คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 5 - 3
บทที่ 5 – 3
“อยาอั้แ่เมื่อเ้า”
“แล้วใรห้ามไว้”
เธออมยิ้มะพู เอียหน้านิหน่อย เผื่ออีฝ่ายอยาหอม ริๆ ยอมรับเลยละว่าำลัอ่อยแฟน ไม่รู้สิ พออยู่ันามลำพัวามรู้สึอยาอ้อนบริหารเสน่ห์็มา ปิหยาพิรุ็อบอ่อยหนุ่มๆ เวลาเที่ยวอยู่แล้ว ทว่าอนนี้หมสิทธิ์ ะนั้นออ่อยว่าทีุ่สามี็แล้วัน ทำไม่วนี้รู้สึไ้เลยว่าแววเสียัวำลัะมา
“พูแบบนี้มัน้อัาร”
“อะไร อื้ม... ผู้พัน เี๋ยว่อน”
ห้ามไม่ทันแล้วละ เาประบปาูบปาบนล่าแถมยับ้วยไรฟันเหมือนเป็นารลโทษ หรือมันเี้ยว็ไม่อาทราบไ้ ไม่มีวามเ็บ มีแ่ระลอลื่นวาม่านสยิวที่มันำลัแผ่่านอาบหัวใและอาบทั่วอูเนื้อาย
เธอยับหันหน้าทำให้ารูบอเราเ้าาันมาึ้น แม้หยาพิรุยัูบไม่เ่ ทว่ามันไม่เินวามสามารถในารเรียนรู้ แนเรียบโอบอรอบลำอแร่โน้มลมาเพื่อให้เราแนบิัน ่อนเาะันเธอไป้านหลั ประอให้เอนัวล โยมีเธอนอนหายและเาทาบทับบนเียว้านาไส์สั่ทำพิเศษ
เานำทาไ้ี รู้ว่าเธอำลัทำาม าูบหนัหน่ว่อยๆ หวานนุ่มละมุนละไมแ่ั้นเิแพรวพราวเหลือร้ายหลายรั้ทำเธอหายใหายอแทบไม่ออ เาึยอมถอปาแ่็บเม้มลีบปาภายนอ หนวเราเสียสี็สร้าวามสยิวให้เพิ่มพูนมาว่าเิม
“อืม พอแล้ว”
“อไ้ไหม”
“ออะไระผู้พัน”
เธอปรือา่ำๆ ถามออมาเสียเลื่อนลอย
ือมันหวิวๆ ใน่อท้อ อาารแบบนี้ืออาารอะไระ หรือว่ามันะเป็น
อาารอยา!
“อิม”
เอ่อ... ิมในที่นี้ือิมอะไร หยาพิรุอยาไ้วามระ่า สีหน้าอผู้พันือร้อนแรมาๆ มือนี่ไม่อยู่นิ่ลูบไล้แผ่นหลัและไสันหลันนายอเธอรุันอีแล้ว ้อสูลมหายใลึเพื่อสบามล้า
“ิม อะ ไระ”
“ิมวามหวาน
ไ้ไหมนี”
ถามเสียระเส่าเร้าอารม์มาเลยะทุน แบบนี้หยาพิรุวรทำไี ิมแบบไหน ิมแล้วเธอะราหรือเปล่า ิมแล้วเธอะไหวไหม โอ๊ยๆ ิแบบมั่วไปหม รู้สึเหมือนว่าใอไม่ี สายาอเามันร้อนแรเิน้านทาน ราวับว่าสิ่ที่ผู้พันอยาิมมันไม่ใ่แ่ปาอเธอ และอามาว่านั้นแ่ถึั้นไหนหยาพิรุไม่ล้าินนาารเลย ลัวใัวเอ
“ือ...”
“นะหยา”
โอ๊ยๆ อย่ามาทำเสียทำสีหน้าแบบนี้ไ้ไหม หัวใเธอ่ายอยู่แล้ว และยัไม่ทันอบโ้ เา็ทาบปาลมาอีรั้ มือหนาเลื่อนไล้บนัว ุเธอเป็นเรสัวยาวแ่็เป็นุแบบทันสมัยไม่ไ้โป๊ เพราะแ่มาพบผู้ให่ แ่ใระิว่าเพียเสี้ยวนาทีเา็ัารร่นุท่อนบนมาอบนเอว
สุท้ายุสวยร่นไปอร้อเท้า แล้วเา็ใ้ปาลิ้นปรนเปรอมอบวาม่านเสียว ุไ้อมมออ แะ้อผิวเนื้อนุ่มละมุน ลิ่นสาปสาวบริสุทธิ์สะอา่ายั่วใ แนเรียวอเธอยึ้นสวมอรอบลำอแร่บารั้็สอเ้าในลุ่มผมหนาออีฝ่าย
“อืม ผู้พัน”
“หยา...
