ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพบเจอครั้งแรกของสองเรา ( เจอปุ๊บเป็นศัตรูเลย )
ชายหาดอันราบเรียบเต็มไปด้วยเม็ดทรายเม็ดเล็กๆเต็มชายหาด เม็ดทรายนี้เป็นสีน้ำตาลอ่อนปนเหลืองดูแล้วสะอาดตา ติดอยู่กับทะเลสีครามที่เคลื่อนพัดเฉี่ยวมาติดกับชายหาด บริเวณนี้มีผู้คนพลุกพล่านหลากหลายหน้าตา หลากหลายเชื้อชาติ ชายหาดแห่งนี้ได้ถูกเรียกชื่อว่า"หัวหิน"
สาวน้อนแสนจะน่ารัก ผมสีบลอนด์สไลด์ยาวพาดบ่า บวกกับหน้าตาที่ออกจะคิคุอาโนเนะ เชะ โดะ (อันนี้เริ่มมั่ว) กำลังนอนอยู่บนผ้าใบใต้ร่ม เธอใส่เสื้อแขนกุดสีขาวยาวถึงเอวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ทำให้เธอดูน่ารักตามวัย ขาเรียวสวยของเธอทำให้หนุ่มๆอดมองกันไม่ได้ (อันนี้เจ้าตัวคิดเอง) เธอคนนั้นก็คือฉันเอง โฮะๆๆๆ ^o^ ฉันชื่อ เท็ดดี้ ฉันเป็นสาวน้อยที่พ่อแม่ภูมิใจเสนอตั้งแต่แรกเกิด ออกจากท้องแม่ ปุ๊บ ฉันก็น่ารักอย่างนี้แหละ ^v^ >>> แต่ก็ไม่แปลก เพราะพ่อฉันเป็นคน เมดอินเจเปน ส่วน แม่ฉันเป็นเมดอินไทยแลนด์ ฉันเลยเป็น เมดอินเจแปน แอน ไทยแลนด์ >o<
วันนี้ฉันมาเที่ยวกับเพื่อนร่วมก๊วนคือยัยลิน ยัยนาว และยัยคีย์
ในขณะที่เพื่อนทั้งสามของฉันกำลังเล่นบอลบ๊อลอย่างสนุกสนาน ฉันก็นั่งหลับตาสบายอยู่คนเดียว ฮะฮ่า ^0^ ปิดเทอมทั้งทีฉันกับเพื่อนๆ ก็ต้องมาเที่ยวอยู่แว้วววววว ~ ~
" จึ๊กๆ " ใครฟะสกิด
" จึ๊กๆๆ "สกิดหาเตี่ยหรือไง
" ยัยเท็ดดี้ฉันสกิดแกเป็นชาติแล้วนะเว้ย -_-** " เสียงยัยคีย์
" โอเคๆ มีอะไร " ฉันหันไปทางเพื่อนทอมของฉัน ถึงแม้ว่าหน้าตามันจะสวยจนหลายคนอยากมองมันนานๆแต่นิสัยดิน่าถีบเสียจริง
" มีเรื่องแล้ว พวกฉันเล่นบอลกันอยู่ดีๆ ก็เห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมุงอะไรบางอย่าง พวกฉันเลยไปดูบ้าง ก็เห็นผู้ชายที่อยู่ในวงล้อมนั้น มันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย" ฉันก็เห็นแกเป็นอย่างนี้ทุกที่แหละ ขนาดหล่อเลิศเพอร์เฟ็กแกก็บอกว่าไม่มีอะไรหน้าสนใจทุกที ฉันหละงงกะแกขนาดหล่อมันยังไม่เลิกเป็นทอมเลย
" อือ แล้วไงต่อ -_- "
" ก็นังลิน นังนาว มันเห็นแล้วอ้าปากค้างน้ำลายไหล ทักมันก็บอกว่าออกไปก่อน เดี๋ยวตามไป แกไปเรียกมันหน่อยดิ -_-^^ "
" เออ" แล้วฉันก็เดินตามมันไป หึๆไอพวกนั้นจะหล่อสักแค่นั้นกัน โอ๊ะ โอ๊ะ ! ลืมใส่แว่นกันแดด ไม่ได้ ไม่ได้ ฉันจะต้องใส่แว่นกันแดด ต้องบดบังความสวยของตัวเองเอาไว้ก่อน โฮะๆ
เมื่อมาถึงที่หมาย โดยฝ่าพวกชะนีกะอีแร้งมากลางวงได้สำเร็จ สายตาอันเฉียบแหลมของฉันก็ไปสบกับ...
