FANTASIA

ลำดับตอนที่ #19 : SON of LIGHT 3

ใบสมัคร

“ถึงจะทำให้ผมเสียขาไปก็เถอะ แต่พวกเขาก็เป็นแบบวาดภาพที่ดีนะ..ว่ามั้ย”

  

บทที่เลือก : เด็กชายพิการ

ชื่อ : อิลลัส คอร์เทล [ Illust Cortale ]

ชื่อเล่น : ลัส [ Lust ] 

เพศ : ชาย

อายุ : 14

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

ประวัติพอสังเขป : ระหว่างที่ครอบครัวของลัสกำลังอพยพมาที่ป่าแห่งชีวิต ขบวนของหมู่บ้านของเขาถูกโจมตีโดยพวกปีศาจ เสาหลักของครอบครัวตาซ้ายบอดสนิท ลูกชายเสียขาทั้งสองข้าง ผู้เป็นแม่ตายจากไปอย่างน่าเศร้า คนที่เหลือรอดช่วยปฐมพยาบาลคนที่ได้รับบาดเจ็บก่อนจะเริ่มออกเดินทางอีกครั้งจนถึงที่หมาย หลังจากนั้นไม่นาน พ่อของลัสซึ่งมีอาชีพเป็นช่างไม้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ได้สร้างขาเทียมไว้ให้ลูกชายของเขาโดยได้ความช่วยเหลือจากเหล่าเอลฟ์ในป่าด้วย ลัสเดินได้ แต่ต้องแลกด้วยความยากลำบาก ด้วยความที่เขาทรงตัวไม่ค่อยอยู่บวกกับก้าวทีก็มีเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดน่ากลัวว่าขาเทียมจะหัก (ลัสคิดไปเอง ที่จริงแล้วขาเทียมนั้นแข็งแรงมาก)เขาจึงไม่ค่อยจะเดินซักเท่าไหร่ แต่จะชอบนั่งวีลแชร์ที่พ่อของเขาสร้างให้อีกทีมากกว่า จะเดินหรือยืนขึ้นเฉพาะตอนที่จำเป็นจริงๆ หรือเพื่อให้เกียรติต่อผู้พูดด้วย(หรือเวลาขอร้องอะไรซักอย่างนึง)

อาชีพ : (จิตรกร? ตามใจไรต์เหมือนเดิม 555)

ลักษณะทางกายภาพพอสังเขป : เส้นผมสีดำสนิท ดวงตาสีฟ้าสดใส ผิวขาว ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มสดใสตลอดเวลา ขา(หัวเข่าลงไป)ทั้งสองข้างเป็นขาเทียมที่ทำจากไม้

ลักษณะนิสัย : เป็นเด็กที่ดูภายนอกแล้วเหมือนเด็กที่มองโลกในแง่ดีตลอดเวลา อัธยาศัยดี สดใสร่าเริงทั้งวัน ทั้งๆที่เดินไม่ได้แต่กลับพูดว่า 'ผมก็ยังมีมืออยู่ ยังวาดรูปได้อยู่ไม่ใช่หรอครับ ฮะๆ' ถ้าพูดถึงเผ่าปีศาจเขาจะชอบพูดว่า 'พวกเขาเป็นแบบวาดภาพที่ยอดเยี่ยมเลยล่ะครับ' ไม่ค่อยทันเล่ห์เหลี่ยมคน โดนเด็กในวัยเดียวกันแกล้งและล้ออยู่บ่อยๆ แต่ลัสก็ทำเพียงแค่ยิ้มและหัวเราะกลับไปเท่านั้น โกรธยากหายง่าย ไม่ค่อยแคร์คนที่ไม่รู้จักหรือไม่สนิท มักทำตัวเข้มแข็ง แต่ภายในจริงๆแล้วอ่อนแอและอ่อนไหวมาก ยังคงทำใจไม่ได้ทั้งเรื่องของขาและเรื่องของแม่ เลยทำให้ภายในเกลียดและเคียดแค้นปีศาจมาก ได้แต่โทษตัวเองว่าไม่สามารถทำอะไรได้เลย ลัสชอบวาดภาพมากถึงมากที่สุด แถมวาดเก่งอีกด้วย เรียกได้ว่าถ้าขาดไปนี่ชีวิตเขาคงจะไม่เหลืออะไรแล้ว ความรู้สึกในอดีตที่เขาเผชิญหน้ากับปีศาจนั้นยังคงติดอยู่ในสมอง ลัสมักใช้ความรู้สึกนั้นสื่อออกมาเป็นรูปภาพที่หดหู่อยู่บ่อยครั้ง และใช้ความรู้สึกเมื่อตอนเห็นและเข้ามาในป่าแห่งชีวิตครั้งแรกสื่อออกมาเป็นภาพที่ดูสดใส มีชีวิตชีวา ภาพที่เขาวาดจะสามารถสื่อถึงอารมณ์ความรู้สึกของเขาตอนนั้นได้

ชอบ :  การวาดภาพ เด็กๆ การเล่านิทานให้คนอื่นฟัง

เกลียด : ปีศาจ คนที่มาล้อเรื่องขาของเขา 

แพ้ : ไม่มี

กลัว : การสูญเสียพ่อไป

เพิ่มเติม : 

เวลาพูดจะแทนตัวเองว่าผม แทนคนที่แก่กว่าด้วยคุณตามด้วยชื่อ ถ้าสนิทจะใช้คำเช่น พี่ลุง ป้า น้า อา (และอื่นๆอีกมากมาย) แทนคนที่เด็กกว่าด้วยชื่ออย่างเดียว

ชอบใส่กางเกงขายาวเพื่อปิดขาเทียมไว้

คุยกับไรต์เตอร์สักนิดหน่อย

สวัสดีครับ เลวิน ครับ ทางนั้นละ

: นารุค่ะ รอบที่สามแล้วเนอะ หมดโควต้าแล้ว 555

ทำไมถึงมาสมัครละครับ

: อยากอ่านไวๆค่ะ ;-;

ถ้าติดแล้วช่วยอยู่เป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะครับ

: แน่นอนน่อ =w=

ขอบคุณที่มาสมัครนะครับ

 (_ _n)