ตอนที่ 13 : บทที่ 1 - 7
บทที่ 1 – 7
“แหม... อยากมีเรื่องขึ้นมาเลยครับสาวน้อย”
คิ้วเข้มเลิกขั้นเล็กน้อย ขยับเข้าใกล้มากขึ้นแล้วสาวเจ้าก็เตรียมปล่อยหมัดใส่ แต่คนที่ถูกฝึกร่างกายมาเหมือนกันหลบฉากอย่างว่องไว ก่อนกระตุกแขนทีเดียวทำให้ร่างเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน เหมือนว่าเขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง นั่นทำให้สาวเจ้าออกอาวุธไม่ได้
ยังความโมโหแก่ธาราไม่น้อย เธอไม่ชอบให้ใครมาท้าทาย และเธอไม่ชอบถูกรังแก ไอ้เวรนี่กำลังหาเรื่องใส่ตัว อยากลองดีใช่ไหม ก็ดีเหมือนกัน เธอจะจัดให้หนักๆ เลย เอาให้ต้องร้องขอชีวิต ลูกสาวมาเฟียคิดอย่างขุ่นเคืองในอารมณ์ ยิ้มเหี้ยมๆ เมื่อฝ่ายนั้นเห็นว่าเธอนิ่งจึงคลายอ้อมแขน จึงเป็นจุดทำให้ธาราเกิดความได้เปรียบจากการไม่ระมัดระวัง
ผลั้ก ตุ้บ ตุ้บ
“อ๊ะ ให้ตาย!”
เสียงนั่นบอกเลยว่าโดนไปแบบเฉียดๆ แต่ก็สร้างความเจ็บ เจ้าหล่อนเหยียบเท้าและสะบัดตัวออกไป ก่อนปล่อยหมัดสาวยาวๆ สองครั้ง เขาหลบทันหมัดแรก แต่หมัดสองเฉียด ไม่สิ มันโดนนั่นแหละแต่ว่าไม่เต็มแรงเพราะเขาขยับถอยออกมา แต่สร้างความเจ็บไม่ใช่น้อย
“หึ เป็นไง อยากลองของ”
“แสบใช้ได้”
“ก็อยากเสือกทำไม”
ธารามีข้อเสียอย่างหนึ่งคือชอบพูดจาไม่เพราะต่อเพศตรงข้าม นั่นเพราะตั้งแต่เด็กพวกผู้ชายมักชอบแกล้งเธอ ทำให้มีความหลังฝังใจกับเพศตรงข้าม ถึงไม่เคยคิดอยากมีแฟนมีลูกมีผัวเลย อยากโสดเท่ย์แบบนี้ไปจนแก่ มีเงินแล้วก็หาความสุขใส่ตัว สมัยนี้คนโสดเยอะแยะไป
“พูดจาไม่เพราะ”
“อยากเจออีกสักหมัดไหม”
“แสบมาก ถ้าเจอกันครั้งหน้าจะกัดไม่ปล่อย”
“กัดกับหมาไปเถอะ”
“งั้นเราคงเป็นหมาเหมือนกัน เพราะผมอยากกัดคุณนะสาวน้อย”
ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เธอง้างมือแต่เขารับไว้ทันแล้วดึงเข้าหาตัวจนช่วงด้านหน้าของเราเบียดบด
“แค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่จะทำร้ายคนอย่างฮาคิมได้ จะไม่มีครั้งที่สอง ถ้าเป็นครั้งที่สองนั่นหมายถึงว่าผมจะเอาคืน” เขาขยิบตา พร้อมส่งสายตาบ้าบอแฝงความนัยบางอย่าง อี้ ขนลุก
“เฮ้ย กูเห็นแม่งเดินมาทางนี้”
“เดี๋ยวมันก็มา”
เสียงพูดคุยของคนกลุ่มหนึ่งดังขึ้น ฮาคิมจึงดึงร่างบางมาหลบด้านหลังแท็งน้ำขนาดใหญ่ ทำให้สองร่างเบียดเสียดกันมากกว่าเดิม แต่ตอนนี้ธารากำลังเงียหูฟังว่าพวกมันกำลังพูดถึงใคร ที่แน่ๆ ไม่น่าจะใช่เรื่องดี ต่อให้เกี่ยวกับคนอื่นก็ไม่สมควรต้องมีใครถูกทำร้าย
