incidentally love ไม่ตั้งใจรัก ไม่ตั้งใจคิด

ลำดับตอนที่ #1 : [ไท:เค้ก]

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!! ‘พี่แทนนนน  พี่ไทททท ‘ เสียงกรี๊ดของสาวเล็กสาวใหญ่หน้ามหาลัยดังแบบนี้ทุกๆเช้าจนเจ้าของชื่อเองเริ่มชินซะแล้วซิ 555 ถ้าวันไหนไม่ได้ยินคงจะกินข้าวเที่ยงไม่ค่อยอร่อยเลยแหละ (แหมก็ว่าไปโน่น= =’) ชายร่างสูงโปร่งใบหน้าคมบวกกับผิวที่ขาวจั๊ว คิวที่ได้รูป ปากเป็นกระจับดูชวนสัมผัสแล้วนั้น ทำให้ชายหนุ่มสองคนนี้ดูดีไม่น้อยเลยทีเดียว “หล่อนี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะไอไท”  แทนหันไปแซวน้องชายเล่น เพราะสังเกตเห็นหน้าน้งชายที่แดงระเรื่อดูน่าหยิก>,,,<  “โถ่พี่แทนคนเยอะแยะอายว่ะ” “งั้นมึงก็อย่าหน้าเหมือนพี่ซิไอไทสาวจะได้ไม่กรี๊ดดด 5555 ”  “ 555 เออ ไอพี่คนหล่อ “ สองพี่น้องยืนพูดคุยล้อเล่นกันอย่างสนุกสนานโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนได้ยินบทสนทนาชวนอวกนี้อยู่ 5555 หญิงสาวร่างบางใบหน้ากลมตาโตแลดูน่ารักยังกับตุ๊กตา นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนใกล้สองพี่น้องได้ยินบทสนทนาก็นั่งส่ายหน้ากับความหลงตัวเองของพวกเขา (ก็แหมเขาหล่อจริงๆนี่น่า)”จะอ้วก!”สาวร่างบางพูดขึ้นมาลอยๆ ไทได้ยินก็สวนกลับไปทันที “อ้าวยัยเตี้ยพูดงี้ก็สวยดิครับ= =’”ด้วยความปากสุนัขของเขาซ้ำยังทำหน้าตายัวประสาทอีกสาวร่างบางกำลังอ้าปากจะตอกกลับผู้ชายกวนประสาทตรงหน้าแต่ดันมีเสียงระฆังช่วยชีวิตผู้ชายปากปีจอนี่ซะก่อน”พี่เค้กก !!!!แย่แล้วพี่รีบไปที่ชมรมเชียร์ด่วนเลยพี่ แฮกๆ”สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ่มหอบแฮกๆ จากการวิ่งมาบอกข่าวรุ่นพี่” = =’ฮึ้ยยยย ฝากไว้ก่อนนะนายหมาเน่า!”เค้กสถบออกมาอย่าเสียอารม “แล้วอย่าลืมมาเอาคืนละยัยเตี้ย”ไทยังไม่เลิกทำหน้าตากวนประสาทส่งท้ายให้เค้ก 555 (เห้ยแทนหาย)แทนนิ่งไปราวกับตกอยู่ในภวังแววตาเขาเป็นประกายสีหน้าเหมือนเด็กเห็นของเล่นที่อยากได้”เค้กหรอ ?”เขาพูดออกมาเบาๆพร้อมคลี่ยิ้มบางๆมุมปากแบบที่สาวๆโหวตให้ว่าเป็นยิ้มที่บาดใจ 5555 “หาว่าไงนะพี่”ไทถามพี่ชายอีกครั้งเพราะได้ยินไม่ค่อยถนัด”ไม่มีไรหรอก แล้วนี่มึงรู้จักเขาหรอที่ได้ไปว่าเค้าเนี่ย””ไม่หรอกพี่เพิ่งรู้เมื่อกี้เลยว่าชื่อเค้ก น่ากินชะมัด 555” “หม้อเร็วเลยนะมึง 5555” ทั้งสองคนยังไม่ละสายตาจากแผ่นหลังเล็กที่วิ่งไปไกลๆ

