เพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก...1

 

  สุนักจิ้งจอกกล่าวกับเจ้าชายแห่งดวงดาวว่า ผู้ที่ไม่มองอะไรด้วยหัวใจยอมมองไม่เห็นซึ่งความดี
มันว่างก็เข้าใจอยู่แต่ว่านะ pi pi อ่ะกินแล้ว มานั่งเลี้ยงไข่เนี้ยนะ โตเร็วๆน๊าาาา 
(หมายถึงเกมส์เลี้ยงทามาก๊อตจิสิ่งมีชีวิตปริศนาให้อาหารบ้าง อบรมบ้าง ทำความอะอาดสุขาบ้าง งานหนักที่เดียว)
....?มีอะไร? ก็นี้ คลายนายเลย หาอ๊ะ...
นะ? อุ๊บ ฟีด อย่ามาล่อเล่นนะเฟ้ย!
ไม่ผิดแน่ คล้ายๆฮี่ๆ แซ่ดๆๆๆ เหมือนเดิมเลย
อะไรกัน?คล้ายออก
กลุ่มนั้นเงียบๆหน่อย เจ้าเปี๊ยกนั้นห้ามยืน
กึก โอีย...นานทำอะไร
นายชื่ออะไรเล่า
....ทาคาระ ฟูจิชิมะ ทาคาระ
ทาคาระ? ทาคาระของมีค่า
ใช่
เฮ้ออออออ ชื่อโหล่ยโท่ย
ไอ่หมอนี้! วืด ฟังให้ดีนะนายจะคิดยังไงก็ช่างแต่ฉันพอใจกับชื่อนี้อย่ามากวนโอ้ยน่ารำคาญ
...นาย
หือ?
รู้จักกระรอกบินมั้ย?
? จะไปรู้เรอะไอ้ของพรรค์นั้น
เอ้าตรงนั้นออกไป
(ลองมาคิดดูแล้วลางร้ายทั้งหมดมันเกิดที่ตรงนี้เอง)
อ่า~~ จากโรงเรียนใช้เวลาเดินห้านาทีก็เหทิอนอยู่ในโรงเรียน
(เข้าม.ปลายผ่านไปได้สองอาทิตย์ จู่ๆก็มีเหตุต้องมาอยู่หอพัก)
ทำไมนะ?มองเห็นตึกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วแต่ทางเข้ามันอยู่ไหนเล่า (แล้วก็ หายนะได้มาถึงแล้ว)
ฟูจิชิมะ ทาคาระ? กำลังคอยอยู่พอดี
ส....สวัสดีขอฝากตัวด้วยครับ...
ถ้่าให้ไปรับก็ดีแล้วตึกของที่นี้หาทางเข้ายากเพราะมันซับซ้อน ตอนนี้หัวหน้าหอไม่อยู่เลยฝากให้ฉันนำทางแทน เปลี่ยนรองเท้าซะสิ
ติดชื่อไว้ที่ป้ายห้อง214ให้แล้ว
คร้าบบบ
เอ้า กุญแจห้องกับระเบียบภายในหอมีเขียนบอกเวลากินอาหารกับเวลาปิดประตูอ่านดูซะ
อ๊ะ ขอบคุณครับ
เข้าเรียนไม่เท่าไรคุณย่าก็เสียใช่ไหม?เรื่องทางบ้านเรียบร้อยแล้วรึ?
ครับตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์ผมยังไม่ได้มาเรียนเลยกลัวเวลาเรียนไม่พอ ป้ายวิญญาณก็พกมาครับ สำคัญนะ คุยย่าผมอยู่ที่นี้แล้ว 
หึ ฉันโอคุโนะ โยชิยะ ปี2 ห้อง309ห้องเียวกับหัวหน้าหอยินดีที่รู้จัก
เป็นคนดีจัง
(คนเราตัดสิ้นกันเพียงภายนอกไม่ได้)
เวลาทะเราะกับใครซักคนมันต้องมีสาเหตุมาจากทั้งสองฝ่าย ข้อเสียของอีกฝ่ายคิดซะว่าเป็นข้อเสียของเรา
คุณย่าที่ห่วงชีวิตม.ปลายของเราพูดไว้อย่างนั้น แต่หลังพิธีปฐมนิเทศน์ก็ตายไปอยู่กับพวกคุณปู่ทิ้งเราไว้คนเดียว
ครอบครัวที่รักของเราอยู่บนฟ้า พ่องี้เง่าที่เหลือก็อยู่ใต้ฟ้าแอฟริกาครอบครัวเราทำไมทุกคนอยู่ไกลกันนักก็ไม่รู้ เรานี้ช่างน่าสงสาร
ก๊อกๆๆ โฮซากะอยู่มั้ย?
(214ห้องของ โฮซากะ คิโยมิเนะ)
อา? มีอะไร?
รู้สึกว่าเราน่าสงสารจริงๆ
คนที่จะอยู่ห้องเดียวกับนายมาแล้ว
อ้ะ กะรอกบิน
(214 โฮซากะ คิโยมิเนะ ฟูจิชิมะ ทาคาระ)
คิโยมิเนะหัวเราะชื่อคนอื่นทีชื่อตัวเองล่ะ
(ใจเย็นไว้อาจจะเป็นคนดีก็ได้ไม่ใช่รึ)
ห้องอื่นก็ว่างให้ไปอยู่ที่นั้นก็ได้นี่
มีแต่พวกนายอยู่ห้องเดียวคนอื่นเขาจะว่าไง? เค้าอยู่กันห้องละสองคนอย่าเอาแต่ใจน่า
งั้นจะแกล้งจนออกไปเอง
โฮซากะ!
ย่าครับมีคนไม่ดีจริงๆด้วย
รุ่นพี่โอคุโนะโทรศัพท์จากหัวหน้าหอคร้าบบบบบ ฝากบอกมาครับ มือถือน่ะถึงอยู่ในหอแต่เิดนถือไปถือมาจะมีประโยชน์อะไร
เพราะงั้นฝากด้วยนะโฮซากะ
อา...คนดีๆไปซะแล้ว
แล้วจะมาอีกนะฟูจิชิมะ...
...
นายคิดจะช่วยบ้างมั้ย?
ไม่
งั้นก็หลีกไปเกะกะ
ไม่
.....
ข้าวของน้อยชะมัด
หือ?ก็ตัดสินใจอยู่หอกะทันหันเลยเอามาเท่าที่ต้องใช้
ตั้งแต่งานประปฐมนิเทศน์นายไม่มาเรียนเลยนึกว่าไม่มาเสียแล้ว
อะไรกัน?
ก็...โหวกเหวกโว้ยวายขนาดนั้นไม่คิดว่าจะหน้ามึนมาเรียนได้น่ะ
หมอนั้นผิด ไอ่หมอนั้น(ถูกลากออกไป)
เพราะใครเล่าใคร
เป็นคนแรกที่โดนเลย
เพราะนายนั้นแหละ ?
ตึง ตึง เดียวก่อนซากุระ!! เดียวก่อน
อะไรกัน?
ซากุระ
แปะ ดุกดิกๆๆ ????????
ซากุระ
เหวอๆๆๆข้างหลังๆๆๆ
หนวกหู เหวออออออออออออ
คราวนี้ขึ้นมาข้างบน
ชุดเกะกะถอดให้หมดเลย
อ๊ะ น...นี้มัน!คู่โฮฯในหออย่างที่น้องสาวบอก!?
ไม่ใช่โว้ยน้องสาวนายงี้เง่าป่าว ของแกอยากได้คืนมั้ย
โหดร้าย อย่าดุนักเซ่ห้ามใช้เท้ากับเพื่อนด้วย
เมื่อกี้อะไรน่ะ!หนูยักษ์หรอ
หนุกดี ความลับ
(นั้นมันตัวอะไร)
หน้าซีดเพราะหนูยักษ์!? ก๊าก ฮ่าๆๆๆ
เจ้านั้นล่ะสิ?สัตว์เลี้ยงของอะริโทโมะ(ห้อง213อะโซ นัตซึกิ ปี่1)
ไม่ใช่หนูตัวเฟริทน่ะ(ห้อง213 คุซุมิ วาตารุ ปี1)
.......เฟริท?
ชิ บอกก็ไม่สนุกนะสิ ตัวแบบนั้นเห็นก็น่าจะรู้
โฮซากะเฟริทนี้ตัวอะไร?
