขอทาน เมื่อขอทานแก่ได้ยินเสียงกระป๋องดังแกร้งๆ ก็กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มและเสียงที่แหบพร่า ขอบคุณมากๆ ขอให้เจริญๆ ฮิยาเสะได้ยินดังนั้นเขาก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะรีบเอาเงินใส่กระเป๋าแล้วเดินหนีไปแล้วเอาแต่คิดซ้ำไปซ้ำมา 

ชีวิตฉันสำคัญกว่าไอแก่สกปรกนั่น..ชีวิตฉันสำคัญกว่าไอแก่สกปรกนั่น!!

วันต่อมาเขาเดินกลับมาที่สะพานลอยที่เดิม ชายแก่ขอทานคนเดิม นั่งอยู่ที่เดิม ต่างเพียงแค่ไม่หายใจแล้วเท่านั้นเอง ดูจากสภาพการณ์แล้วเกิดจากภาวะขาดอาหารอย่างรุนแรง เงินที่ฮิยาเสะขโมยไป คือเงินที่ขอทานจะเอาไปซื้ออาหารประทังชีวิตนั่นเอง

ตัวร้ายที่ไม่อยากเจอที่สุด :: Clairvoyance

เพิ่มเติม :: คุรันเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองมาก เจ้ากี้เจ้าการ จุกจิกจู้จี้ ชอบเข้ามาบงการชีวิตฮิยาเสะอยู่เสมอๆ แต่ที่เธอทำไปก็เพื่อชีวิตความเป็นอยู่ของ(ตัวเธอเอง)ฮิยาเสะที่ดีขึ้นนั่นเอง 

เรื่องของความลับเราว่าอาจจะไม่ค่อยร้ายแรงเท่าไหร่แต่อยากให้โฟกัสเรื่องของความรู้สึกนึกคิดของฮิยาเสะในตอนนั้นมากกว่าค่ะ