เพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก

ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก...2

 

 

แนะนำตัวละคร

     

โฮซากะ คิโยมิเยะ  ห้อง214
รูมเมทของทาคาระไม่ชอบให้ใครจุ้นจ้านในอาณาเขตของตัวเอง ยอมอ่อนให้พี่สาว


    

ฟูจิชิมะ ทาคาระ ห้อง214
ม.ปลายปี1 ใจแข็งไม่ยอมแพ้มาอยู่หอกะทันหันเพราะเรื่องครอบครัว


   

คาชิวากิ เรอิจิ ห้อง309 หัวหน้าหอพักลูกพี่ลูกน้องคิโยมิเนะ (คนใส่เสื้อกั๊กสีครีม)

โอคุโนะ โยชิยะ ห้อง309 เป็นคนดี (คนใส่แว่น)


   

ห้อง213 อะโซ นัทซึกิ & คุซุมิ วาตารุ


   

ทาคายามา มุซึมิ เพื่อนสมัยเด็กของทาคาระ ผู้ปกป้องทาคาระ

อุริว นานาเสะ เพื่อนสมัยเด็นของทาคาระ ว่านอนสอนง่าย


สุซุกิ อาริโทโมะ คลั้งไคล้สัตว์เล็ก


โมจิซึกิ อาคาริ  เพื่อนร่วมชั้นประถมและมัธยมของคิโยมิเนะ

เวลาที่เราลำบากจริงๆจะมีเพื่อนมาช่วยหรือเปล่า…..อะไรกัน เรื่องนั้น ต้องมีซักคนอยู่แล้ว

ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร ไม่ว่าที่ไหนจะมาช่วยแน่เลยรึ?

หวัดดีขากลับไปซื้อของกัน

นานไม่ได้นะ

อาคาริ

ไง  เมื่อวานเจอแฟนยูกะด้วย

ตาหนวดนั้นรึรู้สึกยังไงก็ไม่รู้

ตายแล้วเธอ

ไม่เหมาะกันเลยเลิกเถอะ

ฉันก็คิดแต่ไม่พูด

เรื่องแบบนั้นถ้าถูกถามแบบนั้นล่ะก็แค่ตอบว่าไม่มีไม่ได้หรอก

อ้ะ มันอะไรกันการเปลี่ยนปลงของเจ้าพวกนี้

ฟูจิชิมะขอโทษนะที่ฉีกหนังสือนายแค่สมุดโน้ตฉันให้ยืม

ฟูจิชิมะถ้าเดือดร้อนอะไรบอกได้ทุกเมื่อนะ

ฟูจิชิมะวันนี้ตานายใช่มั้ย?เป็นไรป่าว

ฟูจิชิมะอยู่หอใช่มั้ย?ฉันให้แม่ทำข้าวกล่องมาให้เอามั้ย?

ฟูจิชิมะฉันก็อยู่หอกลางคืนไปเล่นที่ห้องได้มั้ย?

อ้ะ อย่าฉวยโอกาสเซ่

หยั่งกะลืมการกระทำของตัวเองทั้งคนโน่นคนนี้

กลายเป็นไอดอลของพวกผู้ชายขี้เหงาไปแล้วรึ?

ถึงเป็นโรงเรียนสหฯแต่มีผู้หญิงอยู่สองห้องแถมคนละตึกง่ายนี่แค่ยิ้มทุกคนก็เข้ามาตีสนิทแค่อยู่นิ่งๆก็ดูดีกว่าพวกผู้หญิงแล้ว แค่ความน่ารักของนายมันก็เด่นพอดีจังนะเจ้าเปี๊ยก

ไม่…ไม่ว่าคนไหนก็ตามแต่คนที่ร้ายที่สุดอยู่ตรงนี้

…คิโยมิเนะนายลองพูดมากกว่านั้นสิฉันไม่ยอมแน่

โฮ่ น่าสนุกแฮะไม่ยอมแล้วจะทำอะไรฮึ

หนวกหูฉันจะพังเมมโมรี่การ์ดของนายซะ

เด็กรึเปล่านายน่ะ?

เด็ก เออเด็กแล้วไอ้ที่ว่าคนอื่นขนาดนั้นล่ะไอ้คนติดพี่ (ตอนนี้เพื่อนๆเริ่มถอยหนีแล้ว)

หมับ แก….ปล้ำซะเลย (จับกดกับโต๊ะเรียบร้อย)

หา?(เพื่อนๆ)

เอ๊ะ!? ว้าก? ไอ้บ้าแกจะทำอะไรนะ ย้ากกกหยุดนะโว้ย

โอ้  เริ่มโฮมรูมแล้ว โฮซากะ ฟูจิชิมะด้วยรีบนั่งที่ซะที

เจ้าโฮซากะมันเป็นอะไร (พื่อนๆในห้องคิด)

เอาละทุกคนเริ่มเรียน

โฮซากะ  โฮซากะ

อาคาริ

ขอโทษนะโฮซากะยืมโน้ตเรขาคณิตหน่อย อ้ะ ของโฮซากะเรียนเร็วกว่าวันนี้ฉันโดนตอบคำถาม

หือ?โน๊ตเรขาฯก็ซีร๊อกจากคิคุจิให้นายแล้วไง

เด็กคนนั้นเป็นรูมเมทนายรึ

ใช่

หือ น่ารักดูใกล้ๆแล้วน่ารักกว่าเราอีก

เอ้า

ขอบใจ    พักเที่ยงจะมาใหม่ ถ้ากินข้าวโรงอาหารฉันไปด้วย

ถ้าเธอเลี้ยงนะ

รู้แล้วน่า

อาคาริรู้จักคนเท่ๆแบบนั้นเมื่อไหร่กันแฟนรึ?

ไม่ใช่จ๊ะเรียนด้วยกันตอนม.ต้น

เอ๋ครวาหน้าแนะนำหน่อยสิ

อย่าหวังเล้ย!หมอนั้นไม่ชอบเด็กสาวม.ปลาย

เวลาแบบนี้รู้สึกดีนิดหน่อยเพราะไม่ว่าอยู่ไหนโฮซากะผู้โดดเด่นก็ดึงดูดสายตาสาวๆเสมอ ผู้ชายอื่นเทียบไม่ติด โฮซากะ คิโยมิเนะเป็นคนพิเศษ แค่เวลาอยู่กับโฮซากะเท่านั้นที่เราเป็นคนพิเศษ

........................................................................................................

บ้านฟูจิชิมะ

{ฮัลโหลคิโยมิเนะฉันเอง}

ไอ้เจ้าเตี้ยไม่ต้องเรียกฉันมาถึงห้องผู้ดูแลหอก็ได้เฟ้ย!

{ช่วยไม่ได้ฉันไม่รู้เบอร์มือถือของนายนี่ แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่บ้าน}

แล้วไง?

{เปล่านึกว่าจะเป็นห่วง}

บ้ารึเปล่า ตั้งแต่พรุ่งนี้จะเป็นโกลเด้นวีคจะอยู่ที่นั้นเลยมั้ย?

{ไม่ล่ะแค่กลับมาเอาของที่จำเป็นแล้วฉันก็ไม่ได้ขอค้างข้างนอก}

ฉันจัดการให้มั้น?

{ช่างเถอะฉันจะกลับ…}
จะกลับ

{อือ?ไม่อยากอยู่ที่นี้}

แล้ว..ข้าวเย็นล่ะ?

{จริงสิเพราะงั้นถึงโทรมา ฉันคงกลับไม่ทันข้าวเย็นเก็บไว้ให้หน่อย}

เฮ้ เฮ้

{แค่นี้นะ}

เพียงแค่เวลาหนึ่งอาทิตย์พอคุณย่าเสียเราก็ออกจากบ้านนี้ยังไม่นานเลย บ้านที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เป็นที่ๆเราไม่รู้จัก

อา…สวนสนุกปล่อยทิ้งไว้แบบนี้ตั้งแต่คุณย่าเข้ารพ.ก็ไม่มีใครทำ เป็นแบบนี้ทีละเล็กทีละน้อยบ้านที่ไม่มีใครอยู่…คงจะตาย

…………………………………………………………………………………………….

ตอนเช้าตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปรร.เรียนวิชาที่เหมาะสม เจี๊ยวจ๊าวกับเพื่อนๆเวลาแต่ละวันผ่านไปอย่างเอื่อยเฉื่อย เป็นสิ่งที่ทนไม่ได้และไม่ชอบที่จะทนด้วย

ชุดใหม่ก็อยากได้ ปิดเทมอหน้าร้อนก็อยากไปเที่ยว ของที่อยากได้ที่ๆอยากไป ของนั้นต้องมีระดับกว่าคนอื่นนิดหน่อยถึงจะยอม เพราะอยากให้ตัวเองพิเศษไม่ใช่รึ

มีเพจเข้ามั้ย?

มีๆวันนี้จะเป็นคนแบบไหน?

ฮัลโหล ยินดีที่รู้จักอาคาริค่ะ เมื่อติดต่อมาสินะคะ วันนี้?ตอนนี้?ได้ค่ะจะให้คอยที่ไหนคะ?    

