โรงเรียนนี้... (เขียนใหม่หมดค่ะ อยู่อีกไอดีนึง)

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 (50%)

Chapter 4

 

            คร่อก...ฟี้...
       
         เสียงกรนในรถดังสนั่นราวกับนัดกันมา เมื่อทุกคนในห้องผมมากันครบแล้ว รถก็ออกตัวทันที ส่วนพวกเพื่อนๆผมเหรอ? ก็หลับเป็นตายรวมกับเพื่อนๆในห้องแหละ ยกเว้นผม ฮ่าๆๆ...ทำไมน่ะเหรอ ก็เมื่อคืนผมหลับมาเต็มอิ่มน่ะสิ ไม่น่าเชื่อเลยว่าขนาดไอ้ต๋องว่ามันเก่งมันเจ๋งแล้วนะ ยังตื่นเต้นกับการไปค่ายจนนอนไม่หลับอีก - - เฮ้อ ...เหนื่อยใจแหะ

                “นี่ๆ เท็ม” จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเรียกผมจากเบาะด้านหน้า  อิ๊งค์นั่นเอง...เธอชะโงกหน้ามาหาผมที่อยู่หลังเธอ

                “อ้าว อิ๊งค์ไม่หลับเหรอ?” 

                “อือ เรานอนมาพอแล้วล่ะ” เธอฉีกยิ้มให้ผม แล้วก็ยื่นถุงเทสโตรสวาซาบิมาให้ผม

                “เอ่อ...รสนี้เราไม่ไหวมั้ง ฮ่าๆ” ผมหัวเราะ อิ๊งค์ก็ยิ้มตอบแล้วก็หยิบเทสโตเข้าปากตัวเอง

                “ไม่เห็นเผ็ดเลย เราออกจะชอบ” อิ๊งค์พูดไปหัวเราะไป ทั้งๆที่ยังเคี้ยวขนมตุ้ยๆ เธอเองก็ดูเหมือนผู้หญิงทั่วไป แต่ผิดตรงที่ไม่ค่อยทำตัวเขินอายหรือ...
มากเกิน

                “เราเคยโดนไอ้ปิ๊กเอาเทสโตรสนี้มาให้กินแล้วเราไม่รู้เลยกินไปซะเยอะน่ะ หลังจากนั้นเลยเข็ดยาวเลย” ผมเล่าให้เธอฟัง ในขณะที่เธอก็พยักหน้าหงึกๆ ยังเอาขนมปากไม่หยุด

                “อืม เหรอ งั้นไม่เป็นไร ฮ่าๆ” อิ๊งค์พูดแค่นั้นแล้วก็กลับไปนั่งเหมือนเดิม ผมเลยหยิบเอ็มพีสามขึ้นมาเสียบหูฟังเพลงไปเรื่อยๆฆ่าเวลา แต่สักพักผมก็ผล็อยหลับไป...

                “วู้~! ในที่สุดก็ถึงสักที” ไอ้อาร์ตเป็นคนแรกที่กระโดดลงมาจากรถ มันส่งเสียงตะโกนดังลั่นทันทีที่มันเห็นทะเล

                “ไม่เคยเห็นโรงเรียนไหนเขาพามาเข้าค่ายที่ทะเลเลยว่ะ โรงเรียนนี้นี่มันแหม่งๆตั้งแต่ตอนสอบเข้าแล้วแหะ” ไอ้ต๋องพูด ผมเองก็แอบเห็นด้วย แต่เอาเถอะ มาทะเลก็ดี แต่ไม่บอกนักเรียนว่าจะไปทะเลนี่มันก็น่านะ ไม่งั้นผมจะเตรียมชุดว่ายน้ำมา ฮ่าๆๆ

                “แต่ข้าว่าดีล่ะ ข้าไม่ได้มาทะเลเกือบสามปีล่ะ” ไอ้โบ๊ตว่า แล้วมันก็ไปแบกกระเป๋าเดินทางใบยักษ์ของมันมาสมทบกับพวกผม

                “เอ็งแบกบ้านมารึไงว่ะน่ะอยู่แค่คืนเดียวเอง” ไอ้ปิ๊กเหน็บไอ้โบ๊ตทันทีที่มาหยุดอยู่ข้างหน้ามัน

                “หึๆ ใครว่าล่ะ ในนี้น่ะ น้องหนูเต็มเลยนะเว้ย ถ้าพูดงี้เอ็งไม่ต้องอ่าน” พอไอ้โบ๊ตพูดจบ ไอ้ปิ๊กก็ตาวาวทันที ผมเห็นแล้วชักระอา

                “โอ๋ๆๆๆ เพื่อนรักเพื่อนเลิฟ ขอบใจมากเว้ย” ไม่ว่าเปล่า ไอ้ปิ๊กเข้าไปกอดถูลูบไล้คลอเคลียไอ้โบ๊ตทันที จนไอ้โบ๊ตต้องหัวเราะ (เพราะมันบ้าจี้ =_=) 

                “ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ต้องเลยเอ็ง พอๆๆๆ ข้าจั๊กจี้” ไอ้โบ๊ตบอกห้ามไอ้ปิ๊กไปก็หัวเราะไป จนไอ้กริชเผลอหัวเราะไปด้วย (เกือบลืมไอ้หมอนี่เลยแหะ) แต่ไอ้ปิ๊กมันก็ยังแหย่ไอ้โบ๊ตต่อไป จนหน้าไอ้โบ๊ตแดงก่ำนั่นแหละ มันถึงเลิก

