~เจ้าหญิงรองเท้าแตะ~

ลำดับตอนที่ #6 : เจ้าหญิง...จองล้างจองผลาน

*จินตนาการและความฝันสร้างสรรค์นิยายเรื่องนี้ **

จะเอาไว้ให้ดี  มาจากหัวคิดตื้นๆของนักเขียนเท่านั้น  ไม่เกี่ยวกับเรื่องจริงใดๆ






วันนี้วันอาทิตย์แล้ว     ก็วันเสาร์เมื่อวาน  ฉันใช้เวลาซะคุ้มค่าอยู่กับแฟนของฉันทุกคนเท่าเทียมกัน  


เก้าโมงกว่าๆตื่นมาก็ดู เรนสุดที่รัก  ซีรี่ย์เกาหลีช่อง  7 


พอเที่ยงฉันก็ดูวีซีดีดงบังชิงกิ  พี่เซียร์  แจจุง  ยุน  มิคกี้ลิงน้อย  แล้วก็มินๆที่ร๊ากกกกของฉันทุกคน  ดูแล้วใจละลาย


หลังจากนั้นฉันก็ดูซี่รี่ย์เกาหลีที่ยึดของเพื่อนในห้องมาดู   โอ้ว!!!! จุนกิสุดหล่อของช้านนนนน      เริ่มเบื่อฉันก็นอนอ่านการ์ตูน


แล้วก็ไปกินพายสตรอเบอร์รี่ที่พี่แบล็กทำให้    แล้วก็นอนหลัง   ตื่นมาตอนเย็นก็มาทานข้าวกับครอบครัว   คุณพ่อคุณแม่ไม่ไปทำงาน  แล้วก็คุณปู่คุณย่าก็มาทานข้าวด้วยกันพร้อมหน้า   ครอบครัวสุขสันต์ค๊า




วันนี้วันอาทิตย์    มีเรียนภาษาอังกฤษกับยัยอิงอิงนี่หว่า   ยัยอิงๆเป็นคู่หมั้นของพี่แบล็กคาสโนว่าประจำบ้าน    โดยคุณป้าจับคู่ให้

ไม่ใช่ว่าบ้านฉันงกไม่ยอมจ้างอาจารย์มาสอนหรอกนะ   แต่ว่าอาจารย์ที่มาแต่ละคน  มาได้ไม่เกิน   1  วัน  ก็ต้องนอนโรงพยาบาลกันไม่งั้นก้วิ่งหนีออกจากบ้านฉันแทบไม่ทัน  555++  คิดแล้วซะใจ

.....................................


"อุ้ย!!! คุณน้องหญิงวันนี้ตื่นเช้านะค่ะ  วันนี้คงตั้งใจเรียนกับพี่อิงๆ"  ยัยกระแดะพูด


" ก็หญิงอยากตั้งใจเรียนมั้งไม่ได้รึไงค่ะ   แล้วเมื่อไหร่พี่อิงจะสอนหญิงละค่ะเนี่ย -*-" ฉันพูด


"เดี๋ยวก่อนสิค่ะ  จะรีบไปไหนค่ะคุณน้องหญิง    พี่อิงๆอยากถามคุณน้องว่าแบล็กอยู่มั้ยค่ะ"   อินังอิงๆถาม    - -   เค้าอายุมากกว่าฉันตั้ง  5 ปีเลยนะเนี่ย  แล้วดูฉันเรียกชื่อเค้าในใจสิ   แสดงถึงความเกลียดหมั่นไส้ จากใจจริง


"ก็อยู่น่ะคะ  แต่พี่แบล็กคงไม่อยากเจอพี่อิงๆซักเท่าไหร่หรอกมั้งค่ะ    พี่เค้ากำลังจะออกไปข้างนอกนะค่ะ  "  ฉันตอบ -*-  แล้วเมื่อไหร่แกจะเริ่มสอนฉันซะทีย่ะ   วันจันทร์ฉันมีสอบอังกฤษนะย่ะ   ถ้าฉันสอบตกรอบนี้  คะแนนเก็บฉันไม่มีแน่ๆ T^T


"  อุ้ย....แบล็กขา    จะออกไปไหนหรอค่ะ    อิงๆมารอตั้งนานนะค่ะ  "    เมื่อยัยอิงๆเห็นพี่แบล็กเดินลงมา  โอ๊ย...พี่กรูหล่อ +.+  ใส่สูทสีดำดูเป็นทางการดีแหะ ทุกทีใส่ธรรมดาๆ  แค่เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ทำให้ดูเป็นเด็ก   วันนี้ค่อยดูเป็นผุ้ใหญ่กับเค้าหน่อย