โฮซากะสนุกละสิ
(ไม่ใช้หนูหรอ)
อ๊ะหัวหน้าหอกลับมาแล้ว
คนเข้าใหม่อยู่ไหน?
อยู่ตรงนั้นครับ
นายคือฟูจิชิมะ? คาชิวากิ เรอิจิ หัวหน้าหอโทดทีที่ไม่ได้อยู่รับ ห้องเดียวกับคิโยมิเนะรึแย่หน่อยนะ...เอ๊ะ?
(ทำไมช่างเป็นคนที่ให้ความรู้สึกโดดเด่น)
อ๊ะ!นึกออกแล้วเจ้าคนที่โดนไล่ออกปั้ยตอนพิธีปฐมนิเทศน์เพราะโว้ยวาย อา?นั้นนายเองหรอกรึ?ทำอะไรอยู่?
ก็แหม่
เห็นในสมุดรายชื่อสองคนนี้ชั้นเดียวกันเลขที่ก็ติดกันรัหว่างพิธีคงโดนคิโยมิเนะป่วนล่ะสิ
ทำไมเป็นฉันล่ะ
มีคนเข้าใจแล้วมีความสุข
เออ คิโยมิเนะพ่อโกรธแแน่ะ
หือ?
บอกให้วันนี้ไปหาใช่มั้ย
จะไปรู้เรอะงานชุมนุมญาติฉันไม่เกี่ยวฉันมันลูกบ้านอื่นไม่เหมือนนายนี้
คุณอายากะก็มาถามหานายด้วย
โอ๊ะ?ไปแล้วๆ
ฟูจิชิมะโชคไม่ดีเลยนะอยู่ห้องเดียวกับคิโยมิเนะ
ร้ายที่สุดตั้งแต่เจอกันวันนั้นแล้วครับ
เอ๊ะ...?รุ่นพี่กับโฮซากะเป็นญาติกัน?
ใช่ลูกพี่ลูกน้อง เพราะฟูจิชิมะน่ารักหรอกนะจะบอกจุดอ่อนของคิโมิเนะให้อยากฟังมั้ย?
อยากครับ ผมอยากฟัง(โดนลากออกไป)นั้นอะนะ
สมเป็นหอำักเอกชนกว้างชะมัดยังไม่ชินมีโอกาสหลงทาง อ๊ะกำลังโทรศัพท์รึคนที่อยู่หอมีมือถือหมดเลยรึ?
...อืมเพราะงั้น ใม่ใช่ ไม่รู้ว่าอายาโกะมา...อืมผมก็เจอ
แหงะ เฮ้ยๆๆๆๆ ห...หัวเราะ!? หมอนั้นมีพี่สาวที่เกี่ยวดองทางสายเลือดครึ่งนึงชื่อคุณอายาโกะ อาการติดพี่ของคิโยมิเนะ
มองปราดเดียวก็รู้ จริงด้วย
อืม~~ไว้โทรคุยกันใหม่นะ บาย !อยู่ตรงนั้ยตั้งแต่เมื่อไหร่?
เมื่อกี้
เวลาคนอื่นคุยโทรศัพท์ห้ามแอบฟัง
แอบฟัง...ฮึ่มนี่ไม่ใช่ห้องนายคนเดียวนะ!
หลีกมาทีหลังยังมาโวยวายอีก รกหูรกตาชะมัด 
ปัง!! หนอยยยย...เฮ้ โฮซากะ!
อะไร?
ที่ฉันเข้าไปตอนนายโทรศัพท์ฉันผิด! แต่ไม่เห็นต้องพูดขนาดนั้นเลย?
ถึงเปลี่ยนวิธีการพูดมันก็เรื่องเดิมใช่มั้ย? นายมันตัวเกะกะน่ารำคาญ
ช่วยไม่ได้! ฉันก็ไม่ได้ต้องการอยู่ห้องเดียวกับนายนี่!
งั้นก็ออกไปสิ จู่ๆก็ตัดสินใจอยู่หอแต่เดิมตั้งใจอยู่บ้านสินะ?ไม่เห็นจำเป็นต้องอยู่หอนี่
เรื่องของฉัน
เรื่องของนายแต่คนลำบากคือฉันนะ!
โฮซากะ!!
หนวกหูเว้ย!
เอ๋?  ล้อ  อย่าล้อเล่นน่า...อ๊ะ ตึง ตึง ตึง
เฮ้! ใครตกลงมา เป็นอะไรป่าวอย่าขยับหัว ตามคุณโคบายาชิผู้ดูแลที
หัวโนเบ้อเร่อแต่คิดว่าไม่เป้นไร
เหรอครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้ลำบาก
อะไรกัน แต่แข็งแรงจริงนะเด็กปีหนึ่งปีนี้
คิโยมิเนะ นายไม่สำนึกผิดมั่งรึ?
ฉันไม่ผิด
โป๊ก ไม่ใช่เวลามาเล่นเกมนะ
โธ่
.....อูยยยย
ต้องให้พูดกี่หนถึงเข้าใจฉันไม่ได้เป็นคนผลักหมอนั้นเหยียบพลาดตกลงไปเอง
ฉันไม่ได้หมายถึงหยั่งงั้นเค้าเพิ่งมาวันนี้เห็นใจหน่อย
ไม่
โป๊ก โธ่เว้ย
ต่อยอีกแล้ว
ฉันไม่รู้ว่าไม่พอใจอะไร
ทุกอย่าง
อะไรนะ?
ไม่พอใจทุกอย่าง
ทำไมล่ะ?ฟูจิชิมะน่ารักออกฉันยังชอบเลย
นายชอบแต่ฉันไม่ใช่ ฉันเกลียดคนประเภทนั้นที่สุดแคเห็นหน้าก็คลื่นไส้แล้ว ตัวซังกะเปี๊ยกแต่อวดดีโว้ยวายน่ารำคาญ
อ๊ะ ฟูจิชิมะ 
อ้าว?ฟูจิชิมะหายแล้วรึ? เฮ้!? ฟูจิชิมะ!?
ก็ได้ขอโทษฉันผิดเอง
ทาคาระทะเลาะกันสาเหตุต้องเกิดจากทั้งสองฝ่ายแน่ๆ ผมเข้าใจครับคุณย่าแต่เล่นบอกว่าแค่เห็นหน้าก็เกลียดแล้วไม่ว่าผมจะทำยังไงก็ไม่มีประโยชน์ใช่ไหมครับ?ขอโทดครับคุณย่าเป็นอย่างที่คุณย่าเป็นห่วงจริงๆมีแต่ทะเลาะเจ็บตัวบ่อยๆ
่แซ่กๆๆ กี๊ๆๆ ห้ะ?เฮ้ยรึว่าหนูยักเมื่อกี้...แกรึว่าลงไม่ได้?
น่ารำคาญตั้งแต่เมื่อกี้แล้วทำไมเป็นเพราะฉันเล่า?บ้านหมอนั้นอยู่ใกล้ๆใชมั้ย?ไม่เห็นจำเป็นต้องมาอยู่หอเลย
...นายนี้มัน
ควรเป็นหยั่งงั้นแต่ได้ยินมาว่าเข้าเรียนไม่นานคุณย่าก็เสียดูเหมือนจะไม่ใช่แค่เรื่องคนตายถึงบ้านจะอยู่ใกล้ที่บ้านคงไม่มีใครอยู่คอยละมั้ง?ถ้ามีใครอยู่ซักคนคงไม่เอาป้ายวิญญาณมาด้วยหรอกจริงมั้ย?
สามป้ายปู่กับย่าแล้วก็แม่รึพ่อยังอยู่ล่ะสิ
คาชิวากิ
หือ?
ทำยังไงกับสองคนนั้นดี?
ล้มเหลวละมั้ง?คิโยมิเนะก็เอาแต่ใจฟูจิชิมะลำบากน่าดูแต่ก็น่าสนุกนะ
สงสารฟูจิชิมะเลือดล้างเลือดผลาญจริงๆ
เอ้า....ไม่เป็นไรนะไม่ต้องกลัวมาสิ แบบนี้เดียวตกไปนะถ้าไม่อยากตกก็อย่าไต่ไปเซ่ เอแกชื่ออะไรน้า?อ๊ะใช่ซากุระ ซากุระไม่เป็นไรนะมาสิไม่ต้องกลัวมาสิซากุระ ซากุระ 
ซากุระจ้าาาาาอยู่ไหน? อ๊ะคิโยมิเนะเห็นซากุระมั้ย?
