คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Spoiler#1] It starts with you - by gyeomtokki
Yugyeom
เสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้นลามิเนตดังขึ้นเป็นจังหวะประสานกับเสียงลูกบอลสีส้มกระทบพื้นอย่างสม่ำเสมอด้วยฝีมือแจ๊คสัน หวัง เขาเห็นสายตาของพอยท์การ์ดร่างเล็กที่กวาดหาเพื่อนร่วมทีม
แน่นอน เขาเดาไม่ผิดหรอก คนที่แจ๊คสันจะส่งให้น่ะ
“เจบีโว้ย...”
ตบลูกบาสเกตบอลในมือเสียงดังก่อนจะส่งออกไป
ฟึ่บ!!!
ทว่าก่อนที่ลูกบอลสีส้มจะไปถึงมือแจบอมตามที่ต้องการ ยูคยอมก็เทคตัวขึ้นสูง พยายามที่จะสตีลลูก และเขาไม่ทันสังเกตเลยว่ามีร่างเล็กๆของใครอีกคนกำลังกระโดดขึ้นอยู่ใต้ช่วงแขนของเขาและ
ปึก!!
ร่างต่างขนาดกันปะทะกันกลางอากาศก่อนที่ร่างสูงกว่าจะร่วงลงไปทั้งลูกบาสที่คว้าไว้ข้างตัว
“เฮ้ย”
เขาได้ยินเสียงตกใจ
“โอ๊ยย”
และเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของตัวเอง
ลำตัวซีกขวาของเขากระแทกกับพื้นลามิเนตนั่นเต็มๆ แถมด้วยแรงส่งจากร่างเล็กๆที่ล้มมาทับนั่นอีก เจ็บจนน้ำตาลูกผู้ชายถึงกับไหลออกมาเลยทีเดียว
“มาร์ค...แขนกู”
Mark
อิมแจบอมเดินออกมาจากห้องตรวจ ตามด้วยคิมยูคยอมที่ผ้าคล้องแขนสีดำตัดกับผิวขาวๆและชุดบาสฯสีแดงของเจ้าตัวอย่างชัดเจน มาร์คก้มหน้าน้อยๆอย่างรู้สึกผิด
"เอ้อ แล้วงานมึงอะ ต้องใช้มือขวาด้วยไม่ใช่เหรอวะ แล้วทำไงอะ"
แจ๊คสันโพล่งขึ้นมา
ไอ้ยูคยอมมันทำงานอะไรวะ
ทำไมต้องใช้มือขวา
มือปืนหรอ
"เออ"
คำที่ยูคยอมเอ่ยออกมา ทำให้มาร์คถึงกับสะดุ้ง
ตกลงมึงเป็น...
"แล้วจะดราฟงานยังไงวะ แต่ช่างเถอะมึง แขนกูเป็นอย่างนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว พรุ่งนี้คงเข้าไปลางาน"
ยูคยอมว่างพลางชูใบรับรองแพทย์ขึ้นมา
"ไม่เป็นไรหรอกน่า" แรงตบเบาๆปะทะที่ไหล่ขวา เงยหน้าพบคนเจ็บที่ใช้มือซ้ายแตะบ่าของเขาไว้
มาร์คถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยก็รู้สึกผิดน้อยล----
"เฮ้ย จะไม่เป็นไรได้ไง" มือของแจบอมเอื้อมไปแตะที่เฝือกของยูคยอม "กูเคยแขนหัก โคตรทรมานเลยมึง บางทีก็คันเฝือก จะหยิบจับอะไรก็ลำบาก"
ก่อนที่เจบี มันจะทำให้ก้อนนั้นตีขึ้นมาอีกครั้ง
"ไอ้มาร์ค..."
นั่นไง
"ใจคอมึงจะมาทำมันแขนหักแล้วก็ลอยตัวรึไง"
"คือ..."
คือตั้งแต่กูยืนอยู่ตรงนี้ กูได้พูดอะไรสักคำหรือยังวะ มีแต่มึงสองคนเนี่ย
"คืออะไร คือจะไม่รับผิดชอบเหรอวะ"
— โปรดติดตามต่อในเล่ม —
ความคิดเห็น