" จะออกไปประชุมที่บริษัทน่ะ   อิงอิงก็สอนเจ้าหญิงไปสิ   พี่ไปแล้วนะเจ้าหญิง "  พี่แบล็กแกะแขนยัยตุ๊กแก  เพราะเจ๊นั่นเล่นเกาะแขนพี่แบล็กไม่ปล่อยเลย  อึ้ย - -^^ ฉันหมั่นไส้จากใจจริงค่ะ   อยากจับหัวยัยนั้นมากระแทบผนังบ้านซะเลย  = =^^ ความโหดเริ่มครอบงำ - -*


"ก็ได้ค่ะ    นี่อิงๆคิดถึงอนาคตของน้องหญิงนะเนี่ย   เชอะ -*- "  พี่อิงๆปล่อยแขนพี่แบล็กแล้วเดินมาทางฉัน  


"จะให้พี่สอนอะไรค่ะน้องหญิง !!! "  เจ๊แกพูดไม่ค่อยสบอารมณ์นัก


"เรื่องนี้อ่ะคะ   พรุ่งนี้หญิงสอบ"  ฉันเปิดหนังสือแบบเรียนภาษาอังกฤษบทที่  8   ว่าด้วยเรื่อง  นามนับได้และนามนับไม่ได้  ฉันว่ามันก็ง่ายอ่ะนะ   แต่ทำไมฉันไม่รู้เรื่องซักกะติ๊ดเดียวเลยอ่ะ  -*-

"โอ๊ย...OoO แค่เรื่องง่ายๆ  น้องหญิงก็อ่านเองสิค่ะ  วันนี้พี่ไม่มีอารมณ์สอน พี่อยากไปช้อปปิ้งกับแบล็กเบอร์รี่ขาของพี่"ยัยอิงๆพูด

" พี่อิงๆยังไปไหนไม่ได้ค่ะ  ไม่งั้นหญิงจะฟ้องคุณแม่ขา  ว่าพี่อิงๆไม่ตั้งใจสอนหญิง  แล้วคุณพี่อิงๆก็อาจจะอดเป็นคู่หมั้นของพี่แบล็ก "   ฉันดึงมือยัยอิงๆแล้วพูด   ก็จะปล่อยไปได้ไงในเมื่อแผนการยังได้เริ่ม

ฉันกระพริบตาให้พี่แบล็ก   พี่แบล็กก็เดินออกจากบ้านไป  คราวนี้ก็เหลือแต่ยัยอิงๆ

"พี่อิงๆขา   มาสิค่ะ มาสอนหญิงก่อน  เนี่ยค่ะอันเนี่ย หญิงไม่เข้าใจ๋ไม่เข้าใจจริงๆค่ะ"   ฉันทำเป็นแกล้งโง่ให้สอนแต่จริงๆฉันก็โง่จริงๆนั่นแหละ  เอ๊ะ..อย่างไงเนี่ย - - :

" เหอะ...>.- ก็ได้ย่ะ   เพื่อคุณน้องนะค่ะเนี่ย  ไหนๆพี่ก็ได้เป็นพี่สะใภ้    มาค่ะเริ่มเรียนได้เลย" 

แล้วยัยอิงๆก็บ่นๆๆๆไปถึงเรื่องนามนับไม่ได้นิดนึง แล้วก็ชวนฉันคุยเรื่องพี่แบล็ก    สอนเรื่องนามนับได้นิดนึง แล้วก็คุยเรื่องพี่แบล็กต่อ >>.<<

สรุปวันนี้กรูจะรู้เรื่องไหมว่ะเนี่ย   ให้มาสอนภาษาอังกฤษไม่ใช่มาคุยเรื่องผู้ชาย   - -} แล้วแถมเป็นพี่ชายสุดหล่อของฉันด้วย  คุยไปคุยมานี่มัน ก็   เกือบเที่ยงแล้วนะเนี่ย

"พี่อิงๆรอแปบนึงนะค่ะ  หญิงไปเอาน้ำมาให้  ดูเหมือนคอจะแห้ง ^^ "  ฉันพูด

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" ยัยอิงๆพูด

ฉันเดินไปที่ห้องครัว  หยิบยาถ่ายออกมาจากกระเป๋ากางเกง  เทใส่แก้วน้ำส้มด้านขวา    บ้านฉันแก้วมันไม่มีลายเลยนี่หน่า ทุกแก้วก็ใสๆเหมือนกันหมด   *-* ถ้าหลงกินขึ้นมาจะเป็นไงว่ะเนี่ย    ใส่ไปเยอะซะด้วยสิ  แต่ถ้ายัยอิงๆกินคงสะใจไม่น้อย 5 55+