ไม่เห็นดูแลดีๆเซ่เอาเข้ากรงซะที
วันนี้เป็นวันอาบน้ำ
รองเท้าไม่มีไปข้างนอกรึ
เอาล่ะเด็กดีจับได้สักที เอ๊ะวันนี้จะสองครั้งซ้อนเลยรึ?
จะตกรอบสองรึไง(รับไว้ได้)
....เอ๊ะ?โฮ...โฮซากะ!?
อะไรกันเจ้านี้ก็อยู่ด้วยกันรึ?อาริโทโมะกำลังหาอยู่
จริงสิซากุระปีกขึ้นต้นไม้แต่ลงไม่ได้ พอดูดีๆแล้วไม่เห็นเหมือนหนูเลย
แหงล่ะ
นี้เหรอเฟริทน่ารักดีเหมือนกันนะ
ร่าเริง อะไรฟะหมอนี้ กลับล่ะ
อ๊ะ...เดียวคิโยมิเนะ คือว่า...ฉัน...ฉัน บ้านฉันอยู่ใกล้ๆอย่างที่โฮซากะว่าแต่พ่อฉันบอกว่ามาอยู่หอจะดีกว่า...อันที่จริงไม่จำเป็นต้องอยู่หอก็ได้ไปกลับบ้านกับโรงเรียนได้อยู่แล้ว....เพราะงั้นถ้าโฮซากะบอกว่าเกลียดละก็ฉันนะ ฉัน...
ตรงกันข้ามเลย
หา?
คนที่เกลียดคือนายตั้งหากหน้าตานายตอนรู้ว่าได้อยู่ห้องเดียวกับฉันอย่าบอกนะว่าลืม หน้าตาเสียศูนย์ทุกข์ขนาดหนักตอนเจอกันขนาดหนักตอนเจอกันใครแรกด้วยเห็นฉันก็ทำหน้าเลี่ยน เดี่ยวโกรธเดี่ยวโวยวายเด็กชะมัด เด็ก ทำไม?เรื่องจริงไม่ใช่รึ มาดิๆ 
อ๊ะจะว่าไปแล้วเรามีแต่โวยวายใส่หมอนี้ทุกทีเรื่องไม่ดีก็พูดไว้เยอะ ทำหน้าไม่พอใจก็มากไม่เคยคุยกับโฮซากะดีๆเลย ... เอ่อฉัน...
อะไรอีกเล่า?
ขอโทษนะ ขอโทษนะ สมควรจะเกลียดสินะ
เจ้าบ้าซื่อเกินไปจะโกรธก็โกรธไม่ลง ฉันจะไปอาบน้ำนอนล่ะ เอาเจ้านั้นไปคืนอาริโทโมะซะ
โฮซากะ ที่พูดเมื่อกี้โกหก
หา?นายมันอวดดีน่ารำคาญมีแต่เรื่องกวนอารมณ์ ไม่ได้เกลียดถ้าเกลียดละก็ จะไม่คุย ไม่มองหน้า ไม่สนใจ ไม่งั้นคงไม่อุตส่าห์ออกมาตามหานายแบบนี้หรอก
อ๊ะเจอแล้วฟูจิชิมะ
หัวหน้าหอคิโยมิเนะก็อยู่ที่นี้ด้วย
เล่นออกมาไม่ยอมกลับเป็นห่วงนะ จุ๊บ
ขอโทษครับ
พอทีเถอะคาชิวากิ
เจ้าคิโยมิเนะไว้สำเร็จโทษที่หลัง
ฉันทำอะไรอีกเล่า
นายไม่เคยทำเรื่องดีๆเลย
อะไรบางอย่าง ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างแล้วครับคุณย่า ที่หอพักกว้างๆหลังนี้ ทั้งผู้คนที่แตกต่างกันของที่นี้ แล้วก็ทั้งโฮซากะ คิโยมิเนะ ที่น่าจะเกลียดที่สุดด้วย
ซ...ซากุระจ๋าอยู่ไหนจ๊ะ?
อาริโทโมะรึ ทางนี้ๆอยู่นี้
อ๊าาาซากุระ ไปไหนมาเป็นห่วงนะ!
นี่ของนายรึ? น่ารักชะมัดติดคนด้วยสิ
......น่า น่ารักซะไม่มีอ่ะ!
เอ๊ะ?
เฮ้ยแย่ล่ะ ลืมไป หมอนั้นชอบมากสิ่งมีชีวิตเล็กๆน่ารัก
ก...กรุณาคบกับผมเถอะคร้าบบบบบบ
ฮ่าๆๆๆๆ
จ๊ากไอ่หมอนี้ทำอะไรน่ะ
คุณย่าผมคิดว่าคงไม่รุ่งอย่างที่คิดแล้วล่ะครับ...
(โรงเรียนเอกชนโซเรียวหอพักโซฟูหรือเรียกกันว่าประตูลม ปัจจุบันมีเด็กพัก150คนเทียบอัตราส่วนแล้วสร้างเพราะที่ดินกับเงินเหลือเฟื่อห้องละสองคนแต่ละห้องมีห้องอาบน้ำ ห้องน้ำ เครื่องซักผ้า โต๊ะ เตียง แอร์ หอพักในฝันสมบูรณ์แบบ ระเบียบหอไม่เข้มงวดถ้าเด็กที่แยกจากผู้ปกครองขี้บ่นยังไม่พอใจสภาพแบบนั้นละก็...)
โฮซากะบอกหลายครั้งแล้วไม่เข้าใจรึ ของที่จะซักอย่าเอาไปแว่ในเครื่องซักผ้ารีบๆซักซะที่เซ่ฉันจะใช่โว้ย ฟังรึเปล่า?มันเกะกะ
หนวกหูปกติคนแกตื่นเร็ว...มาโว้ยวายแต่เช้าเห็นใจสังขารทางนี้บางเซ่ไอ่เ้าเปี๊ยก!
ได้รุมเมทนิสัยไม่ดี
ฟูจิชิมะคุงงงงงงงงงได้เวลาอาหารเช้าแ้วไปกินด้วยกันเถอะ(ห้อง208สุซุคิ อาริโทโมะ)
ย้ากกก ตึงงงง
....อ๊ะ
ห้อง214มีอะไรลอยมาก็ไม่รู้
อารึโทโมะเป็นไรป่าว?
ตึงงง อีกแล้วนะพวกนาย!อย่าก่อเหตุแต่เช้าได้มั้ย ระเบียบของหอนี้นร.ที่อยู่เป็นผู้รับผิดชอบแต่ความรับผิดเวลาเกิดอะไรขึ้นคือฉันซึ่งเป็นหัวหน้าหอเว้ย อาริโทโมะไม่เป็นไรใช่มั้ย?
ฮับอำอาย (ครับสบาย)
พวกนายขอโทษอาริโทโมะซะถ้ามีคราวต่อไปอีก ทั้งคู่ต้องทำความสะอาดพื้นโรงอาหาร แต่ต่างคนก็คิดว่าเลี้ยงแมวไว้สิจะได้อดทน
ไม่มีสัตว์สี่เท้าตัวไหนน่าเรียนรู้เท่าแมวแล้ว!? โป้ก
โอ๊ย!แกต่อยอีกแล้วนะ
อาริโทโมะขอโทษนะเจ็บมั้ย?ไม่คิดว่าจู่ๆจะเข้ามา
น่า...น่ารักเป็นบ้าเลย ตาโตเหมือนไข่ห่าน
อาริโทโมะ?นายไม่เป็นไรนะ?
