Senes เดอะซีรี่ย์

ลำดับตอนที่ #1 : วิบากกรรม

วันนี้ ‘วิริยา’ เดินทางมาที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งเธอแทบไม่เชื่อสายตาคู่นี้ของเธอว่านี้คือบ้านที่เพื่อนสนิทแนะนำว่าเป็นบ้านที่เขารับดูดวงโดยเพื่อนเธอบอกว่าเป็นหมอดูที่แม่นมากที่ดวงชะตาและดูได้อย่างแม่นยำราวกลับตารับดูวันเสาร์-วันอาทิตย์และวันหยุดนักขัตฤกษ์เห็นโดยธรรมดาเธอก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วแต่เมื่อสองสามวันที่ผ่านมาเธอเจอเรื่องไม่ดีทำให้อยากดูขึ้นมาเธอเลยเลือกมาตามที่เพื่อนตอนนี้เธอกำลังพิจารณาสภาพบ้านหลังนี้อย่างละเอียดมันเป็นบ้านธรรมดาหลังหนึ่งในหมู่บ้านจัดสรรไม่แทบไม่ต่างจากบ้านหลังข้างไม่มีป้ายไม่กลิ่นอายหรือสิ่งที่จะบอกว่าที่นี้รับทำนายดวงเลยเธอลองกดกริ่งหน้าบ้านสักพักนึ่งมีผู้หญิงวัยกลางคนเดินออกจากประตูบ้านมายืนอยู่ตรงรั้วหน้าบ้านแล้วพูดถามวิริยาว่า

“สวัสดีค่ะ...ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือค่ะ”

หลังจากสิ้นเสียงของหญิงคนนั้น วิริยามีสีหน้าลังเลก่อนตอบกลับไปว่า

            “เออ...บ้านนี้รับดูดวงชะตาใช่มั้ยค่ะ”

                “ใช่ค่ะบ้านนี้รับดูดวงชะตา...เชิญเข้ามาค่ะ”

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแล้วเลื่อนเปิดประตูรั้วให้เธอ

วิริยาเดินเข้าไปในนั่งที่เก้าอี้หินที่มีโต๊ะกลมหินคั่นกลางระหว่างกับเก้าอี้หินอีกตัวหนึ่งตั้งอยู่ในบริเวณหน้าบ้านซึ่งเป็นที่ให้เธอนั่งรอส่วนผู้หญิงวัยกลางคนก็เดินเขาไปในบ้านถึงแม้จะเป็นประตูกระจกแต่ก็มีม่านบังไว้ทำให้ตอนนี้เธอกำลังโทรหาเพื่อนที่แนะนำให้เธอมาเพื่อถามเกี่ยวกับหน้าตาของหมอดูทั้งสามคน

“คือเป็นเด็กสาวอายุ15ปี

คำตอบที่เธอได้รับทำให้เธอตาโตด้วยความตกใจว่าเธอจะถูกทำนายดวงจากเด็กสาวนี่นะแล้วประตูบ้านก็เปิดออกเผยให้เห็นเด็กสาวเดินออกมาแล้วหันหน้าแล้วยกมือไหว้เธอ วิริยารับไหว้เด็กสาวมามานั่งที่โต๊ะหินฝั่งตรงข้ามกับเธอ วิริยามองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่านี้หรือหมอดูที่แม่นราวกลับตาเห็น แล้วเด็กสาวพูดขึ้นมา

“สวัสดีค่ะ...จะให้เรียกว่าอะไรค่ะ” เด็กสาวพูดออกมาด้วยเสียงหวานๆแล้วด้วยแววตาอันใสซื่อทำให้วิริยาไม่มั่นใจว่าบุคลิกอย่างนี้จะชี้แนะเธอได้ไงแต่เธอก็ตอบคำถามของเด็กสาว

“วิริยาค่ะแล้วหนูล่ะชื่ออะไร”

“‘เยียร์’ ค่ะขอถามอย่างหนึ่งได้ไหมค่ะว่าอดีตแฟนของคุณแต่ละคนทำให้คุณทรมารจนแทบอยากตาย”

วิริยารู้สึกอึ้งพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาของเธอมันมาจากความตกใจที่เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าสามารถรู้เรื่องของได้ยังแม่นยำท้งๆที่เรื่องนี้มีเพียงเท่านั้นที่รู้เธอที่รู้ไม่หน้าเชื่อสีหน้าของเธอก็ไม่น่าจะใช่สีหน้าของเมื่อครู่คือสีหน้าที่เฉยๆออกจะทำหน้าผิดหวังด้วยซ้ำแล้วก็ดูถูกดูแคลนเพราะความเป็นเด็ก

                “คุณดูถูกดิฉันไม่เป็นไร...ดิฉันชินแล้วค่ะและดิฉันรับได้แต่อย่าลบหลู่วิชาและครูดิฉันนะค่ะ”

 

วิริยาแทบอยากจะไหว้สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าอยู่แล้วถ้าเกิดไม่คิดในฉับพันว่าเธอจะไหว้เด็ก

เยียร์พูดกับวิริยาว่า

 “หมั่นทำบุญ ตักบาตรและซื้อโลงศพ ทานเจไปก่อนนะค่ะ เพราะตอนนี้เจ้ากรรมนายเวรที่คุณเคยคิดว่าไปแล้วจริงเขายังอยู่อีกมากแล้วอีกเดือนเขาจะมาทวงคืน”

