Hey!! baby อย่าซ่าให้มากนัก เดี๋ยวฉันจะหลงรักเธอ
เมื่อ โมจิ ต้องมาประชันความเป็นหนึ่งกับรุ่นพี่ประธานนักเรียนสุดแสบและเย็นชาอย่างนาย ม็อบ เรื่องราวความรักสุดอลมาลจึงบังเกิดในรั้วโรงเรียนแห่งนี้
ผู้เข้าชมรวม
66
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เฮือกๆๆๆ!!!
เหนื่อย....!!~ หอบจะขึ้น ใครมียาดมบ้างเอามาสูดดมให้หายเหนื่อยดิ๊ ฮือๆ Y_Y ทำไมฉันจะต้องมาอยู่ในสภาพที่เหงื่อท่วมตัวอย่างนี้ฟ่ะ มะม่วงก็ไม่ได้กินซักลูก ยังจะถูกหมาไล่กัดอีก คุณผู้อ่าน อาจจะสงสัยว่าฉันกำลังพูดเรื่องอะไร จะขอย้อนไปเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว......
บ้านของโบนัท
ในขณะที่ฉันกำลังดูการ์ตูนเคโรโระอยู่ (แกจะ 17 ปีแล้วนะ:ผู้แต่ง) ก็บังเกิดเสียงอันหวยหวนขึ้น.....
"โอ๊ย!!! อยากกินมะม่วงอ่ะ "U0U ยัยแฟนต้าร้องโอดโอยขึ้นมากลางวง ทำให้ฉันถึงกับผงะไปกับเสียงของมันและสมาธิที่ฉันกำลังตั้งใจดูวีรบุรุษของฉัน(กบเขียว)ทั้งหมดก็กระเด็นหายไปในพริบตา - -*
"แล้วแกจะมาโอดครวญทำไมแถวนี้ จะให้ฉันเสกมาหรอไงห๊ะ" ฉันตะคอกใส่ยัยแฟนต้าทันที
"ก็แหม Y.Y อ่ะซิกๆ....อ๊าคคคคค......ฮืออออ"
"เฮ้ย พูดแค่นี้อย่าสำออยไปหน่อยเลยน่า" ฉันเริ่มเปลี่ยนอารมณ์ทันทีเมื่อเห็นใบขอส่วนบุญของยัยแฟนต้า
"ฮือๆ ไม่รู้แหละ ถ้าแกไม่ไปหามะม่วงมาให้ฉันนะ ฉันจะฟ้องแม่ของแกว่าแกสอบวิชาคณิตได้แค่ 2 คะแนน เต็ม 10 จริงๆด้วย"
อ๊ากกก O[]O ขืนแกทำอย่างนี้นะ มีหวังแม่ฉันต้องให้ครูมาสอนพิเศษและฟังเทศอีก 100 จบเชียวนะเว้ย
"ง่ะ ทำไมพูดงี้วะ"
"ไม่รู้แหละ ตกลงจะไปหรือไม่ไป"
"......"
"ไม่ไปหรอ"
"ไปเซ่ U.U"
จากนั้นฉันรีบลุกออกจากโซฟา ตัวใหญ่ไปแต่ตัวส่วนวิณญานยังอยู่ที่เดิม(ล้อเล่น) แล้วก็เดินต่อไปเพื่อตามหายัยโบนัทซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน วันนี้เป็นวันเสาร์ยัยโบนัทเลยชวนฉันและยัยแฟนต้ามาที่นี่ ตามหามันทำไมน่ะเหรอ หึๆ ไปขอยืมตังมันไปซื้อมะม่วงเพื่อไปถวายยัยแฟนต้ายังไงล่ะ โฮะๆ (แล้วตังแกไม่มีหรอ:ผู้แต่ง)
หลังจากนั้นฉันก็มุ่งหน้าไปตามล่าหามะม่วงทันที อ้อ...ฉันลืมแนะนำตัวน่ะสิเนี่ยแย่จังเลย.....ฉันชื่อ โมจิ จ้าอายุ 16 ขวบน๊า >__< เอ๊ะ!!~ พอฉันเดินผ่านมาได้ซักพักฉันก็เหลือบไปเห็นต้นมะม่วงที่อยู่ข้างๆรั้วบ้านของใครก็ไม่รู้แต่สงสัยบ้านหลังนี้คงไม่มีคนอยู่หรอกมั้ง เงียบเชียว แต่.....เหอๆ ต้นมะม่วงต้นนี้ช่างลูกดกเสียจริงเชียวหากข้าได้เอาไปให้สหายของข้า มันคงจะประหยัดตังของข้าไปเยอะ (ตังของใครกันแน่ฟะ) เอ...แต่ว่าใครเป็นเจ้าของมะม่วงลูกดกต้นนี้กันนะ เฮ้อ!!~ ช่างเหอะขอแค่ลูกเดียวเค้าคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งเนี่ย
เอาล่ะวะ (เอาไรหรอ) เป็นไงเป็นกันเอามะม่วงต้นนี้แหละไม่เปลืองตังดี ^^
จากนั้นฉันก็ลงมือจัดการสอยมะม่วงทันทีโดยการ ปีน นี่ดีนะที่วันนี้ใส่กางเกงขาสั้นมาค่อยสะดวกหน่อย ฮ่าฮ่า มะม่วงจ๋ารออยู่ตรงนั้นนะอย่าไปไหนล่ะ
หลังจากใช้เวลาในการปีนไปเอาลูกมะม่วงอยู่ซักพักและตอนนี้ฉันก็มาถึงจุดหมายและกำลังจะเด็ดลูกมะม่วงผลโตๆออกมาในไว้ในกำมือแต่ทว่า....