 “ไอเตอร์ๆ !!!” แทนตะโกนเรียกเพื่อนซี้ที่ดินผ่านมา “เออว่าไงมึงไอแทน” คอปเตอร์ที่กำลังวิ่งหน้าตั้งก็เบรกอย่างกะทันหันแทบหน้าคว่ำ “วันนี้มึงเข้าชมรมป่ะ”  “เดี๋ยวกูดูไอเดย์ก่อนว่ามันว่าไง แล้วมึงอ่ะ?”  “เข้าแหละมึงกูจะลองไปจูนกีต้ากูใหม่ดูเผื่อจะได้ไม่ต้องไปซ่อมที่ร้านอีกแม่งง เหนื่อย” “เออๆ แล้วมึงอ่ะไทจะเข้าไปซ้อมป่ะ เบสมึงก็เพี้ยนๆอยู่นิ” คอปเตอร์หันไปถามไทที่ยืนเงียบฟังการสนทนาของเขากับแทนอยู่นาน .”เออไปดิว่าจะเข้าไปดูหน่อย” ชมรมดนตรีของพวกเขามีสมาชิกก็หลายคน ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง แบ่งกันเล่นเป็นวง มีประธานชมรมคือ ดีเดย์  คอปเตอร์เป็นมือกลอง แทนเล่นกีต้า ส่วนไทเป็นมือเบสวงของถือเป็นมือหนึ่งของมหาลัยเลยทีเดียวเพราะมีประวัติมายาวนานแต่เอาจริงๆพวกสมาชิกไม่ค่อยเข้ามาซ้อมกันหรอก55555

(ในห้องซ้อม)

สรุปวันนี้มีแค่แทนกับไทในห้องซ้อมดนตรีท้ายก็ไม่มีใครมาซ้อมจริงๆด้วย “กูว่าแล้วไอพวกห่าเอ้ยย เรื่องโดดซ้อมแม่งยกให้ให้พวกมันเป็นที่หนึ่งจริงๆ” แทนบ่นมาตามประสา ไทอมยิ้มแล้วส่ายหน้ากับอาการขี้บ่นของพี่ชายเขามองดูพี่ชายที่วุ่นอยู่กับการพยายามจูนสายกีต้าของตัวเองแล้วก็นึกเรื่องสำคัญที่จะคุยกับพี่ชายได้แต่ก็ยังลังเลที่จะบอกก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรนั้นก็มีเสียงฝีเท้าหนักๆแทรกเข้ามาก่อน ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “ขอโทษนะค่ะ พี่คอปเตอร์อยู่ป่าวค่ะ ?”เสียงเล็กๆใสๆ แทนได้ยินก็จำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของเจ้าของร่างบางนั่นเองไทเองก็เหมือนกันจำได้ทันที “โอ้ยยยเดินทีตึกแทบร้าวอ่ะเตี้ย 55555 “ ไทพูดแกล้งไปตามประสาแต่ทำเอาผู้ฟังเส้นเลือดในร่างกายสูบฉีดเร็วพอตัวเลยทีเดียว “ไอหมาเน่า ฉันจะเดินหนักเดินเบาแล้วมันส่วนไหนของนายไม่ทราบ !!”  