อ…เอ่อคนอื่นเขากลับไปแล้วโทษทีนะที่ให้มากับผม

ไม่เป็นไรส่วนของสองคนนั้นคุณก็เลี้ยงอยู่นอกโปรแกรมเดิมด้วย แล้วฉันก็ว่าง

อาคาริจัง…ไม่มีแฟนรึ?

ฮ่าๆๆถ้ามีไม่มาลอยหน้าลอยตาแบบนี้หรอก ยูกะน่ะมีแต่ปิดเรื่องนี้กับแฟนถ้าความแตกล่ะก็แย่แน่ ไม่ค่อยเข้าใจทั้งที่ไม่ได้มีอะไรกันซักหน่อย

แค่ไปกินข้าวไปคาราโอเกะดื่มน้ำชายกโทษให้ไม่ได้เชียวรึ?  แย่ล่ะฉันมีธุระต้องแวะขอกลับก่อนได้มั้ย?

อ้ะ…อืมไว้นัดอีกได้มั้ย?

ได้สิเรื่องงานพยายามเข้านะ

แวะบ้านมุซึมิเลยช้า หิวจังรู้งี้กินข้าวที่บ้านมุซึมิก็ดี เอ๊ะ?…เด็กคนนั้น เด็กที่มายืมโน๊ตคิโยมิเนะวันนี้ แฟนไม่เห็นเหมือน สุดยอดมากขนาดนั้นเอาให้ดูทำไม?

หา? คิดว่าเห็นสิ่งที่ไม่น่าเห็นเข้าแล้ว กลับๆไม่เกี่ยวนี่นะ

เอ๊ะ? รูมเมทของโฮซากะนี่? หวัดดีโมจิซึกิ อาคาริค่ะ

อ้ะ หวัดดีฟูจิชิมะ ทาคาระครับ…

ไม่เห็นต้องหนีเลยนี้เห็นแล้วใช่มั้ย?เมื่อกี้นี้

ว้ากกกครับขอโทษครับ

ขอโทษทำไม?พิลึกคนผู้หญิงอื่นเค้าก็ทำกันไม่เห็นแปลก วันนี้เจอคนดีแถมมีตังค์อีกต่างหาก ลัคก็

เอ๊ะ?ลัคกี้…อ่านความคิดไม่ออกดูยังไงก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา

อ้ะ อย่าเข้าใจผิดนะฉันไม่ได้ขายอะไรนะแค่ไปคุยกินข้าวกันเท่านั้น

หา!แค่นั้นก็ได้ตังค์ขนานดนั้นเชียว

ไม่ ก็แล้วแต่…วันนี้ได้คนดี มีคุณลุงอีกเยอะที่ชอบเรียกเด็นสาวม.ปลายก็ไม่มีอะไรแค่ไปดื่มน้ำชากันแล้วก็ให้ค่าขนม เพื่อนบางคนแค่ไปกินข้าวด้วย

ก็ซื้อกระเป๋าเฮอเมลให้ มีหลายคนที่อยากมีคุณลุงขายาวอุปถัมภ์ ดีไม่ใช่หรอ?ยังไงก็มีทั้งผู้รับกับผู้ให้  ไปนะ

แบบนี้ดีแน่รึ พูดได้มั้ย?

เอ๊ะ?

เรื่องที่เธอพูดมาเมื่อกี้…สามารถบอกพ่อแม่ของเธอได้มั้ย? สามารถบอกผู้ชายที่เธอชอบได้มั้ย?

ไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกฉันน่ะ…เกลียดคนอย่างเธอเพื่อนร่วมชั้นที่โกรธและไม่เชื่อถือคนอย่างพวกฉันก็มี แต่ว่านะเหตุที่พวกนั้นโกรธก็แค่อยากยืนกรานในความถูกต้องของตัวเองเท่านั้น เพราะคิดว่าตัวเองถูกต้องที่สุดถึงได้ว่าคนอื่น แล้วบอกว่าฉันผิด ทั้งทีไม่ได้โกรธเพราะเป็นห่วงฉันเลย

…………………………………………………………………………………………….

ฟูจิชิมะช้าจัง วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ให้ฉันเล่นมั่ง นอนเกือบทั้งวันพอตื่นมาก็เล่น

เดิมเฟริทเป็นสัตว์ที่หากินตอนกลางคืน

ตู๊ดๆๆๆ

อ๊ะ ถ้าเป็นฟูจิชิมะล่ะก็ฉันคุยด้วย

ฉันไม่ได้บอกเบอร์เจ้าเปี๊ยกนั้น ฮัลโหล

{ฉันเอง เจ้าเปี๊ยกน่ะใครรึ}

อายาโกะ

……………………………………………………………………………………………….

กลับมาแล้ว

ฟูจิชิมะกลับมาแล้วเหรอ

หิวชะมัด

ข้าวอยู่บนโต๊ะถ้วยงานพรุ่งนี้ค่อยคืนก็ได้

ขอบใจ ไงซากุระ นี่นายกับโมจิซึกิ อาคาริเกี่ยวข้องกันยังไง

ถามหยั่งกับมีลับลมคมนัย ก็แค่เรียนประถมกับม.ต้นไปเล่นเกมด้วยกัน

เฮ้อออแต่เป็นเพื่อนกันใช่มั้ย?

ทำไมนายสนอาคาริรึ?

ไม่ใช่เมื่อกี้เจอกันกลางทาง

อ๊ะ?

เค้าเป็นเพื่อนแล้วไม่เคยบอกนายอะไรนายรึ

ฉัน?เกี่ยวอะไรด้วย

ฟูจิชิมะพอเถอะคิโยมิเนะสนแต่พี่สาวตัวเองเมื่อก็มีโทรศัพท์จากคุณอายาโกะด้วย อ้ะ

อย่าน่าคนติดพี่กำลังแปลงร่าง

แก!!ไอ้เจ้าเตี้ยอยากหาเรื่องต่อจากเมื่อเช้าเรอะ?

ว้ากกก จ้ากกกก โป้ก

…อีกแล้วห้อง214รึ อาริโทโมะนายซวยชะมัด

เอาล่ะ…นี่ที่เรียกออกมาทั้งสองคนคงเข้าใจนะ

กระจกสองบานประตูหนึ่งข้าวของพินาศ แต่คนก่อไม่มีแผลเลยมหัสจรรย์ชะมัด

เจ้าพวกนี่เป็นไปทุกวันไม่มีเบื่อ พวกนายไม่สำนึกเลยเรอะ  คิโยมิเนะมือขวาฟูจิชิมะมือซ้าย เป็นเด็กดีนะ

แคร้งง !? (โดนใส่กุญแจมือ)

ของจริงเฟ้ย

แก…เรอิจิต้องเอาคืนให้ได้

พอดีเลยตั้งแต่วันนี้ไปมีเวลาหยุดสามวันรักกันไว้เถิด  ห้อง214โฮซากะ คิโยมิเนะ ฟูจิชิมะ ทาคาระ ห้ามออกข้างนอกสามวันเพราะผิดกฎหอ กฎของที่นี่คือฉันนี่แหละ ทำข้าวของเสียหาย คำสั่งหัวหน้าหอปล่อยแค่ตอนอาบน้ำแต่ฉันรึโอคุโนะจะเฝ้าอยู่ ว่าง่ายๆล่ะ

สามวันเชียวรึเข้มไปมั้ง

สองคนนั้นมันต้องขู่ขนาดนี้ถ้าวันนี้ทำตัวดีทั้งวันจะรีบปล่อย

……………………………………………………………………………………….

หน่อยยย กริ๊กๆ ไม่ออกจำไว้เลยเจ้าเรอิจิ

…ไม่มีประโยชน์ไม่ใช่ของที่มือสมัครเล่นจะเอาออกได้

ต้องออกสิโว้ย

รึว่านายมีธุระไปไหน?

เออสิ

อ้ะรึว่า เมื่อกี้คุณอายาโกะโทรมา โอ๊ยๆๆเจ็บ จะทำอะไรน่ะคิโยมิเนะ!?

ไปมันแบบนี้แหละ

หา? ไปไหน?

ชินจูกุ ยังไงไปถึงนั้นแล้วให้อายาโกะเอาออกให้

คิ…คิโยมิเนะ  บอกแล้วเข้าไปในเมืองทั้งแบบนี้มัหวังพวกเราโดนสงสัยแน่

หัวหน้าหอสองนั้นออกไปข้างนอกแล้วครับ

มันน่าสงสารมั้ยโอคุโนะ

…………………………………………………………………………………………..

โกลเด้นวีคแรกของชีวิตม.ปลายอากาศแจ่มใสบางครั้งก็มีเมฆ  ไม่มีแฟน ไม่มีชมรม ไม่มีหมายกำหนดการอะไรแต่

ต้องออกมาข้างนอกกับผู้ชาย(เอาเสื้อคลุมมือไว้)

อ๊ะ คุณยายนั่งตรงนี้สิ

หน่อย ถ้าจะยืนก็บอกเซ่

แหมแม่หนูขอบใจนะที่มีน้ำใจ

อุ๊บ แม่หนู ฮ…ฮิๆๆ เห…อ ฮิๆ ปวดท้องชะมัด

แก โอ๊ะ (เซจะล้มคิโยมิเนะรับไว้)

ว้ายย น่ารักจังแต่เด็กผู้ชายใช่มั้ย?