ผมเหมือนขนแมว ตัวเล็กเหมือนจะกอดไว้แนบอก อ๊าาาอยากกอดจังเลย
?พลั๊ก ตึกๆๆๆๆ
เมื่อกี้นี้ คิดซะว่าเป็นแสแห่งรักละกันอาริโทโมะ
กะอยู่แล้วครับ
บ้า
อ๊ะ รู้สึกเครียดๆยังไงไม่รู้ กับโฮซากะที่รู้สึกเข้ากันได้มันก็แค่ภาพลวง  อาริโทโมะผู้พิสมัยสัตว์เล็กก็พิลึก หัวหน้าหอเป็นคนดีเป็นลูกพี่ลูกน้องโฮซากะ อนาคตมีแต่อุปสรรค ไปโรงเรียนดี...ปัง อูยยย(กระแทกซ้ำที่เดิม) คุณย่าผมอยู่หอมาได้สองวันแล้วครับ อยู่หอต่างกับอยู่โรงเรียนรู้เช่นเห็นชาติชีวิตส่วนตัวจนรู้ศึกว่าคบยากครับ โฮซากะ คิโยมิเนะที่อยู่ห้องเดียวกันเกลียดคนที่ล่วงล้ำอาณาเขตของตัวเองตรงข้ามกับผมโดยสิ้นเชิง พูดให้ชัดๆก็คือไม่สบายใจครับ
โรงเรียนเดียวกัน เดียห้องวกัน กลับด้วยกันเวลาที่ไม่เห็นหน้านายมีค่าจริงๆ
ฉันก็เหมือนกัน!!แถมเลขที่นั้งยังติดกันอีก
รู้ด้วยรึ
อาจริงสินายจดโน๊ตไว้ใช่มั้ย?
เล่มละ100เยนยืมเฉยๆไม่ได้
อ๊ะ? แซดๆๆๆๆ
อะไรกัน?
ตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์เราเพิ่งมารร.ครั้งแรกอะไรกันปฏิกิริยาแบบนี้
ตรงนี้ที่นั่งของฉันรึ?(กองสมบัติส่วนตัว)
ก็งั้น อะไรกันมารร.หรอกเหรอ ที่ว่าไม่มาเรียนแล้วน่ะโกหกรึ?
รึว่าไปทำจิตบำบัดอยู่ จู่ก็เป็นฮีสทีเรียระหว่างพิธีปฐมนิเทศน์อันตรายน้า เอ๊ะ?ฟูจิชิมะคุง
(ฮีสทีเรียเพราะใครกันเล่า)
(ไม่รู้ เข้าใจผิดไปใหญ่)
เงียบไปแล้วท่าทางน้อยใจ แกล้งมากเดี่ยวแย่เลยนะ ขืนอาละวาดอีกครวานี้เข้าโรงพยาบาลเลยมั้ง?
ยิ้ม...โทษทีช่วยเอาออกไปหน่อยได้มั้ย มันเกะกะสุด

 คิโยมิเนะ: ไอ้บ้าสร้างศัตรูดีๆนี่เอง
ตัวประกอบ: โทษทีไม่ทันคิด แบบนี้ฟูจิชิมะคุงก็ไม่มีที่นั่งนะสิ
คิโยมิเนะ~  กล้าดีแต่บ้าไปมั่ง
ฟูจิชิมะ~ มีอะไร
คิโยมิเนะ~ เปล่าจะยืมโน็ตใช่มั้ย?
ฟูจิชิมะ~ อะไรกันเจ้าพวกนี้รู้สึกไม่ดีเลย ว๊ากเพียบเลย คิดดูดีๆช่วงสองอาทิตย์ที่เรียนแต่ละคนย้ายจากม.ต้นแต่ละที่มีเวลาแบ่งกลุ่มได้ขนาดนี้เราเริ่มต้นช้าตั้งแต่แรกเหมือนอยู่นอกวงโคจร ทำใจซะเถอะซักวันล่ะน่า ...เข้าโรงเรียนรัฐท่าจะดีกว่า ตัดสินใจแล้วต้องไม่เสียใจที่หลังฟูจิชิมะ ทา
คาระ
...............................................................................................................................................
โอ้มีเด็กผู้หญิงด้วย
 เอ...อย่างที่คิดเลยโดยมองอายจัง มุซึมิจังกลับมาแล้วค่อยมาก็ดีอืมเอางั้นดีกว่า ทั่กกกกก ว้ายยยย
 อา...เอ๊ะ? นานาเสะ?
 ทาคาระจัง
 อะไรกัน?แฟนเจ้าเปี๊ยกรึ
 เพื่อนสมัยเด็กเฟ้ย จะยังไงก็ช่างแต่นายทำอะไร?ปล่อยมือเลย
 ไม่ใช่นะฉันชนเขาเอง
 มุซึมิล่ะ?
 ถูกเรียกไปห้องพักครูแน่ะฉันทำปิ่นโตมาเพื่อทาคาระด้วยนะเลยมาตาม
 ไปหามุซึมิมั้ยคงกลับห้องแล้วมั้ง
 อืม ว้ายยย!!
โฮ ซา กะ
 ไม่ใช่
 ขอโทษค่ะจะรีบเอาออกคะ
 ผมยาวๆไม่รวบไว้จะเกะกะ
 ข...ขอโทษค่ะ
 เจ้าโฮซากะ
 ยุ่งยากนักก็ตัดทิ้งมั้ยล่ะ?
อ๊ะผมอุตสาห์ไว้จนยาว
ผมยาวๆแบบนั้นน่ารำคาญชะมัดฉันจัดการให้เอง เฮ้ใครมีคัตเตอร์บ้าง?
 ในโต๊ะฉัน
 ไม่ต้องหรอกยุ่งยากดึงออกเลย
 อ๊ะ!!เฮ๊ย!!ผมเด็กผู้หญิงนะเฟ้ย
 แล้วจะให้ทำยังไง?... ปึก
โฮซากะ
 อะไรเล่า? เอ้าไวัค่อยเอามาคืน
 อ๊ะที่เขาดึงคือกระดุมนักเรียนเหรอ ร...เรานี้ละก็ ทำไงดี
 นานาเสะ?ดีแล้วนะที่ผมปลอดภัย
 ลืมบอกขอบคุณ
..................................................................................................................................
 เฮ้อออได้เห็นเรื่องดีๆเข้าแล้วโฮซากะก็เป็นคนดีใช่ได้นี่
 อาคาริ
  นี่ รึว่าชอบเด็กคนเมื่อกี้? แล้วรู้จักเหรอ? ผู้ชายตัวเล็กๆที่อยู่ด้วยกันน่ะิ ...หือ?เพื่อนร่วมชั้นรูมเมทด้วย ว้ายฮ่า ฮ่า ฮ่าห้องเดียวกับโฮซากะน่าสงสารจัง
 หนวกหูน่า
..................................................................................................................................
 ก็บอกแลวว่าให้คอยจนกว่าฉันจะกลับ
 มุซึมิ ก็ถ้าไม่รีบไปคิดว่าทาคาระจะไปโรงอาหารซะก่อน อุตส่าห์ทำมาเพื่อทาคาระ
อืมอร่อย
เอ๊ะ?จริงเหรอ? นี่เมนูเด็ดของวันนี้คือนี่ล่ะ
 สุขกันจริง  แต่นานาเสะควรระวัง ที่นี่เป็นรร.สหฯแต่ชื่อที่จริงเป็นรร.ชายล้วน
ใช่ครับ ม.ปลายโซเรียวเดิมเป็นรร.ชายล้วนแต่เปลี่ยนเป็นสหฯเมื่อสองปีก่ิอนเพื่อรองรับจำนวนนร. แม้ในปัจจุบันนร.ชายมีหกห้องนร.หญิงมีสองห้องแยกกันคนละตึก
 นี่ทาคาระ
หือ
 พ่อของทาคาระคงกลับมาวันครบรอบ49วันของคุณย่าใช่มั้ย?
 ไม่...ไม่มีทางเป็นหน้าที่ของทางนี้ ปกติปีนึงก็กลับมาแค่ครั้งเดียวตอนงานศพก็ไม่เจองานคงยุ่ง คนอ่อนแอพ่อฉันเป็นแบบนี้
 ทาคาระจัง
 หือ?ไม่มีอะไร ฉันต้องไปแล้วขอบใจที่เลี้ยง
 อ๊ะ พรุ่งนี้ฉันทำปิ่นโตมาให้เอาอะไรดี? ทาคาระจัง
ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ฉันจะไปกินที่โรงอาหาร
 พรุ่งนี้ฉันจะไปรับนะ...นี่มุซึมิจัง
 หือ?
 ทาคาระจังไม่ร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่? พวกเราสามคนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กเมื่อก่อนทาคาระจัง....กว่านี้
 อืม เป็นเพราะผู้ชายคิดอย่างนั้นไม่ใช่รึ?
...............................................................................................................................
ชิ้งงงง หึ หึ
จริงเมื่อเช้านี่กระจุยหมด
เฮ้ นี่มันอะไรกัน?
โทษทีสมุดโน๊ตที่ยืมจากนายขาดหมดแล้ว
ตึงๆๆๆๆๆ
กล้านักนะ พวกแกคอยก่อนสิโว้ย!!
