ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : OH Plaese ::ดัง
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � - � �2 � �-
แอ๊ด...
เสียงประตูเปิดเข้าไปในห้องเรียนที่ตอนนนี้มีนักศึกษานั่งกันเต็มไปหมด ทุกสายตาต่างจ้องมายังร่างเล็กที่กำลังยืนหอบอยู่อย่างงง ๆ ร่างเล็กที่ยื่นหอบอยู่เมื่อเห็นหน้าของอาจารย์ที่กำลังไม่สบอารมณ์ ก็รีบยืนตัวตรงทันที อาจารย์ยิ่งโหดอยู่ด้วย
"นี้นายไปไหนมา"
"เอ่อ คือว่าตอนเดินมาผมจะ....."
"หยุดเลย ! นายไม่ต้องอธิบายอะไรเลยนะมากความ เปิดเรียนวันแรกก็มาสายแล้ว เห้อ~ไม่ไหวเลย งั้นชั้นให้เธอไปทำความสะอาดห้องนำ้ชายวันนี้ตอนเย็นถือว่าเป็นการลงโทษแล้วห้ามให้ใครไปช่วยเป็นอันขาดถ้าไม่ไปทำเธอคงจะรู้นะว่าจะเป็นยังไง ไปได้แล้ว"
ร่างเล็กได้แต่ก้มหน้ารับกรรมแล้วเดินไปหาเพื่อนหน้าหวานราวตุ๊กตานามว่า Luhan หรือเสี่ยวลู่ที่ได้จองที่ไว้ให้แล้ว
-เเม่.ง เอ๊ย! วันเชี่ยไรเนี่ยซวยชิปหายเลย- �ร่างเล็กนั่งลงพร้อมบ่นกับตนเองอย่างหัวเสีย
"ไปไหนมาอะแบค? แล้วทำอะไรอยู่? ทำไมมาสายจัง? แล้วนี่เป็นอะไรเหงื่อแตกเต็มเลยอ่ะ?"
ร่างบางทำหน้าตาสงสัยพร้อมยิงคำถามรัว
"เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ใจเย็น ขอพักก่อนได้ปะ เหนื่อยโครตเลยตอนนี้" แบคฮยอนทำเสียงเพลีย ๆ ประกอบ
"อ่า...แล้วเล่าด้วยนะ"
"อ่าห้ะ"
ณ โรงอาหาร
ขณะทั้ง 2 กำลังกินข้าวกันอยู่ก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีคนมองมาตลอดเวลา ที่จริงมันก็มีคนมองตั้งแต่เดินลงมาแล้วหล่ะ จนทั้ง 2 เริ่มหมดความมั่นใจที่มีคนมองเยอะแบบนี้ และส่วนใหญ่เป็นผู้ชายซะด้วยสิ
"นี่แบครู้สึกไรปะ รู้สึกเหมือนกับมีคนมองเราตลอดเลยอ่ะ" แบคฮยอนเลิกสนใจกับอาหารตรงหน้าแล้วมองไปรอบ ๆ
"ก็ว่างั้นหล่ะ. ช่างมันเถอะสงสัยเรามาวันเเรกก็ดังเลยมั้ง 55555 " ร่างเล็กพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร
เสี่ยวลู่ก็พยักหน้ารับและต่างคนก็ต่างกินข้าวกันต่อไป
แต่หารู้ไม่ว่าความคิดของเขาถูก ใช่เขาดังแล้วในตอนนี้ เพราะคนที่แบคฮยอนไปพ้นใส่เขาไว้ซะเยอะ ที่หาว่าเป็นไอ้ลามก และคำด่าอีกสารพัด ในตอนเช้าคนนั้นเป็นถึงกับหุ้นส่วนใหญ่ในมหาลัยแห่งนี้ ทำให้แบคฮยอนเรียกความสนใจให้ผู้คนในมหาลัยมากมาย และแต่ละคนก็ต่างคิดว่า 'ทำไมถึงกล้าพูดขนาดนั้นกับคน ๆ นี้'
เมื่อกินข้าวไปได้สักพักเสี่ยวลู่ก็นึกถึงคำถามเมื่อเช้าได้