โกหกกุมมือด้วย

นายขยับฉันก็อันตราย

อย่าบ่น

ว้าย เกี่ยวข้องกันยังไง!?

ทั้งเกี่ยวทั้งไม่เกี่ยวแหละบ้าชะมัด เป็นเป้าสายตาจริงๆ ถึงเราจะทึ่มดูก็รู้ว่าเด็กผู้หญิงแทบทุกคนมองคฺโยมิเนะ แต่ทำไมหมอนี่ถึงหน้าตายนักไม่รู้สึกรู้สาอะไรโดนจ้องขนาดนี้ไม่น่าไมรู้ตัว อ๊ะจริงสิหัวใจไม่ได้อยู่ตรงนี้คงชอบจริงๆนั้นแหละ ฮ่าๆ

หัวเราะอะไร?

ไม่มีอะไร นี่คุณอายาโกะเป็นผู้หญิงแบบไหน

ไม่บอก

ขี้ตืด เจอแล้วต้องทำยังไงบอกหน่อยไม่ได้รึ?

ที่จริงไม่อยากใด้ดูไม่อยากให้พบ

นายนี่จริงๆเลยถึงบอกว่าติดพี่ก็ไม่น่าโกรธ ฉันเป็นลูกคนเดียวชั่วชีวิติคงไม่เข้าใจแต่ว่านะ คิดว่าอิจฉานิดหน่อย เอ๊ะคิโยมิเนะเป็นลูกคนสุดท้องจริงเหรอ?

หยั่งงั้นรึ? อายาโกะน่ะดีแต่พี่เกะกะตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว  ทำไม?

เปล่า…แปลกนะ

อายาโกะ 

คิโยมิเนะ

เอาออกให้หน่อย เดี๋ยวนี้เลย

ฝีมือเรจังสินะขอยืมไปตอนเจอกันคราวก่อน เอ้าเรียบร้อย

ว้าวเข้าใจแล้วที่คิโยมิเนะปิดไว้ สวยขนาดนี้คงไม่อยากให้คนอื่นๆแตะแน่ๆ

เพื่อนของคิโยมิเนะ ยินดีที่รู้จักคาชิวากิ อายากะจ้ะ

…เอ๋?คาชิวากิ

นามสกุลของแม่น่ะตอนแม่แต่งงานใหม่มันยุ่งยากเลยไม่เปลี่ยน

ไปทำอะไรไว้?

ทะเลาะกัน

อ้ะ!! แล้วทำไมคนๆนี้ถึงมีกุญแจล่ะ?

ฉันเป็นตำรวจจ้ะพี่ชายด้วย

กลับไปได้แล้วเจ้าเปี๊ยก ชิ้วๆ

ไม่เป็นไรไปกินข้าวกันสามคนก็ได้

ไม่เป็นไรครับผมมีนัดพอดี อย่าลิ้เล่นน่าขืนอยู่โดนคิโยมิเนะฆ่าแหง โดนสายตาพิฆาตชัวร์

เหรอจ๊ะ

ไปนะคิโยมิเนะ

อือ

แหมลืมถามชื่อเด็กคนนั้น

ฟูจิชิมะ ทาคาระ

เป็นเด็กยังไง?

ไม่บอก

ถูกใจล่ะสิ?

ทำๆมคิดงั้น?

ก็คิโยมิเนะตั้งแต่เด็กแล้วของอันไหนที่ถูกใจจะไม่ยอมให้คนอื่นดูรึแตะต้องเด็ดขาด

เฮ้อ  อุตส่าห์มาถึงชินจูกุตังค์ก็ไม่มีจะกลับแบบนี้รึ  เอ๊ะ จรังสิตั่วมาชินจูกุคิโยมิเนะซื้อให้เรานี่น่า ทั้งกระเป๋าตังค์ทั้งการ์ดทิ้งไว้ที่หอหมดเลย ไม่มีเลยแล้วจะกลับไงล่ะ ซวยล่ะสิ ไม่มีอะไรเลยไปหาตำรวจมั้ย ถ้าไปขอยืมเงินที่ป้อมตำรวจคงติดต่อไปที่หอแน่คราวนี้โดนโกรธอีกข้อหาแหง

เดี๋ยวสิไม่สนกันเลยเนี้ยรู้สึกไม่ดีนะ (เดินผ่านอาคาริโดยไม่ได้มอง)

ว้ากกกกกกกก

อะไรกันไม่ได้อยากเจอนะแต่มันบังเอิญทักกันหน่อยก็ไม่ได้

หมับ อาคาริจัง ยืมตังค์จริงจัง (จริงจัง)

หา?  ว้ายยยยยยยยยยยฮ่าๆๆๆๆๆๆ โชคร้ายจังนะได้สิฉันจะให้ยืมค่ารถ แลกกับไปซื้อของกับฉัน ไง?

เด็กผู้หญิงไปซื้อของกันเป็นกลุ่มๆนี้น่า

เวลาไปกับเพื่อนๆก็มีแต่ของที่อยากได้จริงๆจะไปซื้อคนเดียว เด็กผู้หญิงนี่นะคอยเช็คกันน่าดูอีกฝ่ายซื้อกระเป๋ายี่ห้ออะไรราคาเท่าไหร่

เหรอ

ใช่หน้าตาคนแบบนั้นซื้อของไม่ได้เลย

จะว่าไปมุซึมิกัยนานาเสะทั้งสองคนรสนิยมตรงข้ามกันแต่ไปซื้อของด้วยกันประจำ

เด็กที่อยู่ด้วก่อนหน้านี่รึ? สนิทกันดีนะ

อืมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก แม่พวกเราเรียนด้วยกันมา ฉันเลยพลอยรู้สึกเหมือนมีแม่สามคน

แหมอยู่กันตั้งสามคนหนวกหูแย่เลย

อืมแต่ว่าเพราะเป็นแบบนั้นตั้งแต่ตอนแม่ตายรึตอนวันแม่ฉันก็ไม่เคยเหงาเลย ตอนอนุบาลต้องวาดภาพเหมือนวันแม่ฉันวาดสี่แผ่นมีคุณย่า คุณแม่ แม่ของมุซึมิกับแม่ของนานาเสะ อาจารย์บอกแผ่นเดียวแต่ฉันวาดสี่มุซึมิกับนานาเสะก็ด้วยเพราะเราอยู่ด้วยกันเสมอ จะว่าไปจวนจะวันแม่แล้วนี่

นี่กับนี่ตัวไหนดี?

…ถามฉันเนี้ยนะ เลือกเองดีกว่าให้ฉันบอกนะ?

รู้แล้วย่ะ ฉันไม่เหมาะกับสีชมพูแต่มันน่ารัก

ลองใส่ดูสิ

ไม่ต้องใส่ก็รู้ฉันไม่เข้ากับกับสีชมพู

แต่สีชมพูน่ารักใช่มั้ย?ลองใส่ดูก็ได้ไม่ใช่เหรอ?

แล้วห้ามหัวเราะนะ

ไม่หัวเราะหรอก

เรากำลังทำอะไร กลุ้ม  กลุ้มชะมัด

สุดท้ายก็สีชมพู

ช่างฉันเถอะน่า ถึงไม่เหมาะฉันก็จะใส่

เหมาะสิสีชมพูน่ารักเหมาะดีออก มั่นใจในตัวเองซักนิดสิ

…..เหรอ?ขอบใจนะ สุดยอดเลยคนๆนี้ไม่พูดอย่างที่เราคิดเลย อ้ะ แต่ชุดนี้อาจเหมาะกับฟูจิชิมะมากกว่าฉันก็ได้คราวหน้าลองใส่ดูสอ

ทำไมเป็นฉันล่ะ อย่าพูดเหมือนพวกโรคจิต ที่รู้สึกแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี้คือสิ่งนั้นเอง เด็กผู้หญิงที่น่ารักมากกว่าตัวเองมาชมว่าน่ารักมันก็รู้สึกขัดๆ เทียบกันแล้วรู้สึกรับไม่ได้ ไม่ได้จริงๆนั้นแหละ

ไปห้องน้ำเดี๋ยวนะ

อ๊ะ อืม

มีคนเคยพูดบ่อยว่าคนอื่นคือกระจกภาพสะท้อนของฉันเป็นแค่กระจกที่ทำให้อีกฝ่ายสวยขึ้น ไม่อยากรู้ไม่อยากเข้าใจไม่อยากเห็นความจริงที่สกปรก

ช้าชะมัดเฮ้อเข้าตั้ง20นาทีเชียวรึ

ฉันน่ะไม่ชอบคนอย่างเธอเลย

…โดนหัวหน้าหอโกรธอีกแล้วเรา

ค่า อาคาริค่ะ…ยูกะ?มีอะไร?ไปเที่ยวกับแฟนไมใช่เหรอ?