OH MY MOTHER ! ! ! ( เล่นของสูงเชียวเรอะยัยเท็ดดี้:ผู้เขียน )
กรี๊ด ! >O< พระเจ้าช่วยกล้วยหอม แตงโมยักษ์ ฟักทองสี่เหลี่ยม อยากจะตีลังกาเหินเวหาไปในนภากับสายลม
They are hand ซัม ๆ ๆ ๆ ( พวกเขาหล่อลาก )
นี่เองที่เป็นสาเหตุว่าทำไมตอนนี้ ยัยลิน กับ ยัยนาว ล้มพับขาอ่อนสลบเหมือดอยู่ที่พื้น และฉันก็กำลังจะล้มพับ
ตามพวกมันไป โดยเฉพาะเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลา ผมสีดำแดงทำให้ดูดีเกินใคร ปากเรียวบางสีชมพูที่หน้าเป็นเจ้าของ หน้าอกฟิตๆที่หน้ากอดจนไม่อยากปล่อย ทำไมมันโดนใจเกินคาดคิด กรี๊ด !
อ๊าย >.,< เมื่อตะกี้เขากระพิบตาให้ฉันอะ...ได้โปรดนายอย่าทำให้ผู้หญิงอย่างฉันหลงรักนายเกินกว่านี้ได้ไหม
โรคหัวใจกำเริบ Love...Love Love Love Love Love ดูซิมันกำเริบ Love...Love Love You เป็นแล้วใจมันอ่อน อ๊อน... อยากจะอ้อนเธอน่าดู ช่วยมาดูแลรักษากันหน่อยเหอะ
ฮึ่ย >.,< ยัยเท็ดดี้แกอย่าพึ่งหลงรักใครง่ายๆ อย่างนี้ซิตั้งสติหน่อย โอเค หายใจเข้า >.< หายใจออก >o<
เฮ้อ ! ค่อยยังชั่วหน่อย ใช่แล้ว ! ฉันเป็นสาวสวยแสนน่ารัก ไม่มีทางจะชอบพวกนั้นหรอก ( กระดากปาก )
" คีย์แกช่วยลากยัย 2 คนนี่ออกไปหน่อยดิ -_- "
" เออ แค่นี้สบายๆ ^_^ "
แล้วเราก็รีบออกจาบริเวณนั้นทันที ถ้าฉันไม่รีบออกก็อาจจะเป็นเหมือนนังสองคนนี้อีกคน แต่เขาล่อลากมากเลย กรี๊ด ไม่เคยมีใครทำให้ฉันหวั่นไหวได้เลยมีแค่นายคนเดียวเลย ไม่อยากคิดภาพเลย มันจะทำให้ฉันละลายแทรกบนกองดิน ดีนะเนี่ยที่ฉันใส่แว่นกันแดดไว้ ไม่งั้นเขาคงรู้ว่าฉันก็หวั่นไหวเช่นคนอื่น ๆ ว่าแต่ว่าเรายังไม่ได้จองที่พักกันเลย โอ้ มาย ก๊อดดดดด ต้องรีบบอกยัยคีย์ว่ายังไม่ได้จองที่พักเลย
"เฮ้ย คีย์เรายังไม่ได้จองห้องพักเลย"
"เออ...ลืมเลยนะเนี่ย เราไปจองกันเถอะ และพวกแกสองคนก็ตื่นจากพวังค์ของแกได้แล้ว -_-++"
"เราตื่นแล้วใช่ไหม...นาว"
"ใช่แว้วลิน"
"งั้นไปจองที่พักกัน เดี่ยวที่พักเต็ม >O<"
