คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปฐมบท - 2
ปมบท – 2
“เม้อทำานนี่ยาย”
“มัวแ่ทำาน”
“ยาย็มีหลานหลายนแล้วเนี่ย ไม่สิ เหลนถึะถู”
“็้าเห็นเหลนนอื่นหมแล้ว
เหลือแ่เหลนที่เิาเอนั่นแหล”
ยายเี้ยวหมาไป้วย พลาะเ้อมอไปในรัว เพราะแม่อเธอเริ่มทำรัวแล้ว
“ว่าแ่แม่เอ็บอะมีแเหรอ”
“่ะยาย”
“เออๆ
บ้านนี้ไม่เยเียบหรอ มีเยเป็นนาย็เีย”
ยายอเธอ็ยัภาภูมิใ เอาที่ยายสบายใเถอะ ทุนมีวามสุเธอ็โอเ
“เมเ้าสวน่อนนะยาย”
“เออๆ อยาไป็ไป
อย่าลับเย็นนัล่ะ”
ยายยัใ้ำพูเิม ทำราวับเธอเป็นเ็เล็ๆ ที่อบวิ่เล่นในสวน นี่ยายลืมไปหรือไว่าเธอเลยวัยเบเพศมาแล้ว
ร่าบาว้าหมวสานเินเ้าไปในสวนหลับ้าน แม่บอว่าฝรั่ปีนี้ไ้ผลเยอะ หอแทบไม่หวาไม่ไหว บ้านเราโีอย่าไม่าน้ำ ที่ไหนมีน้ำที่นั่น็มีวามอุมสมบูร์ ทำารเษร ทำไร่ ทำสวนสบาย
ฝรั่สิบว่าผลถูเ็ใส่ะร้าใบเล็ที่เธอ็ถือิมือมา้วย อาาศยามเย็นแบบนี้เินสบายๆ ้นไม้ใบห้าไม่รเพราะนานอยูแลอยู่เสมอ พ่อไม่เยปล่อยให้สวนอเราร เพราะถ้ารพวสัว์เลื้อยลานมันะเยอะ ึให้นานอยูแลถาถาห้าอยู่เสมอ
นานแ่ไหนแล้วที่เธอไม่ไ้เินมสวนในบ้านัวเอ มาทีไร็เร่รีบลับ หรือบาที็ไปวัับแม่ รั้นี้ีว่าลาเผื่อมาอีเลยอยู่ไ้นาน นอานอนีพุสูลิ่นธรรมาิ ็ะอฟอปอัวเอ้วยอาาศแสนบริสุทธิ์ ูพระอาทิย์ยามเย็นูาวเ็มท้อฟ้าในืนเือนมื ไม่มีแสสีแบบเมือรุมาลบวามาม
ืนนี้ะูาวให้่ำปอ
อาาศ่วนี้็เย็นสบายไม่ร้อนรุนแรเหมือน่วเมษาพฤษภา
ลำห้วยที่ไหลผ่าน็มีน้ำไหลลอ ว่าันว่าธรรมาิเยียวยามันเป็นเรื่อริ
เธอเอ็เป็นนหนึ่ ที่ลับมาบ้านทีไร็รู้สึว่าร่าายเหมือนไ้าร์แบ็
มอไปทาไหน็มีแ่สีเียวสีฟ้ามันเลยสบายา็พลอยให้สบายใ
“นั่นใร”
ู่ๆ ็ไ้ยินเสียเหมือนิ่ไม้เล็ถูเหยียบ ประสาทสัมผัสอามเทพีมา ใบหน้าหวานๆ หันมอรอบาย แม้ที่บ้านอัวเอะปลอภัย แ่มัน็ไม่ร้อยเปอร์เ็น์หรอ สมัยนี้โมยโรมันเยอะ
“ใรอยู่รนั้น”
“พี่เอ”
ำว่าพี่เอเสียนีุ้้นมา ใบหน้าหวานๆ ้ออ้ำ เมื่อร่าสูที่ยืนอยู่หลั้นมะม่วเผยัวออมา ใบหน้าหล่อเหลาแบบลูรึ่ยิ้มว้า เาสวมเสื้อล้ามสีาว้านใน และมีเิ้สีฟ้าแนยาวลุมอีที สวมาเยีนส์สีีับรอเท้าผ้าใบยี่ห้อั เาสวมแว่นารอบสี่เหลี่ยม แ่เื่อไหมว่าแว่นทำอะไรวามหล่ออเาไม่ไ้เลย แล้วผิวเา็าวมา้วย าวแบบสุภาพี