"ด้านขวายัยอิงๆ   ด้านซ้ายสตรอเบอร์รี่   ....ขวาอิงๆ ซ้ายตอรี่   ....ขวาตอรี่   ซ้ายอิงๆo_O   เห้ย!!! ไม่ใช่อย่างแรง   ผิดๆๆ  ต้องขวาอิงๆ  ซ้ายตอรี่   "  ฉันเดินพูดพึมพำมาจนถึงโต๊ะเรียนหนังสือ   โดยมียัยอิงๆนั่งอ่านนิตยสารอยู่

ฉันวางน้ำส้มแก้วขวาอยู่ข้างหน้ายัยอิงๆ  ส่วนแก้วด้านซ้ายที่เป็นของฉัน  ฉันก็วางไว้ตรงหน้าฉัน

"พี่อิงๆดื่มน้ำสิค่ะ >.<   "  ฉันพูด

"ขอบใจจ๊ะ^+^  "   แล้วยัยอิงๆก็หยิบแก้วตรงหน้าฉันแล้วดื่ม   อึก  อึก  อึก

"นั่นมันแก้วของหนูนะค่ะ..ToT  ของพี่อิงๆต้องแก้วนี่ค่ะ  "  ฉันพูด

"อ้าว..หรอจ๊ะ  ขอโทษจ๊ะ   แต่พี่ดื่มไปแล้ว  น้องหญิงก็ดื่มของแก้วพี่สิจ๊ะ "

"คงไม่ดีกว่าค่ะ  ^^ "  กินไปก็ตายกันพอดีสิย่ะ

" ไม่เป็นไร....เจ้าหญิงไม่กินผมกินเอง   แหม...เหมาะพอดี  กำลังหิว"   ไอ้พี่บลูโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้  ยกแก้วนั้นขึ้นมาแล้วดื่ม  O_O

" อึก อึก   อึก !!! ๆๆ   เอิ้ก!!! "  หยี้กินแล้วเลออีกอ่ะ  น่าเกลียด แต่กินไปทำไมนั่นมัน...

"พี่บลูกินไปทำไม!!!! >O< "  ฉันพูด

"อ้าว..เจ้าหญิงไม่กินที่ก็กินเองดิ๊    กำลังหิวๆ  กะออกไปเที่ยวข้างนอกยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย..แล้วเจ้าหญิงไปกับพี่มั้ยล่ะ งั้นคืนนี้ออกไปเที่ยวกันดีกว่า  โอเคมั้ย " พี่บลูพูด

" ขอโทษด้วยพี่บลู   พี่คงไม่ได้ไปเที่ยวไหนแล้วล่ะ!!!!!! "  ฉันพูด

"อ้าวทำไมพี่จะไปไม่ได้  พี่ไปก่อนน่ะ  บายๆ  ตอนเย็นจะมารับไปเที่ยวอีกที..." พี่บลูพูดแล้วเดินไปที่ประตูหน้าบ้าน

หยุดอยู่ตรงนั่น  กุมท้องแล้ว

"จริงด้วย...  พี่คงไปไม่ได้แล้วล่ะo_O ข้าศึกบุกโจมตี  อ้ายยยยยย!!!!!!!!"  พี่บลูพูดเสร็จก็รีบวิ่งเข้ามาในบ้านเหมือนเดิมรีบสปีต ขึ้นบันไดภายในเวลา  5  วินาที  สถิติโลกใหม่

"นี่มันอะไรกันจ๊ะ น้องหญิง??? "ยัยอิงๆทำหน้าไรเนียงสาถาม

"ก็เพราะพี่นั่นแหละ - - ^  ทำให้แผนฉันเสียหมด   ไม่ต้องสงต้องสอนมันแล้ว!!!!!! ออกจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลย!!!  ออกไป  ออกไปสิ   อยากตายรึไง!!!! "  ฉันโกรธจัดๆ   ก็มาทำแผนฉันเสียได้ไง   แล้วนี่อะไรเนี่ย  ก็ดื่มน้ำผิดแก้วทำไมเล่า โถ่เอ้ย..หมดสนุกกันพอดี

"อ๋อ...รู้แล้ว  ที่แท้ก็จะวางยาพี่   เด็กๆอย่างหนูไปคิดใหม่ให้ดีกว่านี้ดีกว่านะจ๊ะ  ฉันเตือนด้วยความหวังดี"  ยัยอิงๆพูด 

"โถ่เอ้ย...แค่เริ่มต้นแหละน่า    อย่าได้คิดมางับที่แบล็กของฉัน -_-;   ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาสอนฉันอีกเบื่อเต็มทนแล้วล่ะ " แหม..ทำเป็นรู้ดีว่ากรูวางยา