พวกเราเดินเลาะตามชายหาดเรื่อย ๆ และเจอรีสอทพอดิพอดี พวกเรางรีบเข้าไปข้างในรีสอทพร้อมกัคนอีกกลุ่มหนึ่ง เราไปที่เคาเตอร์พร้มกันและถามว่า
"พี่คะ ที่นี่มีห้องว่างไหมคะ/พี่คับ ที่นี่มีห้องว่างไหมคับ"ทำไมนายเนี่ยพูดตามฉันฮะ แล้วฉันหันไปพร้อมจะอ้าปากว่า และเขาก็หันมาพอดี และฉันก็ได้รู้ว่าเขาคือผู้ชายคนที่ยัยลินและนาว พึ่งจะละลายไปเมื่อกี้นี่เอง เดี๋ยวขอจับแว่นกันแดดก่อน เฮ้ยมันหายไปไหนเนี่ย แว่นฉาน แว่นกันแดดราคา 2,000 บาทของฉัน
"เออ...ขอโทษนะคะ พอดีทางรีสอทเหลือห้องว่างห้องเดียวเป็นห้องพัก 4 เตียงคะ เออไม่ทราบว่าพวกคุณจะเอาไหมคะ"
"เอาคะ/เอาคับ"และเราก็ส่งสายตา -_-+++ไม่เป็นมิตรให้กัน ถึงหล่อก็เหอะ แต่เรื่องนี่ฉันไม่ทำตัวมาเป็นนางเอกหรอกนะ เขาต้องเป็นสุภาพบุรุษสิต้องให้พวกฉันก่อนแน่นอน ( มั้ง )
"เออ...พี่คับพวกเรานอนด้วยกันได้คับ ^^"มีผู้ชายอีกคนหนึ่งพูดขึ้น
"พวกฉันไปบอกตอนไหนฮะไอเจมส์"
"เอานะ ฉันถูกใจคนในนั้นคนนึง ^^"แล้วเขาก็ส่งยิ้มหวานให้ไอคีย์ เฮ้ยชอบทอมหรือนี่ แป๊บนะคน ๆ นี่หน้าคุ้น ๆ กรี๊ดนี่มันเจมส์นักร้องชื่อดังนี่หน่า โอ้ คนสวยจะเป็นลม
สาวน้อนแสนจะน่ารัก ผมสีบลอนด์สไลด์ยาวพาดบ่า บวกกับหน้าตาที่ออกจะคิคุอาโนเนะ เชะ โดะ (อันนี้เริ่มมั่ว) กำลังนอนอยู่บนผ้าใบใต้ร่ม เธอใส่เสื้อแขนกุดสีขาวยาวถึงเอวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ทำให้เธอดูน่ารักตามวัย ขาเรียวสวยของเธอทำให้หนุ่มๆอดมองกันไม่ได้ (อันนี้เจ้าตัวคิดเอง) เธอคนนั้นก็คือฉันเอง โฮะๆๆๆ ^o^ ฉันชื่อ เท็ดดี้ ฉันเป็นสาวน้อยที่พ่อแม่ภูมิใจเสนอตั้งแต่แรกเกิด ออกจากท้องแม่ ปุ๊บ ฉันก็น่ารักอย่างนี้แหละ ^v^ >>> แต่ก็ไม่แปลก เพราะพ่อฉันเป็นคน เมดอินเจเปน ส่วน แม่ฉันเป็นเมดอินไทยแลนด์ ฉันเลยเป็น เมดอินเจแปน แอน ไทยแลนด์ >o<
วันนี้ฉันมาเที่ยวกับเพื่อนร่วมก๊วนคือยัยลิน ยัยนาว และยัยคีย์
