ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทสรุป
แงๆ พี่แกงกับสมายจะกลับมาเปนเหมือนเดิมไหมเนี่ย ... แร้วต๊อปละ ตกลงมันจะจบลงยังไง
................................................................................................................................................................
"พี่ว่า พี่คงต้องเลิกกับสมายนะ พี่ทำให้น้อง 2 คนทะเลาะกัน"
"ไม่นะ พี่แกง ไม่!"
"งั้น ถ้าสมายจะคงรักพี่แกง ก็ไม่เปนไรนะ ฉันจะเป็นคนไป พี่แกง อย่าเลิกกับสมายเรยนะค่ะ หนูเปนกำลังใจให้เสมอ... [พร้อมน้ำตารินนิดๆ]" (จับมือแกงส้มกับสมายมาประสานกัน)
"ไม่! ต๊อป ฉันจะไม่ทิ้งใครทั้งนั้น! เข้าใจไหม ... ฮือๆ" ฟุ้บ! (ล้มลงกับพื้น)
"สมาย สมายเปนไร! น้องต๊อปคับ มาช่วยสมายหน่อยสิ"
�
"อ่อ ค่ะๆ สมายๆ สมาย ใจเยนๆนะ เด๋วฉันจะเรียกครูพาไปส่งโรงพยาบาล"
"..."
..............................................................................................................................
Smile :
สต๊อปวิ่งไปเรียกครูแร้ว ...�ต๊อปไปเรียกเร็วๆเซ่! ฉันจะตายไหมเนี่ย ...
ตอนนี้ฉันยังคงคิดถึงสต๊อปและพี่แกงอยู่นะ ฉันจะตายไม่ได้ ฉันจะตายไม่ได้นะ ฉันคิดในใจเพื่อเปนการให้กำลังใจตัวเอง� จนในที่สุด ครูก็มาช่วยกันอุ้ม พยุง กันไปโรงพยาบาล กันอย่างกระวนกระวาย� ฉันก็ได้แต่คิดในใจว่า ฉันจะตายไม่ได้ๆ
..............................................................................................................................
Kangsom :
ผมแกงส้มคับ ตอนนี้ผมกำลังขวัญเสียมากคับ ผมก็ได้แต่จับมือน้องสมายเอาไว้ ในขณะที่นางพยาบาล บุรุษพยาบาล ได้เข็นเตียงไปตามทางของห้อง ICU ผมคิดในใจเสมอนะคับว่า สมายอย่าเพิ่งเปนอะไรไปนะ พี่รักสมายที่สุดๆ
..............................................................................................................................
Stop :
ฉันสต๊อปเพื่อนคนเดียวของสมาย ตอนนี้ฉันขวัญเสียมาก เพราะว่าตอนนี้ไม่รุว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสมายเพื่อนรักของฉัน� ระหว่างที่พี่นางพยาบาล พี่บุรุษพยาบาล กำลังเข็นเตียง เข้าห้อง ICU ฉันคิดในใจว่า ฉันรักสมายนะ อย่าเปนอะไรไปนะๆ
..............................................................................................................................
ต่อจากนั้น ... สมายก็เข้าไปในห้อง ICU
สต๊อปกับแกงส้ม ต้องรออยู่นอกห้องด้วยความกระวนกระวาย โดยเฉพาะแกงส้ม� เดินวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ จนสต๊อปต้องตะโกน
"พี่แกง! จะเดินวนไปวนมาทำไมเนี่ย หนูเวียนหัว มาช่วยอธิฐานให้สมายดีกว่า ที่จะมาเดินวนไปวนมาเนี่ย มันแก้ปัญหาได้ไหมเล่า !"
"...ค๊าบ! คุนน้องต๊อป จะอธิฐานให้น้องสมายก้อด้ายค๊าบ!"
"แล้วพี่จะเลิกกับสมายเขาจิงๆหรอ ..."
"อื้ม!"
"ไม่นะ ไม่ได้นะพี่แกง"
"ก้อ เพื่อความเปนเพื่อนของน้อง 2 คนไง ^____^"
"แล้วพี่ ... เลิกกับสมาย แล้วจะยังรักสมายอยู่ไหมอะ"
"..."
"พี่แกง อย่าเงียบสิ"
"ก้อ ... จะยังรัก และห่วงเทอเสมอ ... พี่รักสมายมากตั้งแต่วันแรกที่เจอกันหน้าโรงเรียน พี่จะบอกว่า พี่รักสมาย พี่ไม่อยากเลิกกับสมาย !"
"ตกลงพี่ไม่เลิกกับสมายแร้วใช่ไหมค่ะ"
"ใช่น้องต๊อป ... พี่จะไม่เลิกกับสมาย พี่จะเปนแฟนน้องสมายต่อไปคับ !"
"เย้! หนูก็จะไม่โกดสมายแร้วค่า เย้ๆ"
จากนั้นคุณหมอก็เดินออกมาจากห้อง... แกงส้มรีบถามคุณหมอเปนคนแรก
"หมอคับๆ น้องสมายคนรักของผม เปนยังไงบ้างคับ"
"...?..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...........................................................................................................................