"ไปก็ได้ย่ะ  ...เชอะ!! ฉันก็ไม่ได้อยากจะสอนยัยน้องเฮงซวยอย่างเธอหรอก   อย่าให้ฉันได้มาเป็นสะใภ้บ้านนี้เมื่อไหร่น่ะ  ฉันเนี่ยแหละจะทำให้เธอหลุดออกจากตำแหน่งเจ้ายงเจ้าหญิงของตระกูลนี้เลย  คอยดูเถอะ!!!  "  ยัยอิงๆชี้หน้าด่าฉัน

"แน่จริงก็มาเป็นพี่สะใภ้ฉันให้ได้สิ   เอาสักคนนะ  พี่ราส  พี่แบล็กหรือพี่บลู  เลือกตามใจชอบ  แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก - -^ ยัยผู้ดีจอมปลอม   คิดหลอกพี่ชายฉันงั้นหรอ   คิดเกาะพี่แบล็กของฉันงั้นสิ   อย่ามาหลอกให้โง่  ฉันรู้ทันเธอหรอกน่า "ฉันพูด

"อย่างกับเธอดีตายแหละ  นังเด็กใจแตก!!!  วันๆฉันไม่เห็นเธอจะตั้งใจเรียนเลย   เอาแต่ไปผับ  กินเหล้า  มั่วยาด้วยรึเปล่าล่ะ  " ยัยอิงๆพูดต่อ

"หนอย...นังนี่ !!!!   ถึงจะอายุมากกว่าก็เถอะ   วันนี้ขอทีเถอะน่ะ  ย้ากกกก!!!! "   ฉันกระโดดข้ามโต๊ะหนังสือ   แม้จะขาสั้นก็เถอะ   วันนี้ขอทีน่ะ  แล้วก็จับผมที่ดัดสวยๆแล้วเอาน้ำส้มสาดหน้า   ตบอีกสองที

"ลูกหญิง!!!! ทำไมไรพี่เค้าน่ะ  พอได้แล้วน่ะ  "   คุณแม่ลงมาจากชั้นบนแล้วห้ามฉัน

" โอ้ย....คุณหญิงแม่ขา    น้องอิงอิงเจ็บหมดแล้วค่ะ"   ยัยอิงๆไปหลบอยู่หลังคุณแม่ของฉัน

"ไม่เป็นไรนะค่ะ  หนูอิงอิง  แม่อยู่นี่นะค่ะลูก "  แม่ขอบฉันปลอบยัยอิงๆ  ที่จริงแม่ขาต้องปลอบฉันสิ!!!

โอ้ย...นังนี่มันกะจะล้างสมองทั้งตระกูลรึไงเนี่ย >;<  ฉันไม่ยอม!!!

"ลูกหญิงทำอะไรนี่เค้านะลูก"   คุณแม่ขาถาม

" ก็ไม่เห็นจะทำอะไรนี่ค่ะ o_O แค่ล้อเล่นกันนิดหน่อย"   โหะๆๆ ^^ ล้อเล่นนิดหน่อยมีตบกันด้วย  ก๊าก 5 5+ ถึงแม้มันจะเป็นเหตุผลน้ำเน่านิดหน่อยก็น่าจะใช้ได้แหละน่า

"จริงรึเปล่าหนูอิงๆ   ล้อเล่นกันจริงๆหรอ" แม่ขาหันไปถามยัยอิงๆ

ฉันส่งสายตา  แล้วทำมือปาดคอแล้วบอกว่า  "ตาย!!!"  หันไปทางยัยอิงๆ

"ล้อเล่นกันจริงๆค่ะ  คุณแม่   น้องหญิงเค้าคงเป็นคนเล่นหนักไปหน่อยล่ะคะ"  ยัยอิงๆตอบ

"งั้นหรอ...งั้นก็เลือกเล่นกันได้แล้ว   ไปทานข้าวด้วยกันดีกว่านะจ๊ะ   ป้ากระถินคงจัดโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว"  แม่ขาพูดแล้วจูงมือฉันกับยัยอิงอิงไปห้องอาหาร

ให้ยัยนี่กินข้าวด้วยเนี่ยนะ   ฉันกินไม่ลงหรอก   แต่...ยังไงก็ห้ามไม่ได้

"นี่กระถิน...ไปตามเจ้าบลูกับราสมาทานข้าวด้วยกันสิ"  แม่ขาพูดกันป้ากระถิน

"ได้ค่ะคุณผู้หญิง"  ป้ากระถินพูดเสร็จก็เดินออกไป

ทำไมแม่ฉันไม่ไล่ป้ากระถินออกจากงานซะทีน้า... รับแม่บ้านคนใหม่ได้แล้ว   ฉันน่ะไม่ชอบหน้ามากๆเลยล่ะ

"แม่ขา...คุณพ่อขาไม่อยู่หรอคะ"  ฉันถาม

"พ่อออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วล่ะจ๊ะ  งานคงยุ่งกลับดึกแน่ๆ"  แม่ขาตอบ