"เออนี้! แล้วเรื่องเมื่อเช้าหล่ะแบคที่เราถามไปอ่ะ" เสี่ยวลู่พูดเสียงดังจนทำให้คนตรงข้ามสะดุ้ง
"ยังไงลืมอีกหรอเนี้ย"
"เล่ามาหน่อย นะ " เสี่ยวลู่ทำตาแป๋ว อ้อนอย่างเต็มที่
"เออ ได้ ๆ ก็คือ เมื่อเช้าที่ฉันมาสายอ่ะชั้นไปเจอกะโรคจิตคนนึงมามันกำลัำงทำอะไรกับผู้หญิงอยู่ตรงซอกตึกฉันเผลอร้องออกมาเพราะตกใจ เลยมีปากเสียงกะไอ่หื่นนั้นนิดหน่อยน่ะ เสียดายนะการแต่งตัวก็ดีนะ หน้าตา็ก็ไม่ได้แย่ แต่การกระทำนี้ต้อยตำ่่สิ้นดี นี้ถ้าไม่ติดว่ามีเรียนนะชั้นจะสอนมันสักชั่วโมง โตแต่ตัวสมองไม่มีคิดรึไงก็ไม่รู้ ว่าเรื่องแบบนี้มันควรมาทำกันที่ซอกตึกรึไง ฮึ่ย! พูดแล้วมันขึ้น" ร่างเล็กร่ายออกมาซะยาวทำให้เสี่ยวลู่เข้าใจอย่างท่องแท้กันเลยทีเดียว
"อ่อเข้าใจละ . . .ใจเย็น ๆ แบค"�
"แล้วเนี้ย! เห็นมั๊ยคนที่รับกรรมคือชั้น โดนทำโทษเลยเนี้ย อย่าให้เจอแม่.งอีกนะ" แบคฮยอนพูดด้วยสายตาแค้น ๆ พร้อม กำหมัดน้อย ๆ เอาไว้ในกำมือ
"นั้นให้ฉันไปช่วยนะจะได้เสร็จเร็ว ๆ "
"ได้ไงอะ ที่บ้านยอมหรอ เดี๋ยวฉันทำเองได้ เห็นทุกทีแถบจะไม่ให้ไปไหนเลยหนิ บ้านหรือคุกก็ไม่รู้" แบคฮยอนพูดออกมาตามที่ตนคิด แต่นั้นทำให้ร่างเล้กถึงกับหน้าหงอย
"เอ่อ .. . ถ้างั้น ...... ชั้นก็คงไม่ช่วยนะ โทษทีนะ"
"ช่างเหอะฉันเป็นคนมาสายหนิ ไม่ใช่นายสักหน่อย"
#ตอนหน้าน้องแบคต้องทำความสะอาดแล้ว
ฮุนฮานดูลึกลับนิดนึงเนอะ ๆ #�
เม้นน้า ~ ^^
แอ๊ด...
เสียงประตูเปิดเข้าไปในห้องเรียนที่ตอนนนี้มีนักศึกษานั่งกันเต็มไปหมด ทุกสายตาต่างจ้องมายังร่างเล็กที่กำลังยืนหอบอยู่อย่างงง ๆ ร่างเล็กที่ยื่นหอบอยู่เมื่อเห็นหน้าของอาจารย์ที่กำลังไม่สบอารมณ์ ก็รีบยืนตัวตรงทันที อาจารย์ยิ่งโหดอยู่ด้วย
"นี้นายไปไหนมา"
"เอ่อ คือว่าตอนเดินมาผมจะ....."
"หยุดเลย ! นายไม่ต้องอธิบายอะไรเลยนะมากความ เปิดเรียนวันแรกก็มาสายแล้ว เห้อ~ไม่ไหวเลย งั้นชั้นให้เธอไปทำความสะอาดห้องนำ้ชายวันนี้ตอนเย็นถือว่าเป็นการลงโทษแล้วห้ามให้ใครไปช่วยเป็นอันขาดถ้าไม่ไปทำเธอคงจะรู้นะว่าจะเป็นยังไง ไปได้แล้ว"
ร่างเล็กได้แต่ก้มหน้ารับกรรมแล้วเดินไปหาเพื่อนหน้าหวานราวตุ๊กตานามว่า Luhan หรือเสี่ยวลู่ที่ได้จองที่ไว้ให้แล้ว
-เเม่.ง เอ๊ย! วันเชี่ยไรเนี่ยซวยชิปหายเลย- �ร่างเล็กนั่งลงพร้อมบ่นกับตนเองอย่างหัวเสีย
"ไปไหนมาอะแบค? แล้วทำอะไรอยู่? ทำไมมาสายจัง? แล้วนี่เป็นอะไรเหงื่อแตกเต็มเลยอ่ะ?"
