คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Spoiler#4] รักคุณเท่าฟ้า - by chuchompoo
“ถ้าหนาวก็มาใกล้ๆ”
เสียงที่เริ่มแตกหนุ่มถูกเปล่งออกไปแม้สายตาจะยังมองตรงไปที่ถนน ทำเป็นไม่สนใจรอยยิ้มกว้างจนตาปิดและร่างกลมๆ ที่เขยิบมาเบียดตัวเข้าใกล้เขาจนแทบสิง มือเรียววางปุลงบนบ่าเล็ก ในขณะที่อีกมือก็ส่งอาหารมื้อแรกของวันเข้าปากคำโต
“พี่มองไปที่ตึกนั้นตลอดเลย จะไปที่นั่นเหรอ?” เด็กน้อยพยายามชวนคุยหลังจากปล่อยให้ความเงียบโรยตัวอยู่รอบๆ มาเป็นเวลานาน “ผมก็จะไปที่ตึกนั้นเหมือนกัน”
มาร์คเลิกคิ้วสงสัย พยายามกะอายุของเด็กข้างๆ ด้วยสายตาอีกครั้ง แต่ดูยังไงก็ไม่เกินสิบขวบแน่ๆ และบริษัทของเขาคงไม่คิดที่จะเอาเด็กตัวแค่นี้มาฝึก
“พ่อแม่ทำงานที่นั่นเหรอ?”
“ฮื่อ! พ่อผมทำงานที่นั่น”
เด็กน้อยตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใสขัดกับสภาพอากาศ รอยยิ้มดีใจระคนตื่นเต้นจากการที่พี่ชายตัวสูงข้างๆ ยอมคุยด้วยนั่นพยายามปิดยังไงก็ปิดไม่มิด (หรือบางทีเด็กนี่ไม่คิดจะปิดอยู่แล้วมากกว่า)
หลังจากนั้นเลยกลายเป็นว่ามาร์คถูกชวนคุยไปอีกหลายเรื่อง และคราวนี้ถ้าหากไม่ตอบก็จะโดนเด็กอ้วนดึงชายเสื้อ ทำหน้าเหมือนจะงอแงใส่จนมาร์คใจอ่อน
มันต้องเป็นเพราะคิดถึงบ้านแน่ๆ... มาร์คถึงยอมเสียสละเวลากินข้าวมายืนคุยกับเด็กตัวกะเปี๊ยกที่ทำให้นึกถึงน้องชายแบบนี้
“ฝนเริ่มซาแล้วนะ...” เด็กหนุ่มพูดขัดเสียงเล็กๆ ที่กำลังเล่าถึงลูกหมาที่บ้าน มือเรียวลองยื่นออกไปนอกชายคาที่หลบอยู่เพื่อเป็นการทดสอบ “รีบไปกันเถอะ”
มาร์คย่อตัวลงให้ความสูงเสมอกับเด็กชาย สะบัดถุงพลาสติกที่ใส่ห่อแซนด์วิชมาในตอนแรกนิดหน่อยก่อนจะสวมมันลงไปบนหัวกลมๆ ตรงหน้า ยื่นมือให้อีกฝ่ายจับเอาไว้แล้วค่อยออกเดินข้ามถนนฝ่าสายฝนปรอยๆ กลับไปยังบริษัท
ตอนนั้นมาร์คไม่ทันได้นึกสงสัย ว่าไอ้ความหงุดหงิดใจที่มีก่อนหน้านี้มันหายไปตั้งแต่เมื่อไร
— โปรดติดตามต่อในเล่ม —
ความคิดเห็น