คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ 4 - 2
บทที่ 4 - 2
“เธอ่าหาเรียร้อวามสนใ
หวัอะไรอยู่ลมหนาว แ่มอหน้าเธอัน็เห็นไปถึับไ้ไส้พุ
นเลวไม่มีสิทธิ์ะมาวุ่นวายับนที่เธอเี่ยทิ้ไปาีวิ”
นับวันปาอยิ่เราะร้ายเ้าไปให่
ทำไมพี่ายแนไม่ยอมฟัเหุผลอเธอี หรือ่อให้โรธ็ไม่้ออย้ำับไล่บ่อยๆ
“หนาวรู้”
“ึ้นรถ!”
ะอมาอี
สาวหวานหน้าเื่อน แเริ่มมาแล้วนานเินห่าันออไป แม้เาะเอ่ยเสียรอไรฟัน
แ่ลมหนาวิว่าไม่วรยื้ออารม์
“่ะ”
อบเสียเบา้าวึ้นรถีปันโปร
ระารถเหยียบันเร่ออไปทันที ลมหนาวแทบหายหลั้อรีบับที่ยืไว้เนหียวแน่นหันมอนับหน้าื่น
“ับ้าๆ
หน่อยไ้ไหมะ”
“อยาทัวร์ไร่ไม่ใ่ไ
ะทำลัวเพื่อ?”
วาาร้ายาไม่ลราวาศอ
ใบหน้าเนียนส่ายน้อยๆ บาที็ิว่าารรับมือับนโหมเถื่อนมัน่อน้ายา
เาพยายามหยาบระ้าทำร้ายิใอลมหนาว แ่เพราะเธอรัเามา
รันไม่อยาเสียายหาวันนี้ไม่ไ้้อ
“หนาวลัววามเร็วพี่็รู้”
เพราะรู้ไถึไ้ทำ
อยาให้เธอเลียเาให้มาๆ เลียนไม่อยามอหน้าันเลยยิ่ี
ายแนไม่อยาหวนืน แม้เาะี่เ่าอยมอเธอาที่ัวเอแบบห่าๆ
แ่เาไม่ปรารถนาะลับมา เราสอนแ่าันเินไป
เธออบวามเลิศหรู
แ่เาือายแน เาเิบโมาับสิ่นี้ ไม่อบสัมอมปลอม
ลับไปให้เ็บปวแบบเิมน่ะเหรอ ไม่มีทาเสียละ
เท้าให่แะเบรลวามเร็ว
เมื่อเ้าสู่ถนนลูรัวนเ้าไปในป่า้าวโพ
ลมหนาวมอนัวให่เลิ่ลั่ไม่รู้ว่าอีฝ่ายิะทำอะไร
หรือเาะ่าเธอหมป่า้าวโพ ไม่เอานะ ลมหนาวยัไม่อยาาย
“ละมั”
“หนาวไม่ำนะะ”
“แ่ันแม่โรำเลย
แ่นี้ใเสาะลัวแล้ว ุหนูริๆ เธออยาะพูอะไร็พูไ้เลย
ันมีเวลาให้เธอไม่มา”
เาแะเบรเมื่อรถวิ่ึ้นไปบนเนินลูสู
รุนี้มี้นไม้ให่หลาย้น เาเ้าไปอเทียบนิ่ใ้้นไม้
ุนี้มอเห็นไร่้าวโพ ไร่มัน และเห็นรีสอร์ทอยู่ลิบๆ
แ่ภาพวามสวยามรหน้าไม่ไ้ทำให้เธอรู้สึี เพราะำพูบีบั้นาน้าาย
เานิ่มานิ่นลมหนาวรู้สึใหาย
“ว่าไ พูสิ”
“เอ่อ...”