ส่วนชีคหนุ่มนอกจากฟังการสนทนาของพวกมัน เขายังโอบกอดร่างเล็กเข้าหาลำตัว เธอไม่ใช่คนผอม แต่เป็นร่างกายที่เต็มไปด้วยมวลกล้ามเนื้อ กลิ่นหอมจางๆ สดชื่นเป็นกลิ่นเฉพาะของน้ำหอมแบรนด์ดัง ไม่ใช่แนวยั่ว เป็นแนวแสบๆ มากกว่า เหมาะกับเธอดี ความใกล้ชิดนี้คนตัวเล็กดูท่าจะไม่สนใจ เพราะเหมือนตั้งใจฟังบทสนทนาของกลุ่มคนที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ลูกพี่ให้จัดการมันนะเว้ย”
“แต่นี่ถิ่นมันคงไม่ง่าย”
“คงต้องส่งคอยตามประกบ ลูกพี่โดนเละขนาดนั้นคงอยากเอาคืน”
“คุณแจงหาเรื่องแท้ๆ”
พอมีชื่อของแจงหลุดออกมา มุมปากของธารายกยิ้มทันที รู้เลยว่าเบื้องหลังการหาเรื่องครั้งนี้มีใครเป็นแบล็ค สงสัยที่โดนไปเมื่อคืนยังไม่มากพอให้พวกมันหลาบจำ
“กลับเถอะว่ะ ไว้ค่อยรอจังหวะอื่น”
“อืม มันคงไปทางอื่นแล้ว”
พวกมันพูดคุยกันไม่กี่คำก็หันหลังกลับเดินกลับทางเดิม แต่ถ้าเดินมาถึงตรงนี้ต้องเจอสองคนแน่นอน ดวงตากลมโตขุ่นขวาง แล้วพอเงยหน้า มันก็เป็นจังหวะนรกพอดี แก้มของเธอไปถูกปากอีกฝ่าย เพราะเขาโน้มใบหน้าลงมาจะกระซิบพูดอะไรบางอย่าง
ฟอด!
ฮาคิมไม่ใช่คนฉกฉวยโอกาส แต่ทุกอย่างมันประจวบเหมาะเหมือนถูกจับวางไว้แต่แรก สองคนจึงสบตากัน แล้วก็เป็นคนตัวเล็กแอบเจ้าอารมณ์ ดันตัวเขาออกห่างแล้วเดินแยกออกมา และฮาคิมแอบเห็นเส้นริ้วแดงๆ บนแก้มนวล แม้จะโกรธทว่าเหมือนมีความเขินปะปนอยู่ด้วย
“จะไปไหน”
“กลับ”
ตอบห้วนๆ เหมือนเดิม หงุดหงิดคูณสองเลยเนี่ย ไม่เคยมีคนนอกครอบครัวมาหอมแก้มเธอ แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใคร เคืองมากบอกเลย
“คราวหลังจะหอมคืนก็ไม่ว่ากัน”
“ประสาท”
ธาราว่าแค่นั้นแล้วเดินแยกออกไป ไม่คิดว่าจะมีโอกาสซวยเจอกันถึงสามครั้ง แล้วคนประเภทนี้ก็ไม่มีอะไรให้หน้าจดจำ
ยกเว้นก็แต่... ความหล่อ!
…………………………….
สวัสดีค่ะ ทยอยอัพแล้วนะคะ ชีคที่ร้ายเธอที่รัก ฝากเป็นกำลังใจให้กันด้วย อย่าถามว่าแต่งจบยัง เร่งมากค่ะ เหลือตอนจบยังไม่แต่ง หัวตันมาก นิยายน่ารักๆ มีกลิ่นไอทะเลทราย ฝากติดตามด้วยค่ะ
ปล. เปิดเรื่องพี่ขุนเขา ไว้รอแม่ยกแล้วนะคะ ฝากไปแอดติดตามรอความฟินของพี่ด้วยค่ะ
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา ไข่มุกสีดำ
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
😄😄😄 ครั้งนี้ได้ทั้งกอดทั้งหอมเลย ท่านชีค
ต้องติดใจน้องธามากกว่าเดิม งานนี้คิมกัดไม่
ปล่อยแน่เลย
ฮาคิมได้หอมแก้มสาวด้วยอ่ะ