คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Spoiler#8] Melts in your mouth, not in your hand - by ตัวตลกปริศนา
คุณเคยได้ยินเรื่องเล่าไหม
ที่เขาว่ากันว่า.. เมื่อผู้ชายเห็นพระจันทร์เต็มดวงแล้วจะแปลงร่าง
กลายเป็นหมาป่าที่น่ากลัวมากๆ
ลูกปัดฉ่ำวาวเขม้นมองรูปต่างๆในหนังสือเล่มหนาอย่างตั้งอกตั้งใจ ดูเหมือนว่าระดับแอลกอฮอล์ที่สูงขึ้นจนพวงแก้มขาวแดงก่ำจะทำให้มาร์คลืมความหงุดหงิดที่แบกมาตั้งแต่ย่างเท้าเข้าคลับไปเสียแล้ว
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?” น้ำเสียงนุ่มๆที่ดังขึ้นทำให้คนที่คนเมาเงยหน้าขึ้นมอง
“เห...” มาร์คกระพริบตาปริบๆอย่างงุนงง ก็เขามีคนแนะนำอยู่แล้วนี่ แล้วตาคนนี้มาจากไหนกัน.. ดูท่าทางแล้วยังเด็กๆอยู่ด้วย ไม่น่าจะเป็นพนักงานได้นะ!
นัยน์ตากลมหันไปมองพนักงานที่ดูแลตัวเองอยู่ก่อนแล้ว แต่กลับไม่พบใคร เบื้องหน้าจึงเหลือเพียงแค่ร่างสูงที่สวมเชิ้ตสีดำสนิทกับสกินนี่สีเข้มเข้ารูป มาร์คขมวดคิ้วน้อยๆอย่างสงสัยแต่พอเงยสบใบหน้าหล่อเหลากับรอยยิ้มอบอุ่นที่ดูน่าไว้ใจจึงพยักหน้าหงึกหงักให้พร้อมกับยิ้มหวานจนเห็นเขี้ยว
“ไม่รู้..จะเลือกใครดี” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยพลางปิดหนังสือดังฉับก่อนจะดันไปให้คนมาใหม่ถือ
“ให้ผมช่วยนะครับ”
มาร์คกระพริบตา มองใบหน้าที่ดูดีจนเรียกได้ว่าหล่อมากนั้นซ้ำอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก เขาเหนื่อยเกินกว่าจะมายืนเปิดหาว่าจะเลือกใครดี เพราะแต่ละคนก็ดูเหมือนๆกันไปหมด อีกอย่างมันก็แค่นวด จะเลือกใครก็คงไม่มีอะไรแตกต่าง
ร่างสูงหันไปคุยกับพนักงานที่ยืนประจำเคาน์เตอร์สองสามคำก่อนที่มือหนาจะวางหนังสือเล่มหนานั้นลงบนเคาน์เตอร์ นัยน์ตาเรียวที่ดูใสซื่อราวกับสุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์หันกลับมา- มาร์คขมวดคิ้วนึกอยากยื่นมือไปขยี้กลุ่มผมสีเข้มนั่นดูสักครั้ง แต่ยังไม่ทันที่จะได้บอกความต้องการของตัวเอง อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นมาก่อน
“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้..ให้ผมดูแลคุณนะครับ”
คนเมากระพริบตาปริบๆ ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าคนตรงหน้าดูดีจนน่าอิจฉา ไม่มีอะไรที่ทำให้เขาต้องเอ่ยปฏิเสธเลย แถมยังตัวใหญ่ด้วยน่าจะแรงเยอะ เขาคงสบายน่าดูถ้าอีกฝ่ายมานวดให้ คิดได้เท่านั้นจึงพยักหน้าหงึกหงักตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มจนตาปิดกลับไปบ้าง
“อ่อนโยนกับฉันด้วยนะ!”
ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ ถ้าทำแรงเกินไปละก็..ตัวเขาคงหักเป็นสองท่อนแหงๆ- คนเมาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับหันมองซ้ายขวาอย่างสนอกสนใจ จึงไม่ทันเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากเจ้าลูกหมาตัวโตตรงหน้า ซึ่งพอมาร์คหันกลับมาอีกทีรอยยิ้มใสซื่อก็วาดทับใบหน้าหล่อเหลาอย่างรู้งาน นัยน์ตาเรียวของเด็กหนุ่มหันไปมองพนักงานสาวอีกคนที่ยืนรออยู่แล้วก่อนจะพยักพเยิดให้เธอเดินมาหา
“เดี๋ยวเธอจะช่วยพาคุณไปรอผมที่ห้องนะครับ”
มาร์คครางรับรู้ ก่อนจะหรี่ตามองพนักงานสาวในชุดกระโปรงเรียบร้อยที่เดินมา ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าที่เหมือนเธอจะค้อมตัวลงเล็กน้อยเมื่อเดินผ่านเด็กตัวสูงตอนเดินผ่านด้วย แต่ก็ไม่ติดใจอะไร เพราะตอนนี้มาร์คนึกอยากได้ที่นอนนุ่มๆกับกลิ่นหอมๆของน้ำมันใจจะขาดอยู่แล้ว
“อย่าให้คอยนานนักละ” มาร์คหันไปพูดอู้อี้ใส่คนที่ต้องคอยดูแลตัวเองคืนนี้ ก่อนจะเดินเซๆตามพนักงานไปทางลิฟต์ที่อยู่อีกฟากโดยไม่หันกลับมาข้างหลัง
เขาจึงพลาดที่จะเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากเด็กตัวโตที่ยืนมองจนลับสายตา..อีกครั้ง
— โปรดติดตามต่อในเล่ม —
ความคิดเห็น