ในขณะที่เพื่อนทั้งสามของฉันกำลังเล่นบอลบ๊อลอย่างสนุกสนาน ฉันก็นั่งหลับตาสบายอยู่คนเดียว ฮะฮ่า ^0^ ปิดเทอมทั้งทีฉันกับเพื่อนๆ ก็ต้องมาเที่ยวอยู่แว้วววววว ~ ~
" จึ๊กๆ " ใครฟะสกิด
" จึ๊กๆๆ "สกิดหาเตี่ยหรือไง
" ยัยเท็ดดี้ฉันสกิดแกเป็นชาติแล้วนะเว้ย -_-** " เสียงยัยคีย์
" โอเคๆ มีอะไร " ฉันหันไปทางเพื่อนทอมของฉัน ถึงแม้ว่าหน้าตามันจะสวยจนหลายคนอยากมองมันนานๆแต่นิสัยดิน่าถีบเสียจริง
" มีเรื่องแล้ว พวกฉันเล่นบอลกันอยู่ดีๆ ก็เห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมุงอะไรบางอย่าง พวกฉันเลยไปดูบ้าง ก็เห็นผู้ชายที่อยู่ในวงล้อมนั้น มันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย" ฉันก็เห็นแกเป็นอย่างนี้ทุกที่แหละ ขนาดหล่อเลิศเพอร์เฟ็กแกก็บอกว่าไม่มีอะไรหน้าสนใจทุกที ฉันหละงงกะแกขนาดหล่อมันยังไม่เลิกเป็นทอมเลย
" อือ แล้วไงต่อ -_- "
" ก็นังลิน นังนาว มันเห็นแล้วอ้าปากค้างน้ำลายไหล ทักมันก็บอกว่าออกไปก่อน เดี๋ยวตามไป แกไปเรียกมันหน่อยดิ -_-^^ "
" เออ" แล้วฉันก็เดินตามมันไป หึๆไอพวกนั้นจะหล่อสักแค่นั้นกัน โอ๊ะ โอ๊ะ ! ลืมใส่แว่นกันแดด ไม่ได้ ไม่ได้ ฉันจะต้องใส่แว่นกันแดด ต้องบดบังความสวยของตัวเองเอาไว้ก่อน โฮะๆ
เมื่อมาถึงที่หมาย โดยฝ่าพวกชะนีกะอีแร้งมากลางวงได้สำเร็จ สายตาอันเฉียบแหลมของฉันก็ไปสบกับ...
OH MY MOTHER ! ! ! ( เล่นของสูงเชียวเรอะยัยเท็ดดี้:ผู้เขียน )
กรี๊ด ! >O< พระเจ้าช่วยกล้วยหอม แตงโมยักษ์ ฟักทองสี่เหลี่ยม อยากจะตีลังกาเหินเวหาไปในนภากับสายลม
They are hand ซัม ๆ ๆ ๆ ( พวกเขาหล่อลาก )
นี่เองที่เป็นสาเหตุว่าทำไมตอนนี้ ยัยลิน กับ ยัยนาว ล้มพับขาอ่อนสลบเหมือดอยู่ที่พื้น และฉันก็กำลังจะล้มพับ
ตามพวกมันไป โดยเฉพาะเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลา ผมสีดำแดงทำให้ดูดีเกินใคร ปากเรียวบางสีชมพูที่หน้าเป็นเจ้าของ หน้าอกฟิตๆที่หน้ากอดจนไม่อยากปล่อย ทำไมมันโดนใจเกินคาดคิด กรี๊ด !