"อืมดี +.+ฉันจะได้ออกไปเที่ยวได้สะดวกหน่อย โหะๆ^^  "ฉันพูด

"ลูกหญิงว่าไงนะ"  แม่ขาถาม

"เปล่าค่ะ แม่ขา...ว่าแต่ งานอะไรหนักหนาคะเนี่ย   หญิงเห็นพ่อขายุ่งมาหลายวันแล้ว"  ฉันถามคุณแม่บ้าง

"ทูตจากอังกฤษนะจ๊ะ^^   เค้ามาเมืองไทย   ให้ลูกชายมาเรียนต่อที่นี่นะจ๊ะ  คุณพ่อเลยยุ่งเรื่องงานเลี้ยงต้อนรับ" แม่ขาตอบ

"งั้นหรอค่ะ...อืม??? "  หรือจะเป็นไอ้คนที่เราคิด   แต่คงไม่ใช่   แต่ฉันว่าใช่น้า  พอเหอะไร้สาระ  กินข้าวดีกว่ามีแต่ของอร่อย

พี่ราสเดินมาที่ห้องอาหาร  หล่อเช่นเดิม   โอ้ย...พี่ชายฉันหล่อทุ๊กคน

"อ้าวราส  แล้วเจ้าบลูล่ะ   ทำไมไม่ลงมาทานข้าวด้วยกัน"  แม่ขาถาม

"คงไม่ไหวแล้วล่ะครับ   มันไม่สบายนิดหน่อยนะครับ   เพิ่งให้ทานยาเมื่อกี้เองครับ   ไม่รู้ใครเล่นอะไรแผลงๆ" พี่ราสมองมาที่ฉัน   ง่า...T^Tฉันขอโทษนะพี่บลู  เดี๋ยวหายป่วยจะเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่เลย

"อิๆๆๆ^^   "ยัยอิงๆหัวเราะ

"หัวเราะอะไรค่ะคุณพี่อิงอิง-*- " ฉันถาม

"ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ  แค่แผนโง่ๆทำให้พี่ตัวเองรับกรรม  อย่างงี้มันน่าขำมั้ยล่ะค่ะ  55 5+ "  ยัยอิงๆพูด

หมั่นไส้...จากใจจริงค่ะ  อย่าให้ถึงตาฉันบ้างละกันน่ะ

"คุณหนูค่ะ   o_O คุณหนูๆๆๆๆๆ   มีคนมาหาคุณหนูที่หน้าบ้านนะค่ะ"   ป้ากระถินพูดกับฉัน  วิ่งซะหน้าตื่นเชียว

"ใครละค่ะ  "  ฉันถาม

"ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ค่ะ o_O หน้าตาหน้ากลั๊ว    OoO หน้ากลัว "  ป้ากระถินพูด ทำหน้าอย่างกะเห็นผี

ใครมันมาขัดขวางการกินของฉันย่ะเนี่ย

"ให้เค้าเข้ามาสิค่ะ"  ฉันพูด

"จะดีหรอค่ะคุณหนู  หน้าตาออกจะน่ากลัว   เหมือนผู้หญิงโรคจิตเลยนะค่ะ ใส่เสื้อผ้าอะไรไม่รู้  เจาะให้เต็มตัวไปหมด" ป้ากระถินพูด

"คนที่ตัวสูงๆ  ใส่กระโปรงสั้นๆลายสก็อต แดงดำ   แล้วมีกางเกงข้างในสีดำ   ผมสีแดงมัดผมชี้ๆ   ตาโตๆสีแดง แล้วก็ปากทาสีดำ   เจาะจมูก  เจาะปาก  เจาะคาง  เขียนขอบตาหนาๆ   กำไรเต็มแขน  เสื้อสีขาว  ใช่มั้ยค่ะป้ากระถิน"  ฉันถาม

"ถูกหมดเลยค่ะ!!!!!" ป้ากระถินตอบ

"งั้นให้เค้าเข้ามาเลยค่ะ   เพื่อนหญิงเอง"  ฉันตอบ  ที่แท้ก็ยัยซันเดย์  มาทำไมว่ะ ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน  แต่มาก็ดีจะได้ช่วยกันรับมือยัยอิงๆนี่หน่อย

"ไม่ต้องแล้วล่ะ  ฉันมาแล้ว" ไอ้เดเด้พูด   ข้างๆตัวมัน   มีคนงานในบ้านจับตัวอยู่

"เอ้า...เข้ามาได้ไงเนี่ย  ฉันยังไม่ทันบอกให้เข้ามาเล้ย"  ป้ากระถินโวย

"ก็ปีนรั้วเข้ามาสิ  ถามได้ - -^^  ว่าแต่จะปล่อยฉันได้รึยังเนี่ย  ฉันไม่เข้ามาขโมยของหรอกน่า"  เดเด้พูด