                “เกือบตายเลยรู้ไหมวะ ไอ้ปิ๊ก แฮ่กๆๆ..” ไอ้โบ๊ตหอบเสร็จก็กระโดดเข้ารัดคอไอ้ปิ๊กทันที

                “พวกเอ็ง เลิกเล่นได้แล้ว เขาเรียกไปเข้าแถวแล้ว” ไอ้เอกเป็นคนมาห้ามทัพไอ้สองคนนี้ ส่วนไอ้บอส ตอนแรกผมก็ว่าทำไมมันเงียบๆ ไปนู่นแล้วครับ มันไปนั่งคุยอยู่กับอิ๊งค์ซะแระ - -“ เผลอไม่ได้เลยทีเดียว

                “ไอ้นั่นก็เหมือนกัน เลิกป้อหญิงได้แล้วไอ้บอส” ไอ้เอกหันไปว่าไอ้บอสอีกคน ไอ้บอสเลยได้แต่หัวเราะแล้วเดินมาหาพวกผมพร้อมกับอิ๊งค์

                “ไปกันเถอะ” ไอ้ต๋องเอากระเป๋าเป้สะพายหลังเสร็จก็เดินนำพวกผมไปกับไอ้เอก ไอ้ปิ๊กกับไอ้โบ๊ตคู่เพื่อนซี้ติ๊งต๊องมันก็รัดคอกันอยู่ แต่ก็ดีที่ยังเดินตามมา ไม่ต้องให้ใครไปลาก

                “ไอ้อาร์ต เอ็งเอาหมีทอร์นาโดหน่อยมะ เดี๋ยวเอ็งได้หลับตายคาห้องประชุมพอดี” ผมถามมัน เพราะเห็นร้านค้าขายอยู่ มันหันมาหาผม ตามันคล้ำจนผมอดขำไม่ได้

                “ก็ดี” มันเอาจริงครับ เดินไปซื้อเสร็จมันก็ซัดเกลี้ยงแล้วโยนทิ้งถังขยะทันที

                “กินไวชะมัด มันอร่อยเหรอวะ” ผมแอบอึ้งๆไปเหมือนกัน สภาพเมื่อกี้เหมือนกรรมกรที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่มีผิด ฮ่าๆๆ

                “ไม่ว่ะ แหม่งๆ หยั่งกับยาแก้ไอ” มันว่าเสร็จ ก็หันมาทำท่าจะอ้วกให้ผมดู ท่าทางมันจะตื่นล่ะ 

                “ฮ่าๆๆ สมว่ะ” ผมยังไม่ทันได้เหน็บอะไรมัน ก็มาถึงห้องประชุมที่ดูโอ่อ่า เพราะอยู่ในรีสอร์ทที่ผมคิดว่าน่าจะสี่ดาวอย่างต่ำเลยทีเดียว

                “โคตรใหญ่เลยว่ะ โรงเรียนมันไปเอาเงินทุนจากไหนพาพวกเรามาฟะ” ไอ้อาร์ตที่ตาสว่างแล้วเป็นคนพูด

                “เออ สวยโคตร งั้นอย่างนี้ของกินก็ต้องอร่อยแน่ๆ หรูซะขนาดนี้” ไอ้บอสเสริม

                “อืม แล้วก็มาทั้งสามชั้นปีด้วย อย่างนี้จะหมดเงินไปเท่าไรเนี่ย” คราวนี้อิ๊งค์ที่เงียบไปนานเป็นคนเอ่ย

                “อย่ามัวแต่ชื่นชมความหรูหรา รีบๆเข้าไปก่อนดีกว่าไหม?” ไอ้ต๋องขัดจังหวะการคิดของแต่ละคน แล้วเดินแหวกไอ้ปิ๊กกับไอ้โบ๊ตเข้าไปในห้องประชุมกับไอ้เอก

                “ไปๆ” ผมดึงแขกไอ้อาร์ต แล้วผลักไอ้ปิ๊กกับไอ้โบ๊ตเข้าไป ส่วนไอ้กริชคงไม่ต้องเชิญ มันเดินเข้าไปนั่งก่อนไอ้ต๋องกับไอ้เอกซะอีก มันไปตอนไหนวะ?

                “อิ๊งค์ๆมาสิ” ผมหันไปเรียกเมื่อเห็นอิ๊งค์ยืนมองซ้ายมองขวาเหมือนหาอะไรอยู่

                “อ่ะ จ้ะ โทษที” เธอยิ้มแล้วเดินตามผมเข้าไปนั่งรวมกับแถวห้อง13 ที่ตั้งแถวรอไว้แล้ว


---------------------------------------------------------------------------

กลับมาแล้วค่า ^-^ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพมาตั้ง2ปี - -"" (นานมาก) เนื่องจากติดอะไรหลายๆอย่างแล้วก็เพิ่งปรับตัวกับสภาพนักเรียนม.ปลายค่ะ แต่ก็ยังนึกถึงทุกๆคนน้า อิอิ เรายังอัพอยู่นะคะ ต่อไปนี้จะพยายามมาอัพให้สม่ำเสมอ ถึงเรื่องมันก็ออกจะกระท่อนกระแท่น เพราะจำพล็อตเดิมๆไม่ค่อยได้ 555 ยังไงก็ขอคำติชมด้วยนะคะ ><