ไทยังทำหน้าระรื่นราวกับได้รับคำชมเขาเองรู้สึกมีความสุขที่ได้แกล้งเค้กเห็นเค้กไม่พอใจ ก็ยิ่งได้ใจ”เอ้าน้องเค้กมาเอากลองหรอคับ ?” เสียงคอปเตอร์ดังแทรกสงครามประสาทของทั้งสองคน”ค่ะพี่มาเอากลอง หมาเฝ้าห้องดนตรีพี่นี่เห่าเก่งไม่ใช่เล่นนะค่ะ 555” เค้กไม่วายหันกลับไปแลบลิ้นใส่ไท ไทเองชักฉุนขึ้นมานิดนึงแล้วละ(555ช่วยไม่ได้แกล้งเขาทำไมละย่ะ >o<)”5555 หมาห้องดนตรีพี่อ่ะเห่าแต่ไม่กัดหรอกเค้ก เอ้ไอไทกูวานช่วยน้องเค้าขนกลองไปไว้ห้องเชียร์ทีดิ” แทนเห็นโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับสาวร่างบางเจ้าของเสียงใสที่เขาจำได้ดีเลยเสนอตัวเองช่วย “เห้ยๆ เดี๋ยวกูไปเองก็ได้ไอไทมันได้จัดการเบสมัน กูเห็นแม่งยังไม่ได้ทำไรเลย” “เห้ยๆไม่ต้องมึงอ่ะอยู่นี่เลยกูมีเรื่องจะคุยด้วย” แทนพยายามส่งซิกทางสายตาให้คอปเตอร์แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยเข้าใจ เค้กที่ฟังอยู่นานพูดขัดขึ้นมาบ้าง “พี่เค้กยกเองก็ได้ค่ะรบกวนยืมแล้วยังต้องให้พี่ลำบากอีก””ไม่เป็นไรหรอกเค้กกันเองๆใช้ได้ ช่วยทำไอไท” คอปเตอร์หันไปสั่งไทแล้วก็ลากแทนเข้าไปคุยในห้อง ไทแสดงสีหน้าร้ายกาจออกมาในหัวเขาตอนนี้กำลังพยายามคิดแกล้งเค้กอยู่ต้องได้แกล้งอะไรซักอย่าง”มองหน้าทำไมไอหมาเน่า” เค้กสังเกตเห็นสีหน้าร้ายกาจของไทเริ่มเป็นกังวลที่จะให้ขาช่วย “พูดดีๆไม่ได้รึไงยัยเตี้ย มาๆช่วยกันยกๆไปจะได้เสร็จๆ”ไททำเป็นบ่นอิดออด กลบสายตาชั่วร้ายของเขา “จะให้พูดดีๆ ? เลิกเรียกฉันว่าเตี้ยฉันไม่เตี้ยนะโว้ย “ “ตัวเท่าไหล่เตี้ยมั้ยละ “”ถ้าฉันเตี้ยจะได้เป็นมั้ยเนี่ยไอประธานชมรมเชียร์เนี่ย “”ก็เขาไม่มีใครไงเลยให้เธอมาเป็นยืนเป็นหัวหลักหัวต่อไง””นายนี่มันหมามาเกิดชัดๆ””ทำไมครับผมหล่อละซินั่นพูดไม่ออกเลย “”โถ่โว้ยยยย ฉันไม่น่าให้นายมาช่วยเลย””จะเก็บปะละเดี๋ยวยกกลับไปแล้วให้ยกกลับมาเองตัวเท่าลูกแมวทำเก่ง””แล้วไงย่ะดีกว่าลูกหมาแบบนายแล้วกันอ่ะ “ ”ไอเตี้ย””ไอหมาเน่า”  ”ไอเตี้ย””ไอหมาเน่า”  ”ไอเตี้ย””ไอหมาเน่า” ทั้งคนเดินเถียงกันไปตลอดทางจนถึงห้องเก็บของชมรมเชียร์ “พอได้ละฉันเหนื่อย” เค้กขอหยุดสงครามก่อนจะเป็นบ้าไปซะก่อน “ห้องมันแคบนะระวังหน่อย” “คร้าบบบบคุณผู้หญิงผมจะระวังคับ “ ไทพูดไปก็ทำท่าทางยียวนกวนประสาทไป เมื่อทั้งสองยกกลองเข้าไปให้ห้องเก็บของแคบๆแล้วก็ไม่รู้ลมอะไรพัดมาวูบใหญ่ทำให้ประตูปิดกระแทกกับวงกบอย่างแรง