"ปล่อยเพื่อนหญิงได้แล้วค่ะคุณลุง "  ฉันพูด     คนงานบ้านฉันก็ปล่อยแขนซันเดย์แล้วเดินออกไป

คุณแม่ขา   พี่ราส แล้วก็อิงๆ  มองซันเดย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า

"เจ้าหญิง   ใครเนี่ย"   พี่ราสถาม

"สวัสดีทุกคนค่ะ   ชื่อซันเดย์ค่ะ"  เดเด้ยกมือไหว้พี่ราส  แม่ขา แล้วก็อิงๆ

"อ่ะๆสวัสดีจ๊ะหนู  แล้วมาไงละเนี่ย  ปีนรั้วเข้ามาทำไม"  แม่ขาถาม

"ก็ป้าคนนั้นเค้าให้เดย์รอนานนี่ค่ะ   ร้อนก็ร้อน ถ้าผิวเดย์เสียใครจะรับผิดชอบล่ะค่ะ  ก็เลยปีนรั้วเข้ามา แล้วก็โทรหายัยตอรี่ไม่ติดด้วย "เดเด้พูด

"เออ..โทรทีแบตโทรศัพท์หมด +.+ " ฉันพูด

"มาทานข้าวด้วยกันก่อนสิลูก ...กระถินจัดโต๊ะอีกทีนึง"  คุณแม่ขาชวนเดเด้ทานข้าวด้วย

"ขอบคุณค่ะคุณแม่"  เดเด้ไม่พูดอะไรมาก  ทันทีที่ป้ากระถินจัดโต๊ะเสร็จก็กินเอากินเอา  มันอดอยากมาจากไหนวะเนี่ย

"นี่ๆๆน้องหญิง   พี่ไม่อยากคิดเลยนะเนี่ย ว่าน้องหญิงคบเพื่อนอย่างเงี่ย   อดตายมาจากไหนเนี่ย แหวะ..ฉันไม่อยากจะทานด้วยหรอกนะอย่างเงี่ย"  ยัยอิงๆพูด

"ตอรี่...คนนี้ใช่คนที่ชื่ออิงอิง  ที่แกเล่าให้ฟังใช่ม่ะ  "  เดเด้กระซิบพูดกันฉัน

"อืม เนี่ยแหละยัยหน้าด้านมหาบรรลัย  คิดเกาะพี่แบล็กของฉันล่ะ"  ฉันกระซิบกลับบ้าน

"พูดอะไรกันหรอ ...ขอคุยด้วยคนสิ"  พี่ราสมาลุมหัวอีกคน วงแตกทันที

เดเด้กลับมาทานข้าว เหมือนอย่างเดิม

"ค่อยๆทานก็ได้ครับ น้องซันเดย์   ข้าวไม่หนีไปไหนหรอกครับ"  พี่ราสพูด

"ตอรี่...  ผู้ชายหน้าเด็กเรียน  หล่อๆ ข้างๆฉันนี่ใช่พี่ราสเบอร์รี่ของแกรึเปล่า"เดเด้ถาม

"ใช่ๆ  แต่เสียใจแกไม่ได้เห็นพี่แบล็ก  พี่แบล็กผีสิงออกไปทำงานเมื่อเช้า "ฉันตอบ

"พี่เนี่ยน่ะหน้าเด็กเรียน  แต่หล่อๆอ่ะใช่ ^^  "  พี่ราสพูด

"อ้าว..งั้นพี่บลูหายไปไหนล่ะ"เดเด้ถาม

"หนูรู้จักเจ้าบลูมันด้วยหรอจ๊ะ"   แม่ขาถามซันเดย์

"ค่ะ  รู้จักดีด้วย" เดเด้ตอบ

"ซันเดย์มันเป็นนักร้องวงของพี่บลูนะค่ะแม่ขา   เนี่ยแหละที่คนที่หญิงเล่าให้แม่ขาฟังบ่อยๆไง  หญิงมีเพื่อนเป็นนักร้องเสียงดีเลยนะค่ะเนี่ย" ฉันพูด ยอยัยเดเด้เต็มที่

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ^^   แต่มันก็จริงน่ะคะ ^^ " เดเด้พูด แกไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะ - -*

"เดเด้มันจะเป็นเจ้าของโรงเรียนสอนดนตรีไทยวงศ์นิรดีไงค่ะคุณแม่"  ฉันโม้ต่อ  แต่มันก็จริงๆนั่นแหละ