ว้ากกกกก ทักกกกกกก
 ใครวะดันไปฉีกสมุดโน๊ตของโฮซากะในโต๊ะเจ้าเตี้ย
ยัคคุงไม่มีประโยชน์แล้ว
 ไม่คิดนี่ว่าเจ้าโฮซากะจะให้เจ้าเตี้ยยืมสมุดโน๊ตเลยละเลงหมด
 อย่ามาล้อเล่นนะโว้ย หาเรื่องผิดคนแล้ว  ตุ๊บ ตุ๊บ
 ขอโทษๆไม่รู้นี่
 เฮ๊ย!ที่เหลือไปไหนหมดวะ?
 เหวออออออ!!!หนาวจัง
.......................................................................................................................
 ช่วยนะ
 อ๊ะ ขอบใจ
 นี่ฝีมือเจ้าพวกเมื่อเช้าฟูจิชิมะไม่มาตั้งแต่โวยวายในพิธีปฐมนิเทศน์ทุกคนเลยลือกันสนุกปากว่าไม่มาแล้ว แต่ปรากฎว่านายแตกต่างกับสิ่งที่ทุกคนคิดไว้มากก็เลยตกใจ ฟูจิชิมะตัวเล็กน่าตาน่ารัก เลยคิดว่านิสัยคงเป็นหยั่งงั้น เพราะฟูจิชิมะท่าทางเอาแต่ใจ
 ก็เข้าใจอผยุ่หรอกแต่ว่า
 อ้ะ ฉันไม่ได้ทำนะคนอื่นเขาเป็นคนฉีกสุมดโน๊ตแต่ ฉัน..
 ก็เหมือนกันแหละ ดูสิ่งที่พวกนั้นทำโดยไม่พูดอะไร นายก็เหมือนกับคนอื่นๆ แต่ขอบใจนะที่มาช่วยฉันดีใจ
  เอ๊ะ...อืม อ้ะ ฉันคิคูจิ โยเฮย์ ฉันให้ยืมสมุดโน๊ตแทนส่วนของโฮซากะกับฟูจิชิมะ
เอ๋?จริงเหรอ ลัคกี้แบบนี้ไม่ต้องก้มหัวให้เจ้าบ้าโฮซากะแล้ว คิคูจิเป็นเพื่อนกันตลอดไปเลยนะ
 เอ๊ะ?...อืม
.........................................................................................................................
 ปังงง ยัคคุง คัตจิ ยูคุง เจอแล้วว
 เหวออออออออออ
.........................................................................................................................
กึก กึก กึก นี่ คิคุจิคุง ครับ
 ชั่วโมงฉันมันน่าเบื่อขนาดนั้นเชียวรึ
 อ้ะ ไม่ครับ(นักเรียนทั้งห้องเหลืออยู่ประมาณ3-4คน)
...................................................................................................................
 งั้นเหรอ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมิน่าล่ะตอนพักกลางวันตึกเหนือเจี๊ยวจ๊าวชะมัด
 ขำไปมั้งหัวหน้าหอฟูจิชิมะน่าสงสารไม่ใช่รึ?
 อ้ะแล้วคิโยมิเนะล่ะ
 สติแตกขนาดนั้น
 แต่น่าเสียดายนะนานแล้วอยากเห็นคิโยมิเนะมีเรื่อง
 เห็นไล่ฆ่าเขาอยู่ฝ่ายเดียว หยั่งกับก๊อตซิล่า                                                                                                                   แต่แบบนี้มันมีสองอย่างนะฟูจิชิมะ พวกในห้องอาจแก้แค้นกับนายอีก รึไม่ก็ไม่ลงมือเพราะมีคิโยมิเนะหนุนหลัง 
 ฉันพนันว่าอย่างหลัง
 อะ ฮ่า ฮ่า งั้นเหรอ ทุกปีมันมีปัญหาเดิมๆแต่ห้องฟูจิชิมะครวานี้เป็นตัวอย่างต่างกับประถมรึม.ต้นเป็นม.ปลายที่รวมผลการเรียนเท่าตัวเอง จะหาคนที่ด้อยกว่าก็ยากพวกนั้นกลมเกลียวกันมาก แค่มีทรรศนะต่างกับคนอื่นตังเองก็กลายเป็นเป้าหมายต่อๆไป ฟูจิชิมะโผล่ได้เหมาะกับเวลา
 ผมอ่อนแอขนาดนั้นเชียว? เจ้าพวกนั้นมาหาเรื่องเพราะผมอ่อนแอ?
( ปฎิเสธไม่ออก)
 กลับห้องล่ะครับ รวตรีสวัส
จะบอกว่าอยากปกป้องแต่จะยิ่งทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ
 คงงั้น
 พวกเด็กๆห้องฟูจิชิมะมีอคติเกินไป ไม่มองหน้าฟูจิชิมะให้ดีๆเสียใจที่หลังช่วยไม่ได้
 นั้นสิครับผมยังอยากกอด อยากจับเข้ากล่อง
แค่จับเข้ากล่องจะดีเหรอ ฮ่า ฮ่า
 ดีนะฟูจิชิมะไม่อยู่
.......................................................................................................................
เบื่ออุตสาห์ยืมจากคิคุจิคุง ซีร๊อกดีกว่าซีร๊อกหมดเลย ทำอย่างนั้นตั้งแต่แรกก็ดีแล้ว
 แกรก โป๊ก
 หือ โฮซากะ!!
โอย...โธ่เว้ย....
 นายชนประตูรึ  เหม็นเหล้านายใส่ชุดนักเรียนแบบนั้นไปกินเหล้าที่ไหน
เลิฟโฮเต็ล
 เลิฟโฮเต็ล!?
 ดื่มมากไปจำไม่ได้
 อ...ไอ้หมอนี่
 จำได้ว่าไปเล่นเกมส์ต่อคาราโอเกะ แต่ไปกับใคร?
เรื่องที่โรงเรียนตอนกลางวันจำได้มั้ย?
 กลางวัน? โรงเรียน?
 เอ? ก่อนไปเกมส์เซ็นเตอร์(ผ่านไป30วิ) เอ? (ผ่านไป1นาที....ผ่า่นไป3นาที) อ๊า!!นึกออกแล้วฉันสติแตกความทรงจำเลยกระโดด
 นายก็เลยกระโดดไปกับความทรงจำ เข้าใจแล้วเหตุที่เพื่อนรวมชั้นกลัวหมอนี่ ปกติเป็นพวกบ้าเกมส์ขี้หลงขี้ลืม จู่ๆกลายเป็นหมาบ้าไม่ให้กลัวได้ยังไง ไว้ใจไม่ได้เลย โฮซากะนายสูงเท่าไหร่
 ตอนนี้รึ? 183รึไงเนี้ยครึ่งปีนี้สูงเอาๆ
 อายุ15สูง180 รู้สึกไม่ดีเลยอายุ15แบบนี้กับ15ปกติกลุ้มว้อยทน                                                                                         นายตัวเล็กถ้าเป็นผู้หญิงก็กำลังดีเลย หน้าแบบนั้นรูปร่างแบบนั้นเป็นผู้ชายนายไม่รู้สึกขัดใจบ้างรึ? ไม่คิดว่าไม่ใช่บ้างรึ?
 มันอะไรกัน ถ้าเป็นผู้หญิงขัดใจยังไง? ไม่ใช่!?
 เฮ้เจ้าเปี๊ยก นายก็คงคิดแบบนั้นสินะ?
 ไม่เคยคิดเลยไอ้ห่วยคิโยมิเนะ
เมื่อกี้นายเรียกชื่อฉันรึ? แถมเติมไอ้ห่วยให้ด้วย
แล้วจะทำไม่!!
 ฉันไม่ชอบให้เรียกไอ้ห่วยยิ่งโดนคนที่ไม่ชอบเรียกยิ่งเกลียดชะมัด
 ถ้างั้นจะพูดให้เบื่อไปเลย ไอ้ห่วยคิโยมิเนะ                                                                                                                   อะไรนะไอ้เด็กเปรตนี่ หมับ ปัง!!
จะทำอะไรน่ะ?
 หนวกหู เอ้า!!
 โอ้ย....
ดูหน้าตัวเองในกระจกให้ดี ลืมตาเซ่
 หน่อย เรา...เราทนดูไม่ได้ นาย เกลียดนายคิโยมิเนะ
 อย่าเรียกชื่อนะว้อย
ไอ้ก่วยคิโยมิเนะ
จะหาเรื่องเรอะ!!
