คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : open heart [ like you?]
KWANGMIN ‘part
ั้เเ่ที่ผมบับฮยอรู้สึเหมือนผมะัึ้นนะเนี้ย(ปิ็ัอยู่เเล้ว>0<)
“นี่ๆ วัมินนายบฮยอแล้วริิ?”
“อื้มบ ถามทำไมลีอมิน?”
“ป๊าวววว ็แ่อยารู้ปิไม่เห็นสนใใรวันๆเอาแ่ัวิับยอมิน ็เลยถามู”
“ลีอมินเหมือนนายะรู้มันะทุเรื่อเลยนะ เรื่อนอื่นรู้หมแล้วเรื่อัวเอหน่ะรู้เรื่อบ้าไหม?”
“่า ฮยอนอันรู้หรอน่าว่านาย็อยารู้เหมือนันไม่้อมาุันเลย -3-“
“รู้ใลอเลยนะ^^” เอามือยีหัวอมิน
“เ้า็รู้ใัวเอลอแหละ>,<” ยิ้มเินๆัวบิไปบิมา
“พวนายสอนเิสวีันามสบายันไปหาเ้าเรียน่อนีว่า”
“ไปเลยันะไ้มีเวลาสวีับฮยอนอเหมือนัน >//<
“= =ามสบายเหอะ”
ผมั้ใะเินไปที่ห้อเรียนแ่ผม็เหลือบไปเห็นมินวูและเหมือนมินวูะเห็นผม้วยแ่ทำไมถึวิ่หนีผมะแล้ว เิอะไรึ้นอีหล่ะเนี้ย เห้อ~สสัย้อวิ่ามไปูหน่อยล่ะัน ผมวิ่ามมินวูไปนทันแ่พอผมว้าแนอมินวูไ้เ้า็แ่สะบัหนีลอเลย
“ แห็ๆ ม....มินวูนาย เป็นอะไร?”ผมว้าแนมินวูไว้เพื่อที่ะไุ้ยับเ้าะทีไม่ั้นผม้อวิ่ามนหอบรับประทานแน่
“ปล่อยัน บอให้ปล่อย”มินวูพยายามสะบัมือผมอออีแล้ว ให้ายเหอะผมไม่ปล่อยแน่ในเมื่อผมยัไม่รู้เลยว่าผมทำอะไรให้มินวู้อวิ่หนีผม
“นายเป็นอะไรเนี้ย วิ่หนัันทำไม??”
“เพราะนายไ เพราะนายนั้นแหละนายบับฮยอทำไม นายมันไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้เลยริๆ ทั้ๆที่ ัน...ันอบนาย่อนที่นายะรู้ัฮยอะอี เเ่นายับไปบับนอื่นั้นหรอ นที่วรไ้บับนายวรเป็นันิไม่ใ่ฮยอ!!! “ วัมินอึ้ที่อยู่ีๆมินวู็มาบออบเ้าะั้นนวัมินเผลอปล่อยมืออมินวูไป มินวูเลยวิ่หนีออมาปล่อยให้วัมินยืน อยู่นเียว
No mim woo ‘part
แหมะ หยน้ำาใสๆ หลั่ไหลออมาไม่แม้ว่าะพยายามเ็มันยัไ็าม ผมวิ่หนีออมาาวัมินและไปอยู่ที่สวนหลัโรเรียนเพราะอนนี้สภาพผมไม่สารถเอใรไ้ริๆ
“นายร้อไห้ทำไม?- -”
“ย....ยอมินนายมาั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย?’’
“ันนอนออยู่ีๆแ่นาย่าหาที่มาปลุันื่น- -”
“โทษทีแล้วัน”
ผมำลัะลุหนียอมินเพราะผมเื่อว่ายอมิน้อถามผมแน่ๆว่าเป็นอะไร นายนี่อบุ่น้านอยู่้วย-0-
หมับ ยอมินับแนผมและุผมให้นั่ลามเิม เห็นไมหล่ะทุนผมว่าแล้วว่า้อเป็นแบบนี้ วยแล้วT0T
“บอมานายร้อไห้ทำไม?”
“เรื่ออัน -3-”
“ะบอไม?- -”เอาหน้ายื่นเ้าไปใล้ๆมินวู
“O_Oน..... นายะทำอะไร?”
“บอมา” ยื่นหน้าเ้าไปใล้อี
“ไม่!!”ันหน้าออ
“- -”ยื่นหน้าเ้าไปใล้อี
“อ....เออๆบอ็ไ้ แ่นายเอาหน้าออไป่อนเลย-0-”
“็แ่นั้น- -”
ผมเล่าเรื่ออผมับวัมินให้ยอมินฟัทั้หม แ่ยอมินับนั่นิ่ฟัไม่เห็นะใอะไรเลย
(ที่ยอมินนิ่ เพราะ่วอ่ะเปล่า-0-)
“เรื่อมัน็แ่นั้นแหละ”
ถ้านายอบวัมินทำไมไม่ไปบอมันหล่ะ?”
“ันไม่ล้าหรอ”
“ถ้าันเป็นนายันบอไปแล้ว- -”
“็ันไม่ไ้หน้าหนาเหมือนนายนิหว่า ั้นนาย็ทำใหู้เะ เอาแ่พูอยู่นั้นแหละ-3-”
“ันอบนาย”
“ห๊าาาา”
“ันอบนายไ- -”
ย...ยอมินบอรัผม ยอมมินบอรัโผมมมมมมมมมมม-[]-็อมา
“ันทำใหู้แล้วนี่ไ”
“-[]-” ยั็ออยู่
“ั้นันไปหล่ะ นาย็อย่าร้อให้เยอะแล้วันานายบวมเป็นลูมะรูแล้ว”
“.....เี๋ยวววว ยอมินเมื่อี้นายพูอะไรออมา อธิบายมาเี๋ยวนี้เลย”
“ันบอว่าันอบนายไ หูหนวหรือไ- -”
ยอมินบอรัผมหน้าาเยอย่าี้เลยหรอ เย้ยยย นายไม่ิะเินบ้าหรอไว่ะ ให้ายเหอะนายนิ่ไปแล้นะ
“ไปนะ :D” เินัวปลิ้วไปแล้ว~
เห้ย ยอมินยิ้มรั้แรเลยอ่ะที่ผมเห็น น่ารัเป็นบ้าเลย
“แ่เห้ยๆๆๆอย่าเพิ่ไปิ มาอธิบาย๊อนนนนนน”
End’ แ่ไปเินไปยอมินบอรัไ้หน้าาเยมาอ้า><
ความคิดเห็น