ยัยขี้ขโมย
เมื่อฉันได้ยินดังนั้นจึงรีบหันไปหาต้นเสียงทันที เหอๆ ไม่อยากจะบอกเลยว่าฉันกำลังเจอรักแรกพบแหละ เหอๆ โอ้บระเจ้า !!~ เค้าหล่อเหลือหลายเชียวแหละ ใบหน้านี่ดูขาวใสไร้ที่ติ ตาคม จมูกโด่ง ปากอมชมพู ผมของเค้าซอยละต้นคอสีผมออกสีน้ำตาลช็อคโกแลตแม้ใบหน้าของเค้าจะเหมือนไร้อารมณ์แต่ขอยืนยันว่าเค้า หล่อมากกก
คอนเฟิร์ม!!!~
ยังไม่ลงมาจากต้นมะม่วงของฉันอีกเหรอยัยขี้ขโมย
- - เอ่อ.....เค้าก็หล่อดีนะ แต่เสียอย่างเดียวอ่ะ ปากสุนัขชัดๆเลย
เอ่อ...คือ นายเป็นเจ้าของต้นมะม่วงเหรอ
.... อ๊าคคค!!~ หน้าตาเย็นชาถามแล้วไม่ตอบนี่มันแปลว่าอร๊ายกันยะ!!~
เอ่อ....ฉันขอลูกมะม่วงซัก1 ลูกได้มะ คือ....
ไม่มีตังซื้อกินรึไง อ๊าคคค - 0 -*
มันจะมากไปแล้วนะไอ้หน้าลิง!!!
....ไอ้....หน้า....ลิง...หรอ สงสัยฉันคงจะพูดแทงใจดำตานี่ไปซะแล้วสิ ฉันรู้สึกได้เลยถึงความโกรธรอบๆตัวของตานี่ดูซิผมงี้ตั้งเหมืองซุปเปอร์ไซย่าเลย หน้างี้เริ่มแดงก่ำเชียว ไม่ใช่ว่าฉันกลัวนะแต่ฉันไม่รู้ว่าจะลงจากต้นมะม่วงนี้ยังไงก็ในเมื่อหมอนี่ยังยืนอยู่ข้างล่าง
ขโมยมะม่วงของฉันแล้วยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอยัย กกน. สีชมพูลายคิตตี้
อ๊าค...ฉันไม่ได้ใส่ลายคิตตี้เฟ้ยฉันใส่ลายเป็ดน้ำต่างหาก (งั้นสีชมพูนี่เธอไม่ปฏิเสธใช่มั๊ยหล่อน)
เธอนี่มันจริงๆเลยนะ ลงมาเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน นายนั่นพูดอย่างเหลืออด
เฮอะ!!~ ถึงนายไม่บอกให้ฉันลง ฉันก็ลงอยู่ดีแหละย่ะ เพราฉะนั้นไม่ต้องมาสั่งฉัน ฉันพูดก่อนจะค่อยๆปีนลงมาอย่างช้าๆ ขอเปลี่ยนคำว่ารักแรกพบที่พูดไปตอนต้นๆ เป็น เกลียดแรกพบแทนนะ เกลียดๆๆๆๆๆ
หึ....งั้นเหรอแต่การลงจากมะม่วงของเธอคงยากหน่อยนะเพราะเจ้ากาแฟเจ้าของต้นมะม่วงมันมานู้นแล้ว
เอ่อ........อย่าบอกนะว่า
โฮ่ง โฮ่ง แง่ง!!!!~
อ๊าคค ไอ้บ้า ปล่อยมาออกมาทำไมฟ่ะ ช่วยด้วยยยยยยย
และฉันก็ทำการแข่งขันวิ่งมาราธอนโดยมีร็อคไวเลอร์ตัวใหญ่สีดำเป็นคู่แข่ง TOT แงๆๆ งานนี้จำไปจนตายค่า
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าหญิงกระปุก ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าหญิงกระปุก
ความคิดเห็น