{เกลียดที่สุด ก่อนหน้านี่เธอเจอนาโอโตะใช่มั้ย?พูดอะไรกับเค้าไม่อยากเชื่อเลย}

เดี๋ยวยูกะพูดอะไรน่ะ?

{เที่ยวคราวนี้ครั้งสุดท้ายเค้าเลิกกับฉันแล้ว}

แล้วฉันเกี่ยวอะไร?

{นาโอโตะรู้แล้วเรื่องที่พวกเราเธอปูดใช่มั้ย? อย่าให้รู้แค่ดืมชากับคุณลุงก็ได้เงินแล้ว ลัคกี้จะตาย…ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันต้องคอยปิดแฟนแต่เธอมันลื่น!อย่างเธอน่ะไปตายซะ}

เวลาที่เราลำบากจริงๆจะมีเพื่อนมาช่วยมั้ย?

อ้ะ บ้าชะมัดเดี๋ยวนะ

โทรศัพท์ไม่ใช่เรจังรึ?

อือ

{…คิโยมิเนะฉันอาคาริ}

อาคาริ?มีอะไร? ตอนนี้อยู่ที่ไหน

{หน้าอิเซตันชินจูกุ ฉันทิ้งฟูจิชิมะคุงไว้ที่คอฟฟี่ช๊อปไปรับที่สิ}

ทำไมเป็นฉันล่ะ

{เค้าไม่มีเงินทั้งที่ฉันรู้…บังเอิญเจอกันที่สถานีชินจูกุเลยให้ไปเป็นเพื่อนแลกกับยืมเงินลากไปโน่นไปนี่…ฉันยังทิ้งเค้าได้ ช่วยมารับเค้าทีขอร้องล่ะ ฉันลังเลเรื่องสีเป็นชม…,}

อาคาริ?

{แต่เขาก็ยังยิ้มยังคอย…ฉันไม่เหมาะกับสีชมพูเลยลังเล เขาบอกว่าเหมาะบอกว่าน่ารัก ฉันก็ยังทิ้งเขา ทั้งที่ดีใจ}

อ้าว?อาคาริเธอพูดอะไรน่ะ?

อาคาริจัง?คิโยมิเนะส่งมา ฮัลโหลอาคาริจังฉันเอง เกิดอะไรขึ้น

{คุณอายาโกะ}

อืม เข้าใจแล้วไม่เป็นไรฉันจะไปรับให้นะ อาคาริจังไม่เป็นไรใช่มั้ยกลับคนเดียวได้รึ เหรองั้นกลับดีๆนะ

อะไรกัน?

ฟูจิชิมะคุงจะยังอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้

โธ่เอ๊ย

วัฟเฟิลเซทกับกาแฟ1575เยน…แพงจัง จะนั่งกินแต่น้ำก็ใช่ที่รับผิดซะดีมั้ย เอาล่ะ

เอาล่ะอะไรเฮอะ ตังค์ก็ไม่มีแล้วยังมานั่งที่แบบนี้อีก

อ้าว?คิโยมิเนะ คุณอายาโกะ? เอ๊ะทำไม

เจ้าโง่หน้าสลดเชียว โดนอาคาริหลอกให้หัวปั่นแล้ว

อืมขอโทษ

เพราะอาคาริติดต่อมาให้มารับไม่งั้นลำบากแน่

…อืม

คิโยมิเนะฉันกลับล่ะ

ทำไมล่ะอายาโกะ

บิลของที่นี่ฉันจ่ายเอง  แล้วก็ แคร้ง(โดนใส่กุญแจมืออีกรอบ)

เดี๋ยวสิอายาโกะ

กลับไปแล้วขอโทษเรจังให้เรียบร้อยล่ะ แล้วก็ฟูจิชิมะคุงด้วย

ฉันดูเหมือนจะถูกอาคาริจังเกลียดซะแล้ว

ถ้าเกลียดจริงๆคงไม่ให้ฉันมารับหรอก

เหรอความรู้สึกผิดกับเรื่องเกลียดฉันมันคนละเรื่อง ดูเหมือนว่าฉันจะพูดอะไรแย่ๆไป บางทีคงทำให้เธอเจ็บ

คิดว่าไม่รู้แฮะฉันไม่เกี่ยวนี่

อืม  ไม่ได้โกรธเพราะเป็นห่วงฉันเลยเรื่องที่อาคาริจังพูดก็มีส่วน เราเลยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

ร้องไห้

อ้ะ? ร้องไห้

ไม่รู้สิร้องไปพูดไปไม่รู้เรื่องเลย นายอย่าหาห่วงผูกคอเลย

ทำไม่ล่ะมันไม่เกี่ยวกับนายนี่

เอองั้นตามสบายแล้วกัน เงินที่อายาโกะจ่ายเมื่อกี้เอาคืนมาด้วย

รู้แล้วน่า

ฉันเกลียดคนอย่างเธอเพราะเทียบกันแล้วไม่เข้าใจเลยไม่อยากรับรู้ความน่าสมเพชของตัวเอง

……………………………………………………………………………………………………..

ไง คิโยมิเนะ ฟูจิชิมะกลับมาแล้วเหรอ กำลังคอยอยู่เชียว อ้ะ เฮ้ยใครก็ได้จับไว้เร็ว!!

ปัดโธ่เว้ย!!ทำไมฉันต้องมาถูพื้นกับนายแค่สองคนด้วย

นายทำให้เรียบร้อยซะทีล่ามติดกันทำก็ลำบาก

ใช่อย่างที่ฟูจิชิมะพูด

คาชิวากิเอาอาหารของสองคนมาให้ ยังไม่เสร็จอีกรึ

มัวแต่หมกมุ่นกับเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะสิ

โอ้ย!!เมื่อกี้นายเหยียบเท้าฉัน

หนวกหูว้อย นายก็อย่าเข้ามาใกล้ฉันเซ่

เข้าขากันดีนะสองคนนั้น

จริงอ่?

ล้อเล่นรึเปล่า!? ทำไมต้องตอนนอนด้วยไม่เห็นต้องล่ามเลย!!

ตอนแรกกะแค่ตักเตืยนพวกนายไม่ดีเอง จนกว่าวันหยุดจะหมดดีกันซะ

โหด!!

ถ้าอยากลองดีมาได้ทุกเมื่อ ถ้าไม่อยากให้ทิ้งกุญแจลงซักโครกก็ว่าง่ายๆ เข้าใจมั้ยระหว่างวันหยุดลองโวยวายอีกสิ คราวนี้จะโยงกับไม้ทั้งปิดเทมอเลย ขอบใจที่ถูพื้นพรุ่งนี้เช้าพวกแม่บ้านคงตกใจ ราตรีสวัสดิ์ ไอ้โง่ให้ตามติดพวกนายถึงปิดเทมอเรอะ

ฉันนอนเตียงนายนอนพื้น

ได้อยู่แล้ว นายอย่าพลิกตัวละกัน

นั้นคำพูดฉันมากกว่า  แขนนาย

เอ๊ะ?อะไร

ไม่ใช่ที่ข้างซ้ายมีเลือดออก

อ๋อ ตอนกลางวันถูกล่ามกับนายข้างนี้โดนลากขนาดนั้นไม่เป็นได้ไง

อืม(คิโยมิเนะจุ๊บที่แผล)กล่องยาอยู่นั้นตู้หนังสือชั้นสองถึงมั้ย?

อือ อืมขอบใจนะ คิโยมิเนะเป็นอะไร อ้ะรึว่าถ้ากลับไปแล้วขอโทษเรจังแล้วก็ฟูจิชิมะด้วยนะ รู้สึกผิดงั้นเหรอ ทั้งปากนิสัยเสียสุดๆไอ้ที่ดีก็แค่หน้าตานี่แหละใครพูดอะไรไม่เข้าหู แต่แค่คำพูดของพี่สาวเท่านั้นที่ยอมฟัง

ชิปิดไฟก็ต้องไปทั้งคู่เรอะ

ทำไม่กับรุ่นพี่คาชิวากิก็ไม่คัดค้านรึยอมอ่อนให้พวกเดียวกัน

กับลูกพี่ลูกน้องอายุมากกว่าปีนึงที่อยู่ใกล้ พี่สาวคนสวยกับพี่ชาย พ่อแม่พร้อมหน้าอยู่ในแวดล้อมครอบครัวที่สมบูรณ์ โฮซากะ คิโยมิเนะอะไรเสียสมดุลสุดโต่งไปทางเดียว ของที่ไม่ชอบจะเกลียดมากของที่ชอบจะชอบสุดๆไม่อยู่ตรงกลางเลย ไม่เข้าใจแฮะ

เฮ้ เจ้าเปี๊ยก

อ้ะ?

นายคิดเรื่องอาคาริอยู่รึ?ถ้าคิดแล้วจะลองคบดูมั้ย?

ไม่ใช่หยั่งง้าน

แล้วอะไร?

