ตอนที่ 22 : บทที่ 3 - 3
บทที่ 3 – 3
ท่านกอดบ่าของลูกชาย ชีคฮาคิมยิ้มกว้าง
“นั่นสิครับ”
“มีอะไรต้องกลัวจริงไหม”
“ผมรู้แล้วครับว่า ... ไอ้ที่รู้สึกคงไม่ใช่นึกถึง แต่คงเป็นความคิดถึง”
กับแม่เขาไม่เคยกระดากอายการพูดความในใจ เขาถูกสอนให้ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แม่นาวเป็นผู้หญิงแข็งแกร่งและตรงมากๆ เวลาคุยกับแม่เขาจะสบายใจมาก อย่างตอนนี้กำลังเป็นอยู่
“ต้องแบบนี้สิลูกแม่”
“ขอบคุณแม่นาวที่แนะนำผม”
“แม่อยากเห็นลูกมีความสุข”
“ผมคิดถึงเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดถึงผมหรือเปล่านะครับ”
อันนี้คือเรื่องจริง เขาน่ะคิดถึง และความคิดถึงมันก็ทำงานหนัก ในแบบที่ในหัวมีแต่ภาพและเสียงของเธอลอยวนเวียน
“ไม่ยากเลย แค่พาตัวเองไปในจุดที่จะทำให้เขาเห็นว่าเรามีตัวตน สร้างโอกาสให้ตัวเองได้ใกล้ชิด ให้อยู่ในสายตาคนที่เราถูกใจ แล้วลูกจะได้ใจคนคนนั้นอย่างแน่นอน แม่เชื่อแบบนั้น ลูกชายแม่เพอร์เฟ็คขนาดนี้”
อันนี้ไม่ได้พูดเล่น คนอย่างฮาคิมถ้าชอบใคร รู้สึกพิเศษกับใคร มั่นใจเลยว่าเขาจะต้องดูแลเทคแคร์และมอบความรักให้กับผู้หญิงคนนั้นอย่างหมดใจ
“โอ๊ย แม่ง!”
สาวแกร่งสาวเท่ห์สาวห้าว แต่ไม่น่าจะมาตกใจ หากไอ้เจ้าจิ้งจกตัวใหญ่มันจะไม่กระโดดตกมาขวางหน้าเธอ ให้ตายเถอะ ตอนนี้เธออยู่โรงแรมในเครือ รอเวลาไปขึ้นเรือสำราญลำใหม่ ที่จะโดยสารไปยังตะวันออกกลาง ผ่านทะเลเมดิเตอร์เนียน รวมทั้งไปหยุดยังยุโรป ส่วนเธอจะลงก่อนปลายทางเพื่อเข้าไปรับหน้าที่ตำแหน่งกรรมการยังโรงแรมในเครือ โดยมีเพื่อนสาวไปด้วย
“เกิดไรขึ้นอะธา”
“จิ้งจกตกใส่”
“ร้องซะตกใจ ว่าแต่... จิ้งจกหล่น อะไรทำนองนี้ เป็นลางนะ”
“คงไม่มีอะไรหรอก”
บางทีคนสมัยก่อนอาจคิดมากไป เอาหลายเรื่องมารวมๆ กันก็กลายเป็นว่าพูดกันมาเรื่อยจากรุ่นสู่รุ่นทำให้เกิดความเชื่อแบบนี้
“แต่ของแบบนี้มันก็ต้องระวังไว้ดีกว่าแก่”
“หมายถึง?”