 หนวกหู!!ชอบล้อเลียนปมด้อยคนอื่น
 ก็พอกันนั้นแหละไอ้บ้า                                                                                                                                           อะไรกันชื่อมีปมด้อยเรอะไง
 หนวกหูเว้ยเจ้าเตี้ย 
(ต่างคนต่างขุดหลุงฝังตัวเอง)
..................................................................................................................
ยามเช้ามาถึง
ปิ๊บ ปิ๊บ ๆๆๆๆ
 อือ.....หนวกหู หือ? อ่อก อื้อ พลั๊ก ตกใจหมดเลยไอ้บ้าคิโยมิเนะ(โดนคิโยมิเนะนอนกอดแน่น)นึกว่าจะตายเสียแล้ว ทำไม่มาอยู่เตียงเรา
จริงสิเมื่อวานเมากลับมาพวกเราทะเลาะกันหมอนี้มายึดเตียงเรา  หน้าโทรมสุดๆ ช่างเถอะมีความเชื่อมั่นซะอย่าง ไม่ต้องเจ็บปวดกับคำคนอื่น 
คนที่เจ็บปวดคือ 1.คนที่ไม่มั่นใจกับตัวเอง 2.อ่อนแอ 3.ต้องการความรักจากใครซักคน....เพราะต้องการความรักจากใครซักคน


ฝีมือคิโยมิเนะล่ะสิ?ต่างกับเมื่อวานลิบลับ อ้ะจริงสิคิคุจิขอบใจมากเรื่องสมุดโน๊ต จะลอกก็ลำบากเลยซีร๊อกเพื่อคิโยมิเนะด้วย
 ฉันไม่ได้ให้นายยืมซักหน่อย
 เอ๊ะ? ทำไม่ แต่นี่ของนายใช่มั้ย?เมื่อวานนายให้ฉัน....
 ก็บอกว่าไม่ได้ให้ยืมไงเล่า!!นายขโมยไปจากในโต๊ะของฉันต่างหาก นายขโมยไป!!นายขโมยไปเอง นายเป็นคนขโมย นายเป็นคนขโมย
 เฮอะขโมยรึแบบนี้ก็ตัวอันตรายสิ อีกหน่อยขโมยเงินพวดเราด้วยคงแย่
แบบนี้เองรึ คราวนี้พวกนั้นรวมกลุ่มกันเหนี่ยวแน่น ไม่งั้นเป้าหมายต่อไปทุกคนรู้ดีว่าจะกลายเป็นตัวเอง เป็นแบบนี้เองรึ? เจ้าพวกนี้ทำไม่เล่นกันแรงขนาดนี้?
บ้า (แอบดูอยู่)
เดิมทีผมไม่ใช่เด็กดีแต่พยายามที่จะเป็นอย่างนั้น เด็กดีที่จะได้รับความชอบชื่นชมจากใครๆ ทั้งๆที่เมื่อเป็นเด็นดีแล้วผมจะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
  นั้นใครน่ะปี2รึปี3? นั้นรึหัวหน้าหอที่เรียกว่าประตูลม มีธุระอะไรกับเด็กปี1?
 อ้ะ เดี๋ยวอยู่ห้องนี่รึ? 
 ค...ครับใช่ครับ
 พอดีเลยเรียกฟูจิชิมะให้ทีสิ?
 ฟูจิชิมะมีคนเรียกแน่ะ
โทษทีนะที่เรียกออกมา เป็นไงบ้างเพื่อนในห้อง
 เป็นไง...ไม่เป็นไงครับ
 ท่าทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะเพิ่งเริ่มเองพยายามเข้า
 บอกให้พยายามผมคงไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่พอใจ
 ...เหรอ?ถึงเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่มันก็น่าจะมีสาเหตุใช่มั้ย? ไม่คิดบ้างรึว่าท่าทางเจ้าพวกนั้นนายเองก็เป็นสาเหตุ? นายมีเหตุผลที่จะถูกชอบแต่ไอ้เรื่องถูกเกลียดฉันมองไม่เห็นเลย ลองคุยกับเจ้าพวกนั้นซักครั้งอาจเจรจาง่ายก็ได้
 ...ผม...ทำไม่เป็นผมล่ะ? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดไม่มีเหตุผลต้องไปประจบเจ้าพวกนั้น
 งี้เองใจแข็งความทะนงสูงไม่เข้ากับหน้าตาน่ารักแบบนี้เลยถึงได้ดูโดดเด่นกว่าเจ้าพวกนั้น ยังมีคิโยมิเนะวนเวียนอยู่ใกล้ๆอีก แย่นะแบบนี้
ฟูจิชิมะฉันให้
 หา?
 หนังสือพังเกือบหมดใช่มั้ย?ฉัยเคยใช่ตอนปี1น่ะเอาไปสิ
 จะดีเหรอครับ                                                                                                                                                        ดีสิฉันไม่ใช่แล้วถ้ามีประโยชน์กับฟูจิชิมะฉันก็ดีใจ
คาชิวากิวิชาต่อไปเปลี่ยนห้อง
 อืือจะไปเดี๋ยวนี้ อย่างที่บอกนะฟูจิชิมะ
 หัวหน้าหอ...เอ่อขอบคุณมากครับ ผม...
  อ๊ะ ฮ่า ฮ่าฟูจิชิมะเวลาขอบคุณทำหน้ายิ้มแย้มหน่อย ฟูจิชิมะคุงยิ้มอย่างเป็นมิตรสิยิ้มให้พวกนั้นดูหน้าตาอย่างนายคิดว่าน่าจะได้ผลนะ
 นั้นน่ะหัวหน้าหอทำจะดีกว่า อะไรๆก็หน้าๆถ้าหน้าสวยอย่างหัวหน้าหอคงไม่มีใครว่า ผมมันแค่เจ้าเปี๊ยกหน้าละอ่อนแค่นั้นเอง
 หัวหน้าหอประตูลมมีธุระอะไรกับนาย? อะไรอุตสาห์มาหานายเชียวรึ?
 ก็ฉันเป็นเด็กหอเค้ามาก็เพราะมีธุระกับฉันน่ะสิ อะไรกัน
 หึขอหนังสือเรียนคุณหัวหน้าหอมาล่ะสิ
  อ้ะ
 ถ้าเป็นหนังสือที่คาชิวากิ เรอิจิใช้คงได้ราคาดี
 เอาคืนมา!! ปล่อยนี่
 เจ้าบ้าใครจะหลงเชื่อมาซือเล่า
 ยิ่งกว่านั้นโฮซากะไม่อยู่พอดี ที่หอพวกนายอยู่ห้องเดียวกันใช่มั้ย?ลือกันว่าของเสียหายประจำ
 หน่อย งั่มๆ (กัดมือยัตคุงเพราะยัตคุงล๊อกตัวไว้)
 โอ๊ย ไอ้เด็กบ้า แก่ พลั่ก
 ฟูจิชิมะะะะ                                                                                                                                                          ยุตคุงทำเกินไปแล้ว
  หนวกหู ดูรอยฟันนี่สิ
อ้ะ ฟูจิชิมะ!?
แหงะเลือดกำเดา
 แค่เลือดกำเดาแหกปากไปได้คิคุจิ
เอ้าฟูจิชิมะคุงตำราเรียนที่ขอมาไม่สนรึ?
 ฟูจิชิมะยิ้มอย่างเป็นมิตรลองดู อะไรกัน? หน้าตาอย่างนายน่าจะได้ผลนะ หน้าแบบไหนรึ?
 ฟูจิชิมะไม่เป็นไรใช่มั้ย
(ตอนนี้หนังสือโดนเผาไปแล้ว)
เกิดเรื่องแบบนี้ให้เรา...จะให้เราทำหน้าแบบไหน?
