รักใสใสของนายตัวร้ายกับนันตัวดี

ลำดับตอนที่ #4 : จะไปรอดมั้ยเนี่ย

“ว่าไง”

“แต่ยังไงนายก็ต้องอยู่ติวหนังสือน่ะ”

“ไปเที่ยวซักวันจะเป็นไรไป...หรือว่า…”

“หรือว่าอะไร...”

“หรือว่าเธอไม่กล้า”

“ลบคำพูดของนายออกเดี๋ยวนี้เลยน่ะ”

“จะไปมั้ยล่ะ”

“ก็...ก็ได้ไปที่ไหนล่ะ”

“ไปก็รู้เองล่ะน่า”

                ที่ห้างหรูแห่งหนึ่ง

“เข้ามาเถอะน่า”นายออฟกำลังลากอัยยาเข้าไปในห้าง

“ฉันไม่เข้า...นายจะให้ฉันแต่งตัวอย่างนี้เข้าไปในห้างหรูๆอย่างนี้เหรอ”อัยยาพูดขณะที่นายออฟ มองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าภาพที่เขาเห็นตอนนั้นคือผู้หญิงที่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหมือนใส่อยู่บ้านกับมัดผมลวกๆอยู่ตรงหน้า

“ฉันไม่ทันสังเกตน่ะโทษที”เขาพูดพลางยิ้มเล็กๆ

“ยังจะมายิ้มอีก...กลับไปติวหนังสือให้นายต่อเถอะ”

“ไม่มีทางไหนๆก็มาแล้ว ไปเที่ยวเหอะ”สิ้นเสียงนายออฟอัยยาก็ก้มมองดูเสื้อผ้าของของตนเองอย่างๆไม่มีทางเลือก

“เรื่องเสื้อไม่ต้องเป็นห่วงหรอกฉันมีวิธี”ว่าแล้วเขาก็พาอัยยาเข้าไปในห้างแล้วตรงเข้าไปทางร้านขายเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง

“อ่ะ...เลือกเอา”เมื่อมาถึงเขาก็บอกให้เธอเลือกชุดใส่เอง

“นายออฟ...ฉันไม่มีเงินหรอก...ร้านนี้ท่าทางจะแพงอยู่น่า”อัยยากระซิบกระซาบข้างหูนายออฟ อย่างเบาที่สุดเพราะไม่อยากให้พนักงานในร้านได้ยิน

“เรื่องเงินน่ะฉันจะออกให้ไม่ต้องเป็นห่วง”เขาตอบทำไมวันนี้ใจดีจังแหะทุกครั้งนี่ว่าเอาว่าเอาแต่คนอย่างอัยยาน่ะเหรอจะยอมให้นายนี่ออกเงินให้

“ฉันไม่ยอมให้นายออกเงินให้หรอก”

“ถ้าอย่างนั้นเธอใส่เสื้อยืดกับกางเกงใส่อยู่บ้านเดินเที่ยวงั้นเหรอ”

“...”อัยยาเงียบไปช่วงใหญ่ก่อนจะพูดออกไปว่า

 “งั้นฉันยืมเงินนายซื้อก็แล้วกัน”

“ไม่ให้ยืม...ฉันจะซื้อให้เธอมีปัญหาอะไรมั้ย”

“นี่นาย...”อัยยาขึ้นเสียงแต่พอเธอลองมองไปรอบๆแล้วเธอเห็นทุกคนในที่นั้นมองเธอกับนายออฟเป็นตาเดียวเธอจึงยอมให้นายนั้นซื้อให้เพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจของใครอีก

“ฉันว่าชุดนี้สวยดีน่ะเหมาะกับเธอดี”นายออฟยื่นชุดหนึ่งให้อัยยาดูชุดนั้นเป็นเสื้อแขนกุดมีสีชมพูอ่อนเป็นพื้นหลังตัดกับคอบเสื้อสีขาวที่มีรูปผลเชอร์รี่ห้อยอยู่ด้วยส่วนกระโปรงสั้นถึงเข่ามีสีชมพูอ่อนเป็นพื้นหลังเหมือนกัน

“นายนี่ก็เลือกชุดเก่งเหมือนกันนี่...แต่ฉันไม่กล้าใส่อ่ะ”

“อ้าว...ทำไมละ”