คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความลับของสายฝน
“ไม่ได้”อัยยายังคงยืนยันคำเดิม
นายออฟเงียบไปพักใหญ่ก่อนที่จะพูดขึ้นมา
“...นอนหลับฝันดีน่ะ...”เกิดอะไรขึ้นก็ไม่ทราบทำได้นายออฟพูดคำนั้นออกไปอย่างไม่รู้ตัว
“มะ...เมื่อกี๊นายพูดว่าอะไรน่ะ”อัยยาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าคำนั้นมาจากปากของนายออฟ
“ปะ...เปล่าฉันไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย”
“แต่ยังไงก็เถอะ...นอนหลับฝันดีน่ะ”อัยยาวางหูจากโทรศัพท์ทันที เพราะคำพูดเมื่อกี๊เธอต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากที่จะพูดออกไป แล้วเธอก็ยิ้มออกมา โดยไม่รู้ว่าอีกคนที่เธอคุยโทรศัพท์ด้วยก็ยิ้มออกมาเช่นเดียวกัน
เช้าวันอาทิตย์
“วันนี้เราจะมาติววิชาอังกฤษ ชดเชยที่เมื่อวานไม่ได้เรียนกันน่ะ”อัยยาเดินเข้ามาหานายออฟซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่โรงเรียนซึ่งเป็นสถานที่นับพบกันติววิชาต่างๆ
“มาถึงก็คุยกันเรื่องเรียนเชียวน่ะ”
“แน่นอน! ฉันไม่อยากเสียชื่อเสียงนี่นา”
“แต่ฉันหิวข้าวนี่นา ไปหาอะไรทานก่อนไม่ได้เหรอ ถ้าฉันอิ่มแล้วฉันจะได้หัวสมองแล่นไง”นายออฟยื่นข้อเสนอให้กับอัยยาได้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล
“ไม่ได้ นายคิดว่าฉันโง่เหรอ ข้างหลังนายมันคืออะไร”เมื่ออัยยาพูดจบเธอก็อ้อมไปข้างหลังที่นายออฟนั่งเพื่อที่จะหยิบกล่องอาหารที่ดูเหมือนเพิ่งทานเสด็จใหม่ๆขึ้นมา
“แล้วนี่อะไร”เธอถามเขาอย่างเอาเรื่อง
“เธอดูไม่ออกเหรอ ก็กล่องอาหารไง”เขาพูดพลางยิ้มทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“งั้นก็แสดงว่านายอิ่มแล้วใช่มั้ย”
“...”
“ใช่มั้ย”เธอถามซ้ำ
“...”
“จะไม่ตอบใช่มั้ย งั้นพวกเราก็เริ่มติวหนังสือต่อได้”อัยยาสรุป
“อ้าว...”
“ไม่ต้องมาอ้าว มาติวต่อได้แล้ว”
วันนั้นพวกเขาอยู่ติวด้วยกันจนกระทั่งถึงเวลากลับบ้าน
“จะให้ฉันไปส่งอีกมั้ย”เขาเริ่มถามเธอก่อน
“ไม่เป็นไร วันนี้ฉันกะว่าจะไปค้างบ้านยัยสายฝนน่ะ”
“งั้นโชคดีนะ”
“บาย”อัยยาโบกมือลาเขาแล้ววิ่งออกไป
บ้านสายฝน
“วันนี้เธอจะค้างบ้านฉันใช่มั้ยอัยยา”สายฝนถามเพื่อน
“อือ...ฉันก็กะว่ายังงั้นแหละ”
“อัยยาฉันมีเรื่องจะบอก”สายฝนพูดกับอัยยาอย่างตื่นเต้น
“มีไร”
“ฉันน่ะ...ฉันน่ะ”
ความคิดเห็น