ไม่มีความโกรธเพราะเป็นห่วงฉันหรอก เด็กคนนั้นบอกฉันหยั่งงั้นตอนที่พูดคงคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว คิดว่าไม่มีใครเข้าใจตัวเขาคนเราถ้ามั่นใจว่าอยู่ลำพังได้คงไม่มีใครรู้สึกเหงาหรอก

อะไรกัน?นายเป็นจิตแพทย์รึ

ไม่ใช่ เมื่อก่อนฉันก็เคยพูดแบบเดียวกันนี่แหละ  คร่อกกกก

อะไรของมันฟะ

คืนนั้นเราฝัน ทั้งคุณแม่ คุณปู่ คุณย่ายังมีชีวิตอยู่คุณพ่อกลับมาแล้ว ทุกคนหัวเราะท่าทางสนุกสนานเราก็ดีใจ

แต่เรียกยังไงก็ไม่มีใครตอบ ทั้งที่เราอยู่ข้างๆแต่ไม่มีใครหันมามองทางนี้ซักคน นี่คือความฝันทั้งที่รู้ว่านี่คือความฝันแต่ก็เศร้า

ชั่วขณะที่เข้าใจความทรงจำที่เปล่าเปลี่ยวก็ผุดขึ้นมาทั้งที่ไม่อยากนึกถึง ความทรงจำที่จะไม่ได้พบกับคนสำคัญอีกทีละคนทีละคน

พ่อ ?อ้ะ…จริงสิพ่อเรายังมีชีวิตอยู่เดี๋ยวงานโอะบงก็กลับมา ไม่เป็นไรเราไม่ได้อยู่คนเดียว ไม่ใช่คนเดียวเพราะงั้นไม่เป็นไร สุดท้ายฝันดีรึฝันไม่ดีเราก็ไม่รู้

อะไรฟะเจ้าหมอนี่ มันแคบไม่ใช่เรอะ

……………………………………………………………………………………..

คุณโมจิซึกิเมื่อเช้ามีจดหมายสนเท่ห์มาที่ห้องพักครู เธอออกไปเดินในเมืองตอนค่ำๆบ้าง มีคนเห็นเธอออกจากโรงแรมกับผู้ชายบ้าง สุดท้ายบอกว่าขายบริการอาจารย์ไม่อยากพูดเรื่องนี้แต่ว่า  แล้วกระโปร่งนั้นมันสั้นเกินไป

เรื่องมันไม่มีหลักฐานไม่ใช่รึ? เกลียดที่สุดยายแก่นี่ ถึงตอนนี้จะมีเหตุผลอะไรอีก เมื่อเช้ายังอ่านบัตรนั้นต่อหน้าเพื่อนรวมชั้นเลย

อะไรนะ?ถุงเท้านั้นใส่ให้เรียบร้อยซะ โมจิซึกิ?ได้ยินมั้ย?แล้วเรื่องบัตรสนเท่ห์ไม่มีอะไรแก้ตัวรึ

ขอโทษค่ะ ปัง หน่อยยัยแก่ ไม่เป็นไรเรื่องแบบนี้ชินแล้วล่ะ

แซ่ดๆๆๆ

ใครทำไม่รู้แต่อยากขอบคุณจังเลย โดนฟอกซะสะอาด

ยูกะ

เรียกทำไมฉันไม่มีเรื่องจะพูดเดี๋ยวจะมีคน…

คิดว่าฉันเป็นเพื่อนกับเธอ ฉันไม่ได้บอกเธอทำตัวเธอเองฉันไม่ได้บอกแฟนเธอซักคำ เมื่อวานฉันโทรไปถามเขาบอกเห็นเธอไปไหนก็ไม่รู้กับผู้ชายวัยกลางคน เขาสะกดรอยตามพวกเธอไป  เพื่อนอะไรกันไม่มีซักคนตั้งแต่แรกแล้ว เพราะงั้นไม่จำเป็นต้องเจ็บ

อ๊ะ!!

ที่หมายคือโรงแรมไม่ใช่รึสมเป็นแฟนเก่าเธอไม่บอกว่าสะกดรอยตามพวกเธอไปแต่บอกว่าไม่ได้ฟังมาจากฉัน เธอทำขนาดนั้นฉันไม่รูเรื่องด้วย

หยุดนะ! อะไรกันอย่ามาพูดจาให้ตัวเองสะอาดอยู่คนเดียว…ก็เธอน่ะตอนแรกเธอเป็นคนชวนไม่ใช่รึ

ยูกะ

จำไม่ได้ว่าเคยชวนแนะนำซักครั้งก็ไม่เคย แต่ไอ้การหาเงินด้วยการขายบริการมันยิ่งกว่าฉันมากเลย

อะไรนะ…ทำไมเธอ

ยูกะ อาคาริ

เฮ้อ อิสรภาพที่แสนวิเศษ

เฮ้อ สามอันยาวนาน

หน่อยเจ้าเรอิจิล่ามจนถึงเมื่อเช้า

จะว่าไปตอนเราตื่นมาก็นอนอยู่บนเตียงคิโยมิเนะแล้ว…แปลกชะมัดคิดว่าตัวเองนอนเรียบร้อยแล้วนะพอลืมตาก็จ๊ะเอ๋พอดี จำได้ว่าร้องไห้เพราะฝันเห็นอะไรซักอย่างแต่มุดขึ้นไปบนเตียงคิโยมิเนะน่ะจำไม่ได้

โตป่านนี้แล้วยังฝันแล้วร้องไห้อีก โอ๊ะอาคาริไม่ใช่เหรอ

เฮ้ อาคาริ

เอ๋?อา… คา… ริจัง?หน้าเยิน?

…ทำไม?จะบ่นอะไรรึ?แค่ผู้หญิงทำศึกกัน

คนชนะล่ะ?

เรื่องทะเลาะน่ะฉันไม่มีแพ้หรอก โฮซากะขอมั่งสิ(นมกล่อง)

เอาสิ

อ้ะฟูจิชิมะขอโทษเรื่องคราวก่อนนะ ฉันรู้สึกไม่ชอบฟูจิชิมะขึ้นมาก็เลยรีบกลับ อะ ฮ่าๆๆๆๆเจ็บปวดล่ะสิ

เธอนะเกลียดคนไปค่อนโลกแล้วพูดจาแต่ละเรื่องไม่ไหวเลย

โฮซากะก็พอกัน

ไม่เหมือนฉันไม่สนใครนอกจากอายาโกะ

…..โฮซากะไม่บอกใครจะดีกว่านะ

ทำไม?

ทางโน้น ทางโน้น

อา อาคาริมันสะพัดมาถึงนี่ ลือว่าโมจิซึกิ อาคาริขายบริการ

จริงเหรอ?

อะไรนายไม่รู้เลยเรอะ

ขายบริการอะไรใครได้ยินจะไม่ดี ที่ถูกแค่ช่วยเหลือกันและกัน

ทำไมล่ะ?มันก็ความหมายเดียวกันไม่ใช่รึ?ที่บอกว่าช่วยเหลือกันและกันก็ขายบริการใช่มั้ย? เรื่องแค่นั้นเด็กประถมสมัยนี่ยังเข้าใจเลย ไง หิวแล้วฉันไปโรงอาหารล่ะ

ตัวเองแค่อยากพูด พูดแล้ว แล้วกันเรอะ!?แล้วทิ้งเราไว้เนี่ยนะ

โฮซากะถือความถูกต้องเสมอนะ

หา?

ตั้งแต่สมัยก่อนเพราะพูดจาตรงไปตรงมาศัตรูเลยมาก ฉันน่ะเล่นกับเด็กผู้ชายมาตั้งแต่เล็ก ตอนเด็กไม่เป็นไรแต่ขึ้นม.ต้นสนิทกับเด็กผู้ชายก็ถูกผู้หญิงมองด้วยความหมั้นไส้

ฉันไม่สนเด็กผู้หญิงในชั้นซักคนพออยู่ม.3เลยไม่มีเพื่อนผู้หญิงซักคนสุดท้ายที่นี่ไม่ได้พอทำใจก็ดีเกินคาด คงไม่มีบุญละมั่ง

การหาคนรักแห่งโชคชะตาเพียงคนเดียวกับเพื่อนสนิทชั่วชีวิตอย่างไหนยากกว่ากัน

เอ๋?เพื่อนสนิทสิยิ่งผู้หญิงด้วยแล้ว คนรักแห่งโชคชะตายังไงก็มีรักซะอย่างอะไรก็ชนะได้

เหรอ

ทำไมรึ?มีเด็กที่ชอบแล้วเหรอ?

ทาคาระจังคนนั้นใคร?จะไม่กินปิ่นโตของนานาเสะแล้วเหรอ?

ไม่ใช่ รู้จักโมจิซึกิ อาคาริห้องข้างๆพวกมุซึมิรึเปล่า?

อ๋อเด็กที่เขาลือกัน?ดูเหมือนโดนเพื่อนเอาความลับมาขาย ข่าวลือใช่มั้ย?