ันอบเสียหยา”
เาระิบบอ้าใบหู ่อนบเม้มเลียไล้ เธอเอียหน้าให้เาระทำไ้ถนั ส่เสียราออมาแผ่วๆ ไม่ไ้ัโหยหวนแ่เป็นัหวะะโลนบอวาม่านสยิว ยามเมื่ออีฝ่ายบีบเล้นออิ่ม เพราะอนนี้เนื้อัวอเธอมีเพียบราร์เียับแพนี้ห่อหุ้มปิอสวนไว้เท่านั้น
ปาร้อนๆ
ลาไล้มานถึออิ่ม ่อยๆ ปละอบราเียร์ออแล้วันึ้นสูพ้นศีรษะ
เผยวามอวบอิ่มเ็มแน่นให่ว่าที่ิ เามอ้วยวามละลานา ื่นม้วยสายานพอใึทาบปาัวบยี้เบาๆ
บนเนินอ เธอแอ่นหยัเ้าหา ราวนี้อ้าปารอบรอยอถันสีระเรื่อราวับลูเอรี่
หวาน นุ่ม เย้ายวน วนลิ้มลอ แล้วอนนี้เา็ไ้ิมสมใอยา
“อืม...”
นายลุเรียวไปหมแล้ว ทำใไว้นะว่า้อเอเรื่อแบบนี้สัวัน หาพอเอาเ้าริบอามรเลยว่ามันไม่เหมือนที่ิ มันมามายว่านั้น อาาร่านเสียวลุลามไปนถึท้อน้อย มวลลื่นบาอย่าบิเม็ยัุนั้นให้เธอบิเร้าร่าายส่ายเลื้อยบนเียว้าอยู่นิ่ไม่ไ้
มอูปิิริยาบนใบหน้าหวาเี่ยวอเ้าัวไป้วย เป็นผู้หิน่ารันะ เ็ี่้วย เิๆ เริ่ๆ แ่พออยู่บนเียโนเารัแ ลับเหมือนเ็น้อยที่่วยเหลือัวเอไม่ไ้ มันน่ายำยี้ให้แหลามือ เห็นแล้วมันเี้ยว ยิ่ไ้แะ้อไ้ิม็อยาะผนึร่าหลอมรวม ทว่าทำไ้เพียิ วันนี้ะัเบาๆ แ่หอมปาหอมอ อยา่อยเป็น่อยไป ไว้วันไหนไม่ไหวริๆ ่อยว่าัน
“ผู้พัน”
“ว่าไหืม”
“ไม่ไหวแล้ว อย่าแะรนั้น”
ให้ายเถอะ หลใหลไ้ปลื้มไปับเามา รู้อีทีือล่อน้อน แพนี้มันหายไปอนไหน รับรู้เพียมือเปล่าอเาที่วาทาบ่อนใ้เรียวนิ้วแะ้อรอยแย พอเธอะหุบาหนีเา็แทรร่าายให่โทำให้าอเธอ้อแยออห่าาันโยปริยาย
ผู้พันโรร้ายาบอเลย สิสัอหยาพิรุอย่าไ้ถามถึ วาม่านเสียวเล่นานรอบทิศทา มวลรท้อน้อยมันบิเลียวมาึ้น ทำให้หอบหายใหนัทั้ที่็นอนเยๆ แ่ทำไมเหนื่อยราวับำลัออำลัายอยู่ ไม่แฟร์เลย โลนี้ไม่ยุิธรรม ทำไมนเหนื่อยไม่เป็นผู้พันเล่า
“รู้สึยัไหยา”
“อย่า อื้อ ห้ามสิ”
“ห้ามไ้เหรอ
ไม่ใ่ว่าเธออบหรือรับ”
……………………………
ทยอยอัพแล้ว้า ฝาแอิาม้วย ราบแม่ยที่น่ารัรอบทิศ เรื่อนี้พระเอเป็นัวละรมาาเรื่อ ท่านีุามรั นะะ
่าัวอผู้พันมาแล้ว่ 295 บาท รอสนพ.เปิอไ้ที่เฟสบุ สนพ.ไล์ออฟเลิฟ นะะ
ปล. ฝาแอนิยายเรื่อใหม่ที่เปิเรื่อไว้รอ้วยนะะ
เรื่ออ หยาฟ ับ นุมาร ่ะ
อบุาใ
าน์มี ่อศิา ไ่มุสีำ
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น