พี่แกงของเรา ออกตัวแรงนะเนี่ย .... 555 แต่ว่าสิ่งที่พวกเราเครียดที่สุดคืออาการของสมายนะ
อยากรุก้อติดตามจ้าๆๆๆๆๆ
................................................................................................................................................................
"พี่ว่า พี่คงต้องเลิกกับสมายนะ พี่ทำให้น้อง 2 คนทะเลาะกัน"
"ไม่นะ พี่แกง ไม่!"
"งั้น ถ้าสมายจะคงรักพี่แกง ก็ไม่เปนไรนะ ฉันจะเป็นคนไป พี่แกง อย่าเลิกกับสมายเรยนะค่ะ หนูเปนกำลังใจให้เสมอ... [พร้อมน้ำตารินนิดๆ]" (จับมือแกงส้มกับสมายมาประสานกัน)
"ไม่! ต๊อป ฉันจะไม่ทิ้งใครทั้งนั้น! เข้าใจไหม ... ฮือๆ" ฟุ้บ! (ล้มลงกับพื้น)
"สมาย สมายเปนไร! น้องต๊อปคับ มาช่วยสมายหน่อยสิ"
�
"อ่อ ค่ะๆ สมายๆ สมาย ใจเยนๆนะ เด๋วฉันจะเรียกครูพาไปส่งโรงพยาบาล"
"..."
..............................................................................................................................
Smile :
สต๊อปวิ่งไปเรียกครูแร้ว ...�ต๊อปไปเรียกเร็วๆเซ่! ฉันจะตายไหมเนี่ย ...
ตอนนี้ฉันยังคงคิดถึงสต๊อปและพี่แกงอยู่นะ ฉันจะตายไม่ได้ ฉันจะตายไม่ได้นะ ฉันคิดในใจเพื่อเปนการให้กำลังใจตัวเอง� จนในที่สุด ครูก็มาช่วยกันอุ้ม พยุง กันไปโรงพยาบาล กันอย่างกระวนกระวาย� ฉันก็ได้แต่คิดในใจว่า ฉันจะตายไม่ได้ๆ
..............................................................................................................................
Kangsom :
ผมแกงส้มคับ ตอนนี้ผมกำลังขวัญเสียมากคับ ผมก็ได้แต่จับมือน้องสมายเอาไว้ ในขณะที่นางพยาบาล บุรุษพยาบาล ได้เข็นเตียงไปตามทางของห้อง ICU ผมคิดในใจเสมอนะคับว่า สมายอย่าเพิ่งเปนอะไรไปนะ พี่รักสมายที่สุดๆ
..............................................................................................................................
Stop :
ฉันสต๊อปเพื่อนคนเดียวของสมาย ตอนนี้ฉันขวัญเสียมาก เพราะว่าตอนนี้ไม่รุว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสมายเพื่อนรักของฉัน� ระหว่างที่พี่นางพยาบาล พี่บุรุษพยาบาล กำลังเข็นเตียง เข้าห้อง ICU ฉันคิดในใจว่า ฉันรักสมายนะ อย่าเปนอะไรไปนะๆ
..............................................................................................................................
ต่อจากนั้น ... สมายก็เข้าไปในห้อง ICU
สต๊อปกับแกงส้ม ต้องรออยู่นอกห้องด้วยความกระวนกระวาย โดยเฉพาะแกงส้ม� เดินวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ จนสต๊อปต้องตะโกน
"พี่แกง! จะเดินวนไปวนมาทำไมเนี่ย หนูเวียนหัว มาช่วยอธิฐานให้สมายดีกว่า ที่จะมาเดินวนไปวนมาเนี่ย มันแก้ปัญหาได้ไหมเล่า !"
"...ค๊าบ! คุนน้องต๊อป จะอธิฐานให้น้องสมายก้อด้ายค๊าบ!"
"แล้วพี่จะเลิกกับสมายเขาจิงๆหรอ ..."
"อื้ม!"
"ไม่นะ ไม่ได้นะพี่แกง"
"ก้อ เพื่อความเปนเพื่อนของน้อง 2 คนไง ^____^"
"แล้วพี่ ... เลิกกับสมาย แล้วจะยังรักสมายอยู่ไหมอะ"
"..."
"พี่แกง อย่าเงียบสิ"
"ก้อ ... จะยังรัก และห่วงเทอเสมอ ... พี่รักสมายมากตั้งแต่วันแรกที่เจอกันหน้าโรงเรียน พี่จะบอกว่า พี่รักสมาย พี่ไม่อยากเลิกกับสมาย !"
"ตกลงพี่ไม่เลิกกับสมายแร้วใช่ไหมค่ะ"
"ใช่น้องต๊อป ... พี่จะไม่เลิกกับสมาย พี่จะเปนแฟนน้องสมายต่อไปคับ !"
"เย้! หนูก็จะไม่โกดสมายแร้วค่า เย้ๆ"
จากนั้นคุณหมอก็เดินออกมาจากห้อง... แกงส้มรีบถามคุณหมอเปนคนแรก
"หมอคับๆ น้องสมายคนรักของผม เปนยังไงบ้างคับ"
"...?..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...........................................................................................................................
พี่แกงของเรา ออกตัวแรงนะเนี่ย .... 555 แต่ว่าสิ่งที่พวกเราเครียดที่สุดคืออาการของสมายนะ
อยากรุก้อติดตามจ้าๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น