ร่างบางทำหน้าตาสงสัยพร้อมยิงคำถามรัว
"เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ใจเย็น ขอพักก่อนได้ปะ เหนื่อยโครตเลยตอนนี้" แบคฮยอนทำเสียงเพลีย ๆ ประกอบ
"อ่า...แล้วเล่าด้วยนะ"
"อ่าห้ะ"
ณ โรงอาหาร
ขณะทั้ง 2 กำลังกินข้าวกันอยู่ก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีคนมองมาตลอดเวลา ที่จริงมันก็มีคนมองตั้งแต่เดินลงมาแล้วหล่ะ จนทั้ง 2 เริ่มหมดความมั่นใจที่มีคนมองเยอะแบบนี้ และส่วนใหญ่เป็นผู้ชายซะด้วยสิ
"นี่แบครู้สึกไรปะ รู้สึกเหมือนกับมีคนมองเราตลอดเลยอ่ะ" แบคฮยอนเลิกสนใจกับอาหารตรงหน้าแล้วมองไปรอบ ๆ
"ก็ว่างั้นหล่ะ. ช่างมันเถอะสงสัยเรามาวันเเรกก็ดังเลยมั้ง 55555 " ร่างเล็กพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร
เสี่ยวลู่ก็พยักหน้ารับและต่างคนก็ต่างกินข้าวกันต่อไป
แต่หารู้ไม่ว่าความคิดของเขาถูก ใช่เขาดังแล้วในตอนนี้ เพราะคนที่แบคฮยอนไปพ้นใส่เขาไว้ซะเยอะ ที่หาว่าเป็นไอ้ลามก และคำด่าอีกสารพัด ในตอนเช้าคนนั้นเป็นถึงกับหุ้นส่วนใหญ่ในมหาลัยแห่งนี้ ทำให้แบคฮยอนเรียกความสนใจให้ผู้คนในมหาลัยมากมาย และแต่ละคนก็ต่างคิดว่า 'ทำไมถึงกล้าพูดขนาดนั้นกับคน ๆ นี้'
เมื่อกินข้าวไปได้สักพักเสี่ยวลู่ก็นึกถึงคำถามเมื่อเช้าได้
"เออนี้! แล้วเรื่องเมื่อเช้าหล่ะแบคที่เราถามไปอ่ะ" เสี่ยวลู่พูดเสียงดังจนทำให้คนตรงข้ามสะดุ้ง
"ยังไงลืมอีกหรอเนี้ย"
"เล่ามาหน่อย นะ " เสี่ยวลู่ทำตาแป๋ว อ้อนอย่างเต็มที่
"เออ ได้ ๆ ก็คือ เมื่อเช้าที่ฉันมาสายอ่ะชั้นไปเจอกะโรคจิตคนนึงมามันกำลัำงทำอะไรกับผู้หญิงอยู่ตรงซอกตึกฉันเผลอร้องออกมาเพราะตกใจ เลยมีปากเสียงกะไอ่หื่นนั้นนิดหน่อยน่ะ เสียดายนะการแต่งตัวก็ดีนะ หน้าตา็ก็ไม่ได้แย่ แต่การกระทำนี้ต้อยตำ่่สิ้นดี นี้ถ้าไม่ติดว่ามีเรียนนะชั้นจะสอนมันสักชั่วโมง โตแต่ตัวสมองไม่มีคิดรึไงก็ไม่รู้ ว่าเรื่องแบบนี้มันควรมาทำกันที่ซอกตึกรึไง ฮึ่ย! พูดแล้วมันขึ้น" ร่างเล็กร่ายออกมาซะยาวทำให้เสี่ยวลู่เข้าใจอย่างท่องแท้กันเลยทีเดียว
"อ่อเข้าใจละ . . .ใจเย็น ๆ แบค"�
"แล้วเนี้ย! เห็นมั๊ยคนที่รับกรรมคือชั้น โดนทำโทษเลยเนี้ย อย่าให้เจอแม่.งอีกนะ" แบคฮยอนพูดด้วยสายตาแค้น ๆ พร้อม กำหมัดน้อย ๆ เอาไว้ในกำมือ
"นั้นให้ฉันไปช่วยนะจะได้เสร็จเร็ว ๆ "
"ได้ไงอะ ที่บ้านยอมหรอ เดี๋ยวฉันทำเองได้ เห็นทุกทีแถบจะไม่ให้ไปไหนเลยหนิ บ้านหรือคุกก็ไม่รู้" แบคฮยอนพูดออกมาตามที่ตนคิด แต่นั้นทำให้ร่างเล้กถึงกับหน้าหงอย
"เอ่อ .. . ถ้างั้น ...... ชั้นก็คงไม่ช่วยนะ โทษทีนะ"
"ช่างเหอะฉันเป็นคนมาสายหนิ ไม่ใช่นายสักหน่อย"
#ตอนหน้าน้องแบคต้องทำความสะอาดแล้ว
ฮุนฮานดูลึกลับนิดนึงเนอะ ๆ #�
เม้นน้า ~ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น