คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : WHAT IF : Intro
Intro
- - - - - - - - - - -
โจยองมินเด็กหนุ่มร่างบางที่มีเรือนผมสีทองสว่างไสวหอบหิ้วตำราเรียนเล่มหนาเต็มอ้อมแขนเดินไปตามโถงทางเดินที่ว่างเปล่าของโรงเรียนพลางกระชับแว่นสายตาที่คอยแต่เลื่อนลงให้เข้าที่ไปด้วยอย่างยากลำบาก เวลานี้เขาควรไปนั่งรออยู่ในรถคันหรูได้แล้วแต่เหตุผลที่เขายังเดินอยู่อย่างนี้เป็นเพราะหมอนั่นคนเดียว
โจกวังมิน . . .
แฝดน้องที่กวนประสาทและหน้ามึนที่สุดในสามโลกของเขา !!! พักหลังมานี้กวังมินชอบไปขลุกอยู่ในชมรมเต้น เหตุผลน่ะหรอ . . . ก็แฟนของหมอนั่นอยู่ชมรมนั้นไงล่ะ !
แล้วมันก็ต้องเดือดร้อนพี่ชายคนนี้ที่ต้องไปตามมันกลับบ้าน แต่นานวันมันกลับทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นแม่มากกว่าพี่ซะงั้นไป -*-
ครืด ~
“กวังมิน ! ฉันมาตามนะ…นาย เอ่อ...ขอโทษ O_O;” ทันทีที่มาถึงชมรมผมก็เลื่อนประตูให้เปิดออกแล้วหลับหูหลับตาพูดโดยไม่ได้ดูก่อนเลยว่าคนข้างในเขากำลังทำอะไรกันอยู่ T_T
“จะยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ ออกไปรอข้างนอกสิ -_-” กวังมินถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์แล้วสะบัดมือไล่ผม ไอ่น้องบ้า ฉันพี่แกนะ TOT
กวังมินเห็นผมยังยืนบื้ออยู่ที่เดิมก็หันมาถลึงตาใส่อีกรอบนั่นทำให้ผมต้องก้มหน้าก้มตาปิดประตูให้อย่างรู้สึกอายแทนสุดๆ พวกนั้นบ้าหรือเปล่า กล้าจูบกันในที่สาธารณะได้ยังไงกัน...หรือผมผิดเองที่ดันไปเห็นเข้า T0T ให้ตายเถอะ ภาพตอนที่กวังมินจูบกับโซอึนแฟนของหมอนั่นมันยังติดตาอยู่เลย >_<
ผมถอดแว่นออกแล้วยกมือขยี้ตาตัวเองแบบโง่ๆเพราะหวังว่ามันจะช่วยลบภาพเมื่อครู่ออกไปได้ ซึ่งมันเกี่ยวกันซะที่ไหนล่ะ -*- ผมใส่แว่นเหมือนเดิมเป็นจังหวะเดียวกับที่กวังมินเปิดประตูออกมาพอดี
“ทำไมต้องให้ฉันมาตามนายกลับบ้านทุกวันด้วยฮะ -*-”
“ใครขอกันล่ะ -_-” กวังมินสะพายเป้ข้างเดียว(ที่แสนจะเบาหวิว)เดินนำออกไป ปล่อยให้ผมแบกหนังสือเป็นบ้าหอบฟางเดินตามหลังเขาต้อยๆ
“น้ำใจน่ะมีมั้ย ? ช่วยถือหนังสือสักเล่มสองเล่มคงไม่ทำให้ข้อมือนายหักหรอกนะ” ปากหนอปาก อยากให้เขาช่วยแท้ๆแต่ผมกลับพูดประชดออกไปสุดชีวิต U_U
“บ่นเป็นอาจุมม่าไปได้ยองมิน หน้าตาก็น่าเกลียดยังพูดจาไม่เข้าหูคนอีก -^-” กวังมินหยุดเดินแล้วหันมาเบ้ปากห้อยๆของมันใส่ผมอย่างกวนอวัยวะเบื้องล่างสุดๆ -*-
“น้อยๆหน่อย เราเป็นแฝดกันนะ -*-”
“ก็แว่นนี่มันทำให้หน้านายตลกชะมัด” ไม่พูดเปล่ากวังมินกลับเอื้อมมาดึงแว่นออกไปอีกต่างหาก เฮ้ ! ผมได้บอกหรือเปล่าว่าสายตาผมน่ะมันสั้นสุดๆ(สาเหตุมาจากการคร่ำเคร่งอ่านแต่หนังสือน่ะ -*-)เอาแว่นไปอย่างนี้ผมก็กลายเป็นคนตาบอดได้เลยล่ะ !!