“พูสิวะ”
ราวนี้ะอเสียั
่อนะระโลารถแล้วยืนออ ลมหนาวลารถเินะเผลๆ ไปหยุ้าน้า
“ทำไม้อะอหนาว้วย”
“เพราะเธอเ้ามาทำให้ีวิอันแสนสบสุอัน้อวุ่นวาย
ทุอย่ามันีอยู่แล้ว อย่าทำให้มัน้อยุ่เหยิเพราะวามอยาเอานะอเธอ”
น้ำเสียอายแนรอไรฟัน
อยาุยับเธอให้เ้าใ และหวว่าุยันบเธอะถอยทัพลับไปอยู่ในที่ที่เป็นอเธอ
ที่ที่มันไม่สมวรมีเาอยู่้าาย เาเป็นนนั้นให้เธอไม่ไ้
เ่นเียวันว่าเธอ็เป็นนนั้นให้เาไม่ไ้
เราแ่า
ไม่อยาเ็บ็ไม่วรเริ่ม
“หนาวบอพี่ไปแล้วว่าหนาวไม่ไ้อยาเอานะ”
“แล้วเธออ่อยันทำไม”
“หนาวอยา... ้อพี่
หนาวไม่รู้ว่าวรทำยัไให้พี่หายโรธ หนาวผิ ผิมาๆ ทำร้ายหัวใ
ทำร้ายวามรัีๆ ที่พี่ายแนมีให้อย่าเลือเย็น
อนนี้หนาวรู้แล้วว่าในหัวใอหนาวมีพี่นเียว นทั้โลไม่มีใรแทนพี่รนี้ไ้เลย”
ลมหนาวนำาลอยมือีบนอ้าน้าย
ใบหน้าเนียนมอใบหน้าหล่อเหลาทีุ่ยิ้มมุมปา
เป็นารแสยะมาว่ายิ้ม ่อนเาะหันมาเผิหน้าับเธอ วาทั้ร้าวระ้า
ทั้สมเพ และเ็บปวในเวลาเียวัน
เป็นแววาเียวับที่ลมหนาวเยเห็นอนเธอพูำว่าเราเลิัน
นพูอย่าเธอ็เ็บไม่่าเลย
“เพื่อะไรลมหนาว
เพื่ออะไร!”
“เพราะหนาวรัพี่ายแน”
ไม่มีวามำเป็นใ้อเ็บำเอาไว้
วามรัที่เยมอบให้มันยัเป็นอเาไม่เสื่อมลาย
อย่าน้อยลมหนาว็ไ้พูำนี้อีรั้
“เธอำไม่ไ้หรือไ อนเธอพาไอ้ไฮโหน้าเหี้ยมาหาัน แล้วบอว่า... เราเลิันเถอะพี่ายแน หนาวไม่ไ้รัพี่แล้ว แ่อนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ ผู้หิเลวๆ แบบเธอลับล้าพูำว่ารัันออมาไ้อย่าไม่ละอายแ่ใ เธอเป็นผู้หิแบบไหนถึทำัวแพศยาแบบนี้”
ทุประโยที่พ่นออมา
ือารระบายวามรู้สึทั้หมในหัวใให้นรหน้าไ้รับรู้ว่า
ารระทำอเธอสร้าวามเ็บปวทรมานให้เาแ่ไหน
ว่าะั้หลัหลีเล้นเพื่อรัษาแผลหัวใ
มันใ้เวลานานมาแม้อนนี้แผลที่เธอเยสร้าไว้มัน็ยไม่หายสนิท
ส่วนนถู่อว่าปล่อยให้น้ำาใสๆ
หยไหลออมาอาบแ้มเียบๆ ไม่มี้อแ้ัวใโ้แย้
ลมหนาวรับรู้ไ้ถึวามอาูร์เศร้าโศในหัวใอนพู วาอเาระเรื่อแ
วันที่เธอเลือหันหลัให้ พี่ายแนเ็บปวทุ์ทรมานรวร้าวสาหัส
“หนาวอโทษ”
………………………………………
วามหลัมันฝัใพี่เ้าใไหม พี่เลยเรี้ยวราโมโห
านนี้เอาใ่วยหนาวันเยอะๆ นะะ พี่ยัอนยัโรธอยู่ รูปเล่มวาแผแล้ว ื้อไ้ที่ นายอินทร์ ีเอ็
บีทูเอส หรือสั่ที่เวปไส์ หรือ เฟสบุ สนพ.ไล์ออฟเลิฟ ไ้เลย่ะ ่าัว 305 บาท่ะ
ปล. ฝาแอิาม สายล ับ สาวนุ่น ้วยนะะ
ู่นี้เาร้ายพอๆ ันเลย้า แ่บอยู่น้า พบันเือน พย. ่ะ
อบุาใ
าน์มี
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น