Hey!! baby อย่าซ่าให้มากนัก เดี๋ยวฉันจะหลงรักเธอ - นิยาย Hey!! baby อย่าซ่าให้มากนัก เดี๋ยวฉันจะหลงรักเธอ : Dek-D.com - Writer
×

    Hey!! baby อย่าซ่าให้มากนัก เดี๋ยวฉันจะหลงรักเธอ

    เมื่อ โมจิ ต้องมาประชันความเป็นหนึ่งกับรุ่นพี่ประธานนักเรียนสุดแสบและเย็นชาอย่างนาย ม็อบ เรื่องราวความรักสุดอลมาลจึงบังเกิดในรั้วโรงเรียนแห่งนี้

    ผู้เข้าชมรวม

    66

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    66

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 มิ.ย. 55 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เฮือกๆๆๆ!!!

    เหนื่อย....!!~  หอบจะขึ้น ใครมียาดมบ้างเอามาสูดดมให้หายเหนื่อยดิ๊  ฮือๆ Y_Y ทำไมฉันจะต้องมาอยู่ในสภาพที่เหงื่อท่วมตัวอย่างนี้ฟ่ะ มะม่วงก็ไม่ได้กินซักลูก ยังจะถูกหมาไล่กัดอีก คุณผู้อ่าน อาจจะสงสัยว่าฉันกำลังพูดเรื่องอะไร จะขอย้อนไปเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว......

     

    บ้านของโบนัท

       

    ในขณะที่ฉันกำลังดูการ์ตูนเคโรโระอยู่ (แกจะ 17 ปีแล้วนะ:ผู้แต่ง) ก็บังเกิดเสียงอันหวยหวนขึ้น.....

         "โอ๊ย!!! อยากกินมะม่วงอ่ะ "U0U ยัยแฟนต้าร้องโอดโอยขึ้นมากลางวง ทำให้ฉันถึงกับผงะไปกับเสียงของมันและสมาธิที่ฉันกำลังตั้งใจดูวีรบุรุษของฉัน(กบเขียว)ทั้งหมดก็กระเด็นหายไปในพริบตา - -*

         "แล้วแกจะมาโอดครวญทำไมแถวนี้ จะให้ฉันเสกมาหรอไงห๊ะ" ฉันตะคอกใส่ยัยแฟนต้าทันที

         "ก็แหม Y.Y อ่ะซิกๆ....อ๊าคคคคค......ฮืออออ"

         "เฮ้ย พูดแค่นี้อย่าสำออยไปหน่อยเลยน่า" ฉันเริ่มเปลี่ยนอารมณ์ทันทีเมื่อเห็นใบขอส่วนบุญของยัยแฟนต้า

         "ฮือๆ ไม่รู้แหละ ถ้าแกไม่ไปหามะม่วงมาให้ฉันนะ ฉันจะฟ้องแม่ของแกว่าแกสอบวิชาคณิตได้แค่ 2 คะแนน เต็ม 10 จริงๆด้วย"

          อ๊ากกก O[]O ขืนแกทำอย่างนี้นะ มีหวังแม่ฉันต้องให้ครูมาสอนพิเศษและฟังเทศอีก 100 จบเชียวนะเว้ย

          "ง่ะ ทำไมพูดงี้วะ"

          "ไม่รู้แหละ ตกลงจะไปหรือไม่ไป"

          "......"

          "ไม่ไปหรอ"

          "ไปเซ่ U.U"

        จากนั้นฉันรีบลุกออกจากโซฟา ตัวใหญ่ไปแต่ตัวส่วนวิณญานยังอยู่ที่เดิม(ล้อเล่น) แล้วก็เดินต่อไปเพื่อตามหายัยโบนัทซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน วันนี้เป็นวันเสาร์ยัยโบนัทเลยชวนฉันและยัยแฟนต้ามาที่นี่ ตามหามันทำไมน่ะเหรอ หึๆ ไปขอยืมตังมันไปซื้อมะม่วงเพื่อไปถวายยัยแฟนต้ายังไงล่ะ โฮะๆ (แล้วตังแกไม่มีหรอ:ผู้แต่ง)  

        หลังจากนั้นฉันก็มุ่งหน้าไปตามล่าหามะม่วงทันที  อ้อ...ฉันลืมแนะนำตัวน่ะสิเนี่ยแย่จังเลย.....ฉันชื่อ โมจิ จ้าอายุ 16 ขวบน๊า >__<  เอ๊ะ!!~ พอฉันเดินผ่านมาได้ซักพักฉันก็เหลือบไปเห็นต้นมะม่วงที่อยู่ข้างๆรั้วบ้านของใครก็ไม่รู้แต่สงสัยบ้านหลังนี้คงไม่มีคนอยู่หรอกมั้ง  เงียบเชียว แต่.....เหอๆ  ต้นมะม่วงต้นนี้ช่างลูกดกเสียจริงเชียวหากข้าได้เอาไปให้สหายของข้า มันคงจะประหยัดตังของข้าไปเยอะ (ตังของใครกันแน่ฟะ)  เอ...แต่ว่าใครเป็นเจ้าของมะม่วงลูกดกต้นนี้กันนะ   เฮ้อ!!~ ช่างเหอะขอแค่ลูกเดียวเค้าคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งเนี่ย

