เคย์เชย์หนุ่มน้อยไร้ขีดจำกัด

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ตูม ตูม
"เฮ้ยพอๆ เว้ยไอ้เคย์" เสียงของเด้กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น
"อ้าวก็ไหนแกบอกว่าเล่นไม่ต้องยั้งไง" เสียงของเด็กหนุ่มนามว่า
 เคย์พูดขึ้น
"แล้วใครมันจะไปรู้ว่าแกมันจะเล่นแรงขนาดนี้นะ"
"ก็ทุกทีฉันก็เล่นกับแกอย่างนี้อะ" เคย์เถียงอย่างไม่ลดละ

"เออๆ ฉันผิดก็ได้"
"มันต้องงี้ดิ ผู้ใหญ่หัดยอมแพ้เด็กสะบ้าง"
"เออๆ กลับบ้านเหอะวะหิวข้าวชะมัด"
"มันน่าจะพูดได้ตั้งนานแล้วไงคำเนี่ย"

โปก
"โอ๊ย ตบทำไมวะ"
"ก็แกไม่ใช่เหรอที่เล่นปล่อยพลังออกมาขนาดนั้นนะ"
"แล้วมันทำไมอะ"

โปก

"ยังมีหน้ามาถามอีก -- ก็แกเล่นปล่อยมาแบบนั้น ใครมันไปมีเวลามาพูดกับแก"
"อ้าวใครมันจะไปรู้เหล้า"
"มันต้องให้ฉันบอกก่อนหรือไง"
"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"
"แล้วในอนาคตแกทำจะทำอะไรได้วะ -- แค่ควบคุมพลังตัวเองแค่เนี่ยทำไม่ได้"
"เออ แล้วมันจะทำไม"

ปัง
เสียงของประตูกระทบกับฝาผนังดังขึ้น
"อ้าวพี่เวนตืกับ เคย์กลับมาแล้วเหรอ"
"แล้วเห็นว่ากลับมาหรือยังละ" เด้กหนุ่มที่ถามถูกสวนกลับอย่างกวนๆ
"ทำไมวันนี้จึงกลับเช้ากันจังละ"
"หิว"
"อ้ะ จริงสิลืมทำกับข้าวไปเลยอะ"
"ว่าไงนะ" เสียงของเวนต์พูดแย้งขึ้น
"อย่างที่พูดนะแหละครับ ไม่ได้ทำกับข้าว"
"แล้วในครัวมันไม่เหลืออะไรกินเลยเหรอ"
"ไม่เหลือเลนฮะ"
"แล้วทำไมแกไม่รู้จักซื้อมาไ
"ก็วันนี้พี่เซนต์เขาออกไปข้างนอดผมเลยฝากพี่เขาซื้อของนะฮะ"
"แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน"
"ยังไม่กลับ" เฟนต์ยังตอบหน้าตาเฉยๆ