คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : บทที่ 5 - 5
บทที่ 5 – 5
ไม่อยาิเ้า้าัวเอว่าสิ่ที่ีวาเมแสออมาือวามไม่พอใล้วนๆ สีหน้าเรี้ยวราพร้อมไฟวท์มาๆ ่อนวัสายาไปมอนัวให่้าายเธอ แน่นอนหมอเสมีสีหน้ายิ้ม้า และเหมือนะวาัวไม่ถูเมื่อไ้รับสายาร้าวระ้าาีรัทายาท
“มีอะไระท่านี”
“ไปทำแผลให้ัน”
วามริอยาเถียมาว่าทำรนี้็ไ้ ำเป็น้อเ้าระโมไหม
“เร็วๆ ้วย”
ำับเสียแ็ พอเอสายาพิาทุนในที่นี้หลบาันเป็นแถว
ทหารและทีมแพทย์ไม่มีใรออวามเห็น ้วยรู้ีถึวามเ็าอีวาเม ริัทุเรื่อ โยเพาะเรื่อาน และถ้าใรเอาเรื่อส่วนัวไปพู หาเ้าัวไม่พอใ อย่าิเลยว่าบทลโทษะเป็นอย่าไร ทุนึแยย้ายทำหน้าที่อัวเอ โยเพาะทหารที่แยเปลี่ยนเวร และบาสวน้อไปลาระเวน
“หมอปาลิน”
“ะ?”
“ผมว่าผมมอท่านีออ”
ผู้าย้วยันูออ หรือ่อให้ไม่ใ่ผู้าย อาารอท่านีัเนอยู่แล้วว่าิยัไับผู้นร่าเล็รหน้า เธอสวย น่ารั ูบอบบา แ่แ็แร่ทา้านิใ แล้วถ้าู่แ่ือีวาเมริๆ หมอแบบเา็ถูทิ้ห่าแบบไม่เห็นฝุ่น
ปาลินรู้สึอายริๆ
ท่านีทำให้เธอลายเป็นุเ่น วามอายมาพร้อมวามโมโห เมื่อไ้รับสายาแปลๆ
ถึะไม่ไ้พูออมา แ่เื่อไหมว่าสายานเราและสีหน้ามันบ่บอทุอย่า
ไม่ใ่ทุนที่ะร่วมยินี รัน้าม
มีหลายนแสออให้เห็นว่าเธอำลัทำัวมีปัหา และเธอำลัวาัวล้ำเส้นนอื่น
โรเลียวามรู้สึแบบนี้
“่าเาสิะ”
“ริๆ ผมอยาถาม แ่รู้ว่ามันเป็นเรื่อส่วนัว”
“ไว้ันทำแผลท่านีเสร็
หมอเสมีอะไระถาม็ถามเถอะ่ะ ันยินีอบ”
อย่าน้อยเราสอนะไ้สบายใในารร่วมาน
“แน่ใเหรอว่าล้าอบ”
“ะอบทุำถาม่ะ”
เธอว่าแล้วเินแยัวไป โยไม่ลืมหยิบระเป๋าอุปร์ไป้วย พร้อมแมสปิปา ไม่ใ่อะไรหรอ ันไว้น่ะ ไม่อยา่อปา่อำับอีฝ่ายมา ลัวเาะล่วเิน้วย แม้เมื่อืนะอบอุ่นยามแนบิ แ่มันือวามอบอุ่นประเี๋ยวประ๋าว
วัผ้าหน้าระโมออ เลือเปิไว้ให้แสเ้ามา อนนี้ระโมเปิ้าน้าออบ้าแล้ว เพื่อให้แสธรรมาิเ้ามาทำให้มอเห็นอะไรัา เายัทำหน้าบูบึ้ไร้อารม์ อนเป็นเ็หวอ รอามอารระทำอเธอลอ พอปาลินเอียหน้าเป็นำถามเา็หายใแร
“ื่นนานแล้วเหรอะ”
“ทันไปเห็นเธออ้อล้อับไอ้เวรนั่น”
“หยาบาย นั่นหมอเสนะะ เา็เยมาบ่อยๆ”
“แ่รั้นี้ันเหม็นหน้ามัน
แล้วันะลำสั่ว่าบานรั้นี้ มันไม่้อมาอี”
พาลพาโลเหมือนเ็ ทำไไ้ มันอยามาเล็เป้าอหวอเา่อนทำไม หน้าาุยัับเสือนานี้มันวร้อรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร บาอย่ามันไม่ำเป็น้อพู
ใบหน้าหวานหิอ
เริ่มลมือทำแผลโยไม่อบโ้อะไร ไว้่อยพูหลัทำแผลเสร็
เ็ทำวามสะอาและเปลี่ยนผ้า็อใหม่ แผลอเาไม่มีอัเสบึ่เป็นารีมา
สีหน้ามีสีเลือมาึ้นว่าเมื่อวาน ปายัี หน้ายัร้ายไ้ใ
ไม่นานเี๋ยว็หายเป็นปิ ัหวะหนึ่เราสอนสบาัน
“อย่ายิ้มให้มันอี”
“ท่านีอย่าหาเรื่อ”
“ันพูริ
แล้วไอ้ำถามที่ถามเมื่อวาน เรื่ออเราสอน มัน้อเริ่มใหม่”
ยัน่มู่มาๆ มีบัับให้เริ่มใหม่ไ้้วยเหรอ ปวประสาท ืนอยู่ใล้เาไม่แล้วพลาท่าเสียที แ่ะให้หนีหน้ามัน็ไม่ใ่วิสัยอนอย่าปาลินเสีย้วย
“พูอะไรออมา”
“เรื่อริทีุ่หมอปิเสธไม่ไ้”
น้ำเสียห้าวทุ้มริั มอใบหน้าหวานอุหมอ แม้เธอะปิปา้วยแมส แ่วามน่ารั็ยัทะลุแมสออมา ร่าายอเามันอทนอลั้น มันไม่เยมีวามสุแบบสุๆ สัรั้ นอาระบายแบบอไปทีให้บๆ
ฝาหนึ่อมเม้นหนึ่ำลัใ ัเล่มเท่านั้นนะะ มันฟินมาๆ เลยละ่ะไม่อยาให้พลา
ปล. รูปแบบ E-book มาแล้วนะะที่เวปเมพ่ะ รูปเล่มสั่ื้อไ้แล้วที่เวป สนพ.ไล์ออฟเลิฟ หรือเฟสบุ สนพ.ไล์ออฟเลิฟ ่ะ
ฝาแอิามเป็นำลัใให้ท่านีวาเม้วย เหมือนะโหแ่วามหื่นินานะะ เล่มบอีรีส์แล้ว่ะ เถียันมันหย แ่หึหวออหน้าออาันมา มีวามาิสม์แลเถื่อนเบาๆ อสอน
เริ่มอัพ Devilมาเฟียามรั (เวิล ับ หนูพราว และน้อุนเา) แล้วนะะ ฝาไปิาม้วย้า
อบุาใ
าน์มี ไ่มุสีำ ่อศิา
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น