เปล่าจริงประมาณหนึ่งส่วนสาม

ช่วยไม่ได้ไม่ใช่รึ?ข่าวลือมันต้องมีที่มา เจ้าตัวก็รู้ดีไม่ใช่เหรอคนที่ไม่เข้าใจคือทาคาระ

มุซึมิ

คงไม่ให้เป็นเพื่อนกับเด็นคนนั้นหรอกนะไม่คิดจะบอกใช่มั้ย? นี่ทาคาระความรู้สึกเธอฉันเข้าใจแต่ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะยุ่ง

หา

ถ้าพวกฉันเห็นใจสงสารเด็กคนนั้นเขาจะยิ่งรู้สึกเป็นปมด้อย ไม่ช้าเขาจะแค้นพวกฉันทาคาระด้วย ถ้าเป็นหยั่งงั้นฉันอาจแค้นทาคาระด้วย ถ้าเป็แบบนั้นฉันไม่เล่นด้วยเด็ดขาด

มันก็มีเหตุผลเข้าใจอยู่แต่ว่าทำไมนะ

ป๊าบ โอ้ย(ทาคาระโดนคิโยมิเนะเอากระเป๋าตีหัว)

เฮ้เจ้าเปี๊ยกคาบหกไปเตร่กัน

อะไรนะ?ไปคนเดียวเซ่ตั้งแต่เปิดเทอมฉันขาดไปตั้งสองอาทิตย์

คาบหกมีวิ่ง1000ม.ให้ใครก็ได้ลงเวลาสมเหตุสมผลหน่อย

1000ม. ไปๆฝากด้วยนะคิคุจิ

เข้าใจแล้ว

จะไปไหนคิโยมิเนะ

ร้านเกมเอาเครื่องใหม่มาลง

อ๋า?งั้นฉันกลับหอไปเล่นกับซากุระดีกว่า

อาริโทโมะยังไม่กลับ

จริงสิ…ช่วยไม่ได้นะ

ข้าวที่หอก็เบื่อขากลับแวะกินข้าวที่ไหนก็ได้

พูดไปแต่ฉันไม่ค่อยมีตังค์

ตามหาคนรักแห่งโชคชะตากับเพื่อนสนิทชั่วชีวิต อย่างไหนที่จะได้เจอ ทำไมคิโยมิเนะที่ควรจะเกลียดที่สุดถึงอยู่ข้างเราตอนนี้

ทำไมถึงพูดจาไม่เห็นอกเห็นใจอย่างเพื่อนทั่วไปก็ไม่รู้ พวกเราอยู่ห้องเดียวกันรร.เดียวกันชั้นเดียวกันเลขที่นั่งก็เรียงกัน

………………………………………………………………………………………………

…จัง  อาคาริจัง?

เอ๊ะ?อ้ะค่า ค่า

เป็นอะไรเพลงเริ่มแล้ว รึว่าเบื่อคาราโอเกะแล้วเปลี่ยนที่แล้วหน้าตาจะดีขึ้นมั้ย?

ไม่เป็นไรคุยกันซักนิดดีมั้ย?

ได้สิ

คุณโอมุระเป็นคนดีใจดีคบกับเราไม่มีการพูดฝืนใจ ไม่เกี่ยงราคาขนาดกระเป๋าเฮอเมสยังซื้อให้ กำไลของกุซซี่ลิปสติกของMAC  วันพีชของชาแนล นี่นะ ที่รร.ของฉันมีเด็กผู้ชายที่น่ารักมากก่อนหน้านี่ฉันพาเขาไปเดินซื้อของตั้งหลายชั่วโมงสุดท้ายฉันลังเลกว่าชั่วโมงว่าจะเลือกสีชมพูรึฟ้า…เรากำลังพูดเรื่องใคร?เพื่อน?คนรัก?ไม่ใช่เลย คนที่อยู่ต่อหน้าเราคือใคร? แต่เด็กคนนั้นก็ยังยิ้มคอยฉันไม่เหมาะกับสีชมพู สิ่งที่เราต้องการคืออะไร

อ…อาคาริจังเป็นอะไรไป?

ขอโทษนะ ขอโทษนะคุณโอมูระไม่ผิดเลยฉันสิผิด ฉันมันบ้าบ้าที่ไม่เข้าใจอะไรเลย…อายชะมัด…อาย มากเลย รู้แล้วล่ะตอนนี้รู้ตัวแล้วทั้งๆที่สิ่งที่เราตามหาอยู่ใกล้มาตลอด ทั้งที่สิ่งที่เราต้องการไม่ได้มีรูปร่างเป็นสิ่งของเลย

โฮซากะฟูจิชิมะ…ขอร้องล่ะเป็นเพื่อนฉันหน่อย!!ได้โปรดเป็นเพื่อนกับฉันที ทำไมไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นก็ได้ทำไมหัวเราะกันอยู่สองคน อ้ะ ในที่สุดก็หาพบ

โธ่ถ้าจะมาก็บอกก่อนสิจะได้เปิดที่ตรงเฉลียงไว้

ไม่เป็นไรตรงนี้ก็ได้แล้วฉันก็หิวแล้วด้วย

จ้า

ทำไมก็ไม่รู้ เจ้าพวกนั้นเพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้

ผู้หญิงก็แบบนั้นแหละ

นี่ๆโฮซากะฟูจิชิมะฉันจะมาทำงานพิเศษที่นี่ตั้งแต่พรุ่งนี้ คุเงินที่ต้องหาด้วยตัวเองสินะ

ตั้งแต่พรุ่งนี้?แล้วหน้ามีแต่รอยช้ำนั้นล่ะ?

ก็ล้างจานอยู่แต่ในครัวจนกว่าจะหายก็ได้

ตอนนี้เพิ่งมารู้แม้มันจะเป็นเรื่องเล็กแต่แค่เขาทำดีกับเราก็คิดว่าเขาเป็นเพื่อนแล้ว แค่เขาใจดีกับเราก็คิดว่าเราเป็นเพื่อนโดยคิดจะไม่คิดจะให้  เรานี่บ้าชะมัด

เพียงพบกันครั้งแรกคนที่ทำให้เรามีความมั่นใจในตัวเองคนที่ไม่โกหกเราเด็ดขาดในที่สุดก็พบแล้ว

พยายามเข้านะหมอนั้นบอกกับเราอยู่หลายครั้ง

หือ? โอ้!!ลงไปแล้ว(แข่งบาสกัน) เอ๊ะ?คิโยมิเนะ

กับอะโซสินะ

เฮือก ว้ากกกก ค ค ค ค ค คุซุมิ ตกใจหมดเลย ขอโทษที

ไม่เป็นไรฟูจิชิมะหัวทึ่มแต่น่ารักดี

ชมรึด่า สองคนนั้นทำอะไร?

วันนี้แข่งรอบสองคนแพ้ต้องเลี้ยงอีกฝ่ายหนึ่งเดือน

เอ๋?แต่เจ้าอะโซอยู่ชมรมบาสใช่มั้ยคิโยมิเนะเสียเปรียบสิ

เมื่อวานแข่งรอบแรกด้วยมัลติเรสซิ่งแชมป์เปี้ยนชิพโฮซากะชนะ

อยู่แล้ว

ข้าวกลางวันหนึ่งเดือนไม่ใช่ว่าไม่มีเงินแต่คงนึกสนุกมากกว่า ทีตอนชั่วโมงพละเห็นหายจ้อยทุกที อ้ะ อ้ะ อ๊า!? หมดเวลาพัก

ไอ้บ้า แกเตะมาได้!?ไอ้คนไร้น้ำยา (อะโซโดนคิโยมิเนะเตะ)

ที่ไร้น้ำยานะแกต่างหากเมื่อกี้ฟาวล์ไม่ใช่เรอะ

อะไรขี้แพ้ชวนตีเรอะ!!

ซ่าๆๆๆ

ไงแพ้เพราะแข่งเพราะผิดกติกาโฮซากะ คิโยมิเนะ คาบบ่ายย้ายห้องเอามาให้ชุดนึง

หมับ  เหว๋ออออ

ย…แย่แล้วอารมณ์ไม่จอยจริงๆซะแล้ว อ…เอ่อ คิโยมิเนะ อ้ะ…อ…อ หมอนี่ (โดนคิโยมิเนะกอด)

ย้ายห้องใช่มั้ย?ไปก่อนล่ะ

โอ้ ยอดๆๆ

มีอะไร?อะโซ

เปล่าคือฉันกับโฮซากะยังไม่แพ้ไม่ชนะซะทีเลยว่าจะตัดสินกันด้วยการยิงธนู

ไม่มีทาง

อ้าว?พวกเราเล่นกีฬาได้นะ

จะเป็นนักนักกีฬาก็ไม่เกี่ยวธนูไม่ใช่ของที่มือสมัครเล่นจะทำได้นะ

ก็จะให้นายสอนให้ไง

สอนน่ะได้แต่กว่าจะดึงได้ก็1-2เดือน

เอ๋?ขนาดนั้นเชียว?