วิริยากลับบ้านไปทำอย่างที่เยียร์บอกที่วิริยาทำไม่ใช่เพราะกลัว ตื่นตระหนกและงมงายแต่เพราะประโยคสุดท้ายที่เยียร์ว่าเธอเคยคิดว่าเจ้ากรรมนายเวรเคยคิดว่าไปแล้ว เพราะชีวิตเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอดตั้งหลายครั้งตั้ง รถชน จมน้ำ ตกจากบันได

แล้วเหตุการณ์เหล่านี่ก็หายไปพักใหญ่จนเธอคิดว่าเจอมาหนักจนน่าจะชดใช้หมดแล้ว

แต่เพื่อความไม่ประมาณเธอจึงทำอย่างที่แม่หมอที่เธอพึ่งไปพบมาตอนนี้เธอใช้โอกาสช่วงวันหยุดยาวไปวิปัสสนากรรมฐานที่วัดอันเงียบสงบมีพระรูปหนึ่งเดินมาหาเธอในขณะที่เธอกำลังเดินจงกรมพระสงฆ์รูปนั้นเอ๋ยกับเธอว่า

"สีกาอาตมาเป็นสมณะไม่ได้มุสาต่อสีกาแต่อาตมาขอบอกสีกาว่าบุญก็ส่วนบุญกรรมก็ส่วนกรรมต้องชดใช้ให้พวกเขาอีกเยอะ”

และแล้วเธอก็กลับมาบ้านมาสู่โลกแห่งความว่าวุ่นในใจกลับมาทำงานแล้วก็พักอยู่บ้านมันเป็นไปตามปกติจนกระทั่งวันที่3วันเธอกับมาหลังขากทำโอทีทำให้ถึงที่นอนเธอก็หลับสนิทไปเลย

“ ‘แม่ยิ้ม’ มาทางนี้ซิ” ฉันรู้สึกตัวตอนที่ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นฉันรู้สึกว่าฉันอยู่บนบ้านเรือนไทยหลังหนึ่งในเวลาค่ำมืดเธอหันหลังไปเจอเจ้าของเสียงเป็นหญิงใส่ชุดสมัย ร.5อยู่ข้างหลังเธอถึงแม้ผู้หญิงคนนี้หน้าสวยแต่ก็รู้สึกหน้าดูน่ากลัว

“มีอันใดเรียกใช้อิฉันหรือเจ้าค่ะคุณหญิงใหญ่”

ฉันพูดขึ้นด้วยภาษาโบราณคุมตัวเองไม่ได้แล้วภาพต่อมาที่ฉันเห็นคือภาพผู้หญิงที่คงเป็นคุณหญิงเ

กับหญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่ผ้าแพรหน้าตาสวยเดินกันมาในป่าที่มีหลุมอยู่แล้วก็เห็นคุณหญิงคนนั้นก็ใช้ท่อนไม้ฟาดท้ายทอยผู้หญิงอีกคนหนึ่งฉันรู้สึกเป็นที่ท้ายทอยแล้วก็ลากผู้หญิงคนนั้นลงหลุมแล้วก็กลบดินฝังทั้งเป็น

กรี๊ด! เธอรู้ว่าเหมือนตัวเองถูกฝังทั้งเป็นแล้วกำลังหาทางรอดชีวิตอย่างทรมานจนลมหายใจสุดท้ายของฉันสิ้นสุด

แล้วภาพก็ปรากฏเป็นผู้หญิงโรคจิตคนนั้นยืนอยู่ด้านส่วนฉันกำลังปืนขึ้นจากปากหลุมแต่ผู้หญิงคนนั้นก็เอาจอบมาฟาดหน้าฉันเจ็บเหลือเกินแต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอกฉันปีนขึ้นไปก็โดนจอบฟาดหน้าอีกจนสลบแล้วก็หายใจไม่ออกแล้วฉันก็ต้องเป็นอยากนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าจนภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นคือตัวธอเองที่ฝังเธอทั้งเป็น

“กรี๊ด! หยุดซะที พอแล้ว”

วิริยาตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายพร้อมกับน้ำตาแล้วรอยช้ำปริศนาที่เจ็บไปทั้งตัว!ฉันโทรหาเพื่อนให้เพื่อนไปส่งโรงพยาบาลพักอยู่5วันเต็มโดยหมอสันนิฐานว่าฉันอาจจะละเมอตกบันไดแต่ใจฉันไม่เชื่อแต่ถ้าบอกหมอไปเธอคงต้องไปพักหลังคาแดงต่อพอวันหยุดสุดสัปดาห์วิริยาก็นิมนต์พระมาตักบาตรผ่านไปแล้วสี่รูปพอมาถึงรูปที่5กำลังจะใส่อาหารลงไปในบาตรอยู่ดีๆก็มีตุ๊กแกตกมาตายในบาตรพระรูปนั้นคือรูปที่ทักเธอ

พระรูปนั้นมองขึ้นไปดูเห็นบนต้นไม้เห็นผู้หญิงห่มสไบนั่งสางผมและมองวิริยาด้วยความแค้น