 เฮ้?เจ้าเปี๊ยก
หนวกหูน่า อย่าเข้ามาใกล้
ขอดูหน้าหน่อย
ไม่ อย่าจับ
 เฮ้เจ้าแว่นเอามาซิ
 ค...ครับ (ผ้าเช็ดหน้า)
 บอกว่าอย่ามาโดนไงเล่า
 โวยวายชะมัดแค่เลือดกำเดาเอง ควับ น่ารำคาญ (อุ้มฟูจิชิมะ)
ว้ากกกกปล่อยเซ่
 เฮ้ย ยัตคุง คัตจิ ยูคุง หนังสือเรียนนี่เรอิจิให้เจ้าเปี๊ยก
 ร...เรอิจิ
 เจ้าคาชิวากิ เรอิจินั้นน่ะเป็นลูกพี่ลูกน้องทางแม่ของฉัน หมายความว่าเหมือนกับว่าลงมือกับฉันทางอ้อม
 ไอ้ห่วยคิโยมิเนะปล่อยฉันลงเซ่
 ไอ้ห่วย? ฉันช่วยนายแท้ๆแต่กลับเรียกฉันแบบนั้นรึ?
หนวกหูว้อยย
 ถ้าจะลงก็จะปล่อยลงตรงนี้แหละ(บรรได)
ว้ากกกกกกกกก หมับ (กอดแน่น)
ว่าง่ายๆซะแต่แรกก็สิ้นเรื่อง
 จะไปไหน?
 ไปห้องพยาบาล
 ไม่ไป
..เน่เลือดมันหยดไปทั่วแล้วนะ แล้วยังเกาะชุดฉันแน่นด้วยมือแบบนั้นอีก
งั้นก็ปล่อยลงสิ
 ช่างเถอะยังไงก็ต้องซักอยู่ดี
 คิโยมิเนะหนังสือที่หัวหน้าหอให้มาถูกเผาไปแล้ว
หือ เผาไปแล้วก็ช่วยไม่ได้นะ
 อุตสาห์ได้มา                                                                                                                                                     คราวหน้าโยชิยะคงให้
 แต่ฉันอุตสาห์ได้มา ทั้งที่คิดว่าจะดูแลให้ด๊ ถ้ามีประโยชย์กับฟูจิชิมะฉันก็ดีใจ ดีใจที่ได้รับความอ่อนโยน อึกๆๆ
ช่วยไม่ได้นะอย่าร้องไห้เลย
...............................................................................................................
 เจ้าเปี๊ยกนายจ้องป้ายวิญญาทำไม
 เปล่าไม่ได้จอง ขนาดงานศพคุณย่าเราก็ไม่ร้องไห้มาพลาดท่าเสียทีร้องต่อหน้าหมอนี่เจ็บใจชะมัด ขอโทษนะครับคุณย่า นึกว่าต่อมน้ำตาเสียซะแล้ว เสียสิก็เวลาเศร้าจริงๆกลับไม่ร้อง เศร้า...เศร้าเรื่องอะไร?ทั้งคุณย่าตายตอนคุณปู่ตายตอนคุณแม่ตายก็ไม่เศร้า ที่ร้องก็เพราะทุกคนทิ้งเราไว้คนเดียว เหงาจำได้ว่าร้องเพราะเหงาความเศร้าไม่รู้จัก ทั้งที่ไม่รู้จัก
 เจ้าเปี๊ยกนี่อย่าก้มลงดีกว่ามั้ง?จะให้เลือดกำเดาไหลอีกรึ?
เยื่อบุโพรงจมูกฉันมันเปราะอยู่แล้ว
 คงงั้น
ทาคาระจัง
 นานาเสะ มุซึมิมีอะไรรึ?มาถึงนี่เลย
 อะไรกันตอนกลางวันไปหาทาคาระจังที่ห้องเขาบอกว่ากลับมาแล้วเป็นไงบ้างคิดว่าอาการไม่ดี
 อือเลือดกำเดาไหลไม่หยุด                                                                                                                                      แล้วไม่เป็นไหร่เหรอ
 คิดว่าไม่เป็นไรแล้วนะ 
นานาเสะ ข้างล่างมีเครื่องขายอัตโนมัติซื้ออะไรเย็นๆมาให้ทาคาระด้วยนะ
 อืม
 อ๊ะ ฉันไปเองเอาอะไร?
 ไม่ต้องเดี๋ยวทาคาระจังเลือดออกอีก น้ำอัดลมไม่เอานะ
 ถ้าเจอผู้ชายคันไซก็ระวังหน่อยล่ะ นี่ทาคาระวันนี้ฉันเพิ่งไปที่ห้องทาคาระ อ้ะรู้สึกใช่มั้ย คนที่ไม่รู้มีแต่นานาเสะอะไรกันเจ้าพวกนั้น พอถามเรื่องทาคาระก็หน้าถอดสี ย้อนมาถามพวกฉันว่าเป็นอะไรกับฟูจิชิมะ
 อย่าเข้าใกล้ห้องฉันจะดีกว่าเด็กผู้หญิงยิ่งสะดุดตา
 แล้วสาเหตุที่กลับเพราะหยั่งงั้นรึ? ถ้างั้นฉันไม่ให้อภัยเจ้าพวกนั้นแน่
 ฉันก็คิดนะว่าตัวเองคงเป็นต้นเหตุด้วยแบบนี้คงปล่อยไปซักพัก
 ทำไมล่ะ
เกี่ยวกับเรื่องนี้คุณย่าเคยบอกที่ฉันไม่รู้สาเหตุก็เพราะฉันทะนงตนเกินไป
 ขนาดคนรู้จักยังว่าทาคาระหัวแข็ง
โทษที
 ไม่แปลกหรอกที่คนในห้องทาคาระจะรู้สึกแบบนั้น 
  ?
 ไม่เข้าใจสินะคนลำบากคือทาคาระขนาดเรื่องตัวเองยังไม่เข้าใจก็สมควรที่รอบตัวจะมองผิดๆ
 ทาคาระจังโพคาริมุซึมิจังน้ำส้มดีมั้ยนะ?
 ผู้หญิงมาทำอะไรที่นี้
 ว้ายย อ้ะ เอ่อเมื่อวานขอบคุณค่ะคืนกระดุมนี่
 อ๋อลืมแล้วชุดที่จะใส่พรุ่งนี้ซักอยู่ไว้ค่อยให้เจ้าเี๊ยกติดให้ ถ้าซื้อเสร็จแล้วจะไปหาเจ้าเปี๊ยก..
 อ้ะมาด้วยกันกับเพื่อนอีกคน เอ่อโฮซากะคุง...อยู่ห้องเดียวกับทาคาระจังสินะ? ทาคาระจังไม่เป็นไรเหรอ? ทาคาระจังน่ะถึงแปลกที่ก็เฉยๆแต่ถ้านอนห้องเดียวกับคนไม่รู้จักจะนอนไม่หลับ
 หลับสนิทเลย
 เอ๊ะจริงเหรอ?
 จริงสิ
 อ้ะมาแล้ว คิโยมิเนะ
 คิโยมิเนะ?
อ๋ออยู่ห้องเดียวกัน
นายไปนอนเถอะเดี๋ยวเลือดกำเดาไหลอีก
ไม่ได้ก้มหน้าสบายมาก
เมื่อกี้มันหยดลงมาแล้ว
 ไม่ได้ผลหรอกเฟ้ย
 เด๋ยวก่อนอย่าเข้าใกล้ทาคาระมากกว่านั้นนะ!
 หา?(กอดทาคาระอยู่)
 สังหรณ์ใจไม่ดีเลยแต่อยู่ห้องเดียวกับทาคาระ โฮซากะ คิโยมิเนะชื่อเสียงไม่ดีของนายกระฉ่อนถึงฝั่งผู้หญิงโน่น เมื่อวานนายไล่ตะบันเพื่อนรวมชั้นจนคาบบ่ายไม่เป็นอันเรียนไม่ใช่เหรอ
 ชื่อเสียงไม่ดี
 โฮซากะ!เพราะนายอยู่ใกล้ทาคาระเลยพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย รีบถอยออกไปซะ                                                                         เออ...มุซึมิจัง
เฮอะ แบร่ ไม่มีทาง
 เจ้าโฮซากะ!! นายอย่าได้ใจนักเลย
ว้ายยยมุซึมิ
 ทาคาระออกจากหอซะเถอะแค่ดูแลนายให้ฉันทำก็ได้ โฮซากะอย่าแตะต้องทาคาระน๊าาาา (กอดแน่นกว่าเดิม)
 ...นั้นใคร?
ทาคายามา มุซึมิเพื่อนสมัยเด็กที่อ้างว่าเป็นผู้ดูแลฉัน ใช้ได้มั้ย?
 ขอโทษฉันขอที่อ่อนโยนกว่านี้ดีกว่า
 งั้นนานาเสะล่ะน่ารักอ่อนโยน
 ผู้หญิงที่สนแต่นายยิ่งแล้วใหญ่
..............................................................................................................