นี่คุซุมิเก่งมากเลยเหรอ

พ่อได้ใบประกาศให้ลูกฝึกตั้งแต่สามขวบ หมอนั้นได้ขั้นแล้วแข่งทั่วประเทศประจำ

เหรอทั้งที่อายุเท่ากันแต่ทำไมเก่งนัก อะโซความหวังชมรมบาสฯคิโยมิเนะจับอะไรก็รุ่งเทียบกันแล้วเราไม่มีอะไรคลั่งไคล้เป็นพิเศษเลย จะว่าไปก็ไม่มีอะไรอยากทำเป็นพิเศษ

ธนูของคุซุมิสวย อากาศที่บริสุทธ์ที่เราหนีออกมาคล้ายเพื่อนเพียงคนเดียว เพื่อนเพียงคนเดียวที่จริงจังจิตใจดีงามและยุติธรรม

เอ้าเกะกะเขาซ้อมกลับได้แล้ว

โอ้ย

ฉันจะไปชมรมโฮซากะคราวหน้าตัดสินด้วยเทนนิส

ของใช้กำลังอีกแล้ว

………………………………………………………………………………………………

พยายามเข้านะพูดจนเหมือนคำที่ติดปากอยู่เสมอ

ทาคาระจัง ทาคาระจังจำวันนี้ได้มั้ย?ที่บ้านมุซึมิจังตอนหกโมงนะ

จำได้สิฉันซื้อดอกไม้ส่วนของสองคนไปได้มั้ย

อืม ไม่ได้ทานอาหารพร้อมหน้ากันนานแล้วคุณแม่คงร่าเริง

นายจะออกไปกลางคืนรึ?

อืม เอาดอกไม้ให้แม่ของมุซึมิกับแม่นานาเสะ จะทานข้าวด้วยกันวันแม่ของทุกปี

วันแม่คราวนี้วันอะไร?

วันนี้วันอังคาร

จัดที่บ้านมุซึมิเหรอเพราะวันอังคารเป็นวัดหยุดของร้านสินะ

ทั้งสองคนเป็นตัวแทนแม่ฉันตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว

อืม

คิโยมิเนะล่ะ?ทำอะไรรึเปล่า?

ไม่ใช่แม่น่ารักๆดีใจเวลาลูกๆทำอะไรให้ตัวเองหรอก ถ้าได้รับดอกไม้จากลูกชายไม่ดีใจหรอก ถ้าเพชรซัก20-30กะรัตคงไม่แน่

เหรอ…คิโยมิเนะไม่ค่อยเล่าเรื่องครอบครัวกับคุณอายาโกะพี่สาวคนสวยก็เกี่ยวข้องครึ่งเดียวแต่มีพี่ชาย รู้ล่าสุดนิสัยสมเป็นลูกคนสุดท้องมาอยู่หอทำไมก็ไม่รู้ เรื่องของคิโยมิเนะยังมีอีกเยอะที่เราไม่รู้

…………………………………………………………………………………………………….

วันนี้หยุด

เขินจัง สวัสดีครับ

แหมทาคาระไม่เจอซะนาน  สบายดีเหรอจ๊ะ

คุณป้าโยชิโกะ คุณป้าโทโกะเมาแล้วเหรอ

ไม่เจอทาคาระจังตั้งนานเลยดีใจ

อุ๊ย วันนี้ไม่แต่งชุดนักเรียนเหรออุตสาห์คอย

ทั้งตอนคุณแม่เสียทั้งคุณปู่คุณคุณย่าเสียเราก็ไม่ได้อยู่คนเดียว คุณป้าโทโกะคุณป้าโยชิโกะเป็นแม่แทนเสมอ น้ำหอมที่ทั้งสองคนใช้ประจำก็เป็นแบบเดียวกับที่แม่ชอบเรารู้

งานวันเยี่ยมชมคนที่ไปแทนคุณพ่อคือพ่อมุซึมิกับพ่อนานาเสะ มุซึมิที่เหมือนพี่สาวนานาเสะที่เหมือนน้องสาว แม้คุณพ่อจะอยู่ห่างไกลเราก็รู้ว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

ทาคาระอูลองกับน้ำส้มเอาอะไร?

ทาคาระจังก่อนนี่มีโทรศัพท์มาจากคุณพ่อ

ครับ เรื่องครบ49วันคุณย่าน่ะคุณพ่อบอกว่ากลับมาไม่ได้ ไปแอฟริกาเลยมาไม่ได้ ขอโทษครับตอนงานศพก็ต้องเหนื่อยกัน

พูดอะไรกันทาคาระเธอน่ะยังเด็กปล่อยเป็นหน้าที่พวกป้าเถอะ

คุณป้าโทโกะชักเมาแล้ว

แหมมม

ชีวิตหอไม่เป็นไรรึ?ขาดอะไรมั้ย?ถ้าไม่ชอบออกมาอยู่บ้านป้าได้ทุกเมื่อนะ

สบายมากครับสนุกใช้ได้เพื่อนๆเขาเลี้ยงสัตว์ด้วยน่ารักมากเลย เรารู้ว่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง

โอ๊ะบุหรี่หมด

ผมไปซื้อให้เหมือนเดิมนะครับ ไม่จำเป็นต้องเหงาเรารู้ คุณทาคายามาสูบจัดแฮะ เอเลือกแบบไลท์ให้เองล่ะกัน เรารู้แต่ว่าเรา

ฟูจิชิมะ?

เรา…

ฟูจิชิมะ

โคโนะ

…………………………………………………………………………………………….

อาบน้ำก่อนนะ

อือ

ตุ้บ จ้ากกกกกก

ทำอะไรของนาย?คนอย่างนายนั่งลงมาฉันก็ตายน่ะเซ่!!

อารมณ์บูดสงบใจได้แล้วก็รีบอาบน้ำปิดไฟฉันจะได้ไม่ต้องรับรู้ รึว่าอยากให้ปลอบ?

ทำไมนาย…

ทำไม?

หน่อย ทำไมถึงต่างกับนายนักนะ  หมอนั้นน่ะไม่ใช่คนเอาแต่ใจอย่างนายไม่คอยหาเรื่องทะเลาะหัวดีแล้วจริงจัง ทำไมหมอนี่ 

อ๋อเหรอ งั้นก็รีบไปให้หมอนั้นปลอบซะเดี๋ยวนี้เป็นไง?หยั่งกับผู้หญิง

ต่างกับหมอนี่ แน่นอน

โป๊ก  แคร้งงง (ทาคาระเอาที่เขี่ยบุหรี่ปาหัวคิโยมิเนะ)

โอ้ย

คิ…คิโยมิเนะขอโทษ

เพี้ยะ ตึง (คิโยมิเนะตบหน้าทาคาระ)

หน่อยไอ้เด็กบ้า

ขอโทษ…คิโยมิเนะ ขอโทษเมื่อกี้ฉันฟิวส์ขาด…ขอโทษ  ขอโทษ  ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็เรายังไม่อยากพบ เรายังไม่อยากพบเพราะยังอ่อนแอแบบนี้ เพียงเพราะพูดว่าพยายามเข้านะ

ฟูจิชิมะวิวาทอีกแล้วรึ?บอกแล้วใช่มั้ย?

แต่โคโนะ!เจ้าพวกนั้นมัน

จวนจะสอบเข้าแล้วสินะ?อยากเรียนกับฉันไม่ใช่รึ?งั้นก็ไม่ต้องใส่ใจเจ้าพวกนั้น

แต่

ไม่ต้องแก้ตัวพยายามเข้าสิ

เข้าใจแล้ว

โคโนะ คาซุฮิโระคนในอุดมคติของเรา เก่ง เล่นกีฬาก็ดีกว่าคนอื่น คนอื่นๆในชั้นเทียบไม่ติด ไม่อยากโดนเขาเกลียด เราตัวเล็กหัวไม่ดีคบคนไม่เก่ง มีแต่โคโนะเป็นเพื่อนเรา

เพื่อไปโรงเรียนที่เดียวกับโคโนะถึงไม่ชอบเลขก็พยายาม ไม่ทะเลาะวิวาทฟังที่คุณย่าพูด รู้สึกว่าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีถ้ามีโคโนะอยู่ แต่ว่า

คุณย่า!?คุณย่า ผ่าตัดไม่มีประโยชน์แล้วครับอยู่ได้ราวครึ่งปี ครึ่งปี? คุณย่าเข้าโรงพยาบาลเข้าคราวนี้คงจะนานหน่อย อ้ะไม่เป็นไรฉันจะขยันเรียนเวลาอยู่ที่ห้องคุณย่าไม่ได้ทำอะไรตั้งใจอ่านหนังสือได้

เหรอพยายามเข้านะ

อืมฉันจะพยายาม

พยายามเข้านะ ไม่เป็นไรฉันจะพยายาม พยายามเข้านะ เพราะงั้นจึงพยายาม คุณย่าทำไมทำหน้าแบบนั้นครับ?ผมเป็นเด็กดีแล้วสินะ?

บางทีโคโนะแวะมาเยี่ยมแล้วพอกลับจะพูดคำเดิมทิ้งท้ายไว้ทุกครั้ง พยายามเข้านะ อืมจะพยายาม (ถึงเมื่อไหร่? ) พยายามเข้านะ จะพยายาม ( อีกนานเท่าไหร่)

พยายามเข้านะ อืม  (ยังไม่พออีกรึ?)

