Black×White รักนี้กว่าจะรู้

"ถ้าท่านเป็นห่วงมันขนาดนั้น ก็ไปเอามันเป็นน้องชายแทนข้าเลยสิ!" เสียงตะคอกออกมาจากผู้มีมีผมสีดำขาวแต่สีดำซะส่วนใหญ่ มัดผมเปียมีนามว่า'แบล็ค'เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ ประโยคนั้นทำให้ผู้เป็นพี่ของแบล็ค'ไวท์'ถึงกับผวาก่อนผู้เป็นน้องจะรีบวิ่งออกไป "ปล่อยไว้แบบนี้จะดีแน่หรอ?" หนุ่มผู้ดีอังกฤษ(หรือเปล่านะงัฟลืม)เอ่ยพลางทำหน้าไม่สบายใจ "แบบนี้แหละ เดี๋ยวเช้าก็หายเอง" ไวท์เอ่ยทั้งที่ตนยังผวาไม่หาย

เวลา21:00

'สามทุ่มแล้ว แบล็คยังไม่มาอีกหรอ?' ไวท์คิดในใจถามตนเอง เนื่องจากปกติแบล็คจะมานอนที่ห้องบ่อยๆ เพราะนอนคนเดียวไม่หลับ แต่วันนี้กลับไม่มา ไวท์จึงตัดสินใจเดินไปหน้าห้องของแบล็ค กึก. ประตูล็อคไวท์ไม่สามารถเปิดออกได้ 'ชักจะเริ่มแปลกแล้วนะ' ไวท์คิดในใจอีกครั้ง แล้วจึงเดินกลับเข้าห้องของตน

เช้าวันต่อมา...(มามามามา ถุ้ย!)

ไวท์เปิดประตูห้องออกมาแล้วพบกับเหล่าฮั้นต์ที่ยืนตะลึงถามใครบางข้างหน้าอยู่ 'เกิดอะไรขึ้นน่ะ' เขาคิดในใจแล้วเดินไปแอบดู "สวัสดีแจ็ค ลีโอ โจ๊ก(หมู) มิชิโกะ" เจ้าของเสียงของผู้กล่าวกลุ่มคำนี้มีปมสองสีดำและขาวแต่ดำซะมากกว่า ปล่อยผมสยายงดงาม สวมกิมิโน(ของผู้ชายนะลืมชื่อ) แต่ผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหนอื่น แต่เป็นผู้ที่คุ้นเคย 'แบล็ค!' ไวท์ตะโกนในใจอย่างกังวลใจ ว่าแบล็คจะทำอย่างที่กล่าวรึเปล่า กังวลว่าเขาจะเสียน้องรักไปรึเปล่า กังวลว่า...(พอเหอะเหนื่อย) ไวท์ไม่ได้อะไรแล้วรีบเดินกลับเข้าห้อง

----------------------------------------------------------------------------

ยาวชิหัยเลยใช่มั้ยล่ะงัฟ OvO ----> อิvอิ