“ยังมีเวลาเหลืออีกเกือบสามชั่วโมง ไปวัดกัน”
“อะไรมัด ชวนไปวัดเนี่ยนะ”
“ใช่ ไปทำบุญ ประพรมน้ำมนต์บ้าง อย่างน้อยก็สบายใจ อาจผ่อนหนักให้กลายเป็นเบา”
มัดหมี่นำเสนอ แน่นอนว่าธาราก็คิดตาม เป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็สบายใจได้ทำบุญ
“โอเค ไปก็ไป”
ธาราจึงโทรไปบอกพนักงานให้เตรียมรถเพื่อพาไปวัดที่ใกล้ที่สุด ไม่อยากเดินทางไกล เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องขึ้นเรือแล้ว
ฮัดเช้ย ฮัดเช้ย ฮัดเช้ย
สาวเจ้าก็จามติดกันหลายครั้ง เธอไม่ใช่คนแพ้ฝุ่นแพ้อากาศสักหน่อยทำไมจากติดกันหลายครั้ง บ้าบอจริงๆ ร่างกายก็พักผ่อนเพียงพออยู่นา
“จามอีกเพื่อนฉัน มีคนบ่นคิดถึงหรือไงเนี่ย”
“บ้า ใครจะมาคิดถึง”
นอกจากคนในครอบครัวก็ไม่มีใครคิดถึงเธอแล้วล่ะ จะมีก็มัดหมี่ แต่เจ้าตัวก็อยู่ตรงนี้ แล้วใครจะมาบ่น ลูกสาวมาเฟียได้แต่ส่ายหน้า เดินนำเพื่อนไปเข้าลิฟต์
“คริๆ น่าจะมีอยู่น้า”
“พูดอะไรเนี่ย”
ส่ายหน้ารอบสอง เพื่อนจะไม่แซวเลย หากบังเอิญมัดหมี่จะไม่ได้อยู่บริเวณหน้าห้าง เพราะให้คนขับรถมาส่ง จึงเห็นตอนที่รถของเธอไปจอดหน้าห้างให้อีตาชีคบ้าลง เพื่อนก็มักจะแซวมาเรื่อย ผ่านมาหลายเดือนก็ยังไม่ลืมเฝ้าแซวอยู่นั่นแหละ
ขึ้นเรือมาสามวันแล้ว ต้องบอกว่าระบบการจัดการของเรือลำนี้เป็นที่น่าพอใจของแขกที่เดินทางร่วมมากับร่วมด้วย ส่วนในจุดที่ต้องปรับปรุงเธอก็รับคอมเพลนมาจากแขก แล้วเสนอต่อหัวหน้าแผนกทุกคน เราจะมีการประชุมนอกรอบกันทุกเย็นเพื่อประเมินการทำงานและความพร้อมทั้งด้านบุคลากรและส่วนต่างๆ บนเรือ
“อ้าวคุณกิฟสัน”
“ครับ เป็นยังไงบ้างครับ”
“ออ โอเคอยู่ ยังไม่เจอปัญหาอะไรนะคะ”
“รู้ไหมครับมีแต่คนชื่นชมคุณทั้งนั้นเลย”
กิฟสันคือนักเล่นหุ้นตัวยง เขาเป็นนักธุรกิจที่เที่ยวเป็นหลัง เขาร่วมเดินทางมากับเราด้วยตามบัตรเชิญวีไอพีที่เราแจกจ่ายให้กับลูกค้าของทางโรงแรม และโดยเฉพาะเขาก็เป็นนักพนันตัวยงของคาสิโนเราด้วยเช่นกัน
…………………………….
สวัสดีค่ะ ทยอยอัพแล้วนะคะ ชีคที่ร้ายเธอที่รัก ฝากเป็นกำลังใจให้กันด้วย อย่าถามว่าแต่งจบยัง เร่งมากค่ะ เหลือตอนจบยังไม่แต่ง หัวตันมาก นิยายน่ารักๆ มีกลิ่นไอทะเลทราย ฝากติดตามด้วยค่ะ
ปล. เปิดเรื่องพี่ขุนเขา ไว้รอแม่ยกแล้วนะคะ ฝากไปแอดติดตามรอความฟินของพี่ด้วยค่ะ
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา ไข่มุกสีดำ
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
🌺🌺🌺 ฮาคิมไม่ต้องคิดถึงสาวมากแล้ว อีกไม่นาน
จะได้เจอกันแล้ว