คุณย่าดูสิๆผมสอบเข้าเอกชนโซเรียวได้แบบนี้รร.รัฐที่เก็งไว้คงสบาย ตั้งแต่กลางวันจู่ๆก็หมดสติไป สภาพไร้สติ

ผมพยายามแล้วแต่ผมต้องพยายามขนาดไหนถึงจะช่วยคุณย่าได้?

โคโนะ

เหรอ นายก็ลำบากนะแต่ฟูจิชิมะคราวนี้ของจริงแล้วนะ ต้องสอบเข้าจริงๆแล้วคุณย่าคงจะท้อใช่มั้ย?ต้องพยายามอีก

ช่วยบอกฉันที บอกฉันที  คืนนั้นเราร้องไห้อยู่ข้างๆคุณย่าที่ไม่รู้สึกตัว ไม่ได้เศร้า ไม่ได้เหงาแต่สมเพชตัวเองเจ็บใจ

เดือนสามเราก็สอบไม่ติดเลยต้องเรียนที่เอกชนโซเรียวหลังพิธีปฐมนิเทศคุณย่าก็เสียเราเลยมาอยู่หอโดยไม่ได้บอกโคโนะเลย

ฟูจิชิมะ?ไม่เจอซะนานสบายดีรึ?

ไม่อยากเจอยิ่งกว่าใครๆคนที่เป็นเพื่อน

วันนี้คิดว่าจะแวะไปที่บ้านฟูจิชิมะ โทรไปก็ไม่มีใครรับได้ยินว่าไปอยู่หอเลยคิดว่าจะแวะไป ไม่คิดว่าจะได้พบกันโดยบังเอิญที่นี่

โคโนะไม่ตำหนิเราและไม่ถามอะไรเลย โคโนะแค่พบเราแต่ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรนัก เราก็ไม่พูดอะไรซักคำ

พูดไม่ออกต่างหาก ไม่ตอนแยกกันหมอนั้นทิ้งคำที่เราเกลียดที่สุด  พยายามเข้านะฟูจิชิมะ ไม่โดนเราต่อยที่นี่ก็นับว่าเฉียดปาฎิหารแล้ว

เราตอนนี้ไม่ได้เลยไม่พยายามอะไรซักอย่าง แถมไม่ได้โตขึ้นเลยทั้งภายนอกและภายใน อ้ะ เราทำให้คิโยมิเนะเป็นแผล

คิ…คิโยมิเนะ คิโยมิเนะ

อะไร?หนวกหู

เมื่อกี้ ขอโทษนะนายเป็นอะไรหรือเปล่า!?เลือดออกนี่ไปหาหมอมั้ย?

หนวกหูบอกแล้วไงว่าเลือดหยุดแล้วแผลแค่ถลอก หงุดหงิดอย่าเซ้าซี่

อ้ะ…อืมโทษที

ฉันก็ต่อยนายเต็มๆ

เอ๊ะ? อ๋อช่างเถอะ

ช่างเรอะนายนี่มัน

เอ๋?จะชกอีกเรอะ!?แต่ช่วยไม่ได้นี่นะ

นายลองดูน่าตัวเองมั่งสิว่าเป็นยังไง

? อ้ะ…โอ๊ยยยยย อาไอ?(อะไร)

ข้างในปากก็แตก หมอนั้นเป็นใคร?

หือ?ไม่…วันนี้เจอเพื่อนร่วมชั้นม.ต้น ทำไม มันเหมือนจุดสาเหตุปมด้อยของฉันเคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดแต่หมอนั้นไม่เปลี่ยนไปเลย

ทำไมเราเล่าเรื่องแบบนี้ให้คิโยมิเนะฟัง

ไม่เปลี่ยนก็น่าจะดีใจ

แต่หมอนั้นกระตุ้นปมด้อยของฉันโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัวเลย

ผู้ชายที่ไม่กระตุ้นปมด้อยนายมีแต่เด็กเท่านั้นมั้ง?

นาย

เอ้าทำให้เย็น

ที่จริงฉันไม่อยากพยายาม พยายามยังไงก็เทียบหมอนั้นไม่ได้เป็นคนดีก็เหนื่อย

ทำอะไรครึ่งๆกลางๆพอรู้ตัว เวลาอยาดหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก แปลกที่รู้สึกโมโหหมอนั้น

เออพอนึกถึงก็โมโหอีก พยายามเข้านะอะไรกัน พยายามแล้วยังไง

เฮ้เจ้าเปี๊ยก

อะไร?

นี่ฉันบอกให้มั้ย?

อะไรเล่า!

ที่นายโมโหทุกครั้งที่หมอนั้นบอกว่าพยายามเข้านะ เพราะนายคิดไปเองว่านายไม่เหมาะกับหมอนั้นใช่มั้ยล่ะ?

หรือไม่ก็รู้สึกเหมือนถูกว่าแบบนั้น ที่นายโกรธหมอนั้นทั้งที่เขาเป็นเพื่อนแต่กลับไม่พูดในสิ่งที่อยากให้พูดกับนาย

ไม่ทำในสิ่งที่นายให้ทำไม่ใช่รึ?

อ…อะไรมันก็แหง๋อยู่แล้วเพื่อนกันนี่

อย่าทำเป็นอ้อนเลยนายไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงบ้าๆ คิดแต่จะรับเรื่องที่ตรงข้ามน่ะไม่คิด

…ยังไงก็ตาม…เรามันทำตัวเป็นเด็กเรารู้ เรามีแต่รับจากโคโนะไม่เคยคิดทำอะไรให้หมอนั้นเลย

โคโนะผู้สมบูรณ์แบบเดิมทีเราก็ไม่ได้สำคัญอะไรอหมอนั้นไม่เคยมีเรื่องปรึกษาเราไม่ทำให้ยุ่งยาก

หน้าตอนโกรธก็ไม่เคยเห็น เราเป็นเพียงสิ่งของมากกว่าที่จะเรียกว่าเพื่อน

จะอมทุกข์ต่อไปก็ตามใจ

ช่างฉันเหอะน่า

คอยเดี๋ยว!!

หนอยถ้าเจอโคโนะง่ายหยัง่งั้นบ้านตัวเองก็กลับไม่ได้ ไม่เป็นไรถ้าเจอคงไม่มีอะไร ยังไงก็ตามฝ่ายโน้นก็ไม่ได้ใส่ใจเรา

เราก็สนุกกับชีวิตของเราแบบนี้ซักวันคงทำใจได้

……………………………………………………………………………………………

ว้าววววซากุระ

หมอนั้นต้องบ้าแน่ๆ

ฟูจิชิมะเป็นอะไรเหรอ?

โฮซากะ  โฮซากะเอาเกมส์ที่ยืมไปมาคืนรับให้ได้นะ

ยัยอาคาริขืนโยนจากตรงนั้นฉันฆ่าเธอแน่!! เจ้าเปี๊ยกกลับไปก่อนเดี๋ยวฉันตามไป

อือ   โคโนะมาทำอะไรที่นี่?

ได้ยินข่าวลือไม่ดี

หา?

ถูกเจ้าคนที่ชื่อโฮซากะ คิโยมิเนะหลอกอยู่ไม่ใช่รึ ในโรงเรียนชื่อเสียงไม่ค่อยดีทำไม่นายอยู่กับหมอนั้นล่ะ?โดนขู่รึ?

ข่มขู่อะไรกันหมอนั้นเป็นรูมเมทอยู่ชั้นเดียวกันมันก็ปกตินี่

งั้นนายเปลี่ยนไปใช่มั้ย?ก่อนนี่ไม่เห็นบอก…นายซื้อบุหรี่ใช่มั้ย? ฉันมาเตือนในฐานะเพื่อน

อ้ะ อะไรกัรเล่า!?

............................................................................................................................................................................................................................. 

* หมายเหตุตัวหนังสือสีม่วงคือบทพูดทั่วไป * 

ตอนนี้ก็คงจะงงเหมือนเดิม ยิ่งตอนท้ายๆด้วยแล้วอีกอย่างตัวหนังสือก็ไม่สม่ำเสมอ นั้น เอาไว้ตอนหน้าจะทำให้ดีกว่านี้
จากตอนที่แล้วทาคาระออกจะแข็งๆ เพื่อนในห้องเลยมั่นไส้ แต่มาตอนนี้หน้าตายิ้มแย้ม หนุ่มๆเลยหลงเสน่ห์กันใหญ่
แล้วก็เราจะไม่เปลี่ยนชื่อตัวละครนะ เพราะเหตุที่เราเอาการ์ตูนเรื่องนี้มาลงก็เพราะเห็นว่าเหมือนคยูเรียวเลยเอามาแบ่งปัน
แต่ถ้างงในชื่อตัวละครก็ให้คิดว่า คิโยมิเนะคือคยู ทาคาระคือเรียวอุค แบบนี้อาจช่วยได้