           เอาล่ะวะ (เอาไรหรอ) เป็นไงเป็นกันเอามะม่วงต้นนี้แหละไม่เปลืองตังดี  ^^

    จากนั้นฉันก็ลงมือจัดการสอยมะม่วงทันทีโดยการ ปีน นี่ดีนะที่วันนี้ใส่กางเกงขาสั้นมาค่อยสะดวกหน่อย  ฮ่าฮ่า  มะม่วงจ๋ารออยู่ตรงนั้นนะอย่าไปไหนล่ะ 

           หลังจากใช้เวลาในการปีนไปเอาลูกมะม่วงอยู่ซักพักและตอนนี้ฉันก็มาถึงจุดหมายและกำลังจะเด็ดลูกมะม่วงผลโตๆออกมาในไว้ในกำมือแต่ทว่า....

              ยัยขี้ขโมย

    เมื่อฉันได้ยินดังนั้นจึงรีบหันไปหาต้นเสียงทันที  เหอๆ ไม่อยากจะบอกเลยว่าฉันกำลังเจอรักแรกพบแหละ  เหอๆ โอ้บระเจ้า !!~ เค้าหล่อเหลือหลายเชียวแหละ ใบหน้านี่ดูขาวใสไร้ที่ติ  ตาคม  จมูกโด่ง  ปากอมชมพู  ผมของเค้าซอยละต้นคอสีผมออกสีน้ำตาลช็อคโกแลตแม้ใบหน้าของเค้าจะเหมือนไร้อารมณ์แต่ขอยืนยันว่าเค้า หล่อมากกก

    คอนเฟิร์ม!!!~

             ยังไม่ลงมาจากต้นมะม่วงของฉันอีกเหรอยัยขี้ขโมย

    - - เอ่อ.....เค้าก็หล่อดีนะ แต่เสียอย่างเดียวอ่ะ  ปากสุนัขชัดๆเลย  

                เอ่อ...คือ  นายเป็นเจ้าของต้นมะม่วงเหรอ

                ....  อ๊าคคค!!~ หน้าตาเย็นชาถามแล้วไม่ตอบนี่มันแปลว่าอร๊ายกันยะ!!~

             เอ่อ....ฉันขอลูกมะม่วงซัก1 ลูกได้มะ  คือ....

                ไม่มีตังซื้อกินรึไง อ๊าคคค  - 0  -*

             มันจะมากไปแล้วนะไอ้หน้าลิง!!!

                ....ไอ้....หน้า....ลิง...หรอ สงสัยฉันคงจะพูดแทงใจดำตานี่ไปซะแล้วสิ  ฉันรู้สึกได้เลยถึงความโกรธรอบๆตัวของตานี่ดูซิผมงี้ตั้งเหมืองซุปเปอร์ไซย่าเลย  หน้างี้เริ่มแดงก่ำเชียว ไม่ใช่ว่าฉันกลัวนะแต่ฉันไม่รู้ว่าจะลงจากต้นมะม่วงนี้ยังไงก็ในเมื่อหมอนี่ยังยืนอยู่ข้างล่าง

               ขโมยมะม่วงของฉันแล้วยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอยัย  กกน. สีชมพูลายคิตตี้

               อ๊าค...ฉันไม่ได้ใส่ลายคิตตี้เฟ้ยฉันใส่ลายเป็ดน้ำต่างหาก (งั้นสีชมพูนี่เธอไม่ปฏิเสธใช่มั๊ยหล่อน)

               เธอนี่มันจริงๆเลยนะ  ลงมาเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน นายนั่นพูดอย่างเหลืออด 

               เฮอะ!!~ ถึงนายไม่บอกให้ฉันลง ฉันก็ลงอยู่ดีแหละย่ะ เพราฉะนั้นไม่ต้องมาสั่งฉัน ฉันพูดก่อนจะค่อยๆปีนลงมาอย่างช้าๆ  ขอเปลี่ยนคำว่ารักแรกพบที่พูดไปตอนต้นๆ เป็น เกลียดแรกพบแทนนะ  เกลียดๆๆๆๆๆ

               หึ....งั้นเหรอแต่การลงจากมะม่วงของเธอคงยากหน่อยนะเพราะเจ้ากาแฟเจ้าของต้นมะม่วงมันมานู้นแล้ว

    เอ่อ........อย่าบอกนะว่า

                โฮ่ง  โฮ่ง  แง่ง!!!!~

               อ๊าคค  ไอ้บ้า  ปล่อยมาออกมาทำไมฟ่ะ  ช่วยด้วยยยยยยย

    และฉันก็ทำการแข่งขันวิ่งมาราธอนโดยมีร็อคไวเลอร์ตัวใหญ่สีดำเป็นคู่แข่ง   TOT แงๆๆ งานนี้จำไปจนตายค่า

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น