ปังงงงงงงงงงง  “โห้ย ลมแรงนะเนี่ย “เค้กบ่นอุบอิบแล้ก็เดินไปเพื่อเปิดประตูออกจากห้อง แต่มันดันเปิดไม่อก TT แย่แล้วละ ให้ตายซิให้เขามาติดอยู่ด้วยกันในห้องแคบๆนี่อ่านะ ??? จะบ้าตายแค่ยืนศอกยังชนกันเลยแล้วจะทำไงละคราวนี้เค้กเริ่มร้องโว้ยวายดิ่นๆจะเปิดประตูแต่ในใจไทกลับคิดอีกอย่างเขากลับรู้สึกขอบคุณสวรรค์ที่สร้างสถานการณ์ให้เขาได้ใกล้ชิดกับเธอ "อยู่นิ่งๆน่าโทรศัพท์ละ ?” “เออใช่ๆนายฉลาดเดี๋ยวแปป” เค้กวุ่นกับการหาโทรศัพท์ในกระเป๋าเป้ ในใจไทกลับลุ้นให้มันไม่มีเพราะเขาเองไม่ได้ถือมาไทอยากให้เวลาแบบนี้นานซักพัก ไทใจเต้นแรงผิดปกติก็ในเมื่อเค้กยืนศอกชนศอกใกล้ๆเขาแค่นี้เอง “ฉันไม่ได้เอามา TT แย่แล้วนายของนายละ “ ไทโล่งใจทันทีที่ได้ยินคำตอบ “ ฉันก็ไม่ได้เอามาอยู่ที่ชมรมอ่ะ “ เค้กเริ่มกลัวแสดงสีหน้ากังวลอย่าเห็นได้ชัด ในห้องก็ร้อนเหลือเกิน เม็ดเหงือเริ่มผุดขึ้นบรเวณหน้าผากของเค้กเล็กน้อย ไทก็เริ่มเมื่อยกับท่ายืนตรงของเขาแล้วละ เลยยกแขนไปท้าวผิงกับกำแพง “นี่นายจะทำอะไร !” เค้กตกใจเมื่อไททำแบบนั้น “อยู่เฉยๆน่าฉันเมื่อย ถึงอากาศจะร้อนฉันก็ไม่หน้ามืดปล้ำเธอแล้วกัน อยู่นิ่งๆเดี๋ยวพี่แทนเห็นเราหายมานานก็มาตามเองแหละ “  ตอนนี้ตัวเค้กแนบอยู่ที่ลำตัวของแทนศรีษะอยู่ตรงวงแขนกว้างที่ดูแมนมากๆ >///< ไทหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัดก็ในเมื่อตัวแนบกับแบบนี้ทำเอาเขาเขิลพูดไม่ออกเลยทีเดียวซ้ำยังใจที่เต้นดังตึกตักๆๆๆ เค้กเองก็หน้าแดง >///< ไม่น้อย ก็เล่นชิดตัวผู้ชายที่สาวๆในมหาลัยยกให้เป็นระดับทอปคลาสใครจะไปนึกว่าจะได้มาอยู่ชิดใกล้แบบนี้ เค้กได้ยินเสียงใจตัวเองเต้นดังตึกตักๆ >///< แต่หากตั้งใจฟังดูดีๆกลับไม่ใช่เสยงหัวใจของตัวเอง กลับเป็นของไทที่เต้นดังแทบทะลุออกมา จะไม่ได้ยินได้ไงละ ก็หูเค้กแนบอยู่ที่แผงอกกว้างของไท >/////< เค้กไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาอีกเลย คราวนี้ต่างคนก็ต่างไม่กล้าพูดอะไรออกมา ไทภาวนาในเวลานี้เดินไปช้าๆเขารู้ดีที่อยู่แบบนี้รู้แปลกอย่างบอกไม่ถูก( อย่าบอกนะว่าเราจะชอบยัยเตี้ยนี่>,,,<) ไทคิดในใจหน้าก็แดงออกมาข้างนอก

แล้วจะมีใครมาช่วยสองคนนี้มั้ยเนี่ย