ามเทพไม่รู้ว่าัวเอยืนพิาราอีฝ่ายนานแ่ไหน ระทั่เาสาวเท้ามายืนประันหน้า นั่นแหละึรู้ัวแล้วถอยไป้านหลั ใบหน้าอยิ่ว่าเิม รู้สึหุหิไม่พอใับารโผล่มาออีฝ่ายแบบไม่ทันั้ัว
“ถอยไปสิ”
“เอหน้า็ุใส่พี่เลย”
“ุหมอไม่ใ่พี่อัน”
น้ำเสียแ็ๆ อบโ้ลับไป มอ้วยสายาุ่นวา
ส่วนุหมอหนุ่มยิ้มริ่ม สายาที่ใ้มอยัเ็มไป้วยวามพออพอใ และโยเพาะสีหน้าอๆ อเธอมันทำให้เา้อเ็บอาารสุๆ ่วีวิอารเป็นหมอ อุทิศับนไ้ทั้หม เาใ้เวลาับาร่วยเหลือีวิเพื่อนมนุษย์ร่วมโลหลายปี นอนนี้เาสามสิบว่าแล้ว ถามว่าอิ่มัวหรือยั ยัหรอ เาอยา่วยีวินนว่าะสิ้นลมหายในั่นแหละ แ่้าายวีทั็ปรารถนาให้มีใรสันมาร่วมใ้ีวิ้วยัน
ใบหน้าหวานๆ เมินออไป้าน้า ไม่อบใับารมอ้วยสายาแปลประหลา เาอ่อยเธอหรือเปล่าอันนี้ไม่อยาาเาเ้า้าัวเอ เธอไม่ใ่นหลัวเอ และโยเพาะับใรบานที่เยทำให้หัวใหวั่นไหว ไม่อยาให้เาลับมามีอิทธิพล่อนเออี วันเวลาผ่านไปอะไรๆ มันเปลี่ยนไปหมแล้ว
“ไม่ล้าสบาพี่ นี่ือลัวพี่ะรู้ใ่ไหมว่าเรารั”
“บ้า ันไม่ไ้รัุ”
“ิว่ารั”
“หลัวเอ”
บิปาให้อย่าหมั่นไส้
แล้วอะไรือเาเินเ้าหาเหมือน้อารไล่้อนแล้วามเทพ็ูะเป็นรอ เาเป็นหมอหรือเป็นมาเฟียเนี่ย
“อุ้ย ุ”
“ใมาเหรอ”
เาประิิัว โอบร่าเล็ไว้ในอ้อมแน ใบหน้าหล่อเหลาลอยเ่นอยู่ใล้ๆ ็ไม่เ้าใทำไม้อมอ บอัวเอเือนัวเอ ว่านอย่าเาน่ะมันนเื่อถืออะไรไม่ไ้ นหลอลว
“อย่ามายุ่ับัน”
“แทนัวเอเหมือนเมื่อ่อนสิ แทนว่าเม น่ารัี”
“มันเรื่ออัน”
อบเสียสะบั ะเ้อมอไปเบื้อหลั เผื่อมีใรเินเ้ามาในสวน แ่เย็นๆ แบบนี้ไม่มีใรแล้วละ นี่ถ้าอีฝ่ายิะทำอะไรึ้นมาเธอะทำยัไ
.................................
นิยายฟินๆ หวานๆ ิหมอน พ่อแ่แม่อน่ะ อ่านแล้วี่อใบำรุเบาหวานีเหลือเิน ฝาไว้ในอ้อมใ ฝาแอแฟนพันแท้้วยนะะ อนนี้ทยอยอัพแล้วนะะ รูปเล่มพบันเือน พย. ่ะ วันนี้ไ้ิวเปิัวพี่หมอแล้ว้า หมอวีอมเ้าเล่ห์่ะ ร้ายแบบเ้าเล่ห์ๆ
อบุาใ
าน์มี ไ่มุสีำ ่อศิา
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น