 น...นี่มุซึมิจัง
 อะไร!
 โฮซากะคุงไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ
 ถึงดีแต่คนพิลึกก็มีเยอะนะ ยื่งกว่านั้นมันไม่ใช่ปัญหาของฉันแต่เป็นปัญหาเพราะทาคาระอยู่ใกล้โฮซากะคนชื่อกระฉ่อน
 นี                                                                                                                                                                          ทาคาระจะพลอยถูกเหมาว่าพิลึกไปด้วย                                                                                                                                     กลับได้จ๊ะได้ยินไปถึงในครัวโน่น
 แม่คะทาคาระนะคะ
จ้าๆมุซึมิถ้าโวยวายขนาดนั้นก็ให้ทาคาระมาอยู่บ้านเราสิ
 นั้นสิคะคุณลุงคงไม่ปฏิเสธหนูให้ทาคาระไปอยู่หอหรอก ขนาดคนรู้จักยังรู้สึกรุนแรง รู้อยู่ว่ากลัวแล้วไปแอบร้องไห้ทีหลังแต่ก็ยังเดินนำหน้าพวกเราเสมอ เพราะเป็นผู้ชายเขาย้ำคำพูดที่คุณย่าบอกซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนกับพูดให้ตัวเองฟัง ไม่เห็นต้องให้ไปอยู่หอเลยไม่มีใครเข้าใจทาคาระ ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของทาคาระ โครม
 ม...มุซึมิจัง
โดยเฉพาะหมอนั้นไม่รู้เรื่องของทาคาระเลย เจ้าคนขี้หลงขี้ลืมโฮซากะนั้นมาเกะกะทาคาระ ไม่ชอบใจ ไม่ชอบใจ ไม่ชอบใจ
................................................................................................................
 อืมนั้นรึ?
 อ...เอออุตสาห์ได้มาจากรุ่นพี่ ขอโทษครับ...ผม
ฟจิชิมะเดี๋ยวฉันเอาหนังสือของฉันมาให้
เอ๊ะ แต่...
 ไม่รังเกียจใช่มั้ย?
 ไม่ครับแต่พวกนั้นจะเอาไปเผาทิ้งอีก
  ช่างสิ
 เอ๋?
 ก็ให้หนังสือไปเรื่อยๆจนกว่าพวกนั้นจะเบื่อ
จริงสิตอนนี้รู้แล้ว ความเศร้าคือการที่คิดว่าตัวเองจะถูกเกลียด ถูกทอดทิ้งทำไมเราถึงเด็กยังงี้ ทั้งที่ตอนนี้ไม่ได้เศร้าเลย แต่ทำไม่เราถึงร้องไห้ ต่อมน้ำตาคงผิดปกติจริงๆ
 ฟูจิชิมะมานี่สิ บ้าชะมัดฟูจิชิมะ                                                                                                                                                ฟูจิชิมะวันนี้ได้ยินว่ารีบกลับมาตอนพักเที่ยงเจ้าพวกนั้นทำอะไรอีก?
 เปล่าหนังสือที่รุ่นพี่ให้ถูกเผา
 ฟูจิชิมะเลือดที่หยดหน้าห้องนายเลือดกำเดานายใช่ป่าว?
 ไม่เป็นไรนะ
อะไรกันอภัยให้ไม่ได้
 ถ้าเลือดออกใช้นี่แปะ
 ทุกคนที่นี้เป็นคนดีไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมสถาบันแต่ กินข้าวเหมือนกันใต้อาคารเดียวกัน เพียงแต่ใช้เวลาร่วมกันจากคนอื่นกลายมาเป็นครอบครัวเมื่อไหร่ไม่รู้มหัศจรรย์จริงๆ
...........................................................................................................
บอกแล้วว่าจะนอนให้ปิดไฟ คิโยมิเนะถ้าจะนอนก็นอนดีๆเซ่อย่าเปิดทั้งทีวีทั้งไฟทิ้งเอาไว้
 อืออออ? ไม่ยังดูอยู่อย่าปิด
นอนซะ!เดี๋ยวก็หวัดกิน
 หนวกหู
 บางทีคิดว่าคิโยมิเนะนอนเปิดไฟเสมอ ทีวีก็เปิดเสียงดังถ้าไม่มีเสียงคงนอนไม่หลับ อาจเป็นเพราะเหงารู้สึกเข้าใจขึ้นมานิดนึง คนเราถ้านอนท่ามกลางความมืดได้คงไม่วิตก ถ้านอนในที่ที่แวดล้อมด้วยเสียงคงคิดว่าตัวเองไม่โดดเดี่ยว ราตรีสวัส
 เฮ้อ แบบนี้ก็ด้วย ใช่ว่าจะไม่ดี
..............................................................................................................
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่าไง
 อะไรกันเจ้าเตี้ยยังมาเรียนอีกรึเมื่อวานเลือดกำเดาไหลจนต้องกลับไปนี้ นึกว่าไม่มาซะแล้ว
 แต่คิดดูดีๆแล้ว คิดกี่ครั้งๆคิดไม่ออดว่าฉันผิด
 เอ๊ะ?
พลัก โครม
 ยัตคุง? มันเอาจริง เจ้าเตี้ยนี่.....หน่อยยยย
พลัวะ
 อ้ะ แย่ล่ะ
ตุ๊บ
ว้ากกกกกคัตจิ
 ไงคิโยมิเนะ
 นี่อะไร
 เปล่าเล่นหนักไปหน่อย ไอ้เรื่องเกิดขึ้นฉันเองคงมีส่วนแต่ที่ทนมาถึงตอนนี้เพราะคิดยังไงก็ไม่เข้าใจ
หา? งั้นเอาคืนเรื่องเมื่อวาน
 ที่จริงไม่เอาคืนก็ได้
 คิดอยู่ว่าทำไมออกมาแต่เช้า
 อ้ะ อ้ะ อะไรกันหมอนี้ต้มกันนี่ ไม่คิดว่าจะโดนต่อย หน้าแบบนี้ รูปร่างแบบนี้ พันะธ์เดียวกัน (กับคิโยมิเนะ)
 ฟูจิชิมะ
 คิคุจิหวัดดี(ยิ้มหวาน) ผ้าเช็ดหน้าที่ยืมจากนายมันเปรอะเลือดใช้ไม่ได้แล้วไว้ซื้อคืนให้นะ
 เอ๊ะช...ช่างเถอะ
 คงไม่รู้จักตัวเองแน่ๆ ยิ้มแล้ว(เพ้อกันไปหมดเลยที่นี่)
........................................................................................................
 คิดว่าจะเลิกเป็นเด็กดี
 เด็กดี? นายผิดปกติตรงไหนเปล่า
ไอ้หมอนี่ มาลองคิดดูย่าเราไม่เคยพูดซักคำว่าให้เราเป็นเด็กดีแต่ ฤดูร้อนปีที่แล้วจู่ก็ล้มป่วยต้องเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่นั้นมา จู่ๆกลายเป็นเด็กดีคุณย่าก็เลยห่วง จริงสินะเรากลายเป็นคนว่านอนสอนง่ายเปลี่ยนไปไม่พูดอะไร ไม่ร้องไห้อย่างที่รู้สึกฝืนหัวเราะอยูเสมอ ขอโทษครับที่ทำให้เป็นห่วง คุณย่าเข้าใจทุกอย่าง
 เฮ้อ ก็สมควรแล้ว
อ๊า !!เจอแล้วมาทำอะไรที่นี้ ทาคาระบอกแล้วว่าอย่าเข้าใกล้เจ้าบ้าโฮซากะ มาทางนี้ทาคาระ                                                                     มุ...มุซึมิจัง
 ผู้หญิงน่ารำคาญ
  หา?
หมับ แบร่ กรี๊ดดด
 ทาคาระ!!ฉันไม่ชอบหมอนี่เลย ไม่ชอบจรัง จริ๊งงง
 เอ้าๆทำแบบนี้ด้วยนะ
 อย่านะ!

.................................................................................................................


*หมายเหตุ* คนญิ่ปุ่นถ้าสนิทเขาจะเรียกนามสกุล

จบเล่ม1แล้วนะคะแต่กว่าจะจบได้ใช้เวลาทั้งสามวันไม่ใช่ไรหรอกพิมไม่ค่อยเก่ง