“เอาแว่นคืนมานะ -*-!”
โครม !!
ผมทิ้งหนังสือทุกเล่มในมือแล้วเริ่มไขว้คว้าเอาแว่นคืนจากกวังมินที่ตอนนี้หัวเราะคิกคักอย่างสะใจที่ได้แกล้งผม ผมอาศัยภาพรางๆในการช่วงชิงแว่นสุดล้ำค่า แต่ดูเหมือนมันจะไม่พอ T^T
เพราะการกะระยะที่ผิดทำให้ผมที่พยายามตะครุบแว่นต้องล้มลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างหมดท่า ฮือๆ ไอ่แฝดนรก T^T แกทำร้ายพี่ชายที่แสนน่ารักอย่างฉันได้ยังไงกัน !
“พอไม่มีแว่นบ้าๆนี่แล้วค่อยดูเป็นคนขึ้นมาหน่อย :)” กวังมินลงมานั่งยองๆตรงหน้าแล้วไล่สายตาสำรวจไปทั่วใบหน้าอันแสนล้ำค่าของผม เฮอะ ! จะมองอะไรนักหนา หน้าฉันมันก็เหมือนหน้านายนั่นล่ะ ! แล้วทำไมต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นด้วย !! สายตาสั้นกะทันหันหรือไง -*-
ผมหันหน้าหนีไปอีกทางอย่างรู้สึกประหม่าแปลกๆแต่สายตาก็ลอบมองไปทางแว่นที่อยู่ในมือของกวังมิน รอคอยจังหวะเหมาะๆที่จะช่วงชิงมันกลับมา -.- แต่มือที่เลื่อนมาจับคางของผมเบาๆกลับเบนความสนใจของผมไปจนหมดสิ้น มือนั้นออกแรงเล็กน้อยให้ผมหันหน้าไปมองเขา
“อะ...อะ..ไร ?” แทบอยากจะกัดลิ้นตายอย่างอับอายเมื่อพบว่าเสียงตัวเองมันสั่นขนาดนี้ ผมประหม่าทำไมกัน -*-!!!!
กวังมินไม่ตอบแต่กลับเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมก่อนจะโฉบลงมาจูบผมอย่างรวดเร็ว เขาบดเบียดริมฝีปากลงมาอย่างร้อนแรงสลับกับอ่อนโยนทำให้ผมที่ตอนแรกนั่งอึ้งตาค้างทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้กลับค่อยๆตอบรับสัมผัสของเขาทีละนิด กวังมินเปลี่ยนมาใช้มือประคองใบหน้าของผมไว้แล้วกดจูบให้มันลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม ส่วนผมก็ได้ทำสิ่งที่ไม่คิดว่าจะกล้าทำได้ไปอีกครั้งนั่นคือ โอบคอกวังมิน =[ ]=! ลิ้นร้อนๆของเขาทำให้สมองของผมเบลอ เหมือนคนขาดสติ ผมเบียดร่างเข้าไปใกล้กับกวังมินมากขึ้นและตอนนั้นเองที่เขาผละออกไปและใส่แว่นคืนให้ผม...
O_O
กวังมินลุกขึ้นเดินไปเก็บหนังสือให้ผมแล้วหอบพวกมันเดินลงบันไดไปทันที
O_O;;
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ~!!!!!! T[ ]T~!!!!!!
นี่ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย ~!!!!!!!!
แล้ว...ทำไม...ทำไม ต้องจูบฉันด้วยฮะกวังมิ้น น นนน น น นน ~ T^T
จูบนั้น...เพื่ออะไรกัน !?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TALKs : มาแล้วกับอินโทร... มันเป็นอย่างไรบ้างคะ ? ㅠ ㅠ
ความคิดเห็น