"หา...จริงๆหรอลูก  หนูเป็นหุ้นส่วนโรงเรียนวงศ์นิรดีหรอจ๊ะ" แม่ขาถามซันเดย์

"เอ่อ...ก็.." เดเด้พูดไม่ออก งั้นฉันบอกแทน

"ไม่ใช่หุ้นส่วนค่ะแม่ขา  แต่เป็นลูกสาวเจ้าของกิจการตระกูลวงศ์นิรดีกรุ๊ปทั้งหมดคู่^^ " ฉันแถลงการณ์

"โอ้โห่...o_O งั้นก็เป็นลูกของคุณลุงสุถชัย   วงศ์นิรดีนะสิน่ะ"  พี่ราสพูด

"ค่ะ +.+" เดเด้ตอบ

"-O- "  ยัยอิงๆอ้าปากค้างเล็กน้อย   55 5+  ซะใจค่ะ 

 ก็ตระกูลไอ้เดเด้เป็นเดี๋ยวกับโรงเรียนสอนดนตรีไทย ไปจนถึงการรำไทย สอนเกี่ยวกับไทยๆทั้งหมด   แล้วก็มีสาขาการสอนทั่วประเทศ   สรุปแล้วมันรวยค่ะ  รวยพอๆกับบ้านฉันเนี่ยแหละ   แต่คิดดูดิ  พ่อไทยๆ ลูกพังค์ๆ  -_- * สงสัยมันติดแม่ว่ะ

"ที่แท้ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกัน ^+^   เพื่อนๆกันนี่เอง"  แม่ขาพูด

"ว่าแต่เดเด้...แกมาหาฉันถึงบ้านทำไมเนี่ย"  ฉันถาม

"เปล่าๆ (--  )(  --)(--  )(  --) ฉันไม่ได้มาหาแก   แต่มาหาพี่บลูต่างหากล่ะ"เดเด้ตอบ

"ไอ้บลูไม่สบาย  คุยกับพี่ก่อนก็ได้นะจ๊ะน้องสาว"  พี่ราสพูด

"อ๋อ...เนี่ยหรอ ที่บอกว่าบ้านแกน่ะ  คาสโนว่ากันทั้งบ้าน ฉันเพิ่งรู้วันนี้"  เดเด้พูดกันฉัน

"เออคงงั้น-_-^ "ฉันล่ะเครียดกับพี่ชายฉันจังเล้ย  จะดีๆสักคนไม่ได้รึไงว่ะ  มีแต่น้องเนี่ยแหละดีคนเดียว     (จริงหรอ)

"คุณแม่ขา..เดี๋ยวหนูขอไปคุยกับเดเด้ก่อนนะค่ะ^^"  ฉันพูด

แล้วฉันก็ลากเดเด้ไปที่ห้องนอนของฉัน   ปิดประตูห้องล็อกกลอนอย่างแน่หนา  ทำอย่างกะจะมีข้าศึกบุกมาตีอย่างงั้นแหละ

"ว่ามาเดเด้...มีอะไรทำไมไม่โทรมาย่ะ   หรือจะมาจีบพี่ชายฉัน   ฉันไม่ให้สักคนหรอกน่า"  ฉันพูด

"จะให้ฉันโทรได้ไงอ่ะ  ฉันโทรหลังอาหาร  3  มื้อ  แล้วกลางคืนก็ชั่วโมงละครั้ง  ไม่เห็นเธอจะรับเลยละ  แล้วฉันไม่หลงเสน่ห์พี่ชายเธอหรอกน่ะ  "

"เอาจริง  มือถือแบตหมด +.+  โทษที  งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า  มีปัญหาอะไรหรอ  ถึงมาหาถึงบ้าน" ฉันเอามือถือไปชาร์ตแบต

"มันไม่ใช่ปัญหาของฉันแต่มันปัญหาของแกต่างหากล่ะ   ก็พี่โอมของแกน่ะ..น่าตบที่สุด"  เดเด้ ไม่กล้าพูดต่อทำหน้าเซ็งๆ

"ทำไมหรอ  พี่โอมฉันทำไมหรอ"  ฉันถาม

  พี่โอมเป็นแฟนของฉัน  เรียนอยู่โรงเรียนชาย   ที่เราคบกันก็เพราะว่าพี่โอมเป็นหนึ่งในบรรดาคู่หมั้นทั้งหลายที่คุณแม่ฉันให้ฉันลองคบดู   แล้วฉันก็ตกหลุมรักพี่โอม^^  ก็พี่โอมน่ะ  ทั้งเรียนเก่ง  กีฬาก็เก่ง  สูง  หล่อ  ป๊อบด้วย >.< ใครล่ะจะไม่ชอบ  ฉันก็เลยเริ่มคบกับพี่โอมเป็นแฟนเมื่อ  3  เดือนก่อน   แต่เดี๋ยวนี้พี่โอมไม่ค่อยจะพาฉันไปเที่ยวไหนสักเท่าไรเลย  อะไรๆก็ไม่ว่างT^T