อ๊าย >.,< เมื่อตะกี้เขากระพิบตาให้ฉันอะ...ได้โปรดนายอย่าทำให้ผู้หญิงอย่างฉันหลงรักนายเกินกว่านี้ได้ไหม
โรคหัวใจกำเริบ Love...Love Love Love Love Love ดูซิมันกำเริบ Love...Love Love You เป็นแล้วใจมันอ่อน อ๊อน... อยากจะอ้อนเธอน่าดู ช่วยมาดูแลรักษากันหน่อยเหอะ
ฮึ่ย >.,< ยัยเท็ดดี้แกอย่าพึ่งหลงรักใครง่ายๆ อย่างนี้ซิตั้งสติหน่อย โอเค หายใจเข้า >.< หายใจออก >o<
เฮ้อ ! ค่อยยังชั่วหน่อย ใช่แล้ว ! ฉันเป็นสาวสวยแสนน่ารัก ไม่มีทางจะชอบพวกนั้นหรอก ( กระดากปาก )
" คีย์แกช่วยลากยัย 2 คนนี่ออกไปหน่อยดิ -_- "
" เออ แค่นี้สบายๆ ^_^ "
แล้วเราก็รีบออกจาบริเวณนั้นทันที ถ้าฉันไม่รีบออกก็อาจจะเป็นเหมือนนังสองคนนี้อีกคน แต่เขาล่อลากมากเลย กรี๊ด ไม่เคยมีใครทำให้ฉันหวั่นไหวได้เลยมีแค่นายคนเดียวเลย ไม่อยากคิดภาพเลย มันจะทำให้ฉันละลายแทรกบนกองดิน ดีนะเนี่ยที่ฉันใส่แว่นกันแดดไว้ ไม่งั้นเขาคงรู้ว่าฉันก็หวั่นไหวเช่นคนอื่น ๆ ว่าแต่ว่าเรายังไม่ได้จองที่พักกันเลย โอ้ มาย ก๊อดดดดด ต้องรีบบอกยัยคีย์ว่ายังไม่ได้จองที่พักเลย
"เฮ้ย คีย์เรายังไม่ได้จองห้องพักเลย"
"เออ...ลืมเลยนะเนี่ย เราไปจองกันเถอะ และพวกแกสองคนก็ตื่นจากพวังค์ของแกได้แล้ว -_-++"
"เราตื่นแล้วใช่ไหม...นาว"
"ใช่แว้วลิน"
"งั้นไปจองที่พักกัน เดี่ยวที่พักเต็ม >O<"
พวกเราเดินเลาะตามชายหาดเรื่อย ๆ และเจอรีสอทพอดิพอดี พวกเรางรีบเข้าไปข้างในรีสอทพร้อมกัคนอีกกลุ่มหนึ่ง เราไปที่เคาเตอร์พร้มกันและถามว่า
"พี่คะ ที่นี่มีห้องว่างไหมคะ/พี่คับ ที่นี่มีห้องว่างไหมคับ"ทำไมนายเนี่ยพูดตามฉันฮะ แล้วฉันหันไปพร้อมจะอ้าปากว่า และเขาก็หันมาพอดี และฉันก็ได้รู้ว่าเขาคือผู้ชายคนที่ยัยลินและนาว พึ่งจะละลายไปเมื่อกี้นี่เอง เดี๋ยวขอจับแว่นกันแดดก่อน เฮ้ยมันหายไปไหนเนี่ย แว่นฉาน แว่นกันแดดราคา 2,000 บาทของฉัน
"เออ...ขอโทษนะคะ พอดีทางรีสอทเหลือห้องว่างห้องเดียวเป็นห้องพัก 4 เตียงคะ เออไม่ทราบว่าพวกคุณจะเอาไหมคะ"
"เอาคะ/เอาคับ"และเราก็ส่งสายตา -_-+++ไม่เป็นมิตรให้กัน ถึงหล่อก็เหอะ แต่เรื่องนี่ฉันไม่ทำตัวมาเป็นนางเอกหรอกนะ เขาต้องเป็นสุภาพบุรุษสิต้องให้พวกฉันก่อนแน่นอน ( มั้ง )
"เออ...พี่คับพวกเรานอนด้วยกันได้คับ ^^"มีผู้ชายอีกคนหนึ่งพูดขึ้น
"พวกฉันไปบอกตอนไหนฮะไอเจมส์"
"เอานะ ฉันถูกใจคนในนั้นคนนึง ^^"แล้วเขาก็ส่งยิ้มหวานให้ไอคีย์ เฮ้ยชอบทอมหรือนี่ แป๊บนะคน ๆ นี่หน้าคุ้น ๆ กรี๊ดนี่มันเจมส์นักร้องชื่อดังนี่หน่า โอ้ คนสวยจะเป็นลม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น