แล้วก็ไม่ค่อยโทรมาหาฉันแล้วด้วย    แล้วสรุปพี่โอมสุดหล่อของฉัน เค้าทำไมล่ะ

"เมื่อวานฉันไปซ้อมดนตรีกลับดึกก็เลยเจอพี่โอมของแกกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้  เดินกอดกันเข้าไปในผับอ่ะ"  เดเด้พูดแล้วก็กระโดดไปนอนบนเตียง

"จริงหรอแก O.o   แกแน่ใจนะเดเด้"  ฉันถาม

"เตียงแกนี่นุ่มจังน่ะ   หมอนสตอร์เบอร์รี่อันนี้ก็น่ากิน "  แล้วเดเด้ก็อ้าปากจะกินหมอนสตอร์เบอร์รี่ของฉัน

"แกตอบมาก่อนเดเด้ใช่พี่โอมจริงๆ  หรอแก...เค้าเดินกอดกันจริงๆหรอ "  ฉันไปเขย่าตัวเดเด้

"ฉันเห็นเต็มสองตา  ถ้าไม่เชื่อตาเรด้าของฉัน    แกก็ไม่ถามพี่บลูอีกคนสิ  ก็เมื่อวันฉันกลับบ้านกับพี่บลู  "เดเด้พูด

"อือ"  ฉันวิ่งออกจากห้องแล้วไปโผล่ที่ห้องพี่บลู   สะดุดขาตั้งกระดานวาดรูปของพี่บลู แล้วล้ม

"โอ้ย!!!!!!" 

"เจ้าหญิงเป็นอะไรน่ะ    เป็นห่วงพี่ขนาดวิ่งมาหาเลยหรอ   โห่..เจ้าหญิงน่ารักจริงๆเลย   พี่ยังไม่หายอ่ะ  วันนี้ไปเที่ยวด้วยไม่ได้แล้วล่ะ"   พี่บลูพูด

แล้วเดเด้ก็เดินมายืนพิงประตูห้อง  

"โห่...เพื่อนฉัน   ซุ่มซ่ามเหมือนเดิม  บ้าจริงๆ  แค่ผู้ชายคนเดียว  เอาอะไรนักหนาว่ะ      ชีวิตอีกยาวไกลใช้ผู้ชายให้คุ้มสิว่ะ  แค่ผู้ชายไม่เอาไหนคนเดียว   เขี่ยทิ้งตอนไหนก็ได้"  เดเด้พูด

"แงๆๆๆๆTOT"  ฉันร้องไห้

"นี่..เรื่องไอ้โอมใช่มั้ยเนี่ย   ร้องไห้ทำไมเจ้าหญิง  เดี๋ยวพี่บลูจะไปลุมมันให้   พรุ่งนี้แล้วกันนะ  วันนี้พี่ไม่ไหว เหอๆ - -"

"เปล่าหญิงไม่ได้ร้องไห้ให้พี่โอม    แต่หญิงเจ็บขา    ไอ้รูปบ้าๆของพี่บลู  ล้มทับขาหญิงอ่ะ แงๆๆๆๆTOT "  ฉันพูด

เดเด้เดินมาหยิบรูปออกจากขาฉัน เพราะพี่บลูเดินไม่ไหว

"เฮียบลู...วาดรูปใครเนี่ย    สวยว่ะ    รู้สึกคุ้นๆ  ดูดิตอรี่   พี่บลูของแก แอบมีกิ๊กแน่เลยว่ะ  "   เดเด้พูด

"ไอ้เดย์ๆๆๆๆๆๆๆๆ  เสียมารยาท  เอารูปพี่มาเดี๋ยวนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ  " พี่บลูลุกขึ้นมาจากเตียง

"เฮียก็บอกมาก่อนสิ...ว่ารูปนี้อ่ะ  รูปใคร "  เดเด้ถาม

"ไอ้เดย์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอารูปมานะ >O< "    พี่บลูวิ่งตามเดเด้ออกไปจากห้อง

ตอนนี้ฉันไม่สนทั้งนั้นแหละว่ารูปใครเป็นรูปใครน่ะ   ทำไมพี่โอมทำกับฉันอย่างงี้ล่ะ  ไหนว่ารักกัน   รักฉันคนเดียวไงล่ะ

วันนี้ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านังผู้หญิงคนที่แย่งพี่โอมของฉันมันเป็นใคร   แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่านังคนนั้นจะตายในไม่ช้า

อ้าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันหยิบมือถือของพี่บลูแล้วโทรหาแสนดี   คิตตี้  กร  ยีสต์   เพื